ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 491

ਜੀਵ ਮਨੁਛ ਜਰੋ ਤ੍ਰਿਨ ਜਬੈ ॥

jeev manuchh jaro trin jabai |

ജീവജാലങ്ങളും മനുഷ്യനും പുല്ലും ചുട്ടെരിച്ചപ്പോൾ,

ਸੰਕਾ ਕਰਤ ਭਏ ਭਟ ਤਬੈ ॥

sankaa karat bhe bhatt tabai |

അപ്പോൾ എല്ലാ യോദ്ധാക്കളും (മനസ്സിൽ) സംസം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.

ਮਿਲਿ ਸਭ ਹੀ ਜਦੁਪਤਿ ਪਹਿ ਆਏ ॥

mil sabh hee jadupat peh aae |

എല്ലാവരും ചേർന്ന് ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്തെത്തി

ਦੀਨ ਭਾਤਿ ਹੁਇ ਅਤਿ ਘਿਘਿਆਏ ॥੧੯੩੫॥

deen bhaat hue at ghighiaae |1935|

ജീവികളും വൈക്കോലും കത്താൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, യാദവ യോദ്ധാക്കളെല്ലാം കൃഷ്ണൻ്റെ അടുക്കൽ വന്ന് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് തങ്ങളുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ പറയാൻ തുടങ്ങി.1935.

ਸਭ ਜਾਦੋ ਬਾਚ ॥

sabh jaado baach |

എല്ലാ യാദവരുടെയും സംസാരം:

ਚੌਪਈ ॥

chauapee |

ചൗപായി

ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਹਮਰੀ ਰਛਾ ਕੀਜੈ ॥

prabh joo hamaree rachhaa keejai |

കർത്താവേ! ഞങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കേണമേ

ਜੀਵ ਰਾਖ ਇਨ ਸਭ ਕੋ ਲੀਜੈ ॥

jeev raakh in sabh ko leejai |

“കർത്താവേ! ഞങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുകയും ഈ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെയും രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുക

ਆਪਹਿ ਕੋਊ ਉਪਾਵ ਬਤਈਯੈ ॥

aapeh koaoo upaav bateeyai |

എനിക്ക് സ്വയം ഒരു പരിഹാരം തരൂ.

ਕੈ ਭਜੀਐ ਕੈ ਜੂਝ ਮਰਈਯੈ ॥੧੯੩੬॥

kai bhajeeai kai joojh mareeyai |1936|

എന്തെങ്കിലും പ്രതിവിധി പറഞ്ഞുതരൂ, ഒന്നുകിൽ ഞങ്ങൾ യുദ്ധം ചെയ്തു മരിക്കുകയോ ഓടിപ്പോകുകയോ ചെയ്യാം.1936.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਤਿਨ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਸੁਨਿ ਕੈ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਗਿਰਿ ਕਉ ਸੰਗਿ ਪਾਇਨ ਕੇ ਮਸਕਿਯੋ ॥

tin kee bateeyaa sun kai prabh joo gir kau sang paaein ke masakiyo |

അവരുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് കൃഷ്ണാജി തൻ്റെ കാലുകൊണ്ട് മലയെ തകർത്തു.

ਨ ਸਕਿਯੋ ਸਹ ਭਾਰ ਸੁ ਤਾ ਪਗ ਕੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਲ ਲਉ ਧਸਕਿਯੋ ॥

n sakiyo sah bhaar su taa pag ko kab sayaam bhanai jal lau dhasakiyo |

അവരുടെ സംസാരം കേട്ട് ഭഗവാൻ തൻ്റെ കാലുകൾ കൊണ്ട് മലയെ അമർത്തി, അവൻ്റെ ഭാരം താങ്ങാനാവാതെ പർവ്വതം വെള്ളം പോലെ താഴേക്ക് താഴ്ന്നു.

ਉਸਕਿਯੋ ਗਿਰਿ ਊਰਧ ਕੋ ਧਸਿ ਕੈ ਕੋਊ ਪਾਵਕ ਜੀਵ ਜਰਾ ਨ ਸਕਿਯੋ ॥

ausakiyo gir aooradh ko dhas kai koaoo paavak jeev jaraa na sakiyo |

താഴെ മുങ്ങിയ ശേഷം, മല ഉയർന്നു, ഈ രീതിയിൽ, തീ ആരെയും ദഹിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല

ਜਦੁਬੀਰ ਹਲੀ ਤਿਹ ਸੈਨ ਮੈ ਕੂਦਿ ਪਰੇ ਨ ਹਿਯਾ ਤਿਨ ਕੌ ਕਸਿਕਿਯੋ ॥੧੯੩੭॥

jadubeer halee tih sain mai kood pare na hiyaa tin kau kasikiyo |1937|

അതേ സമയം കൃഷ്ണയും ബൽറാമും നിശബ്ദരായി ശത്രുസൈന്യത്തിലേക്ക് കുതിച്ചു.1937.

