ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 397

ਹਰਿ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਮਨੇ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੀ ਸੇਵ ਸੁ ਕੀਨੀ ॥

har roop nihaar mane sukh paae kai sree jadubeer kee sev su keenee |

அக்ரூரர் கிருஷ்ணரின் முகத்தைப் பார்த்து மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார், மேலும் அவர் கிருஷ்ணரின் தன்னலமற்ற சேவையில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டார்

ਪਾਇ ਪਰੋ ਤਾਹਿ ਕੇ ਬਹੁਰੇ ਉਠਿ ਦੇਵਕੀ ਲਾਲਿ ਪਰਿਕ੍ਰਮਾ ਦੀਨੀ ॥

paae paro taeh ke bahure utth devakee laal parikramaa deenee |

கிருஷ்ணரின் பாதங்களைத் தொட்டு அவரைச் சுற்றி வலம் வந்தார்

ਭੋਜਨ ਅੰਨ ਜਿਤੋ ਗ੍ਰਿਹ ਥੋ ਸੋਊ ਆਨਿ ਧਰੋ ਹਿਤ ਬਾਤ ਲਖੀਨੀ ॥

bhojan an jito grih tho soaoo aan dharo hit baat lakheenee |

மிகுந்த பாசத்தில் மூழ்கி, வீட்டில் இருந்த உணவு, உணவுப் பொருட்கள் என அனைத்தையும் கிருஷ்ணர் முன் கொண்டு வந்தார்.

ਥੋ ਮਨ ਮੋ ਸੋਊ ਬਾਛਤ ਇਛ ਵਹੈ ਜਸੁਧਾ ਸੁਤ ਪੂਰਨ ਕੀਤੀ ॥੯੯੭॥

tho man mo soaoo baachhat ichh vahai jasudhaa sut pooran keetee |997|

அக்ரூரின் மனதில் என்ன ஆசை இருந்ததோ, அதை யசோதையின் மகன் கிருஷ்ணன் நிறைவேற்றினான்.997.

ਪੂਰਨ ਕੈ ਮਨਸਾ ਤਿਹ ਕੀ ਸੰਗਿ ਊਧਵ ਲੈ ਫਿਰਿ ਧਾਮਿ ਅਯੋ ॥

pooran kai manasaa tih kee sang aoodhav lai fir dhaam ayo |

அக்ரூரின் விருப்பத்தை நிறைவேற்றி, உடவனை தன்னுடன் அழைத்துக் கொண்டு, கிருஷ்ணன் தன் வீட்டிற்குத் திரும்பினான்

ਗ੍ਰਿਹ ਆਇ ਕੈ ਮੰਗਨ ਲੋਗ ਬੁਲਾਇ ਗਵਾਵਤ ਭਯੋ ਤਿਹ ਰਾਗ ਗਯੋ ॥

grih aae kai mangan log bulaae gavaavat bhayo tih raag gayo |

வீட்டிற்கு வந்ததும் வைத்தியர்கள் வரவழைக்கப்பட்டு மனமகிழ்ச்சியடைந்து அவர்களுக்கு பலவிதமான அன்னதானங்கள் தர்மமாக வழங்கப்பட்டது

ਤਿਨ ਊਪਰ ਰੀਝਿ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਘਨੋ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਕਢਿ ਦਾਨ ਦਯੋ ॥

tin aoopar reejh kahai kab sayaam ghano grih te kadt daan dayo |

அவரைப் பார்த்து பொறாமைப்பட்டு அவர்களை வீட்டை விட்டு வெளியே அழைத்துச் சென்று நிறைய தர்மம் செய்ததாக கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார்.

ਮਨੋ ਤਾ ਜਸ ਤੇ ਮ੍ਰਿਤ ਮੰਡਲ ਮੈ ਅਬ ਕੇ ਦਿਨ ਲਉ ਦਿਨ ਸੇਤ ਭਯੋ ॥੯੯੮॥

mano taa jas te mrit manddal mai ab ke din lau din set bhayo |998|

இந்தச் செயலால், கிருஷ்ணருக்கு அதிக அங்கீகாரம் இருந்தது, கவிஞர் ஷ்யாம், இந்த புகழுடன் இன்று வரை, மரணத்தின் கோளத்தில் பகல் வெண்மையாகத் தோன்றுகிறது என்று கூறுகிறார்.998.

