ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്
പേജ് - 1106
ਝਖ ਕੇਤੁਕ ਬਾਨਨ ਪੀੜਤ ਭੀ ਮਨ ਜਾਇ ਰਹਿਯੋ ਮਨ ਮੋਹਨ ਮੈ ॥
jhakh ketuk baanan peerrat bhee man jaae rahiyo man mohan mai |പലരും കാമദേവൻ്റെ ('ഝക് കേതു') അസ്ത്രങ്ങളാൽ പീഡിതരായി, അവരുടെ മനസ്സ് മൻമോഹനിലേക്ക് പോയി.
ਮਨੋ ਦੀਪਕ ਭੇਦ ਸੁਨੋ ਸੁਰ ਨਾਦ ਮ੍ਰਿਗੀ ਗਨ ਜਾਨੁ ਬਿਧੀ ਮਨ ਮੈ ॥੪੮॥
mano deepak bhed suno sur naad mrigee gan jaan bidhee man mai |48|(ഇങ്ങനെ കാണപ്പെടുന്നു) ദീപക്കിൻ്റെ രഹസ്യം (പെർവാണകൾ കണ്ടെത്തി) അല്ലെങ്കിൽ കൂട്ടത്തിൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് നിരവധി മാനുകൾ മനസ്സിൽ കുത്തിയതുപോലെ. 48.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |ഇരട്ട:
ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਕਰਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਹਾਰਤ ਭਈ ਅਨੇਕ ॥
anik jatan kar kar triyaa haarat bhee anek |പല സ്ത്രീകളും പലവിധ ശ്രമങ്ങൾ നടത്തി പരാജയപ്പെട്ടു.
ਬਨ ਹੀ ਕੌ ਨ੍ਰਿਪ ਜਾਤ ਭਯੋ ਮਾਨਿਯੋ ਬਚਨ ਨ ਏਕ ॥੪੯॥
ban hee kau nrip jaat bhayo maaniyo bachan na ek |49|എന്നാൽ രാജാവ് ആരെയും ചെവിക്കൊണ്ടില്ല. 49.
ਜਬ ਰਾਜਾ ਬਨ ਮੈ ਗਏ ਗੋਰਖ ਗੁਰੂ ਬੁਲਾਇ ॥
jab raajaa ban mai ge gorakh guroo bulaae |രാജാവ് ബാനിലേക്ക് പോയപ്പോൾ (അന്ന്) ഗുരു ഗോരഖ് നാഥ് അദ്ദേഹത്തെ വിളിച്ചു.
ਬਹੁਰਿ ਭਾਤਿ ਸਿਛ੍ਯਾ ਦਈ ਤਾਹਿ ਸਿਖ੍ਯ ਠਹਰਾਇ ॥੫੦॥
bahur bhaat sichhayaa dee taeh sikhay tthaharaae |50|പലതരത്തിലുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം നൽകി അദ്ദേഹത്തെ ശിഷ്യനാക്കി. 50.
ਭਰਥਰੀ ਬਾਚ ॥
bharatharee baach |ഭർത്തരി പറഞ്ഞു:
ਕਵਨ ਮਰੈ ਮਾਰੈ ਕਵਨ ਕਹਤ ਸੁਨਤ ਕਹ ਕੋਇ ॥
kavan marai maarai kavan kahat sunat kah koe |(ഓ ഗുരു ഗോരഖ് നാഥ്! ഇത് പറയുക) ആരാണ് മരിക്കുന്നത്, ആരാണ് കൊല്ലുന്നത്, ആരാണ് സംസാരിക്കുന്നത്, ആരാണ് കേൾക്കുന്നത്,
ਕੋ ਰੋਵੈ ਕਵਨੈ ਹਸੈ ਕਵਨ ਜਰਾ ਜਿਤ ਹੋਇ ॥੫੧॥
ko rovai kavanai hasai kavan jaraa jit hoe |51|ആരാണ് കരയുന്നത്, ആരാണ് ചിരിക്കുന്നത്, ആരാണ് വാർദ്ധക്യം മറികടക്കാൻ പോകുന്നത്? 51
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |ഇരുപത്തിനാല്:
ਹਸਿ ਗੋਰਖ ਇਮਿ ਬਚਨ ਉਚਾਰੇ ॥
has gorakh im bachan uchaare |ഗോരഖ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു:
ਸੁਨਹੁ ਭਰਥ ਹਰਿ ਰਾਜ ਹਮਾਰੇ ॥
sunahu bharath har raaj hamaare |എൻ്റെ സഹോദരൻ ഹരിരാജാ! കേൾക്കുക
ਸਤਿ ਝੂਠ ਮੂਓ ਹੰਕਾਰਾ ॥
sat jhootth mooo hankaaraa |സത്യവും നുണയും അഹങ്കാരവും മരിക്കുന്നു
ਕਬਹੂ ਮਰਤ ਨ ਬੋਲਨਹਾਰਾ ॥੫੨॥
kabahoo marat na bolanahaaraa |52|എന്നാൽ സംസാരിക്കുന്ന ആത്മാവ് ഒരിക്കലും മരിക്കുന്നില്ല. 52.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |ഇരട്ട:
ਕਾਲ ਮਰੈ ਕਾਯਾ ਮਰੈ ਕਾਲੈ ਕਰਤ ਉਚਾਰ ॥
kaal marai kaayaa marai kaalai karat uchaar |സമയം മരിക്കുന്നു, ശരീരം മരിക്കുന്നു, സമയം മാത്രം ഉച്ചരിക്കുന്നു (വാക്കുകൾ).