ਏਕਹਿ ਹਾਥਿ ਗਦਾ ਗਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਬਹੁਤੇ ਭਟ ਮਾਰੇ ॥

ekeh haath gadaa geh sayaam joo bhoopat ke bahute bhatt maare |

കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ ഗദ കയ്യിൽ പിടിച്ച് രാജാവിൻ്റെ പല യോദ്ധാക്കളെയും വധിച്ചു

ਅਉਰ ਘਨੇ ਅਸਵਾਰ ਹਨੇ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਘਨੇ ਗਜਿ ਕੈ ਭੁਇ ਪਾਰੇ ॥

aaur ghane asavaar hane bin praan ghane gaj kai bhue paare |

അവൻ അനേകം കുതിരപ്പടയാളികളെ കൊന്നു നിലത്തിട്ടു

ਪਾਇਨ ਪੰਤ ਹਨੇ ਅਗਨੇ ਰਥ ਤੋਰਿ ਰਥੀ ਬਿਰਥੀ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥

paaein pant hane agane rath tor rathee birathee kar ddaare |

അവൻ കാൽനടയായ സൈനികരുടെ നിരയെ നശിപ്പിക്കുകയും രഥസവാരിക്കാരുടെ രഥങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.

ਜੀਤ ਭਈ ਜਦੁਬੀਰ ਕੀ ਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸਭ ਯੋ ਅਰਿ ਹਾਰੇ ॥੧੯੩੮॥

jeet bhee jadubeer kee yo kab sayaam kahai sabh yo ar haare |1938|

ഇങ്ങനെ എല്ലാ യോദ്ധാക്കളെയും വധിച്ച് കൃഷ്ണൻ വിജയിക്കുകയും ശത്രുവിനെ പരാജയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.1938.

ਜੋ ਭਟ ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਜੂਝ ਕੋ ਆਵਤ ਜੂਝਤ ਹੈ ਸੁ ਲਗੇ ਭਟ ਭੀਰ ਨ ॥

jo bhatt sayaam so joojh ko aavat joojhat hai su lage bhatt bheer na |

കൃഷ്ണനോട് യുദ്ധം ചെയ്യാൻ വന്ന യോദ്ധാക്കൾ അത്യധികം ആവേശത്തോടെയാണ് പോരാടിയത്

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੇ ਤੇਜ ਕੇ ਅਗ੍ਰ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਧਰੈ ਕੋਊ ਧੀਰ ਨ ॥

sree brijanaath ke tej ke agr kahai kab sayaam dharai koaoo dheer na |

കവി ശ്യാം പറയുന്നത് കൃഷ്ണൻ്റെ ശക്തിക്ക് മുമ്പാണ്. ഒരു പോരാളിക്കും സഹിഷ്ണുത പാലിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਭੂਪਤਿ ਦੇਖ ਦਸਾ ਤਿਨ ਕੀ ਸੁ ਕਹਿਓ ਇਹ ਭਾਤਿ ਭਯੋ ਅਤਿ ਹੀ ਰਨ ॥

bhoopat dekh dasaa tin kee su kahio ih bhaat bhayo at hee ran |

അവരുടെ അവസ്ഥ കണ്ട രാജാവ് (ഉഗ്രസൈൻ) വളരെ കനത്ത യുദ്ധം നടക്കുന്നുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.

ਮਾਨੋ ਤੰਬੋਲੀ ਹੀ ਕੀ ਸਮ ਹ੍ਵੈ ਨ੍ਰਿਪ ਫੇਰਤ ਪਾਨਨ ਕੀ ਜਿਮ ਬੀਰਨਿ ॥੧੯੩੯॥

maano tanbolee hee kee sam hvai nrip ferat paanan kee jim beeran |1939|

യുദ്ധക്കളത്തിലെ യോദ്ധാക്കളുടെ ദയനീയാവസ്ഥ കണ്ട് ഉഗ്ഗർസൈൻ രാജാവ് പറഞ്ഞു: “ജരാസന്ധ് രാജാവ് വെറ്റിലയെപ്പോലെയാണ്, വെറ്റില ചവയ്ക്കുന്നത് പോലെ തൻ്റെ സൈന്യത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നു.1939.

ਇਤ ਕੋਪ ਗਦਾ ਗਹਿ ਕੈ ਮੁਸਲੀਧਰ ਸਤ੍ਰਨ ਸੈਨ ਭਲੇ ਝਕਝੋਰਿਯੋ ॥

eit kop gadaa geh kai musaleedhar satran sain bhale jhakajhoriyo |

ഇതിൽ കുപിതനായ ബലറാം ഗദ്ഗദമെടുത്ത് ശത്രുസൈന്യത്തെ നന്നായി പരാജയപ്പെടുത്തി.