ਅਕ੍ਰੂਰ ਸਿਆਮ ਕੇ ਧਾਮਹਿ ਆਇ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਓ ॥

akraoor siaam ke dhaameh aae kai sree jadubeer ke paaein laagio |

அக்ரூரர் கிருஷ்ணரின் அரண்மனைக்கு வந்து அவர் காலில் விழுந்தார்

ਕੰਸ ਬਿਦਾਰਿ ਬਕੀ ਉਰਿ ਫਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਕਰਤਾਰ ਸਰਾਹਨ ਲਾਗਿਓ ॥

kans bidaar bakee ur faar kahiyo karataar saraahan laagio |

கன்சன் மற்றும் பகாசுரனைக் கொன்ற கிருஷ்ணனைப் புகழ்ந்து பேசத் தொடங்கினார்

ਅਉਰ ਗਈ ਸੁਧਿ ਭੂਲ ਸਭੈ ਹਰਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਰਸ ਭੀਤਰ ਪਾਗਿਓ ॥

aaur gee sudh bhool sabhai har kee upamaa ras bheetar paagio |

(அவர்) மற்ற எல்லா புலன்களையும் மறந்து, (வெறும்) ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் சாயலில் ஆழ்ந்தார்.

ਆਨੰਦ ਬੀਚ ਬਢਿਯੋ ਮਨ ਕੇ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਸਭ ਭਾਗਿਓ ॥੯੯੯॥

aanand beech badtiyo man ke man ko dukh tho jitano sabh bhaagio |999|

அப்படிப் புகழில் மூழ்கிய அவன் தன் சுயநினைவை மறந்து, அவனுடைய துன்பங்கள் அனைத்தும் முடிந்து, அவன் மனதில் மகிழ்ச்சி பெருகியது.999.

ਦੇਵਕੀ ਲਾਲ ਗੁਪਾਲ ਅਹੋ ਨੰਦ ਲਾਲ ਦਿਆਲ ਇਹੈ ਜੀਯ ਧਾਰਿਓ ॥

devakee laal gupaal aho nand laal diaal ihai jeey dhaario |

இந்த கிருஷ்ணர் தேவகியின் மகனாவார், அவர் நந்தனின் மகனாகவும் மாறினார்

ਕੰਸ ਬਿਦਾਰਿ ਬਕੀ ਉਰ ਫਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਕਰਤਾ ਜਦੁਬੀਰ ਉਚਾਰਿਓ ॥

kans bidaar bakee ur faar kahiyo karataa jadubeer uchaario |

அவர் கன்சனைக் கொன்றார், மேலும் பகாசுரனின் இதயத்தையும் பிளவுபடுத்தினார், அவர் யாதவர்களின் ஹீரோ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ਹੇ ਅਘ ਕੇ ਰਿਪੁ ਹੇ ਰਿਪੁ ਕੇਸੀ ਕੇ ਹੇ ਕੁਪਿ ਜਾਹਿ ਤ੍ਰਿਨਾਵ੍ਰਤਿ ਮਾਰਿਓ ॥

he agh ke rip he rip kesee ke he kup jaeh trinaavrat maario |

ஓ கிருஷ்ணா! கேசியைக் கொன்றவன், எல்லாப் பாவங்களையும் அழிப்பவன், திரினவ்ரதத்தைக் கொன்றவன்

ਤਾ ਅਬ ਰੂਪ ਦਿਖਾਇ ਹਮੈ ਹਮਰੋ ਸਭ ਪਾਪ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਓ ॥੧੦੦੦॥

taa ab roop dikhaae hamai hamaro sabh paap bidaa kar ddaario |1000|

உன் முகத்தை என்னிடம் காட்டி, என் பாவங்களையெல்லாம் அழித்து விட்டாய்.

