نسنگ ہو کے اسے ویلے رن وچ کد پیا اتے ویری سینا نوں مار دتا۔
جویں پینجا دھنکھی ('دھنُ') نال روں پنجدا ہے، تویں (سری کرشن نے) تکھے تیراں نال (ویری دی سینا نوں) پنج دتا ہے۔
رن-بھومی وچ لہو دا پرواہ چل پیا۔ (انج پرتیت ہندا ہے) مانو اس ستھان تے اٹھواں سمندر پیدا ہو گیا ہووے ۔۔1063۔۔
اس پاسے توں سری کرشن دی سینا چڑھی ہے اتے اس پاسے توں راجا (جراسندھ) دل-بل لے کے چڑھ آیا ہے۔
بان، کمان، تلوار (آدک ہتھیار) ہتھ وچ لے کے سورمیاں نے یدھّ کیتا ہے اتے انھاں دے انگ-پرتِ-انگِ کٹ گئے ہن۔
کدھرے ہاتھیاں گھوڑیاں دے سوامی ڈگے ہن اتے کدھر سورمے (اتے کدھرے انھاں دے) انگ ڈگے ہن۔
دوویں سیناواں آپس وچ انج مل گئیاں ہن جویں گنگا اتے جمنا مل جاندیاں ہن ۔۔1064۔۔
سوامی دے کمّ نوں کرن دی لاج نال بھرے ہوئے دوہاں پاسیاں توں سورمے اتساہ نال چڑھ آئے ہن۔
دوہاں پاسیاں توں کرودھ نال بھر کے یدھّ کیتا گیا ہے اتے سارے رودر رس نال سرابور ہن۔
آہمو ساہمنے لڑ کے مر گئے ہن، پر رن-بھومی توں اک کدم وی پچھے نہیں ہٹے ہن۔
اجلے شریر وچ برچھی لگی ہوئی ہے، (انج پرتیت ہندا ہے) مانو چندن دے برچھ وچ ناگ چمبڑیا ہویا ہووے ۔۔1065۔۔
دوہاں دھراں نے کرودھ کر کے آپس وچ یدھّ کیتا ہے اتے دوہاں پاسیاں توں کوئی پچھے نہیں ہٹیا ہے۔
برچھی پکڑ کے، بان، کمان، گدا اتے تلوار ہتھ وچ لے کے اس تراں لڑے ہن؛
کوئی لڑ کے ڈگ پیا ہے، کوئی پرسنّ ہو کے لڑ رہا ہے، کوئی دھرتی (دے بھیانک درش نوں) ویکھ کے ڈر گیا ہے اتے کوئی دھا کے پے گیا ہے۔
رن دے (درش نوں ویکھ کے کوی دے) من وچ اس تراں دی اپما پیدا ہوئی ہے، رن روپ دیپک اپر (سورمیاں روپ) پتنگ آ کے سڑ رہے ہن ۔۔1066۔۔
پہلاں سری کرشن دے بھرا (بلرام) نے دھنش بان نال یدھّ کیتا اتے پھر برچھی لے کے بل (نوں پردرشت کیتا)۔
پھر ہتھ وچ تلوار لے کے لڑیا اتے ویری دی سینا وچ وڑ کے بہت ساری مار دتی۔
پھر گدا پکڑ کے (بہت سارے ویری یودھے) مار دتے اتے پھر ہتھ وچ کٹار پکڑ کے مار دتے۔
(ویری دے) دل وچوں ہل نال (یودھیاں نوں) اس تراں کھچ لیندا ہے جویں دوہاں ہتھاں نال جھیور (ندی وچوں) جال کھچدا ہے ۔۔1067۔۔
جو ویری ساہمنے آ کے اڑدا ہے، اس نوں بل نال سری کرشن مار کے ڈگا دندے ہن۔
جو لاج دے بھرے ہوئے ہن، اہ زور دے کے یدھّ کردے ہن، انھاں وچوں کوئی وی جیؤندا بچ کے نہیں جاندا۔
پھر اس ویلے ویری دی سینا وچ وڑ کے کرشن نے بہت تکڑا یدھّ مچایا۔
