ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்
பக்கம் - 544
ਕੈਰਵ ਆਏ ਹੁਤੇ ਜਿਤਨੇ ਸਭ ਆਪਨੇ ਆਪਨੇ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਏ ॥
kairav aae hute jitane sabh aapane aapane dhaam sidhaae |அங்கு வந்திருந்த கௌரவர்கள் அனைவரும் அவரவர் வீடுகளுக்குச் சென்றனர்.
ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਬਹੁਰੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਇਕ ਦੁਆਰਵਤੀ ਹੂ ਕੇ ਭੀਤਰ ਆਏ ॥੨੪੨੭॥
sayaam bhanai bahuro brijanaaeik duaaravatee hoo ke bheetar aae |2427|இந்தப் பக்கத்தில் கௌரவர்களும் தங்கள் வீடுகளுக்குச் சென்றனர், கிருஷ்ணர் மீண்டும் துவாரகைக்குத் திரும்பினார்.2427.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |டோஹ்ரா
ਜਗਿ ਤਹਾ ਕਰ ਕੈ ਚਲਿਯੋ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਬਸੁਦੇਵ ॥
jag tahaa kar kai chaliyo sayaam bhanai basudev |(கவிஞர்) ஷியாம் கூறுகிறார், பஸ்தேவ் அங்கு யாகம் செய்துவிட்டு (திரும்பி) சென்றுவிட்டார்
ਜਿਹ ਕੋ ਸੁਤ ਚਉਦਹ ਭਵਨ ਸਭ ਦੇਵਨ ਕੋ ਭੇਵ ॥੨੪੨੮॥
jih ko sut chaudah bhavan sabh devan ko bhev |2428|புறப்படுவதற்கு முன், கிருஷ்ணர் ஒரு யாகம் செய்தார், ஏனென்றால் வசுதேவரின் மகன் பதினான்கு உலகங்களிலும் உள்ள கடவுள்களின் கடவுள்.2428.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |சௌபாய்
ਚਲਿਯੋ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਪ੍ਰੇਮ ਬਢਾਈ ॥
chaliyo sayaam joo prem badtaaee |ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அதிக அன்புடன் சென்றுவிட்டார்.
ਪੂਜਿਯੋ ਚਰਨ ਪਿਤਾ ਕੇ ਜਾਈ ॥
poojiyo charan pitaa ke jaaee |கிருஷ்ணர் மகிழ்ச்சியுடன் சென்று தனது வீட்டை அடைந்து தந்தையின் பாதங்களை வணங்கினார்
ਤਾਤ ਜਬੈ ਲਖਿ ਆਵਤ ਪਾਏ ॥
taat jabai lakh aavat paae |தந்தை (அவர்கள்) வருவதைக் கண்டதும்,
ਤ੍ਰਿਭਵਨ ਕੇ ਕਰਤਾ ਠਹਰਾਏ ॥੨੪੨੯॥
tribhavan ke karataa tthaharaae |2429|அவன் வருவதைக் கண்ட அவனது தந்தை அவனையே மூவுலகையும் படைத்தவனாக அடையாளம் கண்டுகொண்டான்.2429.
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਹਰਿ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਕਰੀ ॥
bahu bidh har kee usatat karee |கிருஷ்ணனை வெகுவாகப் புகழ்ந்தார்.
ਮੂਰਤਿ ਹਰਿ ਕੀ ਚਿਤ ਮੈ ਧਰੀ ॥
moorat har kee chit mai dharee |கிருஷ்ணரைப் பலவாறு துதித்து, கிருஷ்ணரின் உருவத்தை மனதில் நிலைநிறுத்திக் கொண்டார்
ਆਪਨੋ ਪ੍ਰਭੁ ਲਖਿ ਪੂਜਾ ਕੀਨੀ ॥
aapano prabh lakh poojaa keenee |தன் இறைவனை அறிந்து வணங்கினான்.
ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਜਾਨ ਸਭ ਲੀਨੀ ॥੨੪੩੦॥
sree jadubeer jaan sabh leenee |2430|அவரைத் தம் இறைவனாகக் கருதி, அவரை வணங்கி, கிருஷ்ணரும் அவர் மனதில் உள்ள முழு மர்மத்தையும் புரிந்து கொண்டார்.2430.