ਜੀਭੈ ਗੁਨ ਬਖ੍ਯਾਨ ਹੀ ਸ੍ਰਵਨਨ ਸੁਨਤ ਸੁਧਾਰ ॥੫੩॥
jeebhai gun bakhayaan hee sravanan sunat sudhaar |53|നാവിൻ്റെ ഗുണം സംസാരിക്കലാണ്, ചെവിയുടെ പ്രവർത്തനം പൂർണ്ണമായും കേൾക്കുക എന്നതാണ്. 53.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |ഇരുപത്തിനാല്:
ਕਾਲ ਨੈਨ ਹ੍ਵੈ ਸਭਨ ਨਿਹਰਈ ॥
kaal nain hvai sabhan niharee |കാൾ നൈനയായി മാറി എല്ലാം കാണുന്നു.
ਕਾਲ ਬਕਤ੍ਰ ਹ੍ਵੈ ਬਾਕ ਉਚਰਈ ॥
kaal bakatr hvai baak ucharee |മുഖ് ആയിത്തീരുന്നതിലൂടെ കാൽ ബാനി (സംസാരം) ഉച്ചരിക്കുന്നു.
ਕਾਲ ਮਰਤ ਕਾਲ ਹੀ ਮਾਰੈ ॥
kaal marat kaal hee maarai |കോൾ മരിക്കുന്നു, കോൾ മാത്രം കൊല്ലുന്നു.
ਭੂਲਾ ਲੋਗ ਭਰਮ ਬੀਚਾਰੈ ॥੫੪॥
bhoolaa log bharam beechaarai |54|(ഈ യാഥാർത്ഥ്യം) വിസ്മരിക്കുന്നവർ വ്യാമോഹത്തിൽ കിടക്കുന്നു. 54.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |ഇരട്ട:
ਕਾਲ ਹਸਤ ਕਾਲੈ ਰੋਵਤ ਕਰਤ ਜਰਾ ਜਿਤ ਹੋਇ ॥
kaal hasat kaalai rovat karat jaraa jit hoe |കാലം മാത്രം ചിരിക്കുന്നു, കാലം മാത്രം കരയുന്നു, വാർദ്ധക്യത്തെ ജയിക്കുന്നത് കാലം മാത്രം.
ਕਾਲ ਪਾਇ ਉਪਜਤ ਸਭੈ ਕਾਲ ਪਾਇ ਬਧ ਹੋਇ ॥੫੫॥
kaal paae upajat sabhai kaal paae badh hoe |55|എല്ലാവരും പട്ടിണിയാൽ മാത്രം ജനിക്കുകയും ക്ഷാമത്താൽ മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 55.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |ഇരുപത്തിനാല്:
ਕਾਲੈ ਮਰਤ ਕਾਲ ਹੀ ਮਾਰੈ ॥
kaalai marat kaal hee maarai |കോൾ മാത്രം മരിക്കുന്നു, കോൾ മാത്രം കൊല്ലുന്നു.
ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਪਿੰਡ ਅਵਾਰਾ ਪਾਰੈ ॥
bhram bhram pindd avaaraa paarai |(സമയം തന്നെ) ചലനത്തിലെ മിഥ്യാധാരണയിലൂടെ ഒരു ശരീരം ('ഗ്രാമം') അനുമാനിക്കുന്നു.
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮੂਓ ਹੰਕਾਰਾ ॥
kaam krodh mooo hankaaraa |കാമവും ക്രോധവും അഹങ്കാരവും മരിക്കുന്നു,
ਏਕ ਨ ਮਰਿਯੋ ਸੁ ਬੋਲਣਹਾਰਾ ॥੫੬॥
ek na mariyo su bolanahaaraa |56|(എന്നാൽ മാത്രം) സംസാരിക്കുന്നവൻ (ചെയ്യുന്നവൻ) മരിക്കുന്നില്ല. 56.
