ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 319

ਕਾਨਰ ਕੀ ਬਿਨਤੀ ਕਰੋ ਕੀਨੋ ਇਹੈ ਬਿਚਾਰ ॥੨੬੪॥

kaanar kee binatee karo keeno ihai bichaar |264|

എല്ലാവരും തീരുമാനിച്ചു, "ശരി, നമുക്ക് വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാം, എന്നിട്ട് കൃഷ്ണനോട് അഭ്യർത്ഥിക്കാം." 264.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਦੈ ਅਗੂਆ ਪਿਛੂਆ ਅਪੁਨੇ ਕਰ ਪੈ ਸਭ ਹੀ ਜਲ ਤਿਆਗਿ ਖਰੀ ਹੈ ॥

dai agooaa pichhooaa apune kar pai sabh hee jal tiaag kharee hai |

അവരെല്ലാം തങ്ങളുടെ രഹസ്യഭാഗങ്ങൾ കൈകൊണ്ട് മറച്ചുകൊണ്ട് വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി

ਕਾਨ ਕੇ ਪਾਇ ਪਰੀ ਬਹੁ ਬਾਰਨ ਅਉ ਬਿਨਤੀ ਬਹੁ ਭਾਤਿ ਕਰੀ ਹੈ ॥

kaan ke paae paree bahu baaran aau binatee bahu bhaat karee hai |

അവർ കൃഷ്ണൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണ് പലവിധത്തിൽ അപേക്ഷിച്ചു

ਦੇਹੁ ਕਹਿਯੋ ਹਮਰੀ ਸਰ੍ਰਹੀਆ ਤੁਮ ਜੋ ਕਰਿ ਕੈ ਛਲ ਸਾਥ ਹਰੀ ਹੈ ॥

dehu kahiyo hamaree sarraheea tum jo kar kai chhal saath haree hai |

മോഷ്ടിച്ച വസ്ത്രങ്ങൾ തിരികെ നൽകാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു

ਜੇ ਕਹਿ ਹੋ ਮਨਿ ਹੈ ਹਮ ਸੋ ਅਤਿ ਹੀ ਸਭ ਸੀਤਹਿ ਸਾਥ ਠਰੀ ਹੈ ॥੨੬੫॥

je keh ho man hai ham so at hee sabh seeteh saath ttharee hai |265|

ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞു, ഞങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ എന്താണോ ഉണ്ടായിരുന്നത്, അത് പെട്ടെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് വസ്ത്രം തരൂ, ഞങ്ങൾ തണുപ്പ് കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുകയാണ്.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਚ ॥

kaanrah baach |

കൃഷ്ണൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਹਸਿ ਬਾਤ ਤਿਨੈ ਕਹਿ ਹੈ ਹਮ ਜੋ ਤੁਮ ਸੋ ਮਨ ਹੋ ॥

kaanrah kahee has baat tinai keh hai ham jo tum so man ho |

കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു, നോക്കൂ, ഞാൻ ഇപ്പോൾ എന്ത് പറഞ്ഞാലും നിങ്ങൾ എല്ലാവരും അത് അംഗീകരിക്കണം

ਸਭ ਹੀ ਮੁਖ ਚੂਮਨ ਦੇਹੁ ਕਹਿਯੋ ਚੁਮ ਹੈ ਹਮ ਹੂੰ ਤੁਮ ਹੂੰ ਗਨਿ ਹੋ ॥

sabh hee mukh chooman dehu kahiyo chum hai ham hoon tum hoon gan ho |

ഞാൻ ചുംബിക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും മുഖങ്ങളിൽ ഞാൻ ചുംബിക്കട്ടെ, നിങ്ങൾ എല്ലാവരും എണ്ണുക

ਅਰੁ ਤੋਰਨ ਦੇਹੁ ਕਹਿਯੋ ਸਭ ਹੀ ਕੁਚ ਨਾਤਰ ਹਉ ਤੁਮ ਕੋ ਹਨਿ ਹੋ ॥

ar toran dehu kahiyo sabh hee kuch naatar hau tum ko han ho |

ഞാൻ നിൻ്റെ മുലകളുടെ മുലക്കണ്ണിൽ തൊടട്ടെ, ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ നിന്നോട് മോശമായി പെരുമാറും.

ਤਬ ਹੀ ਪਟ ਦੇਉ ਸਭੈ ਤੁਮਰੇ ਇਹ ਝੂਠ ਨਹੀ ਸਤਿ ਕੈ ਜਨਿ ਹੋ ॥੨੬੬॥

tab hee patt deo sabhai tumare ih jhootth nahee sat kai jan ho |266|

ഇതൊക്കെ ചെയ്തതിന് ശേഷമേ നിനക്ക് വസ്ത്രം തരൂ എന്ന് ഞാൻ സത്യം പറയുന്നു.

