کوئی دوجی ہوئے، تاں اپما دیئیے ۔۔3۔۔
اہ استری اک چودھری دے پتر اتے
بہت رچی پوروک موہت ہو گئی۔
اس نوں مہمانی دے پج (آپنے کول) بلایا
اتے بھانت بھانت دے بھوجن کروائے ۔۔4۔۔
جد اس نوں شراب پلا کے مست کر دتا،
تد استری اس پرتِ اس تراں کہن لگی۔
ہن تسیں میرے گھر آ ہی گئے ہو،
تاں میرا کام تاپ وی دور کر دیو ۔۔5۔۔
تد اس پرش نے اس تراں کہا،
ہے پیاری! سنو، (میں) تہاڈے نال اس تراں کام-کریڑا نہیں کر سکدا۔
جو راجا دے گھر (سندر) گھوڑا پیدا ہویا ہے،
اہ گھوڑا مینوں پہلاں لیا کے دیو ۔۔6۔۔
تد اس استری نے اہ وچار کیتا
کِ کس تراں جا کے گھوڑا لیاندا جائے۔
اجہا کہڑا اپا کیتا جائے،
جس کر کے اہ پیارا (گھوڑا) ہتھ لگ جائے ۔۔7۔۔
جد ادھی رات بیت گئی،
تد استری نے کتے دا بھیس بنا لیا۔
ہتھ وچ اک کرپان لے لئی
اتے جتھے گھوڑا سی، اتھے چلی گئی ۔۔8۔۔
(اہ)کلھے دیاں ستّ دیواراں ٹپ کے اتھے جا پہنچی
دان اتے مان کرن اتے کرپان چلاؤن وچ پربین۔
جس پہریدار نوں اس نے جاگدیاں ویکھیا،
تاں اس دا سر کٹ سٹیا ۔۔9۔۔
اڑل:
اک پہریدار نوں مار کے پھر دوجے نوں ماریا،
پھر تیجے نوں مار کے چوتھے دا سر اتاریا۔
پنجویں، چھیویں نوں مار کے ستویں نوں وی ختم کر دتا
اتے (پھر) اٹھویں پرش نوں مار کے گھوڑا کھولھ لیا ۔۔10۔۔
جد استری نے گھوڑا ہر لیا تاں نگر وچ رولا پے گیا۔
(راجے نے) گھوڑ سواراں نوں تیار کر کے بھیجیا اتے کہا کِ (گھوڑا) کتھے گیا ہے۔
ساریاں گھاٹاں اتے رستیاں نوں روک کے اس چور نوں پکڑ لوو۔
سویر ہون توں پہلاں اس نوں دھر لوو ۔۔11۔۔
جس جس پاسے وی لوک بھجی جا رہے ہن، (اہی) کہندے ہن کِ دسو گھوڑے نوں کس نے چرایا ہے۔
کرپاناں کڈھ کے (اہ) دساں دشاں وچ بھجدے دس پیندے ہن۔
(کہندے ہن) جس نے اجہا کمّ کیتا ہے، اس نوں جان نہیں دینا۔
جویں کویں، راجے دا گھوڑا جت لیاؤنا چاہیدا ہے (بھاو چور توں واپس لے آؤنا چاہیدا ہے) ॥12۔۔
(کئی) اس کڑی دے بہت کول جا پہنچے۔
(اس نے) پھر اہی گھوڑا نچا کے انھاں نوں مار دتا۔
جس دے شریر اتے چالاکی نال تلوار چلائی،
تاں اک وار کرن نال انھاں دی (جنگ کرن دی اچھا) باکی نا رکھی ۔۔13۔۔
چوپئی:
جس نے وی کد کے اس اتے وار کیتا،
اس نوں اک توں دو ٹوٹے کر دتا۔
(اس نے) من وچ چن چن کے گھوڑ-سوار مارے
اتے اک اک دے دو دو ٹوٹے کر دتے ۔۔14۔۔
اس نے کئی تراں نال سورمیاں نوں مار دتا۔