ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 503

ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੁਫਾ ਕੇ ਬਿਖੈ ਧਸਿ ਕੈ ਤਿਹ ਤੇ ਬਹੁਰੇ ਨਹੀ ਬਾਹਰਿ ਆਯੋ ॥੨੦੫੪॥

kaanrah gufaa ke bikhai dhas kai tih te bahure nahee baahar aayo |2054|

அவர் பல்ராமிடம் ஆலோசனை கேட்க ஓடினார், ஆனால் கிருஷ்ணர் குகைக்குள் சென்றதையே அவரும் சொன்னார், மொட்டு திரும்பவில்லை.2054.

ਹਲੀ ਬਾਚ ॥

halee baach |

பல்ராம் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਕੈ ਲਰਿ ਕੈ ਅਰਿ ਕਾਹੂ ਕੇ ਸੰਗਿ ਤਨ ਆਪਨ ਕੋ ਜਮਲੋਕਿ ਪਠਾਯੋ ॥

kai lar kai ar kaahoo ke sang tan aapan ko jamalok patthaayo |

ஒன்று எதிரியுடன் (ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்) போரிட்டு அவரது உடலை யமலோகத்திற்கு அனுப்பினார்.

ਖੋਜਤ ਕੈ ਮਨਿ ਯਾ ਜੜ ਕੀ ਬਲਿ ਲੋਕਿ ਗਯੋ ਕੋਊ ਮਾਰਗ ਪਾਯੋ ॥

khojat kai man yaa jarr kee bal lok gayo koaoo maarag paayo |

“ஒன்று கிருஷ்ணன் எதிரியின் கையால் கொல்லப்பட்டுவிட்டான் அல்லது இந்த முட்டாள் சத்ராஜித்தின் நகையைத் தேடி மறு உலகத்திற்குச் சென்றான்.

ਕੈ ਮਨਿ ਲੈ ਇਹ ਭ੍ਰਾਤ ਕੇ ਪ੍ਰਾਨ ਗਯੋ ਜਮ ਲੈ ਤਿਨ ਲੈਨ ਕਉ ਧਾਯੋ ॥

kai man lai ih bhraat ke praan gayo jam lai tin lain kau dhaayo |

அல்லது அவனுடைய சகோதரனின் பிராணனையும் மணியையும் யமனாகக் கொண்டுபோய், (அங்கு) அழைத்து வரச் சென்றிருக்கிறான்.

ਕੈ ਇਹ ਮੂਰਖ ਕੋ ਸੁ ਕੁਬੋਲ ਲਗਿਯੋ ਹੁਇ ਲਜਾਤੁਰ ਧਾਮਿ ਨ ਆਯੋ ॥੨੦੫੫॥

kai ih moorakh ko su kubol lagiyo hue lajaatur dhaam na aayo |2055|

"அல்லது அவர் தனது சகோதரனின் உயிர் சக்தியை (ஆன்மாவை) யமனிடமிருந்து மீட்டெடுக்கச் சென்றுள்ளார் அல்லது இந்த முட்டாள்தனமான மனிதனின் வார்த்தைகளுக்கு வெட்கப்பட்டு அவர் திரும்பி வரவில்லை." 2055.

ਰੋਇ ਜਬੈ ਸੰਗ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਸਲੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

roe jabai sang bhoopat ko mukh te musalee ih bhaat uchaariyo |

மன்னன் (உக்ரசேனன்) பலராமனைக் கடந்து சென்றபோது, அழுதுகொண்டே இவ்வாறு கூறினான்.

ਤਉ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕਉ ਮਿਲਿ ਕੈ ਸਭ ਜਾਦਵ ਲਾਤਨ ਮੂਕਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥

tau satraajit kau mil kai sabh jaadav laatan mookan maariyo |

அழுதுகொண்டே பலராம் அரசனிடம் இதையெல்லாம் சொன்னபோது யாதவர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து சத்ராஜித்தை கால்களாலும் முஷ்டிகளாலும் அடித்தனர்.

ਪਾਗ ਉਤਾਰ ਦਈ ਮੁਸਕੈ ਗਹਿ ਗੋਡਨ ਤੇ ਮਧਿ ਕੂਪ ਕੇ ਡਾਰਿਯੋ ॥

paag utaar dee musakai geh goddan te madh koop ke ddaariyo |

அவரது தலைப்பாகை அகற்றப்பட்டு, கை, கால்களை கட்டி கிணற்றில் வீசினர்

ਛੋਡਬੋ ਤਾ ਕੇ ਕਹਿਯੋ ਨ ਕਿਹੂ ਸਭ ਹੂ ਤਿਹ ਕੋ ਬਧਬੋ ਚਿਤਿ ਧਾਰਿਯੋ ॥੨੦੫੬॥

chhoddabo taa ke kahiyo na kihoo sabh hoo tih ko badhabo chit dhaariyo |2056|

அவரை விடுவிக்க யாரும் ஆலோசனை கூறவில்லை, அவரைக் கொல்ல நினைக்கவில்லை.2056.

