ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 485

ਆਪਸ ਬੀਚ ਹਕਾਰ ਦੋਊ ਭਟ ਚਿਤ ਬਿਖੈ ਨਹੀ ਨੈਕੁ ਡਰੇ ਹੈ ॥

aapas beech hakaar doaoo bhatt chit bikhai nahee naik ddare hai |

இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் சவால் விடுகிறார்கள், மற்றவரைப் பற்றி சிறிதும் பயப்பட மாட்டார்கள்

ਭਾਰੀ ਗਦਾ ਗਹਿ ਹਾਥਨ ਮੈ ਰਨ ਭੂਮਹਿ ਤੇ ਨਹਿ ਪੈਗੁ ਟਰੇ ਹੈ ॥

bhaaree gadaa geh haathan mai ran bhoomeh te neh paig ttare hai |

பெரிய கதாயுதங்களைப் பிடித்து இருவரும் போர்க்களத்தில் ஒரு அடி கூட பின்வாங்கவில்லை

ਮਾਨਹੁ ਮਧਿ ਮਹਾ ਬਨ ਕੇ ਪਲ ਕੇ ਹਿਤ ਹ੍ਵੈ ਬਰ ਸਿੰਘ ਅਰੇ ਹੈ ॥੧੮੭੬॥

maanahu madh mahaa ban ke pal ke hit hvai bar singh are hai |1876|

வேட்டையாடத் தயாரான சிங்கம் போல் தோன்றுகிறார்கள்.1876.

ਕਾਟਿ ਗਦਾ ਬਲਦੇਵ ਦਈ ਤਿਹ ਭੂਪਤਿ ਕੀ ਅਰੁ ਬਾਨਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥

kaatt gadaa baladev dee tih bhoopat kee ar baanan maariyo |

பல்ராம் மன்னனின் சூலாயுதத்தை வெட்டி அம்புகளை எய்தினான்

ਪਉਰਖ ਯਾ ਹੀ ਭਿਰਿਯੋ ਹਮ ਸੋ ਰਿਸ ਕੈ ਅਰਿ ਕਉ ਇਹ ਭਾਤਿ ਪਚਾਰਿਯੋ ॥

paurakh yaa hee bhiriyo ham so ris kai ar kau ih bhaat pachaariyo |

அவன் அவனிடம், “இந்தத் துணிச்சலின் பலத்தால் நீ என்னுடன் சண்டையிட்டாயா?” என்றார்.

ਇਉ ਕਰਿ ਕੈ ਪੁਨਿ ਬਾਨਨ ਮਾਰਿ ਸਰਾਸਨ ਲੈ ਤਿਹ ਗ੍ਰੀਵਹਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥

eiau kar kai pun baanan maar saraasan lai tih greeveh ddaariyo |

இவ்வாறு கூறிவிட்டு அம்புகளை எய்த பலராம் தனது வில்லை அரசனின் கழுத்தில் போட்டான்

ਦੇਵ ਕਰੈ ਉਪਮਾ ਸੁ ਕਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਜਿਤਿਯੋ ਸੁ ਬਡੋ ਅਰਿ ਹਾਰਿਯੋ ॥੧੮੭੭॥

dev karai upamaa su kahai jadubeer jitiyo su baddo ar haariyo |1877|

இந்தப் போரில் யாதவர்களின் மாவீரன் பல்ராம் வெற்றி பெற்றார், அந்த வலிமைமிக்க எதிரி தோற்கடிக்கப்பட்டார்.1877.

ਕੰਪਤ ਹੋ ਜਿਸ ਤੇ ਖਗੇਸ ਮਹੇਸ ਮੁਨੀ ਜਿਹ ਤੇ ਭੈ ਭੀਤਿਯੋ ॥

kanpat ho jis te khages mahes munee jih te bhai bheetiyo |

பறவைகளின் அரசன் கருடன் மற்றும் சிவன் யாரிடமிருந்து நடுங்குகிறார்கள்

ਸੇਸ ਜਲੇਸ ਦਿਨੇਸ ਨਿਸੇਸ ਸੁਰੇਸ ਹੁਤੇ ਚਿਤ ਮੈ ਨ ਨਿਚੀਤਿਯੋ ॥

ses jales dines nises sures hute chit mai na nicheetiyo |

யாரிடமிருந்து முனிவர்கள், ஷேஷ்ணகா, வருணன், சூரியன், சந்திரன், இந்திரன் முதலான அனைவரும் தங்கள் மனதில் பயப்படுகிறார்கள்.

ਤਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸਿਰ ਪੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਇਹ ਕਾਲ ਇਸੋ ਅਬ ਬੀਤਿਯੋ ॥

taa nrip ke sir pai kab sayaam kahai ih kaal iso ab beetiyo |

அந்த மன்னனின் தலையில் இப்போது கல் (மரணம்) படர்ந்துள்ளது.

ਧੰਨਹਿ ਧੰਨਿ ਕਰੈ ਸਬ ਸੂਰ ਭਲੇ ਭਗਵਾਨ ਬਡੋ ਅਰਿ ਜੀਤਿਯੋ ॥੧੮੭੮॥

dhaneh dhan karai sab soor bhale bhagavaan baddo ar jeetiyo |1878|

கிருஷ்ணரைப் பாராட்டிய அனைத்து வீரர்களும், "கிருஷ்ணரின் அருளால் பெரும் எதிரிகள் வெற்றி பெற்றனர்" என்று கூறினார்கள். 1878.

ਬਲਭਦ੍ਰ ਗਦਾ ਗਹਿ ਕੈ ਇਤ ਤੇ ਰਿਸ ਸਾਥ ਕਹਿਯੋ ਅਰਿ ਕਉ ਹਰਿ ਹੌਂ ॥

balabhadr gadaa geh kai it te ris saath kahiyo ar kau har hauan |

பலராம், கதாயுதத்தை கையில் பிடித்தபடி, கடும் கோபத்தில், “நான் எதிரியைக் கொன்றுவிடுவேன்

ਇਹ ਪ੍ਰਾਨ ਬਚਾਵਤ ਕੋ ਹਮ ਸੋ ਜਮ ਜਉ ਭਿਰਿ ਹੈ ਨ ਤਊ ਡਰਿ ਹੌਂ ॥

eih praan bachaavat ko ham so jam jau bhir hai na taoo ddar hauan |

யமன் கூட அவன் உயிரைக் காக்க வந்தால் அவனுடன் நானும் போரிடுவேன்

ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਸਬੈ ਸੰਗਿ ਜਾਦਵ ਲੈ ਤਜਿ ਯਾਹ ਕਹੈ ਨ ਭਯਾ ਟਰਿ ਹੌਂ ॥

ghan sayaam sabai sang jaadav lai taj yaah kahai na bhayaa ttar hauan |

(என்றால்) ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் யாதவர்கள் அனைவரையும் அழைத்துச் சென்றாலும், அதை விட்டுவிடுமாறு கேட்டாலும், ஓ சகோதரரே! (எனது உறுதியிலிருந்து நான் விலக மாட்டேன்).

ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮੁਸਲੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਅਬੈ ਇਹ ਕੋ ਬਧ ਹੀ ਕਰਿ ਹੌਂ ॥੧੮੭੯॥

kab sayaam kahai musalee ih bhaat abai ih ko badh hee kar hauan |1879|

"யாதவர்கள் அனைவரையும் தன்னுடன் அழைத்துச் செல்லும்படி கிருஷ்ணர் என்னிடம் கேட்டாலும், நான் அவரை உயிருடன் இருக்க விடமாட்டேன்," என்று பல்ராம் கூறினார், "நான் அவரை இப்போதே கொன்றுவிடுவேன்." 1879.

ਸੁਨਿ ਭੂਪ ਹਲਾਯੁਧ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਡਰੁ ਮਾਨਿਯੋ ॥

sun bhoop halaayudh kee bateeyaa apune man mai at hee ddar maaniyo |

பலராமின் வார்த்தைகளைக் கேட்ட ஜராசந்தன் மிகவும் பயந்தான்

ਮਾਨੁਖ ਰੂਪ ਲਖਿਯੋ ਨ ਬਲੀ ਨਿਸਚੈ ਬਲ ਕਉ ਜਮ ਰੂਪ ਪਛਾਨਿਯੋ ॥

maanukh roop lakhiyo na balee nisachai bal kau jam roop pachhaaniyo |

மேலும் அவர் பல்ராமை மனிதனாக அல்ல, யமனாக மட்டுமே பார்த்தார்

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੀ ਓਰਿ ਚਿਤੈ ਤਜਿ ਆਯੁਧ ਪਾਇਨ ਸੋ ਲਪਟਾਨਿਯੋ ॥

sree jadubeer kee or chitai taj aayudh paaein so lapattaaniyo |

ஸ்ரீ கிருஷ்ணரைப் பார்த்து, கவசங்களைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, அவர் (அவரது) பாதங்களைத் தழுவினார்.

