ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 391

ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਛਕੀ ਮਨ ਮੈ ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਧਿਆਨ ਲਗੈ ਕੈ ॥

brikhabhaan sutaa at prem chhakee man mai jadubeer ko dhiaan lagai kai |

രാധ വളരെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിരുന്നു, അവളുടെ മനസ്സ് കൃഷ്ണനിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.

ਰੋਵਤ ਭੀ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਸੋ ਸੰਗ ਕਾਜਰ ਨੀਰ ਗਿਰਿਯੋ ਢਰ ਕੈ ਕੈ ॥

rovat bhee at hee dukh so sang kaajar neer giriyo dtar kai kai |

കൃഷ്ണൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ ആഴത്തിൽ ലയിച്ച രാധ, അത്യധികം വേദനയിൽ കരയാൻ തുടങ്ങി, അവളുടെ കണ്ണുനീർക്കൊപ്പം, കണ്ണുകളുടെ ആൻ്റിമണിയും പുറത്തുവന്നു.

ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਮੁਖ ਤੇ ਉਮਗੈ ਕੈ ॥

taa chhab ko jas uch mahaa kab sayaam kahiyo mukh te umagai kai |

ആ ബിംബത്തിൻ്റെ ഉന്നതവും മഹത്തായതുമായ വിജയം കവി ശ്യാം മുഖത്ത് നിന്ന് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

ਚੰਦਹਿ ਕੋ ਜੁ ਕਲੰਕ ਹੁਤੋ ਮਨੋ ਨੈਨਨਿ ਪੈਡ ਚਲ੍ਯੋ ਨਿਚੁਰੈ ਕੈ ॥੯੪੦॥

chandeh ko ju kalank huto mano nainan paidd chalayo nichurai kai |940|

കവി മനസ്സിൽ പ്രസാദിച്ചു, ചന്ദ്രൻ്റെ കറുത്ത പാടുകൾ കഴുകി, കണ്ണിലെ വെള്ളത്താൽ ഒഴുകുന്നു.940.

ਗਹਿ ਧੀਰਜ ਊਧਵ ਸੋ ਬਚਨਾ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰੇ ॥

geh dheeraj aoodhav so bachanaa brikhabhaan sutaa ih bhaat uchaare |

ക്ഷമയോടെ രാധ ഉദ്ധവിനോട് ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചു.

ਨੇਹੁ ਤਜਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸਨ ਸੋ ਤਿਹ ਤੇ ਕਛੂ ਜਾਨਤ ਦੋਖ ਬਿਚਾਰੇ ॥

nehu tajiyo brij baasan so tih te kachhoo jaanat dokh bichaare |

ഉദ്ധവനുമായുള്ള സംസാരത്തിൽ സഹിഷ്ണുതയുടെ ശക്തി ലഭിച്ച രാധ പറഞ്ഞു, "ഒരുപക്ഷേ കൃഷ്ണൻ ബ്രജയിലെ താമസക്കാരോടുള്ള സ്നേഹം ചില ന്യൂനതകൾ കാരണം ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കാം.

ਬੈਠਿ ਗਏ ਰਥ ਭੀਤਰ ਆਪ ਨਹੀ ਇਨ ਕੀ ਸੋਊ ਓਰਿ ਨਿਹਾਰੇ ॥

baitth ge rath bheetar aap nahee in kee soaoo or nihaare |

പോകുമ്പോൾ, അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ രഥത്തിൽ ഇരുന്നു, ബ്രജയിലെ നിവാസികളുടെ നേരെ നോക്കുക പോലും ഇല്ല.

ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਬ੍ਰਿਜ ਕੋ ਮਥੁਰਾ ਹਮ ਜਾਨਤ ਹੈ ਘਟ ਭਾਗ ਹਮਾਰੇ ॥੯੪੧॥

tayaag ge brij ko mathuraa ham jaanat hai ghatt bhaag hamaare |941|

ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച് കൃഷ്ണൻ മതുരയിലേക്ക് പോയത് നമ്മുടെ ദൗർഭാഗ്യമാണെന്ന് നമുക്കറിയാം.941.

