ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 386

ਹੋਇ ਬਿਦਾ ਤਬ ਹੀ ਗੁਰ ਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਪੁਨੇ ਪੁਰਿ ਆਯੋ ॥੮੯੧॥

hoe bidaa tab hee gur te kab sayaam kahai apune pur aayo |891|

ഗുരുവിൻ്റെ മകനെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്ന്, കൃഷ്ണൻ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ ശിരസ്സുനമിച്ച് യാത്രപറഞ്ഞ് തൻ്റെ നഗരത്തിലേക്ക് മടങ്ങി.891.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਮਿਲੇ ਆਇ ਕੈ ਕੁਟੰਬ ਕੇ ਅਤਿ ਹੀ ਹਰਖ ਬਢਾਇ ॥

mile aae kai kuttanb ke at hee harakh badtaae |

അവൻ തൻ്റെ കുടുംബത്തെ കാണാൻ വന്നു, എല്ലാവരുടെയും സന്തോഷം വർദ്ധിച്ചു

ਸੁਖ ਤਿਹ ਕੋ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਭਯੋ ਚਿਤਵਨ ਗਈ ਪਰਾਇ ॥੮੯੨॥

sukh tih ko praapat bhayo chitavan gee paraae |892|

എല്ലാവർക്കും ആശ്വാസം തോന്നി, അനിശ്ചിതത്വം നശിച്ചു.892.

ਇਤਿ ਸਸਤ੍ਰ ਬਿਦਿਆ ਸੀਖ ਕੈ ਸੰਦੀਪਨ ਕੋ ਪੁਤ੍ਰ ਆਨਿ ਦੇ ਕਰਿ ਬਿਦਾ ਹੋਇ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਆਵਤ ਭਏ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤੰ ॥

eit sasatr bidiaa seekh kai sandeepan ko putr aan de kar bidaa hoe grih ko aavat bhe dhiaae samaapatan |

അമ്പെയ്ത്ത് പഠിച്ച് ഗുരുവിൻ്റെ മരിച്ചുപോയ മകനെ യമലോകത്ത് നിന്ന് തിരികെ കൊണ്ടുവന്ന് പിതാവിന് മതപരമായ സമ്മാനമായി നൽകി എന്ന തലക്കെട്ടിലുള്ള വിവരണത്തിൻ്റെ അവസാനം.

ਅਥ ਊਧੋ ਬ੍ਰਿਜ ਭੇਜਾ ॥

ath aoodho brij bhejaa |

ഉധവനെ ബ്രജയിലേക്ക് അയക്കുന്നതിൻ്റെ വിവരണം ഇപ്പോൾ ആരംഭിക്കുന്നു

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਸੋਵਤ ਹੀ ਇਹ ਚਿੰਤ ਕਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸਨ ਸਿਉ ਇਹ ਕਾਰਜ ਕਈਯੈ ॥

sovat hee ih chint karee brij baasan siau ih kaaraj keeyai |

ഉറങ്ങാൻ പോകുമ്പോൾ ബ്രജ നിവാസികൾക്കായി എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണമെന്ന് കൃഷ്ണൻ ചിന്തിച്ചു

ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਤੇ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ਊਧਵ ਭੇਜ ਕਹਿਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰਹਿ ਦਈਯੈ ॥

praat bhe te bulaae kai aoodhav bhej kahiyo tih tthaureh deeyai |

ഉദ്ധവനെ അതിരാവിലെ വിളിച്ച് ബ്രജയുടെ അടുത്തേക്ക് അയച്ചു.

ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਜਾਇ ਸੰਤੋਖ ਕਰੈ ਸੁ ਸੰਤੋਖ ਕਰੈ ਹਮਰੀ ਧਰਮ ਮਈਯੈ ॥

gvaaran jaae santokh karai su santokh karai hamaree dharam meeyai |

അങ്ങനെ അവൻ തൻ്റെ ദേവമാതാവിനോടും ഗോപികളോടും ഗോപികളോടും ആശ്വാസവാക്കുകൾ അറിയിക്കട്ടെ

ਯਾ ਤੇ ਨ ਬਾਤ ਭਲੀ ਕਛੁ ਅਉਰ ਹੈ ਮੋਹਿ ਬਿਬੇਕਹਿ ਕੋ ਝਗਰਈਯੈ ॥੮੯੩॥

yaa te na baat bhalee kachh aaur hai mohi bibekeh ko jhagareeyai |893|

പിന്നെ സ്നേഹത്തിൻ്റെയും അറിവിൻ്റെയും സംഘർഷം പരിഹരിക്കാൻ മറ്റൊരു മാർഗവുമില്ല.893.

ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਤੇ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ਊਧਵ ਪੈ ਬ੍ਰਿਜ ਭੂਮਹਿ ਭੇਜ ਦਯੋ ਹੈ ॥

praat bhe te bulaae kai aoodhav pai brij bhoomeh bhej dayo hai |

നേരം പുലർന്നപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ ഉധവനെ വിളിച്ച് ബ്രജയിലേക്ക് അയച്ചു

ਸੋ ਚਲਿ ਨੰਦ ਕੇ ਧਾਮ ਗਯੋ ਬਤੀਯਾ ਕਹਿ ਸੋਕ ਅਸੋਕ ਭਯੋ ਹੈ ॥

so chal nand ke dhaam gayo bateeyaa keh sok asok bhayo hai |

എല്ലാവരുടെയും ദുഃഖം അകന്ന നന്ദിൻ്റെ വീട്ടിലെത്തി

ਨੰਦ ਕਹਿਯੋ ਸੰਗਿ ਊਧਵ ਕੇ ਕਬਹੂੰ ਹਰਿ ਜੀ ਮੁਹਿ ਚਿਤ ਕਯੋ ਹੈ ॥

nand kahiyo sang aoodhav ke kabahoon har jee muhi chit kayo hai |

കൃഷ്ണൻ അവനെ എപ്പോഴെങ്കിലും ഓർത്തിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നന്ദ് ഉധവനോട് ചോദിച്ചു

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਸੁਧਿ ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਕੈ ਧਰਨੀ ਪਰ ਸੋ ਮੁਰਝਾਇ ਪਯੋ ਹੈ ॥੮੯੪॥

yau keh kai sudh sayaameh kai dharanee par so murajhaae payo hai |894|

ഇതുമാത്രം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കൃഷ്ണനെ ഓർത്ത് ബോധരഹിതനായി ഭൂമിയിൽ വീണു.894.

ਜਬ ਨੰਦ ਪਰਿਯੋ ਗਿਰ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ਤਬ ਯਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਜਦੁਬੀਰ ਅਏ ॥

jab nand pariyo gir bhoom bikhai tab yaeh kahiyo jadubeer ae |

നന്ദൻ ഭൂമിയിൽ വീണപ്പോൾ, യാദവരുടെ വീരൻ വന്നിരിക്കുന്നുവെന്ന് ഉധവൻ പറഞ്ഞു

ਸੁਨਿ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਉਠਿ ਠਾਢ ਭਯੋ ਮਨ ਕੇ ਸਭ ਸੋਕ ਪਰਾਇ ਗਏ ॥

sun kai bateeyaa utth tthaadt bhayo man ke sabh sok paraae ge |

ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട്, തൻ്റെ ദുഃഖം ഉപേക്ഷിച്ച്,

ਉਠ ਕੈ ਸੁਧਿ ਸੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਜਾਨਤ ਊਧਵ ਪੇਚ ਕਏ ॥

autth kai sudh so ih bhaat kahiyo ham jaanat aoodhav pech ke |

(എപ്പോൾ) എഴുന്നേറ്റു സൂക്ഷിച്ചു (നന്ദൻ കൃഷ്ണനെ കണ്ടില്ല,) ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു, ഉധവൻ ചതിച്ചതായി എനിക്കറിയാം.

ਤਜ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੋ ਪੁਰ ਬੀਚ ਗਏ ਫਿਰਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਨਹੀ ਸ੍ਯਾਮ ਅਏ ॥੮੯੫॥

taj kai brij ko pur beech ge fir kai brij mai nahee sayaam ae |895|

നന്ദൻ എഴുന്നേറ്റു നിന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, "അയ്യോ ഉദവാ! നീയും കൃഷ്ണനും ഞങ്ങളെ ചതിച്ചുവെന്ന് എനിക്കറിയാം, കാരണം ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച് നഗരത്തിലേക്ക് പോയതിന് ശേഷം കൃഷ്ണൻ ഒരിക്കലും തിരിച്ചെത്തിയിട്ടില്ല.895.

