اتھے لچھمی دے گھر آ گیا۔
بینگن ویکھ کے بہت للچایا۔ (اہ) منگدا رہا
پر (بینگن) پراپت نا ہو سکے ۔۔6۔۔
(لچھمی نے کہا-) میں سوامی لئی بھوجن تیار کیتا ہے
پر بندا بھیج کے وشنو نوں (دینت سبھا نے) بلا لیا ہے۔
ہے نارد! جے توں کھا لئینگا تاں (بھوجن) جوٹھا ہو جاویگا
اتے پریتم میرے اتے غسے ہوویگا ۔۔7۔۔
نارد نے کہا:
نارد منی منگ منگ کے تھک گیا، پر لچھمی نے بھوجن نا دتا۔
تدوں مہامنی (نارد) نے من وچ بہت غسا کیتا (اتے اہ شراپ دتا،
"ہے لچھمی! توں) برندا ناں دی راکھشی دیہ دھارن کر
اتے جالندھر دی استری ہو کے اس دے گھر وچ وس ۔۔8۔۔
مہارشی نارد شراپ دے کے چلا گیا۔
ادھروں وشنو اس کول آ گیا۔
(رشی دا) شراپ سن کے (جس نے) بہت دکھ پایا ہویا سی،
(اس پاسوں سارے بچن سن کے) وشنو نے ہس کے استری نوں دھیرج دتا ۔۔9۔۔
دوہرا:
(وشنو نے) اسے ویلے (آپنی) استری دی پرچھائی لے کے سندر برندا بنا دتی
اتے (اس برندا نے) دھومرکیس دانو دے گھر جا کے جنم دھارن کیتا ۔۔10۔۔
چوپئی:
جویں پانی وچ کمل (نرلیپ) رہندا ہے
اویں اہ پہلے دھومرکیس دینت دے گھر پیدا ہوئی اتے پھر جالندھر دے گھر جا کے وسی۔
اس دے (ادھار) واستے وشنو جالندھر دا
انوپ روپ دھارن کرنگے ۔۔11۔۔
اس تراں دی کتھا ادھر ہوئی،
ہن گلّ ردر ول نوں چلی۔
(جالندھر نے) استری منگی، پر شو نے نا دتی۔
اس لئی جالندھر جھٹ پٹ غسے وچ آ گیا ۔۔12۔۔
ڈھول، توتیاں اتے نگارے وجے،
دوہاں پاسیاں توں ڈورو ڈمّ ڈمّ کرن لگے۔
وڈا بھیانک یدھّ مچیا،
(جس وچ) وڈی چمک والے اپارا کھڑگ چمکن لگے ۔۔13۔۔
سورمے رن وچ ڈگ ڈگ پیندے سن،
اتھے ہی دھکھّ دھکھّ کے مسان اٹھدے سن۔
ہاتھیاں دے سوار، رتھاں دے سوار، گھوڑیاں دے سوار اتے پیدل (سورمے) جنگ (کر رہے ہن)
اتے انگنت (سورمے) یدھّ-بھومی وچ جوجھ کے ڈگ رہے سن ۔۔14۔۔
توٹک چھند:
دھیرج والے سورمے رن وچ کرودھوان ہو کے پھردے سن۔
اس دھرتی تے بھیانک یدھّ مچ رہا سی۔
گھوڑے ہنکدے سن، ہاتھی چنگھاڑدے سن،
جنھاں دی آواز سن کے ساون دے بدل لجا رہے سن ۔۔15۔۔
رن وچ تلواراں اتے کماناں توں تیر ورھدے سن۔
جگت وچ گھور اتے بھیانک یدھّ (ہویا سی)۔
سورمے ڈگدے جاندے سن، ہٹھی سینک گھبرا رہے سن۔
ویری آپنی کھنڈی-پنڈی سینا نوں اکٹھا کر رہا سی ۔۔16۔۔
چوہاں پاسیاں توں شو نے چنگی تراں تیراں نال ویری نوں گھیر لیا۔
دینت راجے (جالندھر) نے وی بہت کرودھ کر کے اسے تراں کیتا۔
دوہاں پاسیاں توں انج تیر چل رہے سن