ਫੇਰਿ ਕਹੀ ਮੁਖ ਤੇ ਹਰਿ ਜੀ ਸੁਨਿ ਰੀ ਇਕ ਬਾਤ ਕਹੋ ਸੰਗ ਤੇਰੇ ॥

fer kahee mukh te har jee sun ree ik baat kaho sang tere |

അപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തൻ്റെ വായിൽ ഈ കാര്യം പറഞ്ഞു, ഹേ! എനിക്ക് നിങ്ങളോട് ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്, കേൾക്കൂ.

ਜੋਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰੋ ਕਰ ਸੋ ਤੁਮ ਕਾਮ ਕਰਾ ਉਪਜੀ ਜੀਅ ਮੇਰੇ ॥

jor pranaam karo kar so tum kaam karaa upajee jeea mere |

കൃഷ്ണൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു, "എൻ്റെ ഒരു കാര്യം ശ്രവിക്കുക, എൻ്റെ മുമ്പിൽ കൂപ്പുകൈകളോടെ വണങ്ങുക, കാരണം നിങ്ങളെല്ലാവരും ഇപ്പോൾ എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രണയദേവൻ്റെ അമാനുഷിക ശക്തികളെപ്പോലെ വസിക്കുന്നു.

ਤੌ ਹਮ ਬਾਤ ਕਹੀ ਤੁਮ ਸੋ ਜਬ ਘਾਤ ਬਨੀ ਸੁਭ ਠਉਰ ਅਕੇਰੇ ॥

tau ham baat kahee tum so jab ghaat banee subh tthaur akere |

അതിനുള്ള അവസരവും ഏകാന്തതയും കണ്ടാണ് ഞാൻ നിങ്ങളോടെല്ലാം ഇത് പറഞ്ഞത്

ਦਾਨ ਲਹੈ ਜੀਅ ਕੋ ਹਮ ਹੂੰ ਹਸਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਤੁਮਰੋ ਤਨ ਹੇਰੇ ॥੨੬੭॥

daan lahai jeea ko ham hoon has kaanrah kahee tumaro tan here |267|

നിങ്ങളെ കണ്ടതിലും നിങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടെയും സൗന്ദര്യ ദാനം സ്വീകരിച്ചതിലും എൻ്റെ ഹൃദയം സംതൃപ്തമായി.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ਦੋਹਰਾ ॥

kabiyo baach doharaa |

കവിയുടെ പ്രസംഗം: ദോഹ്‌റ

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜਬੈ ਗੋਪੀ ਸਭੈ ਦੇਖਿਯੋ ਨੈਨ ਨਚਾਤ ॥

kaanrah jabai gopee sabhai dekhiyo nain nachaat |

കൃഷ്ണൻ എല്ലാ ഗോപികമാരെയും കണ്ടുമുട്ടിയപ്പോൾ

ਹ੍ਵੈ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਕਹਨੇ ਲਗੀ ਸਭੈ ਸੁਧਾ ਸੀ ਬਾਤ ॥੨੬੮॥

hvai prasan kahane lagee sabhai sudhaa see baat |268|

കൃഷ്ണൻ ഗോപികമാരുടെ നേരെ കണ്ടപ്പോൾ, തൻ്റെ കണ്ണുകളുടെ നൃത്തം ഉളവാക്കിക്കൊണ്ട്, എല്ലാവരും സന്തുഷ്ടരായി, അംബ്രോസിയ പോലുള്ള മധുരമുള്ള വാക്കുകൾ ഉച്ചരിക്കാൻ തുടങ്ങി.268.

ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਸੋ ॥

gopee baach kaanrah so |

കൃഷ്ണനെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന ഗോപികമാരുടെ സംസാരം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਹਿਕ੍ਰਮ ਥੋਰੀ ਤੁਮੈ ਖੇਲਹੁ ਨ ਅਪਨੋ ਘਰ ਕਾਹੋ ॥

kaanrah bahikram thoree tumai khelahu na apano ghar kaaho |

ഓ കൃഷ്ണാ! നിങ്ങൾക്ക് ഇതിനകം തന്നെ ധാരണ കുറവാണ്, നിങ്ങൾക്ക് ഇപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം വീട്ടിൽ കളിക്കാം

