શ્રી દસમ ગ્રંથ

પાન - 243


ਗਿਰੇ ਬਾਰੁਣੰ ਬਿਥਰੀ ਲੁਥ ਜੁਥੰ ॥
gire baarunan bitharee luth juthan |

રણમાં હાથીઓ પડી ગયા છે અને હાથીઓનું ટોળું વિખેરાઈ ગયું છે.

ਖੁਲੇ ਸੁਰਗ ਦੁਆਰੰ ਗਏ ਵੀਰ ਅਛੁਥੰ ॥੪੧੧॥
khule surag duaaran ge veer achhuthan |411|

પડતા તીરોને કારણે, લાશોના ઝુંડ વિખરાયેલા પડ્યા છે અને બહાદુર યોદ્ધાઓ માટે સ્વર્ગના દરવાજા ખુલી ગયા છે.411.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

દોહરા

ਇਹ ਬਿਧਿ ਹਤ ਸੈਨਾ ਭਈ ਰਾਵਣ ਰਾਮ ਬਿਰੁਧ ॥
eih bidh hat sainaa bhee raavan raam birudh |

આ રીતે રામના શત્રુ રાવણની સેનાનો નાશ થયો.

ਲੰਕ ਬੰਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਭਯੋ ਦਸਸਿਰ ਮਹਾ ਸਕ੍ਰੁਧ ॥੪੧੨॥
lank bank praapat bhayo dasasir mahaa sakrudh |412|

આ રીતે, રામનો વિરોધ કરતી સેનાનો વધ થયો અને લંકાના સુંદર કિલ્લામાં બેઠેલો રાવણ ખૂબ જ ગુસ્સે થયો.412.

ਭੁਜੰਗ ਪ੍ਰਯਾਤ ਛੰਦ ॥
bhujang prayaat chhand |

ભુજંગ પ્રયાત શ્લોક

ਤਬੈ ਮੁਕਲੇ ਦੂਤ ਲੰਕੇਸ ਅਪੰ ॥
tabai mukale doot lankes apan |

પછી રાવણે કૈલાસમાં પોતાના દૂતો મોકલ્યા.

ਮਨੰ ਬਚ ਕਰਮੰ ਸਿਵੰ ਜਾਪ ਜਪੰ ॥
manan bach karaman sivan jaap japan |

પછી મન, વાણી અને કાર્ય દ્વારા શિવના નામનું સ્મરણ કરીને લંકાના રાજા રાણાએ પોતાના દૂતોને કુંભકરણ પાસે મોકલ્યા.

ਸਭੈ ਮੰਤ੍ਰ ਹੀਣੰ ਸਮੈ ਅੰਤ ਕਾਲੰ ॥
sabhai mantr heenan samai ant kaalan |

(પરંતુ) જ્યારે અંતનો સમય આવે છે, ત્યારે બધા મંત્ર નિષ્ફળ જાય છે.

ਭਜੋ ਏਕ ਚਿਤੰ ਸੁ ਕਾਲੰ ਕ੍ਰਿਪਾਲੰ ॥੪੧੩॥
bhajo ek chitan su kaalan kripaalan |413|

તે બધા મંત્રની તાકાત વગરના હતા અને તેમના તોળાઈ રહેલા અંત વિશે જાણતા હતા, તેઓ એક પરોપકારી અવિશ્વસનીય ભગવાનને યાદ કરી રહ્યા હતા.413.

ਰਥੀ ਪਾਇਕੰ ਦੰਤ ਪੰਤੀ ਅਨੰਤੰ ॥
rathee paaeikan dant pantee anantan |

પછી રથ યોદ્ધાઓ, પગપાળા સૈનિકો અને હાથીઓની ઘણી પંક્તિઓ-

ਚਲੇ ਪਖਰੇ ਬਾਜ ਰਾਜੰ ਸੁ ਭੰਤੰ ॥
chale pakhare baaj raajan su bhantan |

યોદ્ધાઓ પગપાળા, ઘોડા પર, હાથીઓ પર અને રથો પર, તેમના બખ્તર પહેરીને આગળ ચાલ્યા.