ਮੇਰੀ ਸਹਾਇ ਕਰੋ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਕਹਿ ਯੌ ਘਿਘਿਯਾਨਿਯੋ ॥੧੮੮੦॥

meree sahaae karo prabh joo kab sayaam kahai keh yau ghighiyaaniyo |1880|

இப்போது மன்னன், கிருஷ்ணனைப் பார்த்து, ஆயுதங்களைக் கைவிட்டு, அவன் காலில் ஒட்டிக்கொண்டு, அழுதுகொண்டே, “அரசே! என்னைப் பாதுகாக்கவும்." 1880.

ਕਰੁਨਾਨਿਧ ਦੇਖਿ ਦਸਾ ਤਿਹ ਕੀ ਕਰੁਨਾਰਸ ਕਉ ਚਿਤ ਬੀਚ ਬਢਾਯੋ ॥

karunaanidh dekh dasaa tih kee karunaaras kau chit beech badtaayo |

கருணைக் கடல் (ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்) அவரது நிலையைக் கண்டு (அவரது) மனதில் இரக்க உணர்வை அதிகரித்தது.

ਕੋਪਹਿ ਛਾਡਿ ਦਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਦੁਹੂੰ ਨੈਨਨ ਭੀਤਰ ਨੀਰ ਬਹਾਯੋ ॥

kopeh chhaadd dayo har joo duhoon nainan bheetar neer bahaayo |

கருணையின் பொக்கிஷமான கிருஷ்ணர், இப்படிப்பட்ட நிலையில் அவரைக் கண்டு ஆச்சரியமடைந்து, கோபத்தை துறந்து, அவரது இரு கண்களிலிருந்தும் கண்ணீர் வழிந்தோடியது.

ਬੀਰ ਹਲਾਯੁਧ ਠਾਢੋ ਹੁਤੋ ਤਿਹ ਕੋ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥

beer halaayudh tthaadto huto tih ko keh kai ih bain sunaayo |

(எங்கே) பலராம சுர்மா நின்று கொண்டிருந்தார் என்று உரையாற்றி, இந்த வார்த்தைகளைக் கூறினார்.

ਛਾਡਿ ਦੈ ਜੋ ਹਮ ਜੀਤਨ ਆਯੋ ਹੋ ਸੋ ਹਮ ਜੀਤ ਲਯੋ ਬਿਲਖਾਯੋ ॥੧੮੮੧॥

chhaadd dai jo ham jeetan aayo ho so ham jeet layo bilakhaayo |1881|

அங்கே நின்றிருந்த அவனது சகோதரனைப் பார்த்து, “இவனை விட்டுவிடு, யாரிடம் ஜெயிக்க வந்தோமோ, அவனை வென்றுவிட்டோம்” என்றார்.1881.

ਇਹ ਛੋਡਿ ਹਲੀ ਨਹੀ ਛੋਡਤ ਹੋ ਕਿਹ ਕਾਜ ਕਹਿਓ ਤੁਹਿ ਬਾਨਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥

eih chhodd halee nahee chhoddat ho kih kaaj kahio tuhi baanan maariyo |

பல்ராம், “அவன் மீது அம்புகளை எய்து நான் அவனை வென்று விடவில்லை

ਜੀਤ ਲਯੋ ਤੋ ਕਹਾ ਭਯੋ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡੋ ਅਰਿ ਹੈ ਇਹ ਪਉਰਖ ਹਾਰਿਯੋ ॥

jeet layo to kahaa bhayo sayaam baddo ar hai ih paurakh haariyo |

என்ன, நான் அவரை வென்றிருந்தால், அவர் மிகப் பெரிய மற்றும் சக்திவாய்ந்த எதிரி,

ਆਛੋ ਰਥੀ ਹੈ ਭਯੋ ਬਿਰਥੀ ਅਰੁ ਪਾਇ ਗਹੈ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੇ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

aachho rathee hai bhayo birathee ar paae gahai prabh tere uchaariyo |

ஒரு சிறந்த தேரோட்டியாக இருப்பவர், இந்த நேரத்தில், தனது தேரில் இருந்து பறிக்கப்பட்டவர், ஆண்டவரே! அவர் உங்கள் காலில் விழுந்து இவற்றைச் சொன்னார்