ਜਬ ਜੈਹੋ ਕਹਿਯੋ ਮਥੁਰਾ ਕੈ ਬਿਖੈ ਹਰਿ ਪੈ ਹਮਰੀ ਬਿਨਤੀ ਇਹ ਕੀਜੋ ॥

jab jaiho kahiyo mathuraa kai bikhai har pai hamaree binatee ih keejo |

��ഹേ ഉധവാ! നിങ്ങൾ മതുരയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, ഞങ്ങളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് അവനോട് ഒരു പ്രാർത്ഥന നടത്തുക

ਪਾਇਨ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ ਰਹੀਯੋ ਘਟਕਾ ਦਸ ਜੋ ਮੁਹਿ ਨਾਮਹਿ ਲੀਜੋ ॥

paaein ko geh kai raheeyo ghattakaa das jo muhi naameh leejo |

കൃഷ്ണൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ ഏതാനും മണിക്കൂറുകൾ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ച് എൻ്റെ നാമം ഉച്ചരിക്കുന്നത് തുടരുക

ਤਾਹੀ ਕੇ ਪਾਛੇ ਤੇ ਮੋ ਬਤੀਯਾ ਸੁਨਿ ਲੈ ਇਹ ਭਾਤਹਿ ਸੋ ਉਚਰੀਜੋ ॥

taahee ke paachhe te mo bateeyaa sun lai ih bhaateh so uchareejo |

അതിനു ശേഷം ഞാൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ട് ഇങ്ങനെ പറയുക.

ਜਾਨਤ ਹੋ ਹਿਤ ਤ੍ਯਾਗ ਗਏ ਕਬਹੂੰ ਹਮਰੇ ਹਿਤ ਕੇ ਸੰਗ ਭੀਜੋ ॥੯੪੨॥

jaanat ho hit tayaag ge kabahoon hamare hit ke sang bheejo |942|

"ഇതിനു ശേഷം എൻ്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് അവനോട് ഇത് പറയൂ, കൃഷ്ണാ! നിങ്ങൾ ഞങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹം ഉപേക്ഷിച്ചു, ഇപ്പോൾ വീണ്ടും എപ്പോഴെങ്കിലും ഞങ്ങളോട് സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകൂ.

ਊਧਵ ਕੋ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਬਚਨਾ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੋ ਉਚਰਿਯੋ ਹੈ ॥

aoodhav ko brikhabhaan sutaa bachanaa ih bhaat so uchariyo hai |

രാധ ഉദ്ധവിനോട് ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചു.

ਤਿਆਗ ਦਈ ਜਬ ਅਉਰ ਕਥਾ ਮਨ ਜਉ ਸੰਗਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਭਰਿਯੋ ਹੈ ॥

tiaag dee jab aaur kathaa man jau sang sayaam ke prem bhariyo hai |

രാധ ഉധവനോട് ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചു, ��ഹേ ഉധവാ! കൃഷ്ണ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകി ഞാൻ മറ്റെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു

ਤਾ ਸੰਗ ਸੋਊ ਕਹੋ ਬਤੀਯਾ ਬਨ ਮੈ ਹਮਰੋ ਜੋਊ ਸੰਗਿ ਅਰਿਯੋ ਹੈ ॥

taa sang soaoo kaho bateeyaa ban mai hamaro joaoo sang ariyo hai |

ഞാൻ നിങ്ങളോട് വലിയ സ്ഥിരോത്സാഹം പ്രകടിപ്പിച്ചുവെന്ന് പറഞ്ഞ് കാട്ടിലെ എൻ്റെ അതൃപ്തിയെക്കുറിച്ച് അവനെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുക.

ਮੈ ਤੁਮਰੇ ਸੰਗਿ ਮਾਨ ਕਰਿਯੋ ਤੁਮ ਹੂੰ ਹਮਰੇ ਸੰਗ ਮਾਨ ਕਰਿਯੋ ਹੈ ॥੯੪੩॥

mai tumare sang maan kariyo tum hoon hamare sang maan kariyo hai |943|

നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ എന്നോട് അതേ സ്ഥിരോത്സാഹം കാണിക്കുന്നുണ്ടോ? 943.