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਕੁਰਖੇਤ੍ਰ ਬਿਖੈ ਜਗਿ ਕਰਕੈ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕਉ ਗਿਆਨ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਦ੍ਵਾਰਵਤੀ ਜਾਤ ਭਏ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥
eit sree dasam sikandh puraane bachitr naattak granthe krisanaavataare kurakhetr bikhai jag karakai gvaarin kau giaan drirraae dvaaravatee jaat bhe dhiaae samaapatan |பச்சிட்டர் நாடகத்தில் கிருஷ்ணாவதாரத்தில் (தசம் ஸ்கந்த புராணத்தின் அடிப்படையில்) விளக்கத்தின் முடிவில், “யாகம் செய்தபின் துவாரகாவுக்குத் திரும்புதல் மற்றும் கோபிகளுக்கு அறிவைப் பற்றிய அறிவுரைகளை வழங்குதல்” என்ற தலைப்பில் அத்தியாயத்தின் முடிவு.
ਅਥ ਦੇਵਕੀ ਕੇ ਛਠਹੀ ਪੁਤ੍ਰ ਬਲਿ ਲੋਕ ਤੇ ਲਿਆਇ ਦੇਨਿ ਕਥਨੰ ॥
ath devakee ke chhatthahee putr bal lok te liaae den kathanan |இப்போது தேவகியின் ஆறு மகன்களையும் அழைத்து வருவது பற்றிய விளக்கம் தொடங்குகிறது
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |ஸ்வய்யா
ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਇਕ ਪੈ ਤਬ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਚਲਿ ਦੇਵਕੀ ਆਈ ॥
sree brijanaaeik pai tab hee kab sayaam kahai chal devakee aaee |அப்போது தேவகி ஸ்ரீ கிருஷ்ணரிடம் நடந்து வந்தாள் என்கிறார் கவிஞர் ஷியாம்.
ਚਉਦਹ ਲੋਕਨ ਕੇ ਕਰਤਾ ਤੁਮ ਸਤਿ ਇਹੈ ਮਨ ਮੈ ਠਹਰਾਈ ॥
chaudah lokan ke karataa tum sat ihai man mai tthaharaaee |அப்போது தேவகி கிருஷ்ணனிடம் வந்து, பதினான்கு உலகங்களையும் படைத்தவனாகத் தன் மனதில் அவரை உண்மையான இறைவனாகக் கருதினாள் என்று கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார்.
ਹੋ ਮਧੁ ਕੀਟਭ ਕੇ ਕਰਤਾ ਬਧ ਐਸੇ ਕਰੀ ਹਰਿ ਜਾਨਿ ਬਡਾਈ ॥
ho madh keettabh ke karataa badh aaise karee har jaan baddaaee |மேலும் மதுவையும் கைடபையும் கொன்றவள் கிருஷ்ணனை தன் மனதிற்குள் இப்படிப் புகழ்ந்தாள்.
ਪੁਤ੍ਰ ਜਿਤੇ ਹਮਰੈ ਹਨੇ ਕੰਸ ਸੋਊ ਹਮ ਕਉ ਤੁਮ ਦੇਹੁ ਮੰਗਾਈ ॥੨੪੩੧॥
putr jite hamarai hane kans soaoo ham kau tum dehu mangaaee |2431|அவள், “ஆண்டவரே! கன்சனால் கொல்லப்பட்ட எங்கள் மகன்கள் அனைவரையும் என்னிடம் கொண்டு வாருங்கள்." 2431.
ਆਨਿ ਦੀਏ ਬਲਿ ਲੋਕ ਤੇ ਬਾਲਕ ਮਾਇ ਕੇ ਬੈਨ ਜਬੈ ਸੁਨਿ ਪਾਏ ॥
aan dee bal lok te baalak maae ke bain jabai sun paae |தன் தாயின் உலகங்களைக் கேட்ட பகவான் (கிருஷ்ணர்) அவளுடைய மகன்கள் அனைவரையும் பூமியிலிருந்து அழைத்து வந்தார்.
ਦੇਵਕੀ ਬਾਲਕ ਜਾਨਿ ਤਿਨੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਠਿ ਕੰਠਿ ਲਗਾਏ ॥
devakee baalak jaan tinai kab sayaam kahai utth kantth lagaae |தேவகியும் அவர்களைத் தன் மகன்கள் என்று எண்ணி அணைத்துக் கொண்டாள்
ਜਨਮਨ ਕੀ ਸੁਧਿ ਭੀ ਤਿਨ ਕੇ ਹਮ ਬਾਮਨ ਹੈ ਇਹ ਬੈਨ ਸੁਨਾਏ ॥
janaman kee sudh bhee tin ke ham baaman hai ih bain sunaae |அவர்களின் பிறப்பைப் பற்றிய அவர்களின் உணர்வும் புத்துயிர் பெற்றது, மேலும் அவர்களின் உயர்ந்த பரம்பரையையும் அவர்கள் அறிந்து கொண்டனர்