ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 503

ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੁਫਾ ਕੇ ਬਿਖੈ ਧਸਿ ਕੈ ਤਿਹ ਤੇ ਬਹੁਰੇ ਨਹੀ ਬਾਹਰਿ ਆਯੋ ॥੨੦੫੪॥

kaanrah gufaa ke bikhai dhas kai tih te bahure nahee baahar aayo |2054|

ബൽറാമിനോട് ആലോചിക്കാൻ അയാൾ ഓടിയടുത്തു, പക്ഷേ കൃഷ്ണൻ ഗുഹയിൽ കയറിയ കാര്യം തന്നെ പറഞ്ഞു, മൊട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല.2054.

ਹਲੀ ਬਾਚ ॥

halee baach |

ബൽറാമിൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਕੈ ਲਰਿ ਕੈ ਅਰਿ ਕਾਹੂ ਕੇ ਸੰਗਿ ਤਨ ਆਪਨ ਕੋ ਜਮਲੋਕਿ ਪਠਾਯੋ ॥

kai lar kai ar kaahoo ke sang tan aapan ko jamalok patthaayo |

ഒന്നുകിൽ ശത്രുവിനോട് (ശ്രീകൃഷ്ണൻ) യുദ്ധം ചെയ്തുകൊണ്ട് അവൻ്റെ ശരീരം യമലോകത്തേക്ക് അയച്ചു.

ਖੋਜਤ ਕੈ ਮਨਿ ਯਾ ਜੜ ਕੀ ਬਲਿ ਲੋਕਿ ਗਯੋ ਕੋਊ ਮਾਰਗ ਪਾਯੋ ॥

khojat kai man yaa jarr kee bal lok gayo koaoo maarag paayo |

"ഒന്നുകിൽ കൃഷ്ണൻ ശത്രുവിൻ്റെ കൈകളാൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു, അല്ലെങ്കിൽ ഈ വിഡ്ഢിയായ സത്രാജിയുടെ രത്നം തേടി പാതാളത്തിൽ പോയിരിക്കുന്നു.

ਕੈ ਮਨਿ ਲੈ ਇਹ ਭ੍ਰਾਤ ਕੇ ਪ੍ਰਾਨ ਗਯੋ ਜਮ ਲੈ ਤਿਨ ਲੈਨ ਕਉ ਧਾਯੋ ॥

kai man lai ih bhraat ke praan gayo jam lai tin lain kau dhaayo |

അല്ലെങ്കിൽ അവൻ്റെ സഹോദരൻ്റെ പ്രാണനെയും മണിയെയും യമൻ കൊണ്ടുപോയി, അവരെ കൊണ്ടുവരാൻ (അവിടെ) പോയിരിക്കുന്നു.

ਕੈ ਇਹ ਮੂਰਖ ਕੋ ਸੁ ਕੁਬੋਲ ਲਗਿਯੋ ਹੁਇ ਲਜਾਤੁਰ ਧਾਮਿ ਨ ਆਯੋ ॥੨੦੫੫॥

kai ih moorakh ko su kubol lagiyo hue lajaatur dhaam na aayo |2055|

"അല്ലെങ്കിൽ അവൻ യമനിൽ നിന്ന് തൻ്റെ സഹോദരൻ്റെ ജീവശക്തിയെ (ആത്മാവിനെ) തിരികെ കൊണ്ടുവരാൻ പോയി അല്ലെങ്കിൽ ഈ വിഡ്ഢിയുടെ വാക്കുകൾക്ക് നാണക്കേട് തോന്നിയിട്ട് അവൻ തിരിച്ചെത്തിയില്ല." 2055.

ਰੋਇ ਜਬੈ ਸੰਗ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਸਲੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

roe jabai sang bhoopat ko mukh te musalee ih bhaat uchaariyo |

രാജാവ് (ഉഗ്രസൈൻ) കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ബലരാമനരികിലൂടെ കടന്നുപോയപ്പോൾ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.

ਤਉ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕਉ ਮਿਲਿ ਕੈ ਸਭ ਜਾਦਵ ਲਾਤਨ ਮੂਕਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥

tau satraajit kau mil kai sabh jaadav laatan mookan maariyo |

കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ബൽറാം രാജാവിനോട് ഇതെല്ലാം പറഞ്ഞപ്പോൾ യാദവരെല്ലാം ചേർന്ന് സത്രാജിനെ കാലും മുഷ്ടിയും കൊണ്ട് അടിച്ചു.

ਪਾਗ ਉਤਾਰ ਦਈ ਮੁਸਕੈ ਗਹਿ ਗੋਡਨ ਤੇ ਮਧਿ ਕੂਪ ਕੇ ਡਾਰਿਯੋ ॥

paag utaar dee musakai geh goddan te madh koop ke ddaariyo |

തലപ്പാവ് ഊരിമാറ്റി കൈകാലുകൾ ബന്ധിച്ച് കിണറ്റിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു

ਛੋਡਬੋ ਤਾ ਕੇ ਕਹਿਯੋ ਨ ਕਿਹੂ ਸਭ ਹੂ ਤਿਹ ਕੋ ਬਧਬੋ ਚਿਤਿ ਧਾਰਿਯੋ ॥੨੦੫੬॥

chhoddabo taa ke kahiyo na kihoo sabh hoo tih ko badhabo chit dhaariyo |2056|

ആരും അവനെ മോചിപ്പിക്കാൻ ഉപദേശിച്ചില്ല, അവനെ കൊല്ലാൻ ആലോചിച്ചില്ല.2056.