ਕਾਨਰ ਕੀ ਜਬ ਏ ਬਤੀਯਾ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਭ ਨਾਰਿਨ ਜਉ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥

kaanar kee jab e bateeyaa prabh kee sabh naarin jau sun paaee |

கிருஷ்ணரின் இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் மனைவிகள் அனைவரும்,

ਰੋਵਤ ਭੀ ਕੋਊ ਭੂਮਿ ਪਰੀ ਗਿਰ ਪੀਟਤ ਭੀ ਕਰਿ ਕੈ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥

rovat bhee koaoo bhoom paree gir peettat bhee kar kai duchitaaee |

கிருஷ்ணனைப் பற்றிய இவற்றைக் கேட்ட பெண்கள், பூமியில் விழுந்து அழுது புலம்பினர்.

ਏਕ ਕਹੈ ਪਤਿ ਪ੍ਰਾਨ ਤਜੇ ਅਬ ਹੁਇ ਹੈ ਕਹਾ ਹਮਰੀ ਗਤਿ ਮਾਈ ॥

ek kahai pat praan taje ab hue hai kahaa hamaree gat maaee |

கணவன் உயிரை துறந்து விட்டான் அம்மா! இப்போது நமக்கு என்ன நடக்கும்?

ਅਉਰ ਰੁਕਮਨਿ ਦੇਤ ਦਿਜੋਤਮ ਦਾਨ ਸਤੀ ਫੁਨਿ ਹੋਬੇ ਕਉ ਆਈ ॥੨੦੫੭॥

aaur rukaman det dijotam daan satee fun hobe kau aaee |2057|

யாரோ ஒருவர் தனது கணவர் இறந்துவிட்டார், அப்போது அவளுடைய நிலை என்னவாக இருக்கும் என்று கூறினார், ருக்மணி பிராமணர்களுக்கு பரிசுகளை வழங்கினார் மற்றும் சதி ஆக நினைத்தார் (கணவரின் இறுதிச் சடங்கில் இறந்தார்).2057.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਬਸੁਦੇਵ ਅਰੁ ਦੇਵਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਚਿਤਹਿ ਬਢਾਇ ॥

basudev ar devakee dubidhaa chiteh badtaae |

பாசுதேவ் மற்றும் தேவகியின் மனதில் சந்தேகம் அதிகரித்தது.

ਪ੍ਰਭ ਗਤਿ ਦ੍ਵੈ ਬਿਧਿ ਹੇਰਿ ਕੈ ਬਰਜਿਓ ਰੁਕਮਨਿ ਆਇ ॥੨੦੫੮॥

prabh gat dvai bidh her kai barajio rukaman aae |2058|

வசுதேவரும் தேவகியும் மிகுந்த கவலையடைந்து, இறைவனின் அணுக முடியாத விருப்பத்தைப் பற்றி நினைத்து, ருக்மணியை சதி ஆகவிடாமல் தடுத்தனர்.2058.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਪੁਤ੍ਰ ਬਧੂ ਹੂ ਕੋ ਦੇਵਕੀ ਆਇ ਸੁ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਬਿਧਿ ਯਾ ਸਮਝਾਯੋ ॥

putr badhoo hoo ko devakee aae su sayaam bhanai bidh yaa samajhaayo |

தேவகி தன் மருமகளுக்கு இவ்வாறு அறிவுறுத்தினாள்

ਜੋ ਹਰਿ ਜੂਝ ਮਰੇ ਰਨ ਮੋ ਜਰਿਬੋ ਤੁਹਿ ਕੋ ਨਿਸਚੈ ਬਨਿ ਆਯੋ ॥

jo har joojh mare ran mo jaribo tuhi ko nisachai ban aayo |

கிருஷ்ணர் போரில் இறந்திருந்தால், அவள் சதியாக மாறுவது பொருத்தமானது, ஆனால் அவன் (சத்ராஜித்தின்) நகையைத் தேடி வெகுதூரம் சென்றிருந்தால், சதியாக மாறுவது சரியல்ல.