ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 355


ਛਾਜਤ ਜਾ ਮੁਖ ਚੰਦ ਪ੍ਰਭਾ ਸਮ ਰਾਜਤ ਕੰਚਨ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਭਾਰੇ ॥
chhaajat jaa mukh chand prabhaa sam raajat kanchan se drig bhaare |

അവരുടെ മുഖം ചന്ദ്രനെപ്പോലെയും അവരുടെ കണ്ണുകൾ വലിയ താമരപ്പൂക്കൾ പോലെയുമാണ്

ਜਾ ਪਿਖਿ ਕੰਦ੍ਰਪ ਰੀਝ ਰਹੈ ਪਿਖਿਏ ਜਿਹ ਕੇ ਮ੍ਰਿਗ ਆਦਿਕ ਹਾਰੇ ॥
jaa pikh kandrap reejh rahai pikhie jih ke mrig aadik haare |

അത് കണ്ട്, സ്നേഹത്തിൻ്റെ ദേവനും വശീകരിക്കപ്പെടുന്നു, മാനുകൾ. അവരുടെ ഹൃദയങ്ങൾ കീഴടങ്ങി

ਕੇਹਰਿ ਕੋਕਿਲ ਕੇ ਸਭ ਭਾਵ ਕਿਧੌ ਇਨ ਪੈ ਗਨ ਊਪਰ ਵਾਰੇ ॥੬੧੨॥
kehar kokil ke sabh bhaav kidhau in pai gan aoopar vaare |612|

സിംഹത്തിലും രാപ്പാടിയിലും ഉള്ള എല്ലാ വികാരങ്ങളും കൃഷ്ണൻ അവരുടെമേൽ ബലിയർപ്പിക്കുന്നു.612.

ਜਾਹਿ ਬਿਭੀਛਨਿ ਰਾਜ ਦੀਯੋ ਜਿਨ ਹੂੰ ਬਰ ਰਾਵਨ ਸੋ ਰਿਪੁ ਸਾਧੋ ॥
jaeh bibheechhan raaj deeyo jin hoon bar raavan so rip saadho |

വിഭീഷണന് ലങ്ക രാജ്യം നൽകിയവനും രാവണനെപ്പോലെ ഒരു ശത്രുവിനെ ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ ഉണ്ടാക്കിയവനും.

ਖੇਲਤ ਹੈ ਸੋਊ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ਬ੍ਰਿਜ ਲਾਜ ਜਹਾਜਨ ਕੋ ਤਜਿ ਬਾਧੋ ॥
khelat hai soaoo bhoom bikhai brij laaj jahaajan ko taj baadho |

വിഭീഷണന് രാജ്യം നൽകുകയും രാവണനെപ്പോലെ ശത്രുക്കളെ നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തവൻ, എല്ലാത്തരം ലജ്ജകളും ഉപേക്ഷിച്ച് ബ്രജ രാജ്യത്ത് കളിക്കുന്നു.

ਜਾਹਿ ਨਿਕਾਸ ਲਯੋ ਮੁਰਿ ਪ੍ਰਾਨ ਸੁ ਮਾਪ ਲੀਯੋ ਬਲਿ ਕੋ ਤਨ ਆਧੋ ॥
jaeh nikaas layo mur praan su maap leeyo bal ko tan aadho |

മുർ എന്ന അസുരനെ കൊന്ന് ബാലിയുടെ പകുതി ശരീരം അളന്നവൻ

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੰਗ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੇ ਅਤਿ ਹੀ ਰਸਿ ਕੈ ਸੋਊ ਖੇਲਤ ਮਾਧੋ ॥੬੧੩॥
sayaam kahai sang gvaarin ke at hee ras kai soaoo khelat maadho |613|

അതേ മാധവേ ഗോപികമാരോടൊപ്പമുള്ള കാമവും ആവേശവും നിറഞ്ഞ കളിയിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്ന് കവി ശ്യാം പറയുന്നു.613.

