ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 243

ਗਿਰੇ ਬਾਰੁਣੰ ਬਿਥਰੀ ਲੁਥ ਜੁਥੰ ॥

gire baarunan bitharee luth juthan |

മരുഭൂമിയിൽ ആനകൾ വീണു, ആനക്കൂട്ടം ചിതറിക്കിടക്കുന്നു.

ਖੁਲੇ ਸੁਰਗ ਦੁਆਰੰ ਗਏ ਵੀਰ ਅਛੁਥੰ ॥੪੧੧॥

khule surag duaaran ge veer achhuthan |411|

വീഴുന്ന അസ്ത്രങ്ങൾ കാരണം, ശവങ്ങളുടെ കൂട്ടങ്ങൾ ചിതറിക്കിടക്കുന്നു, ധീരരായ യോദ്ധാക്കൾക്കായി സങ്കേതത്തിൻ്റെ കവാടങ്ങൾ തുറന്നിരിക്കുന്നു.411.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਇਹ ਬਿਧਿ ਹਤ ਸੈਨਾ ਭਈ ਰਾਵਣ ਰਾਮ ਬਿਰੁਧ ॥

eih bidh hat sainaa bhee raavan raam birudh |

അങ്ങനെ രാമൻ്റെ ശത്രുവായ രാവണൻ്റെ സൈന്യം നശിച്ചു.

ਲੰਕ ਬੰਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਭਯੋ ਦਸਸਿਰ ਮਹਾ ਸਕ੍ਰੁਧ ॥੪੧੨॥

lank bank praapat bhayo dasasir mahaa sakrudh |412|

അങ്ങനെ, രാമനെ എതിർത്ത സൈന്യം കൊല്ലപ്പെടുകയും ലങ്കയിലെ മനോഹരമായ കോട്ടയിൽ ഇരുന്ന രാവണൻ അത്യധികം കോപിക്കുകയും ചെയ്തു.412.

ਭੁਜੰਗ ਪ੍ਰਯਾਤ ਛੰਦ ॥

bhujang prayaat chhand |

ഭുജംഗ് പ്രയാത് സ്തംഭം

ਤਬੈ ਮੁਕਲੇ ਦੂਤ ਲੰਕੇਸ ਅਪੰ ॥

tabai mukale doot lankes apan |

തുടർന്ന് രാവണൻ തൻ്റെ ദൂതന്മാരെ കൈലാസത്തിലേക്ക് അയച്ചു.

ਮਨੰ ਬਚ ਕਰਮੰ ਸਿਵੰ ਜਾਪ ਜਪੰ ॥

manan bach karaman sivan jaap japan |

തുടർന്ന്, തൻ്റെ മനസ്സിലൂടെയും സംസാരത്തിലൂടെയും പ്രവൃത്തിയിലൂടെയും ശിവനാമം സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് ലങ്കയിലെ രാജാവായ റാണൻ തൻ്റെ ദൂതന്മാരെ കുംഭകരൻ്റെ അടുക്കലേക്ക് അയച്ചു.

ਸਭੈ ਮੰਤ੍ਰ ਹੀਣੰ ਸਮੈ ਅੰਤ ਕਾਲੰ ॥

sabhai mantr heenan samai ant kaalan |

(എന്നാൽ) അന്ത്യകാലം വരുമ്പോൾ, എല്ലാ മന്ത്രങ്ങളും പരാജയപ്പെടുന്നു.

ਭਜੋ ਏਕ ਚਿਤੰ ਸੁ ਕਾਲੰ ਕ੍ਰਿਪਾਲੰ ॥੪੧੩॥

bhajo ek chitan su kaalan kripaalan |413|

അവരെല്ലാവരും മന്ത്രബലമില്ലാത്തവരായിരുന്നു, വരാനിരിക്കുന്ന തങ്ങളുടെ അന്ത്യത്തെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്, അവർ ഒരേയൊരു പരമകാരുണികനായ ഭഗവാനെ സ്മരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.413.