കവി ഈ രംഗം വളരെ ആകർഷകമായ രീതിയിൽ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ഒച്ചർ പർവതത്തിൻ്റെ നിറം മഴക്കാലത്ത് ഉരുകി ഭൂമിയിൽ പതിക്കുന്നു.156.,
ക്രോധത്താൽ നിറഞ്ഞ ചണ്ഡിക രക്തവിജയവുമായി യുദ്ധക്കളത്തിൽ ഘോരയുദ്ധം നടത്തി.
എണ്ണക്കാരൻ എള്ളിൽ നിന്ന് എണ്ണ അമർത്തുന്നത് പോലെ അവൾ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അസുര സൈന്യത്തെ അമർത്തി.
ഡൈയറുടെ വർണ്ണ പാത്രം പൊട്ടുകയും നിറം പടരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ രക്തം ഭൂമിയിൽ ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്നു.
ഭൂതങ്ങളുടെ മുറിവുകൾ പാത്രങ്ങളിലെ വിളക്കുകൾ പോലെ തിളങ്ങുന്നു.157.,
രക്തവിജയത്തിൻ്റെ രക്തം വീണിടത്തെല്ലാം അനേകം രക്തവിജയങ്ങൾ അവിടെ ഉയർന്നു.,
ചണ്ഡി അവളുടെ ക്രൂരമായ വില്ലിൽ മുറുകെ പിടിക്കുകയും അവളുടെ അസ്ത്രങ്ങളാൽ അവരെയെല്ലാം കൊല്ലുകയും ചെയ്തു.
നവജാതശിശുക്കളിലൂടെ രക്തവിജകൾ കൊല്ലപ്പെട്ടു, അപ്പോഴും കൂടുതൽ രക്തവിജകൾ എഴുന്നേറ്റു, ചണ്ടി അവരെയെല്ലാം കൊന്നു.
അവയെല്ലാം മരിക്കുകയും മഴയുണ്ടാക്കുന്ന കുമിളകൾ പോലെ പുനർജനിക്കുകയും ഉടൻ തന്നെ വംശനാശം സംഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.158.,
രക്തവിജയത്തിൻ്റെ ഒട്ടനവധി രക്തത്തുള്ളികൾ ഭൂമിയിൽ പതിക്കുന്നതുപോലെ ധാരാളം രക്തവിജയങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നു.
"അവളെ കൊല്ലൂ, കൊല്ലൂ" എന്ന് ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട്, ആ ഭൂതങ്ങൾ ചാണ്ടിയുടെ മുമ്പിലേക്ക് ഓടി.
ആ നിമിഷം തന്നെ ഈ രംഗം കണ്ട കവി ഈ താരതമ്യം സങ്കൽപ്പിച്ചു,
സ്ഫടിക കൊട്ടാരത്തിൽ ഒരു രൂപം മാത്രം പെരുകി ഇതുപോലെ കാണപ്പെടുന്നു.159.,
അനേകം രക്തവിജന്മാർ എഴുന്നേറ്റു ക്രോധത്തോടെ യുദ്ധം ചെയ്യുന്നു.
സൂര്യകിരണങ്ങൾ പോലെ ചണ്ഡിയുടെ ഉഗ്രമായ വില്ലിൽ നിന്ന് അമ്പുകൾ എയ്തിരിക്കുന്നു.
ചണ്ഡി അവരെ കൊന്നു നശിപ്പിച്ചു, പക്ഷേ അവർ വീണ്ടും എഴുന്നേറ്റു, മരക്കഷണം അടിച്ച നെല്ല് പോലെ ദേവി അവരെ കൊല്ലുന്നത് തുടർന്നു.
മരത്തിൽ നിന്ന് മാർമേലോസിൻ്റെ ഫലം ഒടിഞ്ഞുപോകുന്നതുപോലെ ചണ്ടി ഇരുതല മൂർച്ചയുള്ള വാളുകൊണ്ട് അവരുടെ തലകൾ വേർപെടുത്തി.160.,
അനേകം രക്തവീരന്മാർ എഴുന്നേറ്റു, കൈകളിൽ വാളുമായി, ഇതുപോലെ ചണ്ഡിക്ക് നേരെ നീങ്ങി. രക്തത്തുള്ളികളിൽ നിന്ന് ധാരാളമായി ഉയർന്നുവരുന്ന അത്തരം ഭൂതങ്ങൾ മഴപോലെ അസ്ത്രങ്ങൾ വർഷിക്കുന്നു.
രക്തത്തുള്ളികളിൽ നിന്ന് ധാരാളമായി ഉയർന്നുവരുന്ന അത്തരം ഭൂതങ്ങൾ മഴപോലെ അസ്ത്രങ്ങൾ വർഷിക്കുന്നു.
ചണ്ഡി വീണ്ടും തൻ്റെ ക്രൂരമായ വില്ല് തൻ്റെ കൈയ്യിൽ എടുത്ത് അമ്പുകൾ എറിഞ്ഞ് അവരെയെല്ലാം കൊന്നു.