ਸ੍ਯਾਮ ਗਏ ਤਜਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੋ ਬ੍ਰਿਜ ਲੋਗਨ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਨੋ ॥

sayaam ge taj kai brij ko brij logan ko at hee dukh deeno |

കൃഷ്ണൻ, ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച്, എല്ലാ ജനങ്ങൾക്കും അത്യധികമായ ദുഃഖം നൽകി

ਊਧਵ ਬਾਤ ਸੁਨੋ ਹਮਰੀ ਤਿਹ ਕੈ ਬਿਨੁ ਭਯੋ ਹਮਰੋ ਪੁਰ ਹੀਨੋ ॥

aoodhav baat suno hamaree tih kai bin bhayo hamaro pur heeno |

ഹേ ഉധവാ! അവനില്ലാതെ ബ്രജ ദരിദ്രനായി

ਦੈ ਬਿਧਿ ਨੈ ਹਮਰੇ ਗ੍ਰਿਹ ਬਾਲਕ ਪਾਪ ਬਿਨਾ ਹਮ ਤੇ ਫਿਰਿ ਛੀਨੋ ॥

dai bidh nai hamare grih baalak paap binaa ham te fir chheeno |

ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ ഭർത്താവ് പാപം ചെയ്യാതെ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിനെ തന്നു, ഞങ്ങളിൽ നിന്ന് അപഹരിച്ചു.

ਯੌ ਕਹਿ ਸੀਸ ਝੁਕਾਇ ਰਹਿਯੋ ਬਹੁ ਸੋਕ ਬਢਿਯੋ ਅਤਿ ਰੋਦਨ ਕੀਨੋ ॥੮੯੬॥

yau keh sees jhukaae rahiyo bahu sok badtiyo at rodan keeno |896|

"ദൈവമായ കർത്താവ് നമ്മുടെ വീട്ടിൽ ഒരു മകനെ നൽകി, പക്ഷേ നമ്മുടെ ഏത് പാപത്തിനാണ് അവൻ അവനെ നമ്മിൽ നിന്ന് തട്ടിയെടുത്തതെന്ന് ഞങ്ങൾക്കറിയില്ലേ?" ഇത്രയും പറഞ്ഞ് നന്ദ് തലകുനിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി.896.

ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਬਾਤ ਪਰਿਯੋ ਧਰਿ ਪੈ ਉਠਿ ਫੇਰਿ ਕਹਿਯੋ ਸੰਗ ਊਧਵ ਇਉ ॥

keh kai ih baat pariyo dhar pai utth fer kahiyo sang aoodhav iau |

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് (നന്ദ) നിലത്തു വീണു (ബോധം വീണ്ടെടുത്തപ്പോൾ) പിന്നെ എഴുന്നേറ്റ് ഉധവനോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.

ਤਜਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਸ੍ਯਾਮ ਗਏ ਮਥੁਰਾ ਹਮ ਸੰਗ ਕਹੋ ਕਬ ਕਾਰਨਿ ਕਿਉ ॥

taj kai brij sayaam ge mathuraa ham sang kaho kab kaaran kiau |

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ ഭൂമിയിൽ വീണു, പിന്നെയും എഴുന്നേറ്റു, ഉദ്ധവനോട് പറഞ്ഞു, "ഹേ ഉദ്ധവാ! കൃഷ്ണൻ ബ്രജയെ ഉപേക്ഷിച്ച് മതുരയിലേക്ക് പോയതിൻ്റെ കാരണം എന്നോട് പറയൂ?

ਤੁਮਰੇ ਅਬ ਪਾਇ ਲਗੋ ਉਠ ਕੈ ਸੁ ਭਈ ਬਿਰਥਾ ਸੁ ਕਹੋ ਸਭ ਜਿਉ ॥

tumare ab paae lago utth kai su bhee birathaa su kaho sabh jiau |

ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കാൽക്കൽ വീഴുന്നു, നിങ്ങൾ എനിക്ക് എല്ലാ വിശദാംശങ്ങളും നൽകണം

ਤਿਹ ਤੇ ਨਹੀ ਲੇਤ ਕਛੂ ਸੁਧਿ ਹੈ ਮੁਹਿ ਪਾਪਿ ਪਛਾਨਿ ਕਛੂ ਰਿਸ ਸਿਉ ॥੮੯੭॥

tih te nahee let kachhoo sudh hai muhi paap pachhaan kachhoo ris siau |897|

എൻ്റെ എന്ത് പാപത്തിനാണ് കൃഷ്ണൻ എന്നോട് ആശയവിനിമയം നടത്താത്തത്?