ਚੋਰ ਹੈ ਸਾਧਨ ਕੇ ਦੁਖ ਕੋ ਸੁਖ ਕੋ ਬਰੁ ਦਾਇਕ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰਿਓ ॥

chor hai saadhan ke dukh ko sukh ko bar daaeik sayaam uchaario |

ஹே ஷ்யாம்! நீங்கள் ஒரு திருடன் (ஆனால்) புனிதர்களின் துயரங்களை நீங்கள் (திருடுகிறீர்கள்) மகிழ்ச்சியை வழங்குபவர் என்று அழைக்கப்படுகிறீர்கள்.

ਹੈ ਠਗ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਚੀਰਨ ਕੋ ਭਟ ਹੈ ਜਿਨਿ ਕੰਸ ਸੋ ਬੀਰ ਪਛਾਰਿਓ ॥

hai tthag gvaaran cheeran ko bhatt hai jin kans so beer pachhaario |

கிருஷ்ணர் வலிமைமிக்கவர், சக்தி வாய்ந்தவர், துறவிகளின் துன்பங்களை அழிப்பவர், அமைதி மற்றும் சுகங்களை அளிப்பவர், குண்டர், கோபியர்களின் ஆடைகளைத் திருடியவர், கன்சனின் வீரர்களை வீழ்த்துபவர் என்று கூறப்படுகிறது.

ਕਾਇਰ ਹੈ ਬਹੁ ਪਾਪਨ ਤੇ ਅਰੁ ਬੈਦ ਹੈ ਜਾ ਸਭ ਲੋਗ ਜੀਯਾਰਿਓ ॥

kaaeir hai bahu paapan te ar baid hai jaa sabh log jeeyaario |

அவர் பாவங்களிலிருந்து விலகி, எல்லா வகையான நோய்களிலிருந்தும் மக்களைக் காப்பாற்றுகிறார்

ਪੰਡਿਤ ਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਿਨਿ ਚਾਰੋ ਈ ਬੇਦੁ ਕੋ ਭੇਦ ਸਵਾਰਿਓ ॥੧੦੦੧॥

panddit hai kab sayaam kahai jin chaaro ee bed ko bhed savaario |1001|

நான்கு வேதங்கள் 1001 இன் மர்மங்களை விவரிக்கும் உச்ச பண்டிதர் அதே கிருஷ்ணர் என்று கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார்.

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਠਿ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ॥

yau keh kai jadubeer ke so kab sayaam kahai utth paae pariyo |

இவ்வாறு கூறி அக்ரூரர் கிருஷ்ணரின் காலில் விழுந்தார்

ਹਰਿ ਕੀ ਬਹੁ ਬਾਰ ਸਰਾਹ ਕਰੀ ਦੁਖ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਛਿਨ ਬੀਚ ਹਰਿਯੋ ॥

har kee bahu baar saraah karee dukh tho jitano chhin beech hariyo |

அவர் பலமுறை அவரைப் புகழ்ந்தார், அவருடைய துன்பங்கள் அனைத்தும் ஒரு நொடியில் முடிந்தன

ਅਰੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੇ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਨੇ ਬਿਧਿ ਯਾ ਮੁਖ ਤੇ ਉਚਰਿਯੋ ॥

ar taa chhab ke jas uch mahaa kab ne bidh yaa mukh te uchariyo |

(மற்றும்) அந்தக் காட்சியின் உயர்ந்த மற்றும் பெரிய யாஷ் இவ்வாறு கவிஞரால் தனது சொந்த வாயிலிருந்து உச்சரிக்கப்படுகிறது.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੰਜੋਅ ਕਉ ਪੈਨ੍ਰਹਿ ਤਨੈ ਸਭ ਪਾਪਨ ਸੰਗਿ ਲਰਿਯੋ ਨ ਟਰਿਯੋ ॥੧੦੦੨॥

har naam sanjoa kau painreh tanai sabh paapan sang lariyo na ttariyo |1002|

தீமைகளை அஞ்சாது போரிட அக்ரூரர் இறைவனின் திருநாமக் கவசத்தை அணிந்து சூட்சுமமானார் என்று இந்தக் காட்சியின் அழகை இப்படிக் கவிஞர் வர்ணித்துள்ளார்.1002.