ਜੋ ਭਟ ਆਇ ਭਿਰੇ ਸਮੁਹੇ ਤਿਹ ਏਕ ਚਪੇਟਹਿ ਸੋ ਸਿਰੁ ਤੋਰਿਯੋ ॥

jo bhatt aae bhire samuhe tih ek chapetteh so sir toriyo |

ഇപ്പുറത്ത് ബൽറാം രോഷത്തോടെ ഗദ്ഗദവും കയ്യിലെടുത്തു, ശത്രുസൈന്യത്തെയും തന്നെ നേരിട്ട യോദ്ധാവിനെയും ശക്തമായി കുലുക്കി, ഒരു ഉറക്കത്തിൽ പോലും തല പൊട്ടി.

ਅਉਰ ਜਿਤੀ ਚਤੁਰੰਗ ਚਮੂੰ ਤਿਨ ਕੋ ਮੁਖ ਐਸੀ ਹੀ ਭਾਤਿ ਸੋ ਮੋਰਿਯੋ ॥

aaur jitee chaturang chamoon tin ko mukh aaisee hee bhaat so moriyo |

ചതുർവർണ്ണ സൈന്യം എത്രത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്നുവോ, അവരുടെ മുഖവും അതേ രീതിയിൽ വളച്ചൊടിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਜੀਤ ਲਏ ਸਭ ਹੀ ਅਰਿਵਾ ਤਿਨ ਤੇ ਅਜਿਤਿਓ ਭਟ ਏਕ ਨ ਛੋਰਿਯੋ ॥੧੯੪੦॥

jeet le sabh hee arivaa tin te ajitio bhatt ek na chhoriyo |1940|

ശേഷിക്കുന്ന എല്ലാ ശത്രുസൈന്യത്തെയും പരാജയപ്പെടുത്തി അദ്ദേഹം പൂർണ്ണമായും വിജയിച്ചു.1940.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਹਲੀ ਮਿਲਿ ਭ੍ਰਾਤ ਦੁਹੂੰ ਜਬ ਸੈਨ ਸਬੈ ਤਿਹ ਭੂਪ ਕੋ ਮਾਰਿਯੋ ॥

kaanrah halee mil bhraat duhoon jab sain sabai tih bhoop ko maariyo |

രണ്ട് സഹോദരന്മാരായ കൃഷ്ണനും ബലരാമനും ചേർന്ന് രാജാവിൻ്റെ (ജരാസന്ധ) സൈന്യത്തെ മുഴുവൻ വധിച്ചപ്പോൾ

ਸੋ ਕੋਊ ਜੀਤ ਬਚਿਯੋ ਤਿਹ ਤੇ ਜਿਨਿ ਦਾਤਨ ਘਾਸ ਗਹਿਓ ਬਲੁ ਹਾਰਿਯੋ ॥

so koaoo jeet bachiyo tih te jin daatan ghaas gahio bal haariyo |

സഹോദരന്മാരായ കൃഷ്ണനും ബൽറാമും ചേർന്ന് ശത്രുസൈന്യത്തെ മുഴുവൻ കൊന്നൊടുക്കിയപ്പോൾ, പുല്ലുവെട്ടുകൾ വായിൽ വെച്ചുകൊടുത്ത് ആ മനുഷ്യനെ രക്ഷിക്കാൻ മാത്രമേ കഴിയൂ.

ਐਸੀ ਦਸਾ ਜਬ ਭੀ ਦਲ ਕੀ ਤਬ ਭੂਪਤਿ ਆਪਨੇ ਨੈਨਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

aaisee dasaa jab bhee dal kee tab bhoopat aapane nain nihaariyo |

പാർട്ടി ഇത്തരമൊരു അവസ്ഥയിലായപ്പോൾ രാജാവ് സ്വന്തം കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ടു.

ਜੀਤ ਅਉ ਜੀਵ ਕੀ ਆਸ ਤਜੀ ਰਨ ਠਾਨਤ ਭਯੋ ਪੁਰਖਤ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥੧੯੪੧॥

jeet aau jeev kee aas tajee ran tthaanat bhayo purakhat sanbhaariyo |1941|

ജരാസന്ദ് ഈ ദുരവസ്ഥയെ സ്വന്തം കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ടപ്പോൾ, വിജയത്തിൻ്റെയും ജീവിതത്തിൻ്റെയും പ്രതീക്ഷ ഉപേക്ഷിച്ച്, യുദ്ധത്തിൽ തൻ്റെ ധീരത നിലനിർത്താനും അദ്ദേഹം സ്ഥിരമായി വിജയിച്ചു.1941.