تاں اس نوں سارے لوک دھکاردے ہن ۔۔4۔۔
داسی نوں داس نے ہس کے کہا
کِ پریم وکست کر کے میرے نال چل۔
سانوں کجھ نہیں چاہیدا، بس کام-کریڑا کر کے جیوانگے۔
ہے گان کلا! میری گلّ منّ لے ۔۔5۔۔
پریم وس ہوئی داسی (اس نال) اٹھ کے چل پئی
اتے لجا دی ماری نے راجے ول ویکھیا تک نہیں۔
جو مرد داسی نال پریم لگاؤندا ہے،
اہ انت وچ پچھتاؤندا ہویا کتے دی موت مردا ہے ۔۔6۔۔
(انھاں نے) چار پہراں وچ چار کوہ پینڈا مار لیا۔
کام دا جو گھمنڈ سی، (اس) سارے نوں دل دتا۔
چوہاں پاسے گھمّ گھمّ کے (آپنے) نگر نوں ہی پرت آئے۔
گان کلا اتے تل چگن رستا نا لبھ سکے ۔۔7۔۔
بہت تھک جان کر کے اہ ہار کے ڈگ پئے،
مانو بنا زخم کھایاں آپ ہی مر گئے ہون۔
جد دوہاں نوں بہت بھکھ آن لگی
تاں داسی نوں داس نے دکھی ہو کے کہا ۔۔8۔۔
ہے گان کلا! توں آپنی یونی پرے کر
اتے (کھان لئی) کھلھی دا ٹکڑا میرے ہتھ اتے رکھ۔
جد داس نوں کھان لئی کجھ ہاسل نا ہویا
تاں اہ چت وچ بہت غسے ہویا ۔۔9۔۔
(اس نے) مار کٹ کے داسی نوں (ندی وچ) وہا دتا
اتے آپ وڈے بن وچ پھل چگن لئی چلا گیا۔
اس نوں بیر کھاندیاں شیر ('ہرجچھ') نے ویکھیا
اتے تل چگنا نوں پکڑ کے کھا لیا ۔۔10۔۔
داسی ندی وچ رڑھدی رڑھدی اتھے جا پہنچی
جتھے راجے دی سواری نکل رہی سی۔
پریا نوں ویکھ کے راجے نے اس نوں کڈھوا لیا۔
اہ مورکھ کجھ بھید ابھید نا سمجھ سکیا ۔۔11۔۔
چوپئی:
داسی نوں ندی وچوں راجے (نے کڈھوا) لیا
اتے کنڈھے اتے بیٹھ کے اس تراں گلّ کیتی۔
(راجے نے پچھیا) توں کس لئی اتھے آئی ہیں۔
اہ (ساری وتھیا) مینوں سپشٹ روپ وچ دس ۔۔12۔۔
(داسی نے کہا، ہے راجن!) جد تسیں شکار کھیڈن گئے سو
اتے بہت سمیں لئی گھر نہیں پرتے سو۔
تاں تہاڈے بنا میں بہت ویاکل ہو گئی ساں۔
اس لئی سنگھنے بن وچ آ گئی ۔۔13۔۔
جد میں پیاس نال بیہال ہو گئی
تاں پانی پین لئی ندی دے کنڈھے گئی۔
پیر پھسل گیا (اتے میں) ندی وچ ڈگ پئی۔
تسیں بہت کرپا کر کے ندی وچوں کڈھوایا ۔۔14۔۔
دوہرا:
ہے متر راج کمار! سنو، نیچ دا کدے وی سنگ نہیں کرنا چاہیدا۔
(کیونکِ) بھیڈ دی پوچھ پکڑ کے بھادوں وچ (ہڑی ہوئی) ندی نوں کی کوئی پار کر سکدا ہے؟ ॥15۔۔
داس (اس داسی نوں) ندی وچ سٹ گیا اتے اس دا پیٹ پانی نال بھر گیا۔
(جس کر کے) استری مر گئی، پر راجا اس نوں وچار نا سکیا ۔۔16۔۔
پھل کھاندے داس نوں شیر ('جچھن') نے پکڑ کے نشٹ کر دتا۔