ਤੇਈਸ ਛੋਹਨੀ ਕੋ ਪਤਿ ਹੈ ਤੋ ਕਹਾ ਇਹ ਕੋ ਸਬ ਸੈਨ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥੧੮੮੨॥

teees chhohanee ko pat hai to kahaa ih ko sab sain sanghaariyo |1882|

அவர் இருபத்தி மூன்று மிகப் பெரிய இராணுவப் பிரிவுகளின் எஜமானர், அவர் அவரை விட்டு வெளியேற வேண்டியிருந்தால், அவருடைய மிகப் பெரிய இராணுவத்தை நாம் ஏன் கொன்றோம்?" 1882.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਸੈਨ ਬਡੋ ਸੰਗਿ ਸਤ੍ਰੁ ਕੋ ਜੀਤਿ ਤਾਹਿ ਤਿਹ ਜੀਤਿ ॥

sain baddo sang satru ko jeet taeh tih jeet |

(இப்போது, உடன்) பெரும் படையைக் கொண்ட எதிரி; அவன் (தனாலேயே) வெற்றி பெற்றால் அவன் வெற்றி பெற்றான்.

ਛਾਡਤ ਹੈ ਨਹਿ ਬਧਤ ਤਿਹ ਇਹੈ ਬਡਨ ਕੀ ਰੀਤਿ ॥੧੮੮੩॥

chhaaddat hai neh badhat tih ihai baddan kee reet |1883|

ஒரு மிகப் பெரிய படையை எதிரியுடன் சேர்ந்து வெல்வது ஒரு வெற்றியாகக் கருதப்பட்டு, எதிரியைக் கொல்வதற்குப் பதிலாக, அவன் விடுதலை செய்யப்படுவதே பெரும் பழக்கமாக இருந்து வருகிறது.1883.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਪਾਗ ਦਈ ਅਰੁ ਬਾਗੋ ਦਯੋ ਇਕ ਸ੍ਯੰਦਨ ਦੈ ਤਿਹ ਛਾਡ ਦਯੋ ਹੈ ॥

paag dee ar baago dayo ik sayandan dai tih chhaadd dayo hai |

ஜராசந்தனுக்கு ஒரு தலைப்பாகை, ஆடை மற்றும் ஒரு தேர் கொடுத்து விடுவிக்கப்பட்டார்

ਭੂਪ ਚਿਤੈ ਹਰਿ ਕੋ ਚਿਤ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਲਜਤਵਾਨ ਭਯੋ ਹੈ ॥

bhoop chitai har ko chit mai at hee kar lajatavaan bhayo hai |

கிருஷ்ணரின் பெருமையை எண்ணி, அரசன் மிகவும் வெட்கமடைந்தான்

ਗ੍ਰੀਵ ਨਿਵਾਇ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ਘਨੋ ਪਛਤਾਇ ਕੈ ਧਾਮਿ ਗਯੋ ਹੈ ॥

greev nivaae mahaa dukh paae ghano pachhataae kai dhaam gayo hai |

துன்பத்தில் மனம் வருந்தி தன் வீட்டிற்குத் திரும்பினான்

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕਉ ਚਉਦਹ ਲੋਕਨ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਸੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥੧੮੮੪॥

sree jadubeer kau chaudah lokan sayaam bhanai jas poor rahiyo hai |1884|

இப்படி பதினான்கு உலகிலும் கிருஷ்ணரின் புகழ் பரவியது.1884.

ਤੇਈਸ ਛੋਹਨ ਤੇਈਸ ਬਾਰ ਅਯੋਧਨ ਤੇ ਪ੍ਰਭ ਐਸੇ ਹੀ ਮਾਰੇ ॥

teees chhohan teees baar ayodhan te prabh aaise hee maare |

கிருஷ்ணா இருபத்திமூன்று மிகப் பெரிய இராணுவப் பிரிவுகளை இருபத்தி மூன்று முறை அழித்தார்

ਬਾਜ ਘਨੇ ਗਜ ਪਤਿ ਹਨੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੇ ਬਿਪਤੇ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥

baaj ghane gaj pat hane kab sayaam bhane bipate kar ddaare |

பல குதிரைகளையும் யானைகளையும் கொன்றான்.