ശീതകാലത്ത് തലമുടി പൊങ്ങുന്നത് പോലെ ഭൂതങ്ങൾ രക്തത്തിൽ നിന്ന് എഴുന്നേൽക്കുന്നു.161.,
അനേകം രക്തവീരന്മാർ ഒരുമിച്ചുകൂടി, ശക്തിയോടും വേഗത്തോടും കൂടി അവർ ചാണ്ടിയെ ഉപരോധിച്ചു.,
ദേവിയും സിംഹവും ചേർന്ന് ഈ അസുരശക്തികളെയെല്ലാം വധിച്ചു.
അസുരന്മാർ വീണ്ടും എഴുന്നേറ്റു, ഋഷിമാരുടെ ചിന്തയെ തകർക്കുന്ന ഒരു വലിയ ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു.
ദേവിയുടെ എല്ലാ പ്രയത്നങ്ങളും നഷ്ടപ്പെട്ടു, പക്ഷേ രക്തവിജയത്തിൻ്റെ അഭിമാനം കുറഞ്ഞില്ല.162.,
ദോഹ്റ,
ഇപ്രകാരം ചണ്ഡിക രക്തവിജയത്തോടെ പോരാടി,
അസുരന്മാർ അസംഖ്യമായിത്തീർന്നു, ദേവിയുടെ കോപം ഫലശൂന്യമായി. 163.,
സ്വയ്യ,
പത്തു ദിക്കുകളിലും അനേകം ഭൂതങ്ങളെ കണ്ടതിൽ ശക്തനായ ചണ്ഡിയുടെ കണ്ണുകൾ കോപത്താൽ ചുവന്നു.
റോസാപ്പൂവിൻ്റെ ഇതളുകൾ പോലെ എല്ലാ ശത്രുക്കളെയും അവൾ വാളുകൊണ്ട് വെട്ടി.
ഒരു തുള്ളി രക്തം ദേവിയുടെ ശരീരത്തിൽ വീണു, കവി അതിൻ്റെ താരതമ്യത്തെ ഇങ്ങനെ സങ്കൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു,
സ്വർണ്ണ ക്ഷേത്രത്തിൽ, ജ്വല്ലറി അലങ്കാരത്തിൽ ചുവന്ന ആഭരണം പതിച്ചിരിക്കുന്നു.164.,
കോപത്തോടെ, ചണ്ഡി ഒരു നീണ്ട യുദ്ധം ചെയ്തു, അതുപോലൊരു യുദ്ധം മുമ്പ് വിഷ്ണു, മധു എന്ന അസുരന്മാരുമായി നടത്തിയിരുന്നു.
അസുരന്മാരെ നശിപ്പിക്കാൻ, ദേവി തൻ്റെ നെറ്റിയിൽ നിന്ന് അഗ്നിജ്വാല പുറത്തെടുത്തു.
ആ ജ്വാലയിൽ നിന്ന് കാളി സ്വയം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും അവളുടെ മഹത്വം ഭീരുക്കൾക്കിടയിൽ ഭയം പോലെ വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു.
സുമേരുവിൻ്റെ കൊടുമുടി തകർത്ത് യമുനയുടെ ശിഖരം താഴേക്ക് പതിച്ചതായി തോന്നി .165.,
സുമേരു കുലുങ്ങി, സ്വർഗ്ഗം ഭയപ്പെട്ടു, വലിയ പർവതങ്ങൾ പത്ത് ദിശകളിലേക്കും വേഗത്തിൽ നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി.
പതിന്നാലു ലോകങ്ങളിലും വലിയ കോലാഹലങ്ങൾ ഉണ്ടായി, ബ്രഹ്മാവിൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒരു വലിയ ഭ്രമം ഉണ്ടായി.
മഹാശക്തിയോടെ കാളി ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചപ്പോൾ ശിവൻ്റെ ധ്യാനാവസ്ഥ തകർന്നു, ഭൂമി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.
രാക്ഷസന്മാരെ കൊല്ലാൻ വേണ്ടി, കാളി തൻ്റെ കൈയ്യിൽ മരണതുല്യമായ വാൾ എടുത്തു.166.,
ദോഹ്റ,
ചണ്ഡിയും കാളിയും ഒരുമിച്ച് ഈ തീരുമാനമെടുത്തു.
"ഞാൻ അസുരന്മാരെ കൊല്ലും, നീ അവരുടെ രക്തം കുടിക്കും, ഈ രീതിയിൽ ഞങ്ങൾ എല്ലാ ശത്രുക്കളെയും കൊല്ലും." 167.
സ്വയ്യ,
കാളിയേയും സിംഹത്തേയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്ന് ചണ്ഡി എല്ലാ രക്തവീരന്മാരെയും വനം പോലെ അഗ്നിക്കിരയാക്കി.
ചണ്ഡിയുടെ അസ്ത്രങ്ങളുടെ ശക്തിയിൽ അസുരന്മാർ ചൂളയിലെ ഇഷ്ടിക പോലെ ദഹിപ്പിച്ചു.