ਕਾਨਰ ਕੀ ਜਬ ਏ ਬਤੀਯਾ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਭ ਨਾਰਿਨ ਜਉ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥

kaanar kee jab e bateeyaa prabh kee sabh naarin jau sun paaee |

ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ എല്ലാ ഭാര്യമാരും കൃഷ്ണൻ്റെ ഈ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ,

ਰੋਵਤ ਭੀ ਕੋਊ ਭੂਮਿ ਪਰੀ ਗਿਰ ਪੀਟਤ ਭੀ ਕਰਿ ਕੈ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥

rovat bhee koaoo bhoom paree gir peettat bhee kar kai duchitaaee |

കൃഷ്ണനെക്കുറിച്ച് ഈ കാര്യങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ സ്ത്രീകൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നിലത്തുവീണു, അവരിൽ ചിലർ വിലപിച്ചു.

ਏਕ ਕਹੈ ਪਤਿ ਪ੍ਰਾਨ ਤਜੇ ਅਬ ਹੁਇ ਹੈ ਕਹਾ ਹਮਰੀ ਗਤਿ ਮਾਈ ॥

ek kahai pat praan taje ab hue hai kahaa hamaree gat maaee |

പലരും പറയുന്നു, ഭർത്താവ് ജീവിതം ഉപേക്ഷിച്ചു, അമ്മേ! ഇനി നമുക്ക് എന്ത് സംഭവിക്കും?

ਅਉਰ ਰੁਕਮਨਿ ਦੇਤ ਦਿਜੋਤਮ ਦਾਨ ਸਤੀ ਫੁਨਿ ਹੋਬੇ ਕਉ ਆਈ ॥੨੦੫੭॥

aaur rukaman det dijotam daan satee fun hobe kau aaee |2057|

ആരോ പറഞ്ഞു, അവളുടെ ഭർത്താവ് അന്ത്യശ്വാസം വലിച്ചു, അപ്പോൾ അവളുടെ അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും, രുക്മണി ബ്രാഹ്മണർക്ക് സമ്മാനങ്ങൾ നൽകി, സതിയാകാൻ ചിന്തിച്ചു (ഭർത്താവിൻ്റെ ശവകുടീരത്തിൽ മരിക്കുന്നു).2057.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਬਸੁਦੇਵ ਅਰੁ ਦੇਵਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਚਿਤਹਿ ਬਢਾਇ ॥

basudev ar devakee dubidhaa chiteh badtaae |

ബസുദേവിൻ്റെയും ദേവകിയുടെയും മനസ്സിൽ സംശയം വർദ്ധിച്ചു.

ਪ੍ਰਭ ਗਤਿ ਦ੍ਵੈ ਬਿਧਿ ਹੇਰਿ ਕੈ ਬਰਜਿਓ ਰੁਕਮਨਿ ਆਇ ॥੨੦੫੮॥

prabh gat dvai bidh her kai barajio rukaman aae |2058|

വസുദേവും ദേവകിയും അങ്ങേയറ്റം ഉത്കണ്ഠാകുലരാകുകയും ഭഗവാൻ്റെ അപ്രാപ്യമായ ഇച്ഛയെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുകയും ചെയ്തു, രുക്മണിയെ സതിയാകുന്നതിൽ നിന്ന് തടഞ്ഞു.2058.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਪੁਤ੍ਰ ਬਧੂ ਹੂ ਕੋ ਦੇਵਕੀ ਆਇ ਸੁ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਬਿਧਿ ਯਾ ਸਮਝਾਯੋ ॥

putr badhoo hoo ko devakee aae su sayaam bhanai bidh yaa samajhaayo |

ദേവകി തൻ്റെ മരുമകളോട് ഇങ്ങനെ ഉപദേശിച്ചു

ਜੋ ਹਰਿ ਜੂਝ ਮਰੇ ਰਨ ਮੋ ਜਰਿਬੋ ਤੁਹਿ ਕੋ ਨਿਸਚੈ ਬਨਿ ਆਯੋ ॥

jo har joojh mare ran mo jaribo tuhi ko nisachai ban aayo |

കൃഷ്ണൻ ഒരു യുദ്ധത്തിൽ മരിച്ചുവെങ്കിൽ, അവൾ സതിയാകുന്നതാണ് ഉചിതം, എന്നാൽ അവൻ ആ രത്നം (സത്രാജിത്തിൻ്റെ) തേടി അപ്പുറത്തേക്ക് പോയിരുന്നെങ്കിൽ, സതിയാകുന്നത് ശരിയല്ല.