ਜੋ ਮੁਰ ਨਾਮ ਮਹਾ ਰਿਪੁ ਪੈ ਕੁਪ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਡਰਈਯਾ ਫੁਨਿ ਭੀਰਨਿ ॥
jo mur naam mahaa rip pai kup kai at hee ddareeyaa fun bheeran |

മൂർ എന്ന മഹാ രാക്ഷസനെയും ശത്രുവിനെയും ഭയപ്പെടുത്തിയവൻ

ਜੋ ਗਜ ਸੰਕਟ ਕੋ ਕਟੀਯਾ ਹਰਤਾ ਜੋਊ ਸਾਧਨ ਕੇ ਦੁਖ ਪੀਰਨਿ ॥
jo gaj sankatt ko katteeyaa harataa joaoo saadhan ke dukh peeran |

ആനയുടെ ദുരിതങ്ങൾ നീക്കിയവൻ, സന്യാസിമാരുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ നശിപ്പിക്കുന്നവൻ

ਸੋ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਜਮੁਨਾ ਤਟ ਪੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਰੈਯਾ ਤ੍ਰੀਯ ਚੀਰਨਿ ॥
so brij mai jamunaa tatt pai kab sayaam kahai haraiyaa treey cheeran |

ജമ്നയുടെ തീരത്ത് സ്ത്രീകളുടെ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നവനാണ് ബ്രജ്ഭൂമിയിൽ ശ്യാം എന്ന് കവി പറയുന്നു.

ਤਾ ਕਰ ਕੈ ਰਸ ਕੋ ਚਸਕੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਗਨ ਬੀਚ ਅਹੀਰਨਿ ॥੬੧੪॥
taa kar kai ras ko chasako ih bhaat kahiyo gan beech aheeran |614|

അവൻ യമുനാ തീരത്ത് ഗോപികമാരുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ മോഷ്ടിക്കുകയും അഭിനിവേശത്തിൻ്റെയും ആനന്ദത്തിൻ്റെയും ആഹ്ലാദത്തിൽ അകപ്പെട്ട അഹിർ പെൺകുട്ടികൾക്കിടയിൽ അലയുകയും ചെയ്യുന്നു.614.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਸੋ ॥
kaanrah joo baach gvaarin so |

ഗോപികമാരോട് കൃഷ്ണൻ നടത്തിയ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਕੇਲ ਕਰੋ ਹਮ ਸੰਗ ਕਹਿਓ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਕਛੁ ਸੰਕ ਨ ਆਨੋ ॥
kel karo ham sang kahio apane man mai kachh sank na aano |

കാമപരവും ആവേശഭരിതവുമായ കളിയിൽ എന്നോടൊപ്പം ചേരൂ

ਝੂਠ ਕਹਿਯੋ ਨਹਿ ਮਾਨਹੁ ਰੀ ਕਹਿਯੋ ਹਮਰੋ ਤੁਮ ਸਾਚ ਪਛਾਨੋ ॥
jhootth kahiyo neh maanahu ree kahiyo hamaro tum saach pachhaano |

ഞാൻ നിങ്ങളോട് അസത്യം പറയാതെ സത്യമാണ് സംസാരിക്കുന്നത്

ਗੁਆਰਨੀਯਾ ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਨਿ ਬਾਤ ਗਈ ਤਜਿ ਲਾਜ ਕਬੈ ਜਸੁ ਠਾਨੋ ॥
guaaraneeyaa har kee sun baat gee taj laaj kabai jas tthaano |

ഗോപികമാർ കൃഷ്ണൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട്, ലജ്ജ ഉപേക്ഷിച്ച്, കൃഷ്ണനെ മനസ്സിൽ വെച്ച് കാമക്കളിയിൽ ചേരാൻ തീരുമാനിച്ചു.

ਰਾਤਿ ਬਿਖੈ ਤਜਿ ਝੀਲਹਿ ਕੋ ਨਭ ਬੀਚ ਚਲਿਯੋ ਜਿਮ ਜਾਤ ਟਨਾਨੋ ॥੬੧੫॥
raat bikhai taj jheeleh ko nabh beech chaliyo jim jaat ttanaano |615|

തടാകക്കരയിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന് ആകാശത്തേക്ക് നീങ്ങുന്ന ഒരു തിളങ്ങുന്ന പുഴുവിനെപ്പോലെ അവർ കൃഷ്ണനിലേക്ക് നീങ്ങുന്നതായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.615.

ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਹਰਿ ਕੇ ਹਿਤ ਗਾਵਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੇ ਸੁ ਕਿਧੌ ਗਨ ਮੈ ॥
brikhabhaan sutaa har ke hit gaavat gvaarin ke su kidhau gan mai |

ശ്രീകൃഷ്ണനെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ് രാധ ഗോപികമാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ പാടുന്നത്.

ਇਮ ਨਾਚਤ ਹੈ ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਭਰੀ ਬਿਜਲੀ ਜਿਹ ਭਾਤਿ ਘਨੇ ਘਨ ਮੈ ॥
eim naachat hai at prem bharee bijalee jih bhaat ghane ghan mai |

രാധ ഗോപികമാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ കൃഷ്ണനുവേണ്ടി പാടുന്നു, മേഘങ്ങൾക്കിടയിൽ മിന്നിമറയുന്ന മിന്നൽ പോലെ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.

ਕਬਿ ਨੇ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਗਾਇਬ ਕੀ ਸੁ ਬਿਚਾਰ ਕਹੀ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ॥
kab ne upamaa tih gaaeib kee su bichaar kahee apane man mai |

കവി (ശ്യാം) മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് തൻ്റെ പാട്ടിൻ്റെ ഉപമ പറഞ്ഞു.

ਰੁਤਿ ਚੇਤ ਕੀ ਮੈ ਮਨ ਆਨੰਦ ਕੈ ਕੁਹਕੈ ਮਨੋ ਕੋਕਿਲਕਾ ਬਨ ਮੈ ॥੬੧੬॥
rut chet kee mai man aanand kai kuhakai mano kokilakaa ban mai |616|

അവളുടെ ആലാപനത്തെ പ്രശംസിച്ചുകൊണ്ട് കവി പറയുന്നത് ചൈത്രമാസത്തിൽ കാട്ടിൽ ഒരു രാപ്പാടി പോലെ തണുക്കുന്നു എന്നാണ്.616.

ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਗ ਖੇਲਤ ਰੰਗ ਭਰੀ ਸੁ ਤ੍ਰੀਯਾ ਸਜਿ ਸਾਜ ਸਭੈ ਤਨ ਮੈ ॥
har ke sang khelat rang bharee su treeyaa saj saaj sabhai tan mai |

ആ സ്ത്രീകൾ (ഗോപികൾ) കൃഷ്ണനോടൊപ്പം കളിക്കുന്നു, അവരുടെ ശരീരത്തിൽ എല്ലാ അലങ്കാരങ്ങളോടും കൂടി നിറമുള്ള (സ്നേഹം) നിറഞ്ഞു.

ਅਤਿ ਹੀ ਕਰ ਕੈ ਹਿਤ ਕਾਨਰ ਸੋ ਕਰ ਕੈ ਨਹੀ ਬੰਧਨ ਔ ਧਨ ਮੈ ॥
at hee kar kai hit kaanar so kar kai nahee bandhan aau dhan mai |

എല്ലാ സ്ത്രീകളും കൃഷ്ണനോടുള്ള അത്യധികമായ സ്നേഹത്തോടെ, എല്ലാ നിയന്ത്രണങ്ങളും ഉപേക്ഷിച്ച്, കൃഷ്ണൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകി അവനോടൊപ്പം കളിക്കുന്നു.

ਫੁਨਿ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ ਉਪਜੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਯੌ ਮਨ ਮੈ ॥
fun taa chhab kee at hee upamaa upajee kab sayaam ke yau man mai |

അപ്പോൾ കവി ശ്യാമിൻ്റെ മനസ്സിൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പ്രതിച്ഛായയുടെ ഒരു നല്ല സാമ്യം ഇതുപോലെ ഉയർന്നു.