ਏਕ ਹੀ ਬਾਨ ਲਗੇ ਹਰਿ ਕੋ ਜਮ ਧਾਮਿ ਸੋਊ ਤਜਿ ਦੇਹ ਪਧਾਰੇ ॥

ek hee baan lage har ko jam dhaam soaoo taj deh padhaare |

ஒரு அம்பினால் கூட, அவர்கள் உடல்களை அங்கேயே கைவிட்டு யமனின் இருப்பிடத்திற்குச் சென்றனர்

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਕੀ ਜੀਤ ਭਈ ਅਰਿ ਤੇਈਸ ਬਾਰਨ ਐਸੇ ਈ ਹਾਰੇ ॥੧੮੮੫॥

sree brijaraaj kee jeet bhee ar teees baaran aaise ee haare |1885|

கிருஷ்ணர் வெற்றி பெற்றார், இந்த வழியில் ஜராசந்தன் இருபத்தி மூன்று முறை தோற்கடிக்கப்பட்டார்.1885.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਦੇਵਨ ਜੋ ਉਸਤਤਿ ਕਰੀ ਪਾਛੇ ਕਹੀ ਸੁਨਾਇ ॥

devan jo usatat karee paachhe kahee sunaae |

தேவர்களால் எந்தப் புகழ் பாடப்பட்டதோ, அது விவரிக்கப்பட்டுள்ளது

ਕਥਾ ਸੁ ਆਗੈ ਹੋਇ ਹੈ ਕਹਿ ਹੋਂ ਵਹੀ ਬਨਾਇ ॥੧੮੮੬॥

kathaa su aagai hoe hai keh hon vahee banaae |1886|

இந்தக் கதை முன்னேறிய விதம், இப்போது நான் அதைச் சொல்கிறேன்.1886.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਉਤ ਭੂਪਤਿ ਹਾਰਿ ਗਯੋ ਗ੍ਰਿਹ ਕੌ ਰਨ ਜੀਤਿ ਇਤੈ ਹਰਿ ਜੂ ਗ੍ਰਿਹ ਆਯੋ ॥

aut bhoopat haar gayo grih kau ran jeet itai har joo grih aayo |

அங்கு மன்னன் தோற்கடிக்கப்பட்டு வீட்டிற்குச் சென்றான், இங்கே ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் போரில் வெற்றி பெற்று வீடு திரும்பினார்.

ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੋ ਜੁਹਾਰੁ ਕੀਯੋ ਪੁਨਿ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਸਿਰ ਛਤ੍ਰ ਤਨਾਯੋ ॥

maat pitaa ko juhaar keeyo pun bhoopat ke sir chhatr tanaayo |

அந்தப் பக்கம், தோல்வியுற்ற மன்னன் தன் வீட்டிற்குச் சென்று, இந்தப் பக்கம், போரில் வென்று, கிருஷ்ணன் தன் வீட்டிற்குத் திரும்பி, தன் பெற்றோருக்குத் தகுந்த மரியாதை செலுத்தி, உக்கிரசேனனின் தலையில் விதானம் வீசச் செய்தான்.

ਬਾਹਰਿ ਆਇ ਗੁਨੀਨ ਸੁ ਦਾਨ ਦੀਯੋ ਤਿਨ ਇਉ ਜਸੁ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥

baahar aae guneen su daan deeyo tin iau jas bhaakh sunaayo |

அவர் (வீட்டிலிருந்து) வெளியே வந்து, நல்லொழுக்கமுள்ள மக்களுக்கு அன்னதானம் செய்தார், அவர்கள் (பகவான் கிருஷ்ணரின்) யாஷ் இவ்வாறு ஓதினர்,

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਮਹਾ ਰਨਧੀਰ ਬਡੋ ਅਰਿ ਜੀਤਿ ਭਲੋ ਜਸੁ ਪਾਯੋ ॥੧੮੮੭॥

sree jadubeer mahaa ranadheer baddo ar jeet bhalo jas paayo |1887|

போர்க்களத்தின் மாபெரும் வீரனான கிருஷ்ணன், மிகப்பெரும் பகைவரை வென்று, போற்றுதலைக் கூட போற்றியதாகக் கூறித் தன்னைப் பாராட்டிய திறமைசாலிகளுக்குத் தொண்டுப் பரிசுகளை வழங்கினார்.1887.