ਫਿਰਿ ਯੌ ਕਰਿ ਕਾਨਰ ਕੀ ਉਪਮਾ ਹਰਿ ਜੀ ਤੁਮ ਹੀ ਮੁਰ ਸਤ੍ਰ ਪਛਾਰਿਯੋ ॥

fir yau kar kaanar kee upamaa har jee tum hee mur satr pachhaariyo |

அப்போது அவர் ஸ்ரீ கிருஷ்ணரை இப்படிப் பின்பற்றினார், ஓ ஹரிஜி! 'முர்' (பெயர்) எதிரியை வென்றது நீங்கள்தான்.

ਤੈ ਹੀ ਮਰੇ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਰਿ ਕਮਧ ਸੁ ਰਾਵਨ ਮਾਰਿ ਘਨੋ ਰਨ ਪਾਰਿਯੋ ॥

tai hee mare tripuraar kamadh su raavan maar ghano ran paariyo |

பின்னர் அவர் கிருஷ்ணரைப் புகழ்ந்து, "ஓ ஆண்டவரே (கிருஷ்ணா)! நீங்கள் முர் என்ற அரக்கனைக் கொன்று, கபந்தன் மற்றும் ராவணன் போன்றவர்களை பயங்கரமான போரில் கொன்றீர்கள்

ਲੰਕ ਦਈ ਅਰਿ ਭ੍ਰਾਤਰ ਕਉ ਸੀਅ ਕੋ ਸੰਗਿ ਲੈ ਫਿਰਿ ਅਉਧਿ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥

lank dee ar bhraatar kau seea ko sang lai fir aaudh sidhaariyo |

விபீஷணனுக்கு லங்கா ராஜ்ஜியத்தைக் கொடுத்தாய், சீதையுடன் அயோத்திக்குச் சென்றாய்.

ਤੈ ਹੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੀਏ ਸਭ ਹੀ ਹਮ ਜਾਨਤ ਹੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥੧੦੦੩॥

tai hee charitr kee sabh hee ham jaanat hai ih bhaat uchaariyo |1003|

இந்தச் சாதனைகளையெல்லாம் நீங்களே செய்திருக்கிறீர்கள் என்பதை நான் தயக்கமின்றி ஏற்றுக்கொள்கிறேன்.1003.

ਹੇ ਕਮਲਾਪਤਿ ਹੇ ਗਰੁੜਧ੍ਵਜ ਹੇ ਜਗਨਾਇਕ ਕਾਨ੍ਰਹਿ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥

he kamalaapat he garurradhvaj he jaganaaeik kaanreh kahiyo hai |

லச்மியின் கணவர்! கருட துஜா! உலகத்தின் அதிபதியே! (நீங்கள் மட்டும்) கான் என்று (பெயரால்) அழைக்கப்படுகிறீர்கள்.

ਹੇ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹੋ ਬਤੀਯਾ ਸਭ ਹੀ ਤੁਮਰੀ ਭ੍ਰਿਤ ਲੋਕ ਭਯੋ ਹੈ ॥

he jadubeer kaho bateeyaa sabh hee tumaree bhrit lok bhayo hai |

கருடனின் கொடியே! ஓ லக்ஷ்மியின் ஐயா! மேலும் உலகத்தின் இறைவனே! நான் சொல்வதைக் கேள், நீயே உலகம் முழுவதற்கும் துணை

ਮੇਰੀ ਹਰੋ ਮਮਤਾ ਹਰਿ ਜੂ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਚੀਨ ਲਯੋ ਹੈ ॥

meree haro mamataa har joo ih bhaat kahiyo har cheen layo hai |

கடவுளே! என் அன்பை எடுத்துக்கொள் இந்த மாதிரியான பேச்சு கிருஷ்ணன் கேட்டது.

