اتھوں کڈھ کے گھر لے آئے ۔۔5۔۔
اتھے سری چرتروپاکھیان دے تریا چرتر دے منتری بھوپ سنواد دے 194ویں چرتر دی سماپتی، سبھ شبھ ہے ۔۔194۔۔3640۔۔ چلدا۔۔
دوہرا:
ماروار نوکوٹی دا جسونت سنگھ ناں دا راجا سی
جس دی سارے رگھوونشی راجے ادھینگی سویکار کردے سن ۔۔1۔۔
چوپئی:
مانوتی اس دی سندر استری سی۔
مانو چندرما نوں چیر کے کڈھی ہووے۔
بتن پربھا ناں دی اس دی دوجی رانی سی۔
جس ورگی ہور کوئی نا ویکھی گئی سی، نا سنی گئی سی ۔۔2۔۔
جدوں کابل دا درا (ویریاں نے) بند کر دتا
تاں میر خان نے (بادشاہ نوں) اس تراں لکھ بھیجیا۔
اؤرنگزیب نے جسونت سنگھ نوں بلا لیا
(اتے اس نوں) اس جگھا ول بھیج دتا ۔۔3۔۔
اڑل:
جسونت سنگھ جہاناباد نوں چھڈ کے ادھر گیا۔
جو وی کوئی باغی ہویا، اس نوں مار دتا۔
جو اس نوں اگوں (ادھینگی دے بھاو نال) آ کے ملدا، اس نوں بچا لیندا۔
اس نے ڈنڈیا اتے بنگستان دے پٹھاناں دی مار کے (سفائی کر دتی) ॥4۔۔
اس دا کئی دن جی خراب رہا (ارتھات بیمار رہا)
جس کر کے راجا جسونت سنگھ سورگ نوں چلا گیا۔
درمتِ دہن اتے ادھتم پربھا اتھے آ کے
اتے ہور استریاں نال رل کے ساریاں (راجے نال) ستی ہو گئیاں ۔۔5۔۔
(جد) اگّ دی لاٹ ('ڈیک') اٹھی تاں رانیاں نے انج کیتا۔
ستّ پردچھنا دے کے نمسکار کیتا۔
پھر ہتھاں وچ ناریئل اچھالدیاں ہوئیاں (اگنی وچ) کد کد کے جا پئیاں۔
(انج پرتیت ہندا سی) مانو اپچھراواں نے گنگا وچ چھالاں ماریاں ہون ۔۔6۔۔
دوہرا:
بتن کلا اتے دتمان متِ وی سڑن لئی چلیاں۔
درگ داس نے اہ ستھتی سن کے بہت یتناں نال انھاں نوں روک لیا (بھاو بچا لیا) ॥7۔۔
ہے رانی! میری گلّ سنو۔ مارواڑ دا (ہون والا) راجا تہاڈے پیٹ وچ ہے۔
(اہ کہن لگی) میں بادشاہ نوں نہیں ملانگی اتے آپنے گھر جاوانگی ۔۔8۔۔
چوپئی:
تد ہاڈی (راجپوت رانی) پتی نال نا سڑی
اتے لڑکیاں دی آس من وچ رکھ لئی۔
پشاور نوں چھڈ کے دلی ول چل پئیاں۔
لاہور شہر وچ آ کے دو پتراں نوں جنم دتا ۔۔9۔۔
جد رانی دلی پہنچی
تاں بادشاہ نوں اس دا پتا لگ گیا۔
(تاں بادشاہ نے) ساؤاں نوں کہا کِ انھاں (رانیاں) نوں میرے ہوالے کر دیو
اتے تسیں جسونت سنگھ دا رتبا سمبھال لوو ۔۔10۔۔
ساؤاں نے رانیاں نا دتیاں
تاں بادشاہ نے (انھاں پچھے) سینا چڑھا دتی۔
رنچھوڑ نے اس تراں کہا
کِ تسیں ساریاں مرداواں بھیس دھار لوو ۔۔11۔۔
جد پلاد خان چڑھ کے آ گیا
تد رانیاں نے اس تراں بچن سنائے۔