(എന്നാൽ ദത്ത്) അവിടെ ഒരു വേലക്കാരിയെ കണ്ടു
അവിടെ ഒരു ദാസി മദ്യപിച്ച് ചന്ദനം തടവുന്നത് ദത്ത് മുനി കണ്ടു.195.
(അവൾ) നല്ല പെരുമാറ്റമുള്ള ഒരു സ്ത്രീ
നല്ല പെരുമാറ്റമുള്ള ആ സ്ത്രീ അവളുടെ വീട്ടിൽ ഏകമനസ്സോടെ ചന്ദനം പൊടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
ചിട്ടിയുടെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കാൻ അനുവദിക്കാതെ അവൾ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു
അവൾ മനസ്സിനെ ഏകാഗ്രമാക്കിയിരുന്നു, അവളെ കണ്ടപ്പോൾ ഛായാചിത്രം പോലും ലജ്ജിച്ചു.196.
ദത്തൻ അവനിൽ നിന്ന് സന്ന്യാസികളെ സ്വീകരിച്ചു.
അവൻ്റെ ദേഹത്ത് തൊട്ടുകൊണ്ട് അവൻ കടന്നുപോയി.
(പക്ഷേ) അവൻ തലയുയർത്തി നോക്കിയില്ല
ദത്ത് സന്ന്യാസിമാരോടൊപ്പം അവളെ കാണാനായി ആ വഴിക്ക് പോയി, പക്ഷേ അവൾ തല ഉയർത്തി ഏതെങ്കിലും രാജാവോ പാവപ്പെട്ടവനോ പോകുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്കിയില്ല.197.
ദത്ത് അവനെ കണ്ടപ്പോൾ മതിപ്പുളവാക്കി
എട്ടാമത്തെ ഗുരുവായി അദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിച്ചു.
ഈ അനുഗ്രഹീത വേലക്കാരി ഭാഗ്യവതി,
അവളുടെ ആഘാതം കണ്ട ദത്ത് അവളെ എട്ടാമത്തെ ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ച് പറഞ്ഞു, "ഈ വേലക്കാരി ഭാഗ്യവതി, ആ ഭഗവാനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ ലയിച്ചവളാണ്."198.
നമുക്ക് ദൈവത്തോട് ഇത്തരത്തിലുള്ള സ്നേഹം ഉണ്ടാകട്ടെ,
അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു സ്നേഹം ആ ഭഗവാനോട് നിരീക്ഷിക്കുമ്പോൾ, അവൻ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടുന്നു
(സ്നേഹത്തിൽ) സമ്മതമില്ലാതെ (കർത്താവ്) വരുന്നില്ല.
മനസ്സിൽ വിനയം കൊണ്ടുവരാതെ അവൻ നേടുകയില്ല, നാല് വേദങ്ങളും ഇത് പറയുന്നു.199.
പരിചാരികയെ എട്ടാമത്തെ ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചതിൻ്റെ വിവരണം അവസാനിക്കുന്നു.
ഇപ്പോൾ വ്യാപാരിയെ ഒൻപതാം ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചതിൻ്റെ വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നു.
ചൗപായി
യോഗികളെയും ജാട്ടന്മാരെയും കൈവശമുള്ള (മുനി) മുന്നോട്ട് പോയി.
പിന്നെ ശിഷ്യന്മാരെയും കൂട്ടികൊണ്ട് ദത്ത് എന്ന യോഗി, മെത്തയിട്ടു
(അവൻ) അവശിഷ്ടങ്ങളും പട്ടണങ്ങളും മലകളും നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
കാടുകളും നഗരങ്ങളും മലകളും കടന്ന് അവർ മുന്നോട്ട് പോയപ്പോൾ അവിടെ ഒരു വ്യാപാരി വരുന്നത് അവർ കണ്ടു.200.
എല്ലാ കടകളും നിറഞ്ഞ സമ്പത്ത് കൊണ്ട്.