ਬਨ ਮੈ ਹਮਰੋ ਸੰਗਿ ਕੇਲ ਕਰੇ ਮਨ ਮੈ ਅਬ ਸੋ ਜਦੁਬੀਰ ਚਿਤਾਰੋ ॥

ban mai hamaro sang kel kare man mai ab so jadubeer chitaaro |

യാദവരുടെ വീരപുരുഷേ! കാട്ടിൽ നീ എന്നോടൊപ്പം കാമവികാരത്തിൽ ഏർപ്പെട്ട ആ സന്ദർഭങ്ങൾ ഓർക്കുക

ਮੋਰੇ ਜੁ ਸੰਗਿ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਹਿਤ ਕੀ ਸੋਈ ਅਪਨੇ ਚਿਤ ਨਿਹਾਰੋ ॥

more ju sang kahee bateeyaa hit kee soee apane chit nihaaro |

നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ സ്നേഹത്തിൻ്റെ സംസാരം ഓർക്കുക

ਤਾਹੀ ਕੋ ਧ੍ਯਾਨ ਕਰੋ ਕਿਹ ਹੇਤ ਤਜਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਔ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ਪਧਾਰੋ ॥

taahee ko dhayaan karo kih het tajiyo brij aau mathuraa ko padhaaro |

അവരെ ശ്രദ്ധിക്കുക. എന്തിനു വേണ്ടിയാണ് നീ ബ്രജിനെ ഉപേക്ഷിച്ച് മഥുരയിലേക്ക് പോയത്?

ਜਾਨਤ ਹੈ ਤੁਮਰੋ ਕਛੁ ਦੋਸ ਨਹੀ ਕਛੁ ਹੈ ਘਟ ਭਾਗ ਹਮਾਰੋ ॥੯੪੪॥

jaanat hai tumaro kachh dos nahee kachh hai ghatt bhaag hamaaro |944|

അതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട്, നിങ്ങൾ ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച് മതുരയിലേക്ക് പോയതിൻ്റെ കാരണം എന്നോട് പറയൂ? നിങ്ങൾ ഇത് ചെയ്യുന്നതിൽ തെറ്റില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം, പക്ഷേ ഞങ്ങളുടെ ഭാഗ്യം നല്ലതല്ല.

ਯੌ ਸੁਨਿ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਯੋ ਊਧਵ ਪ੍ਰੀਤਿ ਘਨੀ ਹਰਿ ਕੀ ਸੰਗ ਤੇਰੈ ॥

yau sun utar det bhayo aoodhav preet ghanee har kee sang terai |

ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഉദ്ധവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു, ��ഹേ രാധ! നിങ്ങളുമായുള്ള കൃഷ്ണൻ്റെ സ്നേഹം വളരെ അഗാധമാണ്

ਜਾਨਤ ਹੋ ਅਬ ਆਵਤ ਹੈ ਉਪਜੈ ਇਹ ਚਿੰਤ ਕਹਿਯੋ ਮਨ ਮੇਰੈ ॥

jaanat ho ab aavat hai upajai ih chint kahiyo man merai |

അവൻ ഇപ്പോൾ വരുമെന്ന് എൻ്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു

ਕਿਉ ਮਥਰਾ ਤਜਿ ਆਵਤ ਹੈ ਜੁ ਫਿਰੈ ਨਹਿ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੇ ਫੁਨਿ ਫੇਰੈ ॥

kiau matharaa taj aavat hai ju firai neh gvaaran ke fun ferai |

രാധ വീണ്ടും പറയുന്നു, കൃഷ്ണൻ ഗോപികമാരുടെ നിർദ്ദേശത്തിന് വഴങ്ങി നിന്നില്ല, ഇനി മഥുര വിട്ട് ഇവിടെ വന്നതിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യം എന്തായിരിക്കും?

ਜਾਨਤ ਹੈ ਹਮਰੇ ਘਟਿ ਭਾਗਨ ਆਵਤ ਹੈ ਹਰਿ ਜੂ ਫਿਰਿ ਡੇਰੈ ॥੯੪੫॥

jaanat hai hamare ghatt bhaagan aavat hai har joo fir dderai |945|

അവൻ ഞങ്ങളുടെ ലേലത്തിൽ നിർത്തിയില്ല, ഇപ്പോൾ അവൻ തൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുകയാണെങ്കിൽ, നമ്മുടെ ഭാഗ്യം അത്ര ശക്തമല്ലെന്ന് ഞങ്ങൾ സമ്മതിക്കില്ല.945.