ਨੰਦ ਸੁਨੈ ਜਸੁਧਾ ਤਪਤੈ ਤਿਹ ਤੇ ਤੁਮ ਕਾਨ੍ਰਹ ਭਏ ਹਰਕਾ ਹੋ ॥

nand sunai jasudhaa tapatai tih te tum kaanrah bhe harakaa ho |

നന്ദും യശോദയും കേൾക്കുമ്പോൾ, നാണത്താൽ നിങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ താഴ്ന്നതായി തോന്നും

ਨੇਹੁੰ ਲਗੈ ਨਹ ਜੋਰ ਭਏ ਤੁਮ ਨੇਹੁ ਲਗਾਵਤ ਹੋ ਬਰ ਕਾਹੋ ॥

nehun lagai nah jor bhe tum nehu lagaavat ho bar kaaho |

സ്നേഹം (ഒരിക്കലും) ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ വീഴുന്നില്ല, (എന്നാൽ നിങ്ങൾ എന്തിനാണ്) ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ നഖങ്ങൾ ഇടുന്നത്.

ਲੇਹੁ ਕਹਾ ਇਨ ਬਾਤਨ ਤੇ ਰਸ ਜਾਨਤ ਕਾ ਅਜਹੂੰ ਲਰਕਾ ਹੋ ॥੨੬੯॥

lehu kahaa in baatan te ras jaanat kaa ajahoon larakaa ho |269|

സ്നേഹം ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല, നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഇതെല്ലാം ചെയ്യുന്നത്? നിങ്ങൾക്ക് ഇപ്പോൾ അത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ സന്തോഷിക്കാൻ കഴിയില്ല, കാരണം നിങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ഒരു ആൺകുട്ടിയാണ്.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਕਮਲ ਸੇ ਆਨਨ ਕੁਰੰਗਨ ਸੇ ਨੇਤ੍ਰਨ ਸੋ ਤਨ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਮੈ ਸਾਰੇ ਭਾਵਨ ਸੋ ਭਰੀਆ ॥

kamal se aanan kurangan se netran so tan kee prabhaa mai saare bhaavan so bhareea |

(ആരുടെ) മുഖം താമര പോലെയാണ്, കണ്ണുകൾ മാൻ പോലെയാണ്, ശരീരസൗന്ദര്യം എല്ലാവരിലും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਰਾਜਤ ਹੈ ਗੁਪੀਆ ਪ੍ਰਸੰਨ ਭਈ ਐਸੀ ਭਾਤਿ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਚਰ੍ਰਹੈ ਤੇ ਜਿਉ ਬਿਰਾਜੈ ਸੇਤ ਹਰੀਆ ॥

raajat hai gupeea prasan bhee aaisee bhaat chandramaa charrahai te jiau biraajai set hareea |

താമരയെപ്പോലെയുള്ള മുഖവും, കാളയെപ്പോലെയുള്ള കണ്ണുകളും, വികാരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ തിളങ്ങുന്ന ശരീരവുമുള്ള ഗോപികമാർ ചന്ദ്രൻ്റെ ഉദയത്തിലെ പച്ചയും വെള്ളയും നിറങ്ങൾ പോലെ ആകർഷകമായി കാണപ്പെട്ടു.

ਰਸ ਹੀ ਕੀ ਬਾਤੈ ਰਸ ਰੀਤਿ ਹੀ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਹੂੰ ਮੈ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਾਥ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਕੇ ਖਰੀਆ ॥

ras hee kee baatai ras reet hee ke prem hoon mai kahai kab sayaam saath kaanrah joo ke khareea |

അവർ കൃഷ്ണനോടൊപ്പം നിൽക്കുന്നു, നൃത്തത്തെക്കുറിച്ചും പ്രണയ വിനോദങ്ങളെക്കുറിച്ചും സംസാരിക്കുന്നു

ਮਦਨ ਕੇ ਹਾਰਨ ਬਨਾਇਬੇ ਕੇ ਕਾਜ ਮਾਨੋ ਹਿਤ ਕੈ ਪਰੋਵਤ ਹੈ ਮੋਤਿਨ ਕੀ ਲਰੀਆ ॥੨੭੦॥

madan ke haaran banaaeibe ke kaaj maano hit kai parovat hai motin kee lareea |270|

പ്രണയദേവനെ അണിയിക്കാൻ രത്നമാല മെടിക്കാൻ നിൽക്കുന്നവരെപ്പോലെ അവർ നിൽക്കുന്നു.270.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਕਾਹੇ ਕੋ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਕਾਮ ਕੇ ਬਾਨ ਲਗਾਵਤ ਹੋ ਤਨ ਕੇ ਧਨੁ ਭਉਹੈ ॥

kaahe ko kaanrah joo kaam ke baan lagaavat ho tan ke dhan bhauhai |

ഓ എന്റെ ദൈവമേ! എന്തിനാണ് ഭവൻ്റെ രൂപത്തിൽ വില്ലു വരച്ച് മോഹത്തിൻ്റെ അസ്ത്രങ്ങൾ എയ്യുന്നത്?