(അവൻ) ധാരാളം കാളകളുടെ കൂട്ടത്തോടൊപ്പം പോയി.
അനന്തമായ ചാക്കുകളിൽ ('ഗാവ്') ഗ്രാമ്പൂ നിറച്ചിരുന്നു.
അവൻ്റെ ഖജനാവിൽ പണം നിറഞ്ഞു, നല്ല കച്ചവട സാധനങ്ങളുമായി അയാൾ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു, ഗ്രാമ്പൂ നിറച്ച ബാഗുകൾ അവനുണ്ടായിരുന്നു, ആർക്കും അവയെ എണ്ണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.201.
(അവൻ) രാവും പകലും പണം ആഗ്രഹിച്ചു.
രാവും പകലും കൂടുതൽ സമ്പത്ത് കൊതിച്ച അദ്ദേഹം തൻ്റെ സാധനങ്ങൾ വിൽക്കുന്നതിനായി വീട് വിട്ടിറങ്ങി
(അവൻ) മറ്റൊരു പ്രതീക്ഷയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
അവൻ്റെ കച്ചവടമല്ലാതെ മറ്റൊരു ആഗ്രഹവും അവനുണ്ടായിരുന്നില്ല.202.
(അവൻ) സൂര്യൻ്റെ നിഴലിനെ ഭയപ്പെട്ടില്ല
വെയിലിനെയും തണലിനെയും ഭയപ്പെട്ടിരുന്നില്ല, രാവും പകലും മുന്നോട്ട് പോകാൻ അവൻ എപ്പോഴും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു
(അവൻ) പാപത്തിൻ്റെയും പുണ്യത്തിൻ്റെയും മറ്റൊരു കാര്യവും അറിഞ്ഞില്ല
സദ്ഗുണത്തിലും തിന്മയിലും അയാൾക്ക് യാതൊരു ആശങ്കയുമില്ലായിരുന്നു, അവൻ കച്ചവടത്തിൻ്റെ സുഖത്തിൽ മാത്രം മുഴുകിയിരുന്നു.203.
അവനെ കണ്ട ഹരിയുടെ ഭക്തനായ ദത്തൻ (ചിന്തിച്ചു)
ഹരിയുടെ രൂപം ലോകത്തിൽ പ്രകാശിക്കുന്നതായി,
ഈ രീതിയിൽ ഹരിയെ പൂജിച്ചാൽ (തീക്ഷ്ണതയോടെ)
അവനെ കണ്ടപ്പോൾ, ലോകമെമ്പാടും ആദരിക്കപ്പെടുന്ന ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തനായ ദത്തൻ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു, അങ്ങനെ ഭഗവാനെ സ്മരിക്കുക, അപ്പോൾ മാത്രമേ ആ പരമപുരുഷനെ അതായത് ഭഗവാനെ സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ കഴിയൂ.204.
വ്യാപാരിയെ ഒമ്പതാമത്തെ ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചതിൻ്റെ വിവരണത്തിൻ്റെ അവസാനം.
ഇപ്പോൾ ലേഡി-തോട്ടക്കാരനെ പത്താം ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചതിൻ്റെ വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നു.
ചൗപായി
(അവിടെ നിന്ന്) മുനി ദത്ത് പ്രതീക്ഷ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയി.
എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളും ഉപേക്ഷിച്ച് വലിയ നിശബ്ദത പാലിച്ച മുനി നിസ്സംഗതയിൽ കൂടുതൽ മുന്നോട്ട് പോയി
(അവൻ) പരമപുരുഷനെ അറിയുന്ന ഭാഗ്യവാനാണ്.
അവൻ സാരാംശത്തെ നന്നായി അറിയുന്നവനും നിശ്ശബ്ദത പാലിക്കുന്നവനും ഭഗവാനെ സ്നേഹിക്കുന്നവനുമായിരുന്നു.205.