ਸੁਨਿ ਕੈ ਤਿਨ ਊਧਵ ਯੌ ਬਤੀਯਾ ਇਹ ਭਾਤਨਿ ਸਿਉ ਤਿਹ ਉਤਰ ਦੀਨੋ ॥

sun kai tin aoodhav yau bateeyaa ih bhaatan siau tih utar deeno |

അവൻ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത് കേട്ട്, അവൻ (നന്ദ) ഇപ്രകാരം മറുപടി പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം ബസുദേവൻ്റെ പുത്രനായിരുന്നു.

ਥੋ ਸੁਤ ਸੋ ਬਸੁਦੇਵਹਿ ਕੋ ਤੁਮ ਤੇ ਸਭ ਪੈ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਨਹੀ ਛੀਨੋ ॥

tho sut so basudeveh ko tum te sabh pai prabh joo nahee chheeno |

ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഉദ്ധവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു: "അവൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ വസുദേവൻ്റെ പുത്രനായിരുന്നു, ഭഗവാൻ- ദൈവം അവനെ നിന്നിൽ നിന്ന് തട്ടിയെടുത്തിട്ടില്ല,"

ਸੁਨਿ ਕੈ ਪੁਰਿ ਕੋ ਪਤਿ ਯੌ ਬਤੀਯਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਉਸਾਸ ਕਹੈ ਤਿਨ ਲੀਨੋ ॥

sun kai pur ko pat yau bateeyaa kab sayaam usaas kahai tin leeno |

ഇത് കേട്ട്, നന്ദന് ഒരു ശീത നിശ്വാസം വിട്ടു, ക്ഷമ നശിച്ചു

ਧੀਰ ਗਯੋ ਛੁਟਿ ਰੋਵਤ ਭਯੋ ਇਨ ਹੂੰ ਤਿਹ ਦੇਖਤ ਰੋਦਨ ਕੀਨੋ ॥੮੯੮॥

dheer gayo chhutt rovat bhayo in hoon tih dekhat rodan keeno |898|

ഉദ്ധവനെ കണ്ടതും അവൻ കരയാൻ തുടങ്ങി.898.

ਹਠਿ ਊਧਵ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਪੁਰ ਕੇ ਪਤਿ ਸੋ ਕਛੁ ਸੋਕ ਨ ਕੀਜੈ ॥

hatth aoodhav kai ih bhaat kahiyo pur ke pat so kachh sok na keejai |

ഉദ്ധവൻ സ്ഥിരതയോടെ പറഞ്ഞു, ബ്രജയുടെ കർത്താവേ! ദുഃഖിക്കരുത്

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਮੁਹਿ ਜੋ ਬਤੀਯਾ ਤਿਹ ਕੀ ਬਿਰਥਾ ਸਭ ਹੀ ਸੁਨਿ ਲੀਜੈ ॥

sayaam kahee muhi jo bateeyaa tih kee birathaa sabh hee sun leejai |

കൃഷ്ണൻ എന്നോട് എന്ത് പറഞ്ഞാലും, നിങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കാം

ਜਾ ਕੀ ਕਥਾ ਸੁਨਿ ਹੋਤ ਖੁਸੀ ਮਨ ਦੇਖਤ ਹੀ ਜਿਸ ਕੋ ਮੁਖ ਜੀਜੈ ॥

jaa kee kathaa sun hot khusee man dekhat hee jis ko mukh jeejai |

അവൻ, ആരുടെ വാക്കുകളിൽ മനസ്സ് പ്രസാദിക്കുന്നുവോ, ആരുടെ മുഖത്തിനെല്ലാം ജീവശക്തി ലഭിക്കുന്നുവോ അവൻ,

ਵਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਨਹਿ ਚਿੰਤ ਕਰੋ ਨ ਕਛੂ ਇਹ ਤੇ ਤੁਮਰੋ ਫੁਨਿ ਛੀਜੈ ॥੮੯੯॥

vaeh kahiyo neh chint karo na kachhoo ih te tumaro fun chheejai |899|

എല്ലാ ഉത്കണ്ഠകളും ഉപേക്ഷിക്കാൻ കൃഷ്ണൻ നിങ്ങളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു, നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നും നഷ്ടപ്പെടില്ല.