ਧਸੇ ਨਾਸਕਾ ਸ੍ਰੋਣ ਮਝੰ ਸੁ ਬੀਰੰ ॥
dhase naasakaa sron majhan su beeran |

(તેઓ કુંભકર્ણના) નાક અને કાનમાં ગયા

ਬਜੇ ਕਾਨ੍ਰਹਰੇ ਡੰਕ ਡਉਰੂ ਨਫੀਰੰ ॥੪੧੪॥
baje kaanrahare ddank ddauroo nafeeran |414|

તેઓ બધા કુંભકરણના નાકમાં ઘૂસી ગયા અને તેમના ટેબરો અને અન્ય સંગીતનાં સાધનો વગાડવા લાગ્યા.414.

ਬਜੈ ਲਾਗ ਬਾਦੰ ਨਿਨਾਦੰਤਿ ਵੀਰੰ ॥
bajai laag baadan ninaadant veeran |

યોદ્ધાઓ (શરૂ કર્યું) કાન-વિભાજિત સ્વરમાં વાજિંત્રો વગાડતા.

ਉਠੈ ਗਦ ਸਦੰ ਨਿਨਦੰ ਨਫੀਰੰ ॥
autthai gad sadan ninadan nafeeran |

યોદ્ધાઓએ તેમના સંગીતનાં સાધનો વગાડ્યાં જે ઉચ્ચ પીચ પર ગૂંજતા હતા.

ਭਏ ਆਕੁਲੰ ਬਿਆਕਲੰ ਛੋਰਿ ਭਾਗਿਅੰ ॥
bhe aakulan biaakalan chhor bhaagian |

જેના અવાજથી લોકો, વિચલિત થઈને ભાગી ગયા (પોતાની જગ્યાએથી),

ਬਲੀ ਕੁੰਭਕਾਨੰ ਤਊ ਨਾਹਿ ਜਾਗਿਅੰ ॥੪੧੫॥
balee kunbhakaanan taoo naeh jaagian |415|

તે બધા બાળકોની જેમ મૂંઝવણભરી સ્થિતિમાં ભાગી ગયા, પરંતુ તેમ છતાં બળવાન કુંભકરણ જાગ્યો નહીં.415.

ਚਲੇ ਛਾਡਿ ਕੈ ਆਸ ਪਾਸੰ ਨਿਰਾਸੰ ॥
chale chhaadd kai aas paasan niraasan |

નિરાશ યોદ્ધાઓ જાગૃત થવાની આશા છોડીને (તેમની પાસેથી) દૂર ગયા.

ਭਏ ਭ੍ਰਾਤ ਕੇ ਜਾਗਬੇ ਤੇ ਉਦਾਸੰ ॥
bhe bhraat ke jaagabe te udaasan |

કુંભકરણને જગાડવામાં અસમર્થ હોવાને કારણે તેઓ બધા નિરાશ થયા અને દૂર જવા લાગ્યા અને તેમના પ્રયાસમાં નિષ્ફળ જવાની ચિંતામાં પડી ગયા.

ਤਬੈ ਦੇਵਕੰਨਿਆ ਕਰਿਯੋ ਗੀਤ ਗਾਨੰ ॥
tabai devakaniaa kariyo geet gaanan |

પછી દેવ કન્યાઓએ ગીતો ગાવાનું શરૂ કર્યું,

ਉਠਯੋ ਦੇਵ ਦੋਖੀ ਗਦਾ ਲੀਸ ਪਾਨੰ ॥੪੧੬॥
autthayo dev dokhee gadaa lees paanan |416|

પછી દેવોની પુત્રીઓ એટલે કે કુંભકરણ જાગી ગયા અને તેમની ગદા પોતાના હાથમાં લીધી.416.

ਕਰੋ ਲੰਕ ਦੇਸੰ ਪ੍ਰਵੇਸੰਤਿ ਸੂਰੰ ॥
karo lank desan pravesant sooran |

યોદ્ધા 'કુંભકરણ' લંકામાં પ્રવેશ્યા,

ਬਲੀ ਬੀਸ ਬਾਹੰ ਮਹਾ ਸਸਤ੍ਰ ਪੂਰੰ ॥
balee bees baahan mahaa sasatr pooran |

તે પરાક્રમી યોદ્ધા લંકામાં પ્રવેશ્યા, જ્યાં વીસ ભુજાઓનો પરાક્રમી રાવણ મહાન શસ્ત્રોથી સજ્જ હતો.