میں سورج اتے چندرما نوں وی مکھ نہیں دکھایا
اتے پریتم توں بنا مینوں کوئی چنگا نہیں لگیا ۔۔7۔۔
(تد) پتی نے کہا کِ توں اتھے جا
اتے اس دا باغ ویکھ کے پرت آئیں۔
جد رات بیت گئی اتے سویر ہو گئی
(تاں اہ استری) اس خان دے گھر چلی گئی ۔۔8۔۔
اس باغ وچ نرنجن رائ گیا،
پر اتھے استری نوں نا ویکھیا۔
ادھک کھوجن اپرنت استری نوں اتھے پایا
جتھے خان نے ہویلی بنوائی سی ۔۔9۔۔
دوہرا:
(اہ) استری اس خان نال خوب بھوگ کر کے نکلی۔
(اگوں) پتی ساہمنیوں مل پیا۔ (استری نے) سنگ کے مونہ نیواں کر لیا ۔۔10۔۔
چوپئی:
جدوں ہی نرنجن نے (استری ول) نزر کیتی
(تدوں سنگیت کلا نے) بنج کلا دی نندیا کیتی۔
مینوں کہِ کے میرے نال نا گئی
اتے میں رستا بھل کے کسے دوجے دے گھر چلی گئی ۔۔11۔۔
مینوں پٹھاناں نے پکڑ لیا
اتے میرے نال بہت کام-کریڑا کیتی۔
(ہن جے) تہاڈا وس چلے تاں انھاں نوں مارو،
نہیں تاں کازی پاس جا کے پکار کرو ۔۔12۔۔
(پتی نے کہا) اس وچ تیری کوئی غلتی نہیں ہے۔
رستا بھل جان کر کے توں دوجے دے گھر چلی گئی سیں۔
پٹھاناں نے تینوں پکڑ لیا
اتے تیرے نال کام بھوگ کیتا ۔۔13۔۔
چنگا ہویا جو توں گھر پرت آئی ہیں۔
(شکر ہے کِ تینوں) پکڑ کے انھاں نے ترکنی نہیں بنا لیا۔
جو کوئی ملیچھاں دے گھر آ جاندا ہے،
تاں اہ پھر (آپنے) دھرم سہت واپس نہیں پرتدا ۔۔14۔۔
(سنگیت کلا نے کہا) ہے پتی دیو! تسیں آپنا متھا نا دھنو
اتے میری ساری برتھا نوں سنو۔
میں تہانوں ساری کتھا سناؤندی ہاں۔
اس نال تہاڈے بھرم دا نوارن کردی ہاں ۔۔15۔۔
جد میں بھل کے انھاں دے گھر چلی گئی
تد ہی ترکاں نے مینوں پکڑ لیا۔
تد میں انھاں نوں اس تراں کہا،
تسیں میرے پتی نوں نہیں جاندے ۔۔16۔۔
(مینوں) اس تراں کہن لگے کِ توں ترکنی ہو جا۔
اہ سارے لوگ مل کے مینوں گھرکن لگے۔
جاں تاں توں ساڈی استری بن جا،
نہیں تاں تینوں اتھے ہی مار دیانگے ۔۔17۔۔
اڑل:
تد میں انھاں نال اس تراں دا چرتر کیتا۔
میں آپنی بھگ تے نہں مار کے لہو کڈھ دتا۔
پہلاں میں ہسّ کے خان نال گلوکڑی پائی۔
پھر میں اس پرتِ مونہوں اہ گلّ کہی ۔۔18۔۔
مینوں ماہواری آئی ہے، اس لئی میں گھر جاندی ہاں۔