ਡਾਰਿ ਦਈ ਮਮਤਾ ਤਿਹ ਪੈ ਸੋਊ ਮੋਨਹਿ ਧਾਰ ਕੈ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥੧੦੦੪॥

ddaar dee mamataa tih pai soaoo moneh dhaar kai baitth rahiyo hai |1004|

கிருஷ்ணர் அக்ரூரரின் பற்றுதல் மற்றும் சுரண்டல் ஆகியவற்றிலிருந்து விடுபடுவதைப் பற்றி ஏதாவது சொல்ல விரும்புவார் என்று எதிர்பார்த்தார், எனவே அவர் மனதின் மூலம் அவருக்கு வரம் அளித்து அக்ரூரின் மைந்தனை நிறைவேற்றினார், அவரே அமைதியாக அமர்ந்தார்.1004.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ਅਕ੍ਰੂਰ ਸੋ ॥

kaanrah joo baach akraoor so |

அக்ரூரை நோக்கி கிருஷ்ணரின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਐ ਹੋ ਚਚਾ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਕਉ ਸਮਝੇ ਬਿਨੁ ਤੈ ਹਰਿ ਚੀਨੋ ॥

aai ho chachaa jadubeer kahiyo ham kau samajhe bin tai har cheeno |

ஓ மாமா! என்னைப் புரிந்து கொள்ளாமல், நீங்கள் என்னை இறைவனின் வெளிப்பாடாகக் கண்டீர்கள்

ਤਾ ਤੇ ਲਡਾਵਹੁ ਮੋਹਿ ਕਹਿਯੋ ਜਿਹ ਤੇ ਸੁਖ ਹੋ ਅਤਿ ਹੀ ਮੁਹਿ ਜੀ ਨੋ ॥

taa te laddaavahu mohi kahiyo jih te sukh ho at hee muhi jee no |

எனக்கு ஆறுதல் கொடுங்கள், அதனால் என் வாழ்க்கை வசதியாக இருக்கும்

ਆਇਸ ਮੋ ਬਸੁਦੇਵਹ ਜੀ ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਡੇ ਲਖ ਊ ਕਰ ਕੀਨੋ ॥

aaeis mo basudevah jee akraoor badde lakh aoo kar keeno |

வாசுதேவுக்குப் பிறகு நீங்கள் மூத்தவராகக் கருதப்படுவீர்கள்

ਤਾ ਤੇ ਨ ਮੋ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਲਖੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਹਸਿ ਦੀਨੋ ॥੧੦੦੫॥

taa te na mo ghan sayaam lakhai ih bhaat kahiyo har joo has deeno |1005|

நான் உங்கள் முன் தலைவணங்குகிறேன், இவ்வாறு கூறி கிருஷ்ணர் சிரித்தார்.1005.

ਸੋ ਸੁਨਿ ਬੀਰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਭਯੋ ਮੁਸਲੀਧਰ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਕੰਠਿ ਲਗਾਏ ॥

so sun beer prasan bhayo musaleedhar sayaam joo kantth lagaae |

இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட அக்ரூரர் மகிழ்ந்து, கிருஷ்ணர் மற்றும் பலராமர் இருவரையும் அணைத்துக் கொண்டார்

ਸੋਕ ਜਿਤੇ ਮਨ ਭੀਤਰ ਥੇ ਹਰਿ ਕੋ ਤਨ ਭੇਟਿ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਏ ॥

sok jite man bheetar the har ko tan bhett sabhai bisaraae |

மனதின் துக்கத்தை துறந்தார்.

ਛੋਟ ਭਤੀਜ ਲਖੇ ਕਰਿ ਕੈ ਕਰਿ ਕੈ ਜਗ ਕੇ ਕਰਤਾ ਨਹੀ ਪਾਏ ॥

chhott bhateej lakhe kar kai kar kai jag ke karataa nahee paae |

அவர் (அவர்களை) சிறிய மருமகன்களாக அறிந்தார், அவர்களை உலகத்தின் செய்பவர்களாகக் கருதவில்லை.

ਯਾ ਬਿਧਿ ਭੀ ਤਿਹ ਠਉਰ ਕਥਾ ਤਿਹ ਕੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਮੰਗਲ ਗਾਏ ॥੧੦੦੬॥

yaa bidh bhee tih tthaur kathaa tih ke kab sayaameh mangal gaae |1006|

மேலும் சிறிய மருமகன்களை வெறும் மருமகன்களாக மட்டுமே கருதினார், உலகத்தை உருவாக்கியவர் அல்ல. இவ்வாறே, கிருஷ்ணனைப் புகழ்ந்து கவிஞர் ஷ்யாம் பாடிய கதை அங்கே நடந்தது.1006.