ਆਸਾ ਕਰਤ ਸਕਲ ਜਗ ਮਰਈ ॥
aasaa karat sakal jag maree |പ്രതീക്ഷയാൽ ലോകം മുഴുവൻ മരിക്കുന്നു.
ਕੌਨ ਪੁਰਖੁ ਆਸਾ ਪਰਹਰਈ ॥
kauan purakh aasaa paraharee |പ്രതീക്ഷ കൈവിടുന്ന മനുഷ്യൻ ആരാണ്?
ਜੋ ਨਰ ਕੋਊ ਆਸ ਕੌ ਤ੍ਯਾਗੈ ॥
jo nar koaoo aas kau tayaagai |പ്രതീക്ഷ കൈവിടുന്നവൻ
ਸੋ ਹਰਿ ਕੇ ਪਾਇਨ ਸੌ ਲਾਗੈ ॥੫੭॥
so har ke paaein sau laagai |57|അവൻ ദൈവത്തിൻ്റെ കാൽക്കൽ നടക്കുന്നു. 57.
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |ഇരട്ട:
ਆਸਾ ਕੀ ਆਸਾ ਪੁਰਖ ਜੋ ਕੋਊ ਤਜਤ ਬਨਾਇ ॥
aasaa kee aasaa purakh jo koaoo tajat banaae |പ്രതീക്ഷയുടെ പ്രത്യാശ ഉപേക്ഷിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി,
ਪਾਪ ਪੁੰਨ੍ਯ ਸਰ ਤਰਿ ਤੁਰਤ ਪਰਮ ਪੁਰੀ ਕਹ ਜਾਇ ॥੫੮॥
paap punay sar tar turat param puree kah jaae |58|അവൻ വേഗത്തിൽ പാപങ്ങളുടെയും പുണ്യങ്ങളുടെയും ജലസംഭരണി (ലോകം) കടന്ന് പരംപുരിയിലേക്ക് പോകുന്നു. 58.
ਜ੍ਯੋ ਸਮੁੰਦਹਿ ਗੰਗਾ ਮਿਲਤ ਸਹੰਸ ਧਾਰ ਕੈ ਸਾਜ ॥
jayo samundeh gangaa milat sahans dhaar kai saaj |ആയിരക്കണക്കിന് അരുവികളുണ്ടാക്കി ഗംഗ കടലിൽ ലയിക്കുമ്പോൾ,
ਤ੍ਯੋਂ ਗੋਰਖ ਰਿਖਿਰਾਜ ਸਿਯੋਂ ਆਜੁ ਮਿਲ੍ਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਰਾਜ ॥੫੯॥
tayon gorakh rikhiraaj siyon aaj milayo nrip raaj |59|അതുപോലെ ശിരോമണി രാജ (ഭർത്തരി) റിഖി രാജ് ഗോരഖുമായി ഒത്തുചേർന്നു.59.
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |ഇരുപത്തിനാല്:
ਯਾਤੇ ਮੈ ਬਿਸਥਾਰ ਨ ਕਰੌ ॥
yaate mai bisathaar na karau |അതിനാൽ ഞാൻ കൂടുതൽ വിശദാംശങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നില്ല
ਗ੍ਰੰਥ ਬਢਨ ਤੇ ਅਤਿ ਚਿਤ ਡਰੌ ॥
granth badtan te at chit ddarau |കാരണം തിരുവെഴുത്തുകൾ മറികടക്കാൻ ഞാൻ മനസ്സിൽ ഭയപ്പെടുന്നു.
ਤਾ ਤੇ ਕਥਾ ਨ ਅਧਿਕ ਬਢਾਈ ॥
taa te kathaa na adhik badtaaee |അതുകൊണ്ട് കഥ അധികം നീട്ടിയിട്ടില്ല.
ਭੂਲ ਪਰੀ ਤਹ ਲੇਹੁ ਬਨਾਈ ॥੬੦॥
bhool paree tah lehu banaaee |60|() അത് മറന്നുപോയെങ്കിൽ, തിരുത്തുക. 60.
ਗੋਰਖ ਸੋ ਗੋਸਟਿ ਜਬ ਭਈ ॥
gorakh so gosatt jab bhee |(ഭർത്തരി ഹരി രാജാവ്) ഗോരഖ് സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ
ਰਾਜਾ ਕੀ ਦੁਰਮਤਿ ਸਭ ਗਈ ॥
raajaa kee duramat sabh gee |അങ്ങനെ രാജാവിൻ്റെ വിഡ്ഢിത്തം അവസാനിച്ചു.
ਸੀਖਤ ਗ੍ਯਾਨ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਭਯੋ ॥
seekhat gayaan bhalee bidh bhayo |(അവൻ) അറിവ് നന്നായി പഠിച്ചു