الریاں ہوئیاں تلوارا کوچا (اپر وجن تے انج) ٹھنکار (دی دھنی) کر رہیاں سن
مانو ٹھٹھیار بھانڈے بناؤن دی کریا کر رہے ہون ۔۔35۔۔
دوہرے دھونسیاں اپر سٹ پئی اتے فوجاں وچ مکابلا شرو ہو گیا۔
(دیوی نے دینتاں دے) دل وچ (اجہی) ادھڑ-دھمی ('گھمر') مچائی (کِ) بھاجڑاں ('برگستانی') پے گئیاں۔
(یدھّ-بھومی) وچ سورمے گھوڑیاں اتے پلانیاں (لوہے دیاں جھلاں) سہت ڈگ رہے سن۔
گھائل ہوئے گھمدے پھردے سورمے اٹھ اٹھ کے پانی منگ رہے سن۔
راکھشاں اتے اتنی مار پئی
جویں دیوی بجلی بن کے (دینتا دے دل اتے) کڑک کے ڈگی ہے ۔۔36۔۔
پؤڑی:
نگارچی نے نگارا گنجایا ('ابھاری') اتے فوجاں وچ مکابلا شرو ہو گیا۔
پل وچ دینتاں دی ساری سینا ماری گئی۔
درگا نے روہ ودھا کے دینتاں نوں ماریا (اتے آکھیر وچ)
رکت-بیج دے سر وچ وی تلوار دے ماری ۔۔37۔۔
انگنت وڈے دینت لہو-لہان ہو گئے۔
رن-کھیتر وچ یودھے مناریاں جیڈے (دس پیندے سن)۔
(اہ) ساہمنے آ کے درگا نوں للکاردے سن۔
(اس تراں) آؤندے ہوئے ساریاں راکھشاں نوں درگا نے مار دتا۔
انھاں دے (شریراں وچوں نکلدے) لہو دے پرنالے دھرتی اتے پے رہے سن
(اتے انھاں دے لہو وچوں ہور) لڑاکو راکھش ٹھاہ ٹھاہ ہسدے ہوئے اٹھ رہے سن ۔۔38۔۔
سنگلاں نال بنھے نگاریاں توں جنگ دا ناد نکلیا۔
پھمناں والیاں برچھیاں لے کے سورمے یدھّ کرن لگے۔
دیوی اتے دینتاں وچالے بہادری ('بیرالی') والا یدھّ مچیا ہویا سی۔
یدھّ-بھومی وچ اتِ ادھک مار مچی ہوئی سی،
مانو (سورمے) نٹاں وانگ ڈھول وجا کے چھالاں مار رہے ہون۔
لوتھاں وچ کٹاراں (جمدھڑ) کھبھیاں ہوئیاں انج پرتیت ہو رہیاں ہن جویں لال رنگ دی مچھلی جالی وچ پھسی ہووے۔
تلواراں (اؤں) چمک رہیاں سن جویں بدلاں وچ بجلی (لشکدی ہے)۔ (جاں پھر یدھّ-بھومی وچ ویراں دیاں) تلواراں (اس تراں) سوبھ رہیاں سن
(جویں) سیال دی رت وچ (آکاش وچ) دھندھ (گھمر آرِ) پسری ہوئی ہے ۔۔39۔۔
ڈگے نال نگارا وجایا گیا اتے دلاں دا مکابلا شرو ہو گیا۔
بلوان سورمیاں نے (تلواراں) میاناں وچوں کھچ لئیاں۔
رکت-بیج نے (آپنیاں) انگنت سورتاں ودھا لئیاں۔
(اہ ساریاں سورتاں) غسا ودھا کے درگا دے ساہمنے آ رہیاں سن۔
(انھاں) ساریاں نے تلواراں کھچ کے (دیوی اتے) چلا دتیاں۔
درگا نے ڈھال لے کے سبھ توں (آپنے آپ نوں) بچا لیا۔
(پھر) دیوی نے (دینت-سورتاں نوں) ویکھ ویکھ کے (تلواراں) چلائیاں۔
(اس نے دینتاں دے) لہو نال ننگیاں تلواراں بھیوں لئیاں۔
(اؤں پرتیت ہندا ہے) مانو دیویاں نے مل کے سرسوتی ندی وچ اشنان کیتا ہووے۔
(دیوی نے رکتبیج دیاں ساریاں سورتاں نوں) یدھّ-بھومی وچ مار کے ڈگا دتا ہے۔
(پر رکت-بیج دیاں سورتاں) اگے نالوں وی سوائیاں ہو گئیاں ۔۔40۔۔
پؤڑی:
سورویراں نے ڈھول، سنکھ اتے نگارے وجا کے یدھّ شرو کر دتا ہے۔
چنڈی نے (آپنے) من وچ بہتُ روہ ودھا کے کالکا دا دھیان کیتا۔
(چنڈی دا) متھا پھوڑ کے (کالکا اس وچوں اؤں) نکلی مانو جت دا دھونسا وجا کے نکلی ہووے۔
اگنی ('جاگِ') روپی کالکا یدھّ کرن لئی چل پئی مانو شو (مرڑائ) توں ویر بھدر (پیدا ہویا ہووے)۔
(کالکا نے) رن وچ اجہا گھیرا پا دتا (جاں رولا پا دتا ہے) مانو شیر گرجدا ہووے۔
تناں لوکاں اتے کھجھ کے آپ بہت کرودھوان ہو گیا۔
(درگا اتے کالکا) ہتھ وچ چکر اتے نندگ ناں دی تلوار چک کے غسے نال بھریاں چل پئیاں۔
اگے کرودھوان راکھش تیراں اتے تلواراں دی جھڑی لائی بیٹھے سن۔
دینتاں دے دل دے اندر جا کے (درگا اتے کالکا نے) راکھشاں نوں پکڑ کے پچھاڑ سٹیا۔
بہتیاں نوں والاں توں پکڑ کے پٹکا سٹیا اتے انھاں (دے دل وچ) اودھم مچا دتا۔
وڈے وڈے سورمیاں نوں چن کے اتے کروڑاں نوں پکڑ کے دور سٹ دتا۔