சூத்திர மன்னனின் பேச்சு:
ஓ பிரம்மனே! இல்லாவிட்டால் இன்றே உன்னைக் கொன்று விடுவேன்.
இல்லாவிட்டால் வழிபாட்டுப் பொருட்களுடன் உன்னைக் கடலில் மூழ்கடித்துவிடுவேன்.
ஒன்று பிரசந்தா தேவிக்கு சேவை செய்வதை நிறுத்துங்கள்.
“ஓ பிராமணரே! இந்த வழிபாட்டுப் பொருளை தண்ணீரில் எறிந்து விடுங்கள், இல்லையெனில் நான் இன்று உன்னைக் கொன்றுவிடுவேன், தெய்வ வழிபாட்டைக் கைவிடுவேன், இல்லையெனில் நான் உன்னை இரண்டு பகுதிகளாக வெட்டுவேன். ”172.
ராஜாவிடம் பிராமணன் பேசிய பேச்சு:
(தயக்கமின்றி நீங்கள்) என்னை இரண்டாக வெட்டி, (ஆனால் நான் தெய்வத்தின் சேவையை விடமாட்டேன்).
ஓ ராஜன்! கேளுங்கள், (நான்) உண்மையைச் சொல்கிறேன்.
என் உடலை ஏன் ஆயிரம் துண்டுகளாக உடைக்கக்கூடாது?
“அரசே! நான் உங்களுக்கு உண்மையைச் சொல்கிறேன், நீங்கள் என்னை இரண்டு பகுதிகளாக வெட்டலாம், ஆனால் நான் தயங்காமல் வணங்குவதை விட்டுவிட முடியாது, நான் தேவியின் பாதங்களை விடமாட்டேன். ”173.
(இந்த) வார்த்தைகளைக் கேட்ட சூத்திரன் (அரசன்) கோபமடைந்தான்
மக்ராச் (மாபெரும்) போருக்கு வந்து சேர்ந்தார் போல.
(அவருடைய) இரண்டு கண்களும் கோபத்தால் இரத்தம் கசிந்தது.
இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட சூத்திர மன்னன் எதிரியின் மீது அரக்கன் மக்ராக்ஷனைப் போல பிராமணன் மீது விழுந்தான், யமனைப் போன்ற மன்னனின் இரு கண்களிலிருந்தும் இரத்தம் வழிந்தது.174.
முட்டாள் (அரசன்) வேலையாட்களை அழைத்தான்
அவரை (எடுத்து) கொன்றுவிடுங்கள் என்று பெருமிதத்துடன் வார்த்தைகளை உதிர்த்தார்.
அந்த பயங்கரமான துரோக மரணதண்டனை செய்பவர்கள் (அவரை) அங்கு அழைத்துச் சென்றனர்
அந்த முட்டாள் மன்னன் தன் வேலையாட்களை அழைத்து, “இந்த பிராமணனைக் கொன்றுவிடு” என்றான். அந்த கொடுங்கோலர்கள் அவரை அம்மன் கோயிலுக்கு அழைத்துச் சென்றனர்.175.
அவர் கண்கள் கட்டப்பட்டு முகமூடி இருந்தது.
(பின்னர்) கையால் வாளை உருவி, கையால் சுழற்றினான்.
நெருப்பு எரிய ஆரம்பிக்கும் போது,
கண்ணெதிரே கட்டு கட்டி கைகளைக் கட்டிக்கொண்டு மின்னும் வாளை வெளியே எடுத்தார்கள், வாளால் அடிக்க முற்பட்டபோது, அந்த பிராமணனுக்கு கேஎல் (மரணம்) நினைவு வந்தது.176.
பிராமணர் சித்தத்தில் (முதியவரைப் பற்றி) தியானம் செய்தபோது
அப்போது கல் புருக் வந்து தரிசனம் கொடுத்தார்.