میری پٹھّ ٹھوک دیو (تاں بوٹی دی کی گلّ)
میں اجّ سئرگ لوک وچوں دیوتیاں کولوں امرت وی کھوہ لیاواں ۔۔580۔۔
(ہنومان نے) اس تراں کہا اتے اڈّ گیا۔
مانو جھٹّ ہی آکاش وچّ ہی مل گیا ہووے۔
نراش بیٹھے رام نوں
لچھمن دے جیون دی آس ہو گئی ۔۔581۔۔
(ہنومان دے) اگے جو کوئی (آیا)
اس نوں مار دتا۔
تلاؤ وچّ (اک) وشال تندوآ سی،
(اس نوں وی ہنومان نے) مار دتا ۔۔582۔۔
اک دانے (جو منی دے بھیس وچّ) لکیا ہویا سی،
اس نوں وی (ہنومان نے) چیر سٹیا۔
(اگے جا کے) بوٹیاں ویکھیاں،
جو اک نال اک جڑی ہوئی سی ۔۔583۔۔
مہان تیز والا یودھا ہنومان (ساریاں بوٹیاں نوں دیکھ کے)
چونکیا (اتے سوچیں پے گیا کِ کہڑی بوٹی لے کے جاواں،
اس لئی) پہاڑ ہی پٹّ لیا
اتے (اؤں) بوٹی لے کے چل پیا ۔۔584۔۔
سری رام جی جتھے رن-بھومی وچّ بیٹھے سن
اتے انھاں دا ویر بیسدھّ پیا سی، (ہنومان پہاڑ سمیت) اتھے آ گیا۔
(اس دے مونہ وچّ) 'بسریا' بوٹی پا دتی
(جس نال اہ) سکھی ہو گیا ۔۔585۔۔
(لچھمن دے سکھی ہون نال) سارے سورمے جاگ پئے
اتے ہوراں (آکاش وچّ) گھمن لگیاں۔
ناد نکلن لگّ پیا
نگاریاں اتے واجیاں وچوں ۔۔586۔۔
تیر چلن لگّ پئے
اتے غازی (لوک یدھّ وچّ) جٹّ گئے۔
جو رن-بھومی وچّ (بیسدھّ) ستے پئے ہن،
اوہی پوتر شہید ہوئے ہن ۔۔587۔۔
کلس:
پرچنڈ سوربیر (آپس وچّ) گتھم-گتھا ہو گئے ہن۔
بھوت پریت اتے بیتال (رن-بھومی وچّ) نچ رہے ہن۔
کروڑاں تلواراں جھم-جھم کرکے لشکن لگیاں ہن۔
کرپاناں دیاں چٹیاں دھاراواں ہلدیاں ہوئیاں جھلمل کردیاں ہن ۔۔588۔۔
تربھنگی چھند
تلوار دی چٹی دھار بہت ادھک لشکدی ہے اتے لڑائی کرن والی تدے سندرتا نوں دھارن کرن والی ہے۔
جس دی نیک سوئے وانگ شوبھدی ہے۔ وڈی چھبی نوں دھاردی ہے، چنگے اپاء بناؤن والی ہے اتے ویری نوں گالن والی ہے۔
'جے-پتر' دین والی ہے۔ مست کرن والی ہے، لہو نال لال ہے اتے جتّ کرن والی ہے۔
درجناں دے دلاں نوں نشٹ کرن والی ہے، نشکپٹ جتّ دواؤن والی ہے، پاپاں نوں ختم کرن والی ہے اتے ڈر نوں ہرن والی ہے ۔۔589۔۔
کلس:
ہلا گلا مچن نال سورمے رن وچّ بھجّ رہے ہن۔
لوہے نال مڑھے ہوئے سریراں والے (رن وکرم) وی تھر-تھر کمبن لگّ پئے ہن۔
تبلے اتے تور زور نال وجّ رہے ہن۔
سورمیاں نوں ویکھن لئی رن وچّ ہوراں گھمن لگیاں ہن ۔۔590۔۔
تربھنگی چھند
رن-بھومی اتے ہوراں پھردیاں ہن (مانو) آکاش وچّ پوری تراں جھڑ ہو گیا ہووے۔ سورمیاں نوں ویکھ-ویکھ کے (ہوراں دا) من موہیا جاندا ہے۔
(انھاں نے) سریر اتے لال رنگ دے بانے دھارے ہوئے ہن۔ انھاں دی سندرتا بے-مسال ہے۔ (سچمچّ انھاں دے) سریر سندرتا دی ادتی کھان ہن۔