ആനയുടെ തുമ്പിക്കൈ പോലെയുള്ള ഭുജം നടുക്ക് മുറിച്ച് കവി ഇപ്രകാരം ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.
പരസ്പരം പോരടിക്കുന്ന രണ്ട് സർപ്പങ്ങൾ വീണുപോയി.144.,
ദോഹ്റ,
രാക്ഷസന്മാരുടെ എല്ലാ മഹാസൈന്യവും ഓടിപ്പോകാൻ ചണ്ഡി ഇടയാക്കി.
ഭഗവാൻ്റെ നാമം സ്മരിക്കുന്നതുപോലെ, പാപങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും ഇല്ലാതാകുന്നു.145.,
സ്വയ്യ,
സൂര്യനിൽ നിന്നുള്ള ഇരുട്ട് പോലെയും കാറ്റിൽ നിന്നുള്ള മേഘങ്ങളും മയിലിൽ നിന്നുള്ള പാമ്പും പോലെ അസുരന്മാർ ദേവിയിൽ നിന്ന് ഭയപ്പെട്ടു.
വീരന്മാരിൽ നിന്നുള്ള ഭീരുക്കളെപ്പോലെ, സത്യത്തിൽ നിന്നുള്ള അസത്യവും സിംഹത്തിൽ നിന്നുള്ള മാനുകളും ഉടനടി ഭയപ്പെടുന്നു.
പിശുക്കിൽ നിന്നുള്ള പ്രശംസയും വേർപാടിൽ നിന്നുള്ള ആനന്ദവും ചീത്ത മകനിൽ നിന്നുള്ള കുടുംബവും നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതുപോലെ.
ക്രോധം കൊണ്ട് ധർമ്മവും മായയാൽ ബുദ്ധിയും നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതുപോലെ, യുദ്ധവും മഹാകോപവും കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പാഞ്ഞു.
അസുരന്മാർ വീണ്ടും യുദ്ധത്തിനായി മടങ്ങി, വളരെ കോപത്തോടെ മുന്നോട്ട് ഓടി.
അവരിൽ ചിലർ അമ്പുകൾ ഘടിപ്പിച്ച വില്ലുകൾ വലിച്ചുകൊണ്ട് അതിവേഗ കുതിരകളെ ഓടിക്കുന്നു.
കുതിരകളുടെ കുളമ്പുകളാൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതും മുകളിലേക്ക് പോയതുമായ പൊടി സൂര്യൻ്റെ ഗോളത്തെ മൂടിയിരിക്കുന്നു.
ബ്രഹ്മാവ് പതിന്നാലു ലോകങ്ങളെയും സൃഷ്ടിച്ചതായി തോന്നുന്നു, ആറ് പദങ്ങളും എട്ട് ആകാശങ്ങളും (ധൂളിയുടെ ഗോളം എട്ടാമത്തെ ആകാശമായി മാറിയതിനാൽ).147.,
ചണ്ഡി, തൻ്റെ ഭയങ്കരമായ വില്ലെടുത്ത്, തൻ്റെ അസ്ത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് ഭൂതങ്ങളുടെ ശരീരങ്ങൾ പഞ്ഞിപോലെ കൊത്തി.
അവൾ തൻ്റെ വാളുകൊണ്ട് ആനകളെ കൊന്നു;
യോദ്ധാക്കളുടെ തലയിലെ വെളുത്ത തലപ്പാവ് രക്തപ്രവാഹത്തിൽ ഒഴുകി.
സരസ്വതിയുടെ പ്രവാഹം, വീരസ്തുതികളുടെ കുമിളകൾ ഒഴുകുന്നതായി തോന്നി.148.,
ദേവി തൻ്റെ ഗദ്ഗദവും കയ്യിലെടുത്തു, അതികോപത്തോടെ അസുരന്മാരോട് ഉഗ്രമായ യുദ്ധം നടത്തി.
അവളുടെ വാൾ കയ്യിൽ പിടിച്ച്, ശക്തയായ ചണ്ഡികയെ കൊന്ന് അസുരസേനയെ മണ്ണിലാക്കി.,
തലപ്പാവ് കൊണ്ട് ഒരു തല വീഴുന്നത് കണ്ട് കവി സങ്കൽപ്പിച്ചു.
പുണ്യകർമ്മങ്ങളുടെ അവസാനത്തോടെ, ആകാശത്ത് നിന്ന് ഒരു നക്ഷത്രം ഭൂമിയിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് വീണു.
അപ്പോൾ ദേവി തൻ്റെ മഹാശക്തിയാൽ വലിയ ആനകളെ മേഘങ്ങളെപ്പോലെ ദൂരെ എറിഞ്ഞുകളഞ്ഞു.
അസ്ത്രങ്ങൾ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അവൾ അസുരന്മാരെ നശിപ്പിക്കുന്ന വില്ലു വലിച്ച് വളരെ താൽപ്പര്യത്തോടെ രക്തം കുടിച്ചു.