ਯੌ ਕਹਿ ਰੋਵਤ ਭੀ ਲਲਨਾ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਸੋਕ ਬਢਾਯੋ ॥

yau keh rovat bhee lalanaa apane man mai at sok badtaayo |

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രാധ അതിദുഃഖിതയായി കരയാൻ തുടങ്ങി

ਝੂਮਿ ਗਿਰੀ ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਪਰ ਸੋ ਹ੍ਰਿਦੈ ਆਨੰਦ ਥੋ ਤਿਤਨੋ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥

jhoom giree prithamee par so hridai aanand tho titano bisaraayo |

ഹൃദയത്തിൻ്റെ സന്തോഷം ഉപേക്ഷിച്ച് അവൾ ബോധരഹിതയായി ഭൂമിയിലേക്ക് വീണു

ਭੂਲ ਗਈ ਸੁਧਿ ਅਉਰ ਸਬੈ ਹਰਿ ਕੇ ਮਨ ਧ੍ਯਾਨ ਬਿਖੈ ਤਿਨ ਲਾਯੋ ॥

bhool gee sudh aaur sabai har ke man dhayaan bikhai tin laayo |

അവൾ മറ്റെല്ലാ കാര്യങ്ങളും മറന്ന് അവളുടെ മനസ്സ് കൃഷ്ണനിൽ ലയിച്ചു

ਯੌ ਕਹਿ ਊਧਵ ਸੋ ਤਿਨਿ ਟੇਰਿ ਹਹਾ ਹਮਰੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਆਯੋ ॥੯੪੬॥

yau keh aoodhav so tin tter hahaa hamare grihi sayaam na aayo |946|

അവൾ വീണ്ടും ഉദ്ധവനോട് ഉറക്കെ പറഞ്ഞു, "അയ്യോ! കൃഷ്ണൻ എൻ്റെ വീട്ടിൽ വന്നിട്ടില്ല.946.

ਜਾਹੀ ਕੇ ਸੰਗਿ ਸੁਨੋ ਮਿਲ ਕੈ ਹਮ ਕੁੰਜ ਗਲੀਨ ਮੈ ਖੇਲ ਮਚਾਯੋ ॥

jaahee ke sang suno mil kai ham kunj galeen mai khel machaayo |

(ഹേ ഉധവാ!) കേൾക്കൂ, ഞങ്ങൾ ആരുമായി ഇടുങ്ങിയ തെരുവുകളിൽ കളിച്ചു.

ਗਾਵਤ ਭਯੋ ਸੋਊ ਠਉਰ ਤਹਾ ਹਮਹੂੰ ਮਿਲ ਕੈ ਤਹ ਮੰਗਲ ਗਾਯੋ ॥

gaavat bhayo soaoo tthaur tahaa hamahoon mil kai tah mangal gaayo |

ഞങ്ങൾ ആരോടൊപ്പമോ ആൽക്കൗവിൽ കളിച്ചുവോ അവനോടൊപ്പം ഞങ്ങൾ സ്തുതിഗീതങ്ങൾ പാടുമായിരുന്നു.

ਸੋ ਬ੍ਰਿਜ ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਮਥੁਰਾ ਇਨ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਤੇ ਮਨੂਆ ਉਚਟਾਯੋ ॥

so brij tayaag ge mathuraa in gvaaran te manooaa uchattaayo |

അതേ കൃഷ്ണൻ, ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച് മതുരയിലേക്ക് പോയി, അവൻ്റെ മനസ്സ് ഗോപികമാരിൽ അതൃപ്തമാണ്.

ਯੌ ਕਹਿ ਊਧਵ ਸੋ ਤਿਨ ਟੇਰਿ ਹਹਾ ਹਮਰੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਆਯੋ ॥੯੪੭॥

yau keh aoodhav so tin tter hahaa hamare grihi sayaam na aayo |947|

ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രാധ ഉധവനോട് പറഞ്ഞു: അയ്യോ! കൃഷ്ണൻ എൻ്റെ വീട്ടിൽ വന്നിട്ടില്ല.947.

ਬ੍ਰਿਜ ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਯੋ ਮਥਰਾ ਕੋ ਸੋਊ ਮਨ ਤੇ ਸਭ ਹੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਿ ਬਿਸਾਰੀ ॥

brij tayaag gayo matharaa ko soaoo man te sabh hee brijanaath bisaaree |

അവൻ ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച് മതുരയിലേക്ക് പോയി, ബ്രജയുടെ അധിപൻ എല്ലാവരെയും മറന്നു.