ਕਾਹੇ ਕਉ ਨੇਹੁ ਲਗਾਵਤ ਹੋ ਮੁਸਕਾਵਤ ਹੋ ਚਲਿ ਆਵਤ ਸਉਹੈ ॥

kaahe kau nehu lagaavat ho musakaavat ho chal aavat sauhai |

ഓ കൃഷ്ണാ! എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ പുരികത്തിലെ വില്ലിൽ നിന്ന് സ്നേഹദേവൻ്റെ അസ്ത്രങ്ങൾ പുറന്തള്ളുന്നത്? വർധിച്ച സ്നേഹത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഞങ്ങളുടെ നേരെ മുന്നേറുന്നത്?

ਕਾਹੇ ਕਉ ਪਾਗ ਧਰੋ ਤਿਰਛੀ ਅਰੁ ਕਾਹੇ ਭਰੋ ਤਿਰਛੀ ਤੁਮ ਗਉਹੈ ॥

kaahe kau paag dharo tirachhee ar kaahe bharo tirachhee tum gauhai |

അവൻ എന്തിനാണ് (തലയിൽ) ചെരിഞ്ഞ തലപ്പാവ് ധരിക്കുന്നത്, എന്തിനാണ് അവൻ (കണ്ണുകൾ കൊണ്ട്) ചരിഞ്ഞ തലപ്പാവ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്?

ਕਾਹੇ ਰਿਝਾਵਤ ਹੌ ਮਨ ਭਾਵਤ ਆਹਿ ਦਿਵਵਾਤ ਹੈ ਹਮ ਸਉਹੈ ॥੨੭੧॥

kaahe rijhaavat hau man bhaavat aaeh divavaat hai ham sauhai |271|

നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ചെരിഞ്ഞ തലപ്പാവ് ധരിക്കുന്നത്, എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങൾ ചെരിഞ്ഞ് നടക്കുന്നത്? എന്തുകൊണ്ടാണ് നിങ്ങൾ ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും വശീകരിക്കുന്നത്? ഹേ വശീകരിക്കുന്നവനേ! നിങ്ങൾ അതിനെക്കുറിച്ച് സത്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും നിങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് വളരെ നന്നായി തോന്നുന്നു.

ਬਾਤ ਸੁਨੀ ਹਰਿ ਕੀ ਜਬ ਸ੍ਰਉਨਨ ਰੀਝ ਹਸੀ ਸਭ ਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਮੈ ॥

baat sunee har kee jab sraunan reejh hasee sabh hee brij baamai |

ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ വാക്കുകൾ ചെവികൊണ്ട് കേട്ടപ്പോൾ ബ്രജഭൂമിയിലെ സ്ത്രീകളെല്ലാം ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ਠਾਢੀ ਭਈ ਤਰੁ ਤੀਰ ਤਬੈ ਹਰੂਏ ਹਰੂਏ ਚਲ ਕੈ ਗਜ ਗਾਮੈ ॥

tthaadtee bhee tar teer tabai harooe harooe chal kai gaj gaamai |

ബ്രജയിലെ സ്ത്രീകൾ കൃഷ്ണൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് മനസ്സിൽ സന്തുഷ്ടരായി, ക്രമേണ ആനയുടെ നടപ്പാതയിൽ കൃഷ്ണൻ ഇരിക്കുന്ന ആ മരത്തിൻ്റെ ചുവട്ടിലെത്തി.

ਬੇਰਿ ਬਨੇ ਤਿਨ ਨੇਤ੍ਰਨ ਕੇ ਜਨੁ ਮੈਨ ਬਨਾਇ ਧਰੇ ਇਹ ਦਾਮੈ ॥

ber bane tin netran ke jan main banaae dhare ih daamai |

അവരുടെ കണ്ണുകൾ കൃഷ്ണനെ നിരന്തരം കാണാൻ തുടങ്ങി, അവർ കാമത്തിൻ്റെ പ്രകാശം പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു

ਸ੍ਯਾਮ ਰਸਾਤੁਰ ਪੇਖਤ ਯੌ ਜਿਮ ਟੂਟਤ ਬਾਜ ਛੁਧਾ ਜੁਤ ਤਾਮੈ ॥੨੭੨॥

sayaam rasaatur pekhat yau jim ttoottat baaj chhudhaa jut taamai |272|

ആ സ്ത്രീകളെ കണ്ട കൃഷ്ണൻ അത്യധികം അസ്വസ്ഥനായി, വിശന്ന പരുന്തിനെപ്പോലെ അവരുടെ മേൽ വീണു.272.

