ہس ہس کے کئی تراں نال بچن بلاس کردے سن۔
(پریتم کہن لگیا) ہے پریا! تیرا آسن چھڈیا نہیں جا سکدا
اتے اس تراں کہِ کہِ کے گلے نال لپٹ رہا سی ۔۔26۔۔
اہ بھانت بھانت نال استری نال آسناں دی ورتوں کرن لگا
اتے اس دے گلے نال لپٹ لپٹ کے سکھ دین لگا۔
دوویں ہس ہس کے اتے چمٹ چمٹ کے رتی کردے سن
اتے کوک شاستر دیاں ساریاں گلاں نوں پوری تراں مان رہے سن ۔۔27۔۔
چوپئی:
اہ مکلاوا لے کے اتے بہت آنندت ہو کے
نرور گڑھ ول چل پیا۔
(تد) دوجی ویاہی ہوئی استری دا دوت بھجیا
اتے اس نے سارا بھید جا کے (اس نوں) دس دتا ۔۔28۔۔
دوہرا:
جد اگلی ویاہی ہوئی استری نے سارا بھید جان لیا۔
شمس دا ناں سن کے چت وچ بہت کرودھ کیتا ۔۔29۔۔
پہلاں ویاہی ہوئی سورنمتی نے من وچ بہت غسا کیتا
اتے پتی دے پتا بیر سین نوں اس تراں جا کے کہا ۔۔30۔۔
ہے راجیاں دے راجے! میری گلّ دھیان نال سنو!
تہاڈا دیس ہتھیان لئی ڈھولا تہاڈے کولوں بھج گیا ہے ۔۔31۔۔
چوپئی:
جے تسیں اس نوں جانو نہیں ماروگے
تاں اہ تہانوں مار دیویگا۔
ہے راجن! جاں تاں اس نوں جان توں مار دیو،
نہیں تاں ہنے دیس-نکالا دے دیو ۔۔32۔۔
جد راجے نے اس تراں (دی گلّ) سنی
تاں چت وچ سچ کر کے من لئی۔
(سوچن لگا کِ) جے اہ استری نوں لین لئی گیا ہندا
تاں میرے کہے بنا نا جاندا ۔۔33۔۔
مینوں نونہ نے سچ دسیا ہے۔
میرا پتر میرا راج لینا چاہندا ہے۔
(اس نے ہکم دے دتا کِ) اس نوں کہو کِ مینوں مونہ نا وکھاوے
اتے بارھاں سال بن وچ کٹ کے آوے ۔۔34۔۔
دوہرا:
(اس نے) کھڑاواں نوں پٹھا کر دتا اتے اک وئکتی نوں بھیجیا۔
راجے نے اس تراں بچن کیتا کِ مینوں ملے بنا بن وچ چلا جائے ۔۔35۔۔
راجے دے بول سن کے نوکر نے جا کے سمجھایا
کِ (راجے نے) تینوں دیس-نکالا دتا ہے (اتے کہندا ہے کِ) مینوں آ کے نا ملے ۔۔36۔۔
تد ڈھولن نے بہت دکھی ہو کے اس تراں پکار کے کہا،
ہے نرورکوٹ! تینوں نمسکار ہے، جے جیؤندے رہے تاں (پھر) ملانگے ۔۔37۔۔
تد سندری وی اس تراں دی گلّ سن کے نال چل پئی۔
اس دا ہردا پھٹ رہا سی، دل ڈوبے کھا رہا سی اتے اکھاں ہنجھو وہا رہیاں سن ۔۔38۔۔
اڑل:
ڈھولن نے (پتا دے) اہ بچن سن کے نرورکوٹ نوں چھڈ دتا
اتے بارھاں سال تک جنگل وچ رہا۔
اہ پھلاں نوں کھاؤندا ہویا بناں اپبناں وچ پھردا رہا۔
ہرناں دا شکار کردا ہویا استری سہت اتھے وسدا رہا ۔۔39۔۔
تیرھویں ورھے بیر سین نے شریر چھڈ دتا
اتے (اس) مرت لوک نوں تیاگ کے سورگ-واسی ہو گیا۔
تد ڈھولن نے آ کے آپنا راج ہاسل کر لیا
اتے رانی شمس نال بہت ورھیاں تک سکھ مانیا ۔۔40۔۔
اتھے سری چرتروپاکھیان دے تریا چرتر دے منتری بھوپ سنواد دے 161ویں چرتر دی سماپتی، سبھ شبھ ہے ۔۔161۔۔3211۔۔ چلدا۔۔
دوہرا:
تپیسا دیس وچ اٹھّ چور استریاں (چورٹیاں) رہندیاں سن۔
(اہ) رات دن چوری کردیاں سن، پر کوئی وی (انھاں نوں) سمجھ نہیں سکدا سی ۔۔1۔۔
چترمتی اتے تسکر کئرِ دوویں انھاں چورٹیاں دیاں سردار سن۔
(اہ) مارگ وچ بیٹھیاں رہندیاں سن اتے ہزاراں لوکاں نوں لٹدیاں سن ۔۔2۔۔
نارائن اتے دامودر (شبد) کہِ کے (پھر) بندرابن (شبد) اچاردیاں سن۔
اس تراں سنکیت ('سارت') سنا کے سبھ ہی سمجھ جاندیاں سن ۔۔3۔۔
'نارائن' (توں انھاں دا بھاو سی) 'نر آیا ہے'، 'دامودر' (توں سنکیت سی کِ اس دے) انگ (لک) نال دام (دھن) ہے۔
'بندرابن' (توں بھاو سی کِ اس نوں) بن وچ لے جا کے نسنگ مار دیو ۔۔4۔۔
چوپئی:
جد (باکی) استریاں اس تراں سن لیندیاں
تاں اس آدمی نوں بن وچ لے جاندیاں۔
پہلاں پھاہی پا کے اس نوں مار دندیاں،
پھر پچھوں اس دا دھن چرا لیندیاں ۔۔5۔۔
اتھے اک استری آئی۔
اس دے گلے وچ (انھاں نے) پھاہی پا دتی۔
تد اس استری نے انھاں نوں بچن کہا،
(ہے راجن!) اہ (بچن) میں تہاڈے کول کہندی ہاں ۔۔6۔۔
اڑل:
(تسیں) مینوں کس لئی ماردیاں ہو؟ (میں تہانوں) بہت دھن دندی ہاں۔
میں تہاڈا کوئی دھن نہیں چرایا ہے۔