ਸੁਨਿ ਕੈ ਇਮ ਊਧਵ ਤੇ ਬਤੀਯਾ ਫਿਰਿ ਊਧਵ ਕੋ ਸੋਊ ਪੂਛਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

sun kai im aoodhav te bateeyaa fir aoodhav ko soaoo poochhan laagiyo |

ഈ രീതിയിൽ ഉധവൻ്റെ സംസാരം കേട്ട നന്ദൻ ഉധവനെ കൂടുതൽ ചോദ്യം ചെയ്യുകയും കൃഷ്ണൻ്റെ കഥ കേൾക്കുകയും ചെയ്തു

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਥਾ ਸੁਨਿ ਚਿਤ ਕੇ ਬੀਚ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਓ ਸਭ ਹੀ ਦੁਖ ਭਾਗਿਯੋ ॥

kaanrah kathaa sun chit ke beech hulaas badtio sabh hee dukh bhaagiyo |

അവൻ്റെ സങ്കടമെല്ലാം മാറി മനസ്സിൽ സന്തോഷം വർധിച്ചു

ਅਉਰ ਦਈ ਸਭ ਛੋਰਿ ਕਥਾ ਹਰਿ ਬਾਤ ਸੁਨੈਬੇ ਬਿਖੈ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

aaur dee sabh chhor kathaa har baat sunaibe bikhai anuraagiyo |

മറ്റെല്ലാ സംസാരങ്ങളും ഉപേക്ഷിച്ച് അദ്ദേഹം കൃഷ്ണനെക്കുറിച്ചറിയുന്നതിൽ മുഴുകി

ਧ੍ਯਾਨ ਲਗਾਵਤ ਜਿਉ ਜੁਗੀਯਾ ਇਹ ਤਿਉ ਹਰਿ ਧ੍ਯਾਨ ਕੇ ਭੀਤਰ ਪਾਗਿਯੋ ॥੯੦੦॥

dhayaan lagaavat jiau jugeeyaa ih tiau har dhayaan ke bheetar paagiyo |900|

യോഗികൾ ധ്യാനിക്കുന്ന രീതി, അത് പോലെ അദ്ദേഹം കൃഷ്ണനിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.900.

ਯੌ ਕਹਿ ਊਧਵ ਜਾਤ ਭਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਜਹ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੀ ਸੁਧਿ ਪਾਈ ॥

yau keh aoodhav jaat bhayo brij mai jah gvaaran kee sudh paaee |

ഇതും പറഞ്ഞ് ഉധവൻ ഗോപികമാരുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് സ്വയം അറിയിക്കാൻ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പോയി

ਮਾਨਹੁ ਸੋਕ ਕੋ ਧਾਮ ਹੁਤੋ ਦ੍ਰੁਮ ਠਉਰ ਰਹੇ ਸੁ ਤਹਾ ਮੁਰਝਾਈ ॥

maanahu sok ko dhaam huto drum tthaur rahe su tahaa murajhaaee |

എല്ലാ ബ്രജയും അവന് ദുഃഖത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, അവിടെ മരങ്ങളും ചെടികളും സങ്കടത്താൽ ഉണങ്ങി.

ਮੋਨ ਰਹੀ ਗ੍ਰਿਹ ਬੈਠਿ ਤ੍ਰੀਯਾ ਮਨੋ ਯੌ ਉਪਜੀ ਇਹ ਤੇ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥

mon rahee grih baitth treeyaa mano yau upajee ih te duchitaaee |

സ്ത്രീകൾ അവരുടെ വീടുകളിൽ നിശബ്ദരായി ഇരുന്നു

ਸ੍ਯਾਮ ਸੁਨੇ ਤੇ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਭਈ ਨਹਿ ਆਇ ਸੁਨੇ ਫਿਰਿ ਭੀ ਦੁਖਦਾਈ ॥੯੦੧॥

sayaam sune te prasanay bhee neh aae sune fir bhee dukhadaaee |901|

അവർ ഒരു വലിയ അനിശ്ചിതത്വത്തിൽ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതായി കാണപ്പെട്ടു, കൃഷ്ണനെക്കുറിച്ച് കേട്ടപ്പോൾ അവർ സന്തോഷിച്ചു, പക്ഷേ അവൻ വന്നിട്ടില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവർ വിഷമിച്ചു.901.