பலரது கைகள் துண்டிக்கப்பட்டன, பலர் வெடித்த வயிற்றுடன் தரையில் விழுந்தனர், அம்புகளால் துளைக்கப்பட்டவர்கள் போர்க்களத்தில் சுற்றித் திரிந்தனர்.
காயமுற்றவர்களில் பலர் சிவப்பு ஆடை அணிந்து வந்ததாகத் தோன்றியது.1806.
கிருஷ்ணனும் பல்ராமும் வட்டு மற்றும் வாளைக் கையில் எடுத்தபோது, ஒருவர் வில்லை இழுத்துக்கொண்டு சென்றார்.
யாரோ ஒருவர் கவசம், திரிசூலம், தண்டாயுதம் அல்லது குத்துவாள் ஆகியவற்றைப் பிடித்துக்கொண்டு சென்றார்
வலிமைமிக்க கிருஷ்ணன் படையைக் கொல்ல அங்கும் இங்கும் ஓடியதால் ஜராசந்தனின் படையில் திகைப்பு ஏற்பட்டது.
எஃகு இருபுறமும் எஃகுடன் மோதியதால், போரின் பயங்கரம் காரணமாக, சிவனின் தவமும் பாதிக்கப்பட்டது.1807.
வாள், ஈட்டி, சூலாயுதம், கத்தி, கோடாரி போன்றவற்றால் பயங்கர அழிவு ஏற்பட்டது, எதிரியின் படை கொல்லப்பட்டது.
ஓடும் ரத்த ஓட்டத்தில் வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து ஓடியது, யானைகள், குதிரைகள், தேர்கள், யானைகளின் தலைகள் மற்றும் தும்பிக்கைகள் அதில் பாய்ந்தோடின.
பேய்கள், வைதலர்கள் மற்றும் பைரவர்கள் தாகம் எடுத்தனர், யோகினிகளும் கவிழ்ந்த கலசங்களுடன் ஓடினர்.
இந்த பயங்கரமான போரில் சிவனும் பிரம்மாவும் கூட தங்கள் மனதை ஒருமுகப்படுத்தாமல் அஞ்சினர் என்று கவிஞர் ராம் கூறுகிறார்.1808 .
ஸ்வய்யா
ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இவ்வளவு துணிச்சலை வெளிப்படுத்தியபோது (அப்போது) எதிரி படையிலிருந்து ஒரு வீரனை அழைத்தார்.
கிருஷ்ணர் இவ்வளவு துணிச்சலை வெளிப்படுத்தியபோது, எதிரியின் படையைச் சேர்ந்த ஒரு போர்வீரன் கூக்குரலிட்டான், “கிருஷ்ணன் மிகவும் சக்திவாய்ந்த வீரன், போரில் சிறிதளவும் தோற்கடிக்கப்படுவதில்லை.
"இப்போது போர்க்களத்தை விட்டு வெளியேறுங்கள், ஏனென்றால் அனைவரும் இறந்துவிடுவார்கள், யாரும் பிழைக்க மாட்டார்கள்
அவன் சிறுவன் என்ற மாயையில் விழ வேண்டாம், கன்சனை தலைமுடியில் இருந்து பிடித்து வீழ்த்திய அதே கிருஷ்ணன் தான்.”1809.
இப்படிப்பட்ட வார்த்தைகளைக் கேட்டு அனைவரின் மனதிலும் சந்தேகம் ஏற்பட்டது.
இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டதும் அனைவரது மனதிலும் ஒரு சந்தேகம் எழுந்தது, கோழை போர்க்களத்தை விட்டு ஓட நினைத்தான், ஆனால் வீரர்கள் கோபமடைந்தனர்.
வில், அம்பு, வாள் போன்றவற்றை எடுத்துக் கொண்டு, பெருமையுடன் (எதிரிகளுடன்) போரிடத் தொடங்கினர்.
கிருஷ்ணர் தனது வாளைக் கையில் எடுத்து, அனைவரையும் சவால் செய்து தம்மைக் கொன்றார்.1810.
(போரில்) ஒரு நெருக்கடியான சூழ்நிலை ஏற்படும் போது, பல வீரர்கள் தப்பி ஓடுகிறார்கள். (அப்போது) ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் பலராமனிடம், கவனித்துக்கொள்.
இந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையில் வீரர்கள் ஓடுவதைக் கண்ட கிருஷ்ணர் பலராமிடம், “இந்தச் சூழலைக் கட்டுப்படுத்தி, உன்னுடைய எல்லா ஆயுதங்களையும் பிடித்துக் கொள்ளலாம்.
வெறித்தனமாக அவர்கள் மீது இறங்குங்கள், அதை உங்கள் மனதில் நினைத்துக்கூடப் பார்க்காதீர்கள்.