ਕਾਮ ਸੇ ਰੂਪ ਕਲਾਨਿਧਿ ਸੇ ਮੁਖ ਕੀਰ ਸੇ ਨਾਕ ਕੁਰੰਗ ਸੇ ਨੈਨਨ ॥

kaam se roop kalaanidh se mukh keer se naak kurang se nainan |

(ആരാണ് ശ്രീകൃഷ്ണൻ) കാമദേവനെപ്പോലെ ഒരു രൂപവും ചന്ദ്രനെപ്പോലെ മുഖവും തത്തയെപ്പോലെ മൂക്കും മാനിനെപ്പോലെ കണ്ണുകളും ഉള്ളവനാണ്.

ਕੰਚਨ ਸੇ ਤਨ ਦਾਰਿਮ ਦਾਤ ਕਪੋਤ ਸੇ ਕੰਠ ਸੁ ਕੋਕਿਲ ਬੈਨਨ ॥

kanchan se tan daarim daat kapot se kantth su kokil bainan |

കാമദേവൻ്റെ സൗന്ദര്യവും, ചന്ദ്രനെപ്പോലെയുള്ള മുഖവും, തത്തയെപ്പോലെ മൂക്കും, തത്തയെപ്പോലുള്ള കണ്ണുകളും, സ്വർണ്ണം പോലുള്ള ശരീരവും, മാതളപ്പഴം പോലുള്ള പല്ലുകളും, പ്രാവുകളെപ്പോലെ കഴുത്തും, രാപ്പാടികളെപ്പോലെ മധുരമായ സംസാരവും ആ ഗോപികമാർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਲਗਿਯੋ ਕਹਨੇ ਤਿਨ ਸੋ ਹਸਿ ਕੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਹਾਇਕ ਧੈਨਨ ॥

kaanrah lagiyo kahane tin so has kai kab sayaam sahaaeik dhainan |

കവി ശ്യാം പറയുന്നു, പശുക്കളുടെ പരിചാരകർ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, (ഗോപികളേ!)

ਮੋਹਿ ਲਯੋ ਸਭ ਹੀ ਮਨੁ ਮੇਰੋ ਸੁ ਭਉਹ ਨਚਾਇ ਤੁਮੈ ਸੰਗ ਸੈਨਨ ॥੨੭੩॥

mohi layo sabh hee man mero su bhauh nachaae tumai sang sainan |273|

കൃഷ്ണൻ പുഞ്ചിരിയോടെ അവരോട് പറഞ്ഞു, "നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ അടയാളങ്ങളാലും നിങ്ങളുടെ പുരികങ്ങളുടെ നൃത്തം വഴിയും എൻ്റെ മനസ്സിനെ ആകർഷിച്ചു.273.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਡੇ ਰਸ ਕੇ ਹਿਰੀਆ ਸਬ ਹੀ ਜਲ ਬੀਚ ਅਚਾਨਕ ਹੇਰੀ ॥

kaanrah badde ras ke hireea sab hee jal beech achaanak heree |

കൻഹ ഒരു വലിയ ജ്യൂസ് കൊള്ളക്കാരനാണ്. (എപ്പോൾ) അവൻ പെട്ടെന്ന് എല്ലാ (ഗോപികമാരും) (നഗ്നരായി കുളിക്കുന്നത്) വെള്ളത്തിൽ കണ്ടു (അവൻ അവരുടെ തലയിൽ കയറി).

ਸਉਹ ਤੁਮੈ ਜਸੁਧਾ ਕਹੁ ਬਾਤ ਕਿਸਾਰਥ ਕੌ ਇਹ ਜਾ ਹਮ ਘੇਰੀ ॥

sauh tumai jasudhaa kahu baat kisaarath kau ih jaa ham gheree |

കൃഷ്ണൻ അവർക്ക് ഒരു രുചിയുള്ള മനുഷ്യനെപ്പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, അവർ അവനെ പറ്റിച്ചു, അവർ പറഞ്ഞു. നീ ഞങ്ങളെ ഇങ്ങനെ വശീകരിച്ചു എന്ന് ആരോടും പറയില്ലെന്ന് യശോദയെക്കൊണ്ട് സത്യം ചെയ്യണം.