سری کرشن نے بہت ہی دھیرج نال ویری دی ساری سینا نوں مار کے بھجا دتا ۔۔1068۔۔
دوہرا:
چترنگنی فوج بھجی جاندی ہے اتے راجا (جراسندھ نے) اکھاں نال ویکھ لیا ہے۔
(تد آپنے) نیڑے جو کرڑے سورمے سن، انھاں پرتِ کہن لگا ۔۔1069۔۔
راجا جراسندھ نے سینا پرتِ کہا:
سوییا:
جتھے کرشن یدھّ کر رہا ہے، تسیں سینا لے کے اس پاسے ول جاؤ۔
بان، کمان، کرپان، گدا (آدک ہتھیار) ہتھ وچ لے کے سری کرشن دے شریر اتے پرہار کرو۔
کوئی وی یادو جیؤندا بچ کے نا جاوے، انھاں نوں رن-بھومی وچ جا کے مار دیو۔
جدوں اس تراں نال راجے نے بول کہے، (تاں) سینا (ادھر نوں) چل پئی جتھے بہت بھارا یدھّ ہو رہا سی ۔۔1070۔۔
راجے دی آگیا ملدیاں ہی، بدل دیاں گھٹاواں وانگ سورمے امڈ کے چڑھ چلے۔
باناں دی بونداں وانگ ورکھا ہو رہی ہے، تلوار دی چمک بجلی ورگی ہے۔ (تیر چلن دی) 'سٹاسٹ' (بدل دی غرز دی) دھن وانگ ہے۔
اک دھرتی اتے پئے ہن اتے دم توڑ رہے ہن؛ اک رن-بھومی وچ انگ کٹا کے لڑ مرے ہن۔
اک گھائل ہو کے یدھّ-کھیتر وچ پئے ہن اتے مونہ توں 'مارو مارو' دی پکار دی رٹ لگائی ہوئی ہے ۔۔1071۔۔
سری کرشن نے ہتھ وچ دھنش لے کے، ویری دے جتنے سورمے سن، (انھاں نوں) رن-بھومی وچ مار سٹیا ہے۔
مست ہاتھیاں اتے چنگے گھوڑیاں نوں مار دتا ہے اتے رتھاں نوں کٹ کے رتھاں والیاں نوں بنا رتھاں دے کر دتا ہے۔
گھائلاں نوں ویکھ کے جو کائر سن، (اہ) ڈر منّ کے یدھّ-بھومی نوں تیاگ کے چلے گئے ہن۔
(انج پرتیت ہندا ہے) مانو سری کرشن روپ پنّ دے ساہمنے پاپاں دے سموہ بھج گئے ہون ۔۔1072۔۔
رن-بھومی وچ کتنے ہی سر کٹے پئے ہن، (پر) اہ مونہ وچوں 'مارو مارو' ہی پکار رہے ہن۔
(کتنے ہی) دھڑ (یدھّ-بھومی وچ) دوڑے پھردے ہن اتے جتھے کرشن لڑ رہا ہے، اس ول بھجے جاندے ہن۔
جو وی سورما انھاں نال آ کے لڑدا ہے، اس نوں سری کرشن سمجھ کے وار کردے ہن۔
جے کوئی مر کے دھرتی اتے ڈگدا ہے، (اہ) ہتھ وچوں تلوار دھرتی اتے نہیں سٹدا ہے ۔۔1073۔۔
کبتّ:
دوویں دل بہت کرودھ نال بھرے ہوئے رن-بھومی توں ہٹدے نہیں ہن اتے خش ہو ہو کے اتے نگارے وجا وجا کے لڑدے ہن۔
دیوتے (آکاش وچ) کھڑو کے ویکھ رہے ہن، یکش (جچھّ) گن یش اچار رہے ہن، آکاش توں پھلاں دی برکھا ہو رہی ہے جویں بدلاں وچ بونداں ڈگدیاں ہن۔
کتنے ہی لڑ کے مر رہے ہن اتے کتنیاں نوں اپچھراواں ور رہیاں ہن، کتنیاں نوں گرجھاں کھا رہیاں ہن اتے کتنے ہی زخم کھا کے ڈگے پئے ہن۔