"எதிரியை சவால் செய்து கொல்லுங்கள், தயக்கமின்றி அவர்கள் மீது விழுங்கள், ஓடிப்போகும் எதிரிகள் அனைவரும், அவர்களைக் கொல்லாமல் சிக்க வைத்துப் பிடிக்கவும்." 1811.
(எப்போது) ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் வாயிலிருந்து பலராமர் இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டார்
கிருஷ்ணரின் வாயிலிருந்து இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட பல்ராம், தனது கலப்பையையும் சூலையையும் எடுத்துக் கொண்டு எதிரியின் படையைத் தொடர ஓடினான்.
ஓடிக்கொண்டிருந்த எதிரிகளின் அருகில் வந்து, பல்ராம் அவர்களின் கைகளை தனது கயிற்றால் கட்டினார்
அவர்களில் சிலர் சண்டையிட்டு இறந்தனர் மற்றும் சிலர் கைதிகளாக உயிருடன் பிடிக்கப்பட்டனர்.1812.
கிருஷ்ணனின் போர்வீரர்கள் வாள்களை ஏந்தியபடி எதிரிகளின் படையைத் தொடர்ந்து ஓடினார்கள்
போரிட்டவர்கள் கொல்லப்பட்டனர், சரணடைந்தவர்கள் விடுவிக்கப்பட்டனர்
போரில் ஒருபோதும் பின்வாங்காத அந்த எதிரிகள், பலராமின் வலிமைக்கு முன் அவர்கள் மீண்டு வர வேண்டியிருந்தது
அவர்கள் கோழைகளாகி, பூமிக்கு பாரமாகி, ஓடிப்போனார்கள், வாள்களும் கத்திகளும் அவர்கள் கைகளில் இருந்து கீழே விழுந்தன.1813.
போர்க்களத்தில் நிற்கும் வீரர்கள் கோபமடைந்து அந்த இடத்தை நோக்கி ஓடுகிறார்கள்.
போர்க்களத்தில் தொடர்ந்து நின்று கொண்டிருந்த அந்த வீரர்கள், இப்போது, கோபமடைந்து, தங்கள் வட்டு, வாள், ஈட்டி, கோடாரி போன்றவற்றை எடுத்துக்கொண்டு, ஒன்றுகூடி முன்னால் விரைந்தனர்.
அவர்கள் அனைவரும் அச்சமின்றி இடிமுழக்கத்துடன் கிருஷ்ணரை வெல்ல ஓடினர்
சொர்க்கத்தை அடைவதற்காக இரு தரப்பிலிருந்தும் பயங்கரமான போர் மூண்டது.1814.
அப்போது இந்தப் பக்கத்திலிருந்து யாதவர்களும் அந்தப் பக்கத்திலிருந்து எதிரிகளும் எதிரிகளை எதிர்கொண்டனர்
மற்றும் பரஸ்பரம் பூட்டப்பட்ட ஒருவரையொருவர் சவால் செய்யும் போது அடிகளைத் தாக்கத் தொடங்கினர்
அவர்களில் பலர் இறந்தனர், காயம் அடைந்து கதறினர், பலர் பூமியில் கிடத்தப்பட்டனர்
அதீத சணல் குடித்து மல்யுத்த வீரர்கள் அரங்கில் உருளுகிறார்கள் என்று தோன்றியது.1815.
கேபிட்
பெரிய போர்வீரர்கள் உறுதியாகப் போரிடுகிறார்கள், எதிரிகளை எதிர்கொள்ளும் போது தங்கள் படிகளைத் திரும்பப் பெற மாட்டார்கள்.
தங்கள் கைகளில் ஈட்டிகள், வாள்கள், அம்புகள் போன்றவற்றை எடுத்துக் கொண்டு, அவர்கள் மிகவும் விழிப்புடன் மகிழ்ச்சியுடன் சண்டையிடுகிறார்கள்.
சம்சாரம் என்ற பயங்கரக் கடலைக் கடப்பதற்காக அவர்கள் தியாகத்தைத் தழுவுகிறார்கள்.
மேலும் சூரியனின் கோளத்தைத் தொட்ட பிறகு, அவர்கள் ஒரு ஆழமான இடத்தில் கால்களை மேலும் தள்ளுவது போல, அவர்கள் வானத்தில் தங்கியிருக்கிறார்கள், அதேபோல் கவிஞரின் கூற்றுப்படி, வீரர்கள் முன்னோக்கி முன்னேறுகிறார்கள்.1816.
ஸ்வய்யா
இதுபோன்ற சண்டைகளைப் பார்த்து, கோபமடைந்த வீரர்கள், எதிரியை நோக்கிப் பார்க்கிறார்கள்
கைகளில் ஈட்டி, அம்பு, வில், வாள், சூலம், திரிசூலம் போன்றவற்றை ஏந்தியவாறு, அச்சமின்றி அடிக்கிறார்கள்.
எதிரிகளுக்கு முன்னால் சென்று அவர்களின் உடல்களில் அடிபடுவதையும் தாங்கிக் கொள்கிறார்கள்