ਸੰਗਿ ਰਚੇ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਕੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੋਊ ਜਾਨਿ ਪਿਆਰੀ ॥

sang rache pur baasin ke kab sayaam kahai soaoo jaan piaaree |

നഗരവാസികളുടെ സ്നേഹത്തിൽ അവൻ മുഴുകിയിരുന്നു

ਊਧਵ ਜੂ ਸੁਨੀਯੈ ਬਿਰਥਾ ਤਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਭੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰੀ ॥

aoodhav joo suneeyai birathaa tih te at bayaakul bhee brij naaree |

ഹേ ഉധവ്! (ഞങ്ങളുടെ) ദുഃഖകരമായ അവസ്ഥ ശ്രദ്ധിക്കുക, അത് കാരണം എല്ലാ ബ്രജ് സ്ത്രീകളും അത്യധികം ആശങ്കാകുലരാകുന്നു.

ਕੰਚੁਰੀ ਜਿਉ ਅਹਿਰਾਜ ਤਜੈ ਤਿਹ ਭਾਤਿ ਤਜੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰ ਮੁਰਾਰੀ ॥੯੪੮॥

kanchuree jiau ahiraaj tajai tih bhaat tajee brij naar muraaree |948|

��ഹേ ഉധവാ! കേൾക്കൂ, ബ്രജയിലെ സ്ത്രീകൾ വളരെയധികം വിഷമിക്കുന്നു, കാരണം കൃഷ്ണൻ അവരെ ഉപേക്ഷിച്ചതിനാൽ പാമ്പ് അതിൻ്റെ സ്ലോവ് ഉപേക്ഷിക്കുന്നു.

ਊਧਵ ਕੇ ਫਿਰਿ ਸੰਗ ਕਹਿਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਜਈ ਹੈ ॥

aoodhav ke fir sang kahiyo kab sayaam kahai brikhabhaan jee hai |

കവി ശ്യാം പറയുന്നു, രാധ വീണ്ടും (അങ്ങനെ) ഉധവനോട് സംസാരിച്ചു.

ਜਾ ਮੁਖ ਕੇ ਸਮ ਚੰਦ੍ਰ ਪ੍ਰਭਾ ਜੁ ਤਿਹੂੰ ਪੁਰ ਮਾਨਹੁ ਰੂਪਮਈ ਹੈ ॥

jaa mukh ke sam chandr prabhaa ju tihoon pur maanahu roopamee hai |

രാധ വീണ്ടും ഉധവനോട് പറഞ്ഞു, "ആരുടെ മുഖത്തിൻ്റെ മഹത്വം ചന്ദ്രനെപ്പോലെയും, മൂന്ന് ലോകങ്ങൾക്കും സൗന്ദര്യം നൽകുന്നവനാണ്.

ਸ੍ਯਾਮ ਗਯੋ ਤਜਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੋ ਤਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਚਿਤ ਭਈ ਹੈ ॥

sayaam gayo taj kai brij ko tih te at bayaakul chit bhee hai |

ആ കൃഷ്ണൻ ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയി

ਜਾ ਦਿਨ ਕੇ ਮਥੁਰਾ ਮੈ ਗਏ ਬਿਨੁ ਤ੍ਵੈ ਹਮਰੀ ਸੁਧਿ ਹੂੰ ਨ ਲਈ ਹੈ ॥੯੪੯॥

jaa din ke mathuraa mai ge bin tvai hamaree sudh hoon na lee hai |949|

കൃഷ്ണൻ ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച് മഥുരയിലേക്ക് പോയ ദിവസം, ഹേ ഉധവാ! നിങ്ങളല്ലാതെ മറ്റാരും ഞങ്ങളെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാൻ വന്നിട്ടില്ല.949.

ਜਾ ਦਿਨ ਕੇ ਬ੍ਰਿਜ ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਬਿਨ ਤ੍ਵੈ ਕੋਊ ਮਾਨਸ ਹੂੰ ਨ ਪਠਾਯੋ ॥

jaa din ke brij tayaag ge bin tvai koaoo maanas hoon na patthaayo |

കൃഷ്ണൻ ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച ദിവസം മുതൽ നിന്നെയല്ലാതെ മറ്റാരെയും അയച്ചിട്ടില്ല

ਹੇਤ ਜਿਤੋ ਇਨ ਊਪਰ ਥੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਤਨੋ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥

het jito in aoopar tho kab sayaam kahai titano bisaraayo |

അവൻ ഞങ്ങളോട് എന്ത് സ്നേഹം കാണിച്ചിരുന്നുവോ, അതെല്ലാം അവൻ മറന്നുപോയി, കവി ശ്യാമിൻ്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, മഥുര നഗരത്തിലെ ആളുകളുമായി അദ്ദേഹം തന്നെ ഇഴുകിച്ചേർന്നിരുന്നു.