શ્રી દસમ ગ્રંથ

પાન - 892


ਨਊਆ ਸੁਤ ਤਿਹ ਭੇਖ ਬਨਾਯੋ ॥
naooaa sut tih bhekh banaayo |

વાળંદના દીકરાએ તેનો વેશ ધારણ કર્યો

ਦੇ ਬੁਗਚਾ ਸੁਤ ਸਾਹੁ ਚਲਾਯੋ ॥
de bugachaa sut saahu chalaayo |

વાળંદના દીકરાએ વેશપલટો કર્યો અને તેને પોતાનું પોટલું આપીને તેને ચાલવા લાગ્યો.

ਤਾ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਚਿਤ ਹਰਖਾਨੋ ॥
taa ko at hee chit harakhaano |

તેનું મન ખૂબ જ ખુશ હતું.

ਸਾਹੁ ਪੁਤ੍ਰ ਕਛੁ ਭੇਦ ਨ ਜਾਨੋ ॥੭॥
saahu putr kachh bhed na jaano |7|

તે ખૂબ જ ખુશ હતો પરંતુ શાહનો પુત્ર રહસ્ય સમજી શક્યો નહીં.(7)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

દોહીરા

ਚਲਤ ਚਲਤ ਸਸੁਰਾਰਿ ਕੌ ਗਾਵ ਪਹੂੰਚ੍ਯੋ ਆਇ ॥
chalat chalat sasuraar kau gaav pahoonchayo aae |

ચાલતાં-ચાલતાં તેઓ સાસરિયાંના ગામ પહોંચ્યા.

ਉਤਰਿ ਨ ਤਿਹ ਸੁਤ ਸਾਹੁ ਕੋ ਹੈ ਪਰ ਲਿਯੋ ਚਰਾਇ ॥੮॥
autar na tih sut saahu ko hai par liyo charaae |8|

પરંતુ તે નીચે ઉતર્યો ન હતો અને તેને (શાહના પુત્રને) ચઢવા દીધો ન હતો.(8)

ਸਾਹੁ ਪੁਤ੍ਰ ਤਿਹ ਕਹਿ ਰਹਿਯੋ ਲਯੋ ਨ ਤੁਰੈ ਚਰਾਇ ॥
saahu putr tih keh rahiyo layo na turai charaae |

શાહના પુત્રએ આગ્રહ કર્યો પણ તેણે તેને ઘોડા પર બેસવા દીધો નહિ.

ਸਾਹੁ ਪੁਤ੍ਰ ਲਖਿ ਤਿਹ ਧਨੀ ਸਕਲ ਮਿਲਤ ਭੇ ਆਇ ॥੯॥
saahu putr lakh tih dhanee sakal milat bhe aae |9|

વાળંદના પુત્રને શાહનો પુત્ર માનીને (લોકો) આવ્યા અને મળ્યા.(9)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

ચોપાઈ

ਸਾਹੁ ਪੁਤ੍ਰ ਨਊਆ ਕਰਿ ਮਾਨ੍ਯੋ ॥
saahu putr naooaa kar maanayo |

શાહને વાળંદનો દીકરો

ਨਊਆ ਸੁਤ ਸੁਤ ਸਾਹੁ ਪਛਾਨ੍ਯੋ ॥
naooaa sut sut saahu pachhaanayo |

તેઓએ શાહના પુત્રને વાળંદના પુત્ર તરીકે અને વાળંદના પુત્રને શાહના પુત્ર તરીકે સ્વીકાર્યો.

ਅਤਿ ਲਜਾਇ ਮਨ ਮੈ ਵਹੁ ਰਹਿਯੋ ॥
at lajaae man mai vahu rahiyo |

તે (શાહનો પુત્ર) મનમાં ખૂબ શરમ અનુભવતો હતો

ਤਿਨ ਪ੍ਰਤਿ ਕਛੂ ਬਚਨ ਨਹਿ ਕਹਿਯੋ ॥੧੦॥
tin prat kachhoo bachan neh kahiyo |10|

તે ખૂબ જ શરમમાં હતો પરંતુ તે વિરોધાભાસ કરવા માટે કંઈ બોલી શક્યો ન હતો.(10)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

દોહીરા

ਨਊਆ ਸੁਤ ਕੋ ਸਾਹੁ ਕੀ ਦੀਨੀ ਬਧੂ ਮਿਲਾਇ ॥
naooaa sut ko saahu kee deenee badhoo milaae |

શાહના પુત્રને વાળંદના પુત્ર તરીકે સ્વીકારવામાં આવ્યો હતો,

ਸਾਹੁ ਪੁਤ੍ਰ ਸੋ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਦੁਆਰੇ ਬੈਠਹੁ ਜਾਇ ॥੧੧॥
saahu putr so yau kahiyo duaare baitthahu jaae |11|

અને શાહના પુત્રને બહાર દરવાજાના પગથિયાં પર જઈને બેસવાનું કહેવામાં આવ્યું.(11)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

ચોપાઈ

ਤਬ ਨਊਆ ਯੌ ਬਚਨ ਉਚਾਰੇ ॥
tab naooaa yau bachan uchaare |

પછી વાળંદના દીકરાએ આમ કહ્યું,

ਕਹੌ ਕਾਜ ਇਹ ਕਰੋ ਹਮਾਰੇ ॥
kahau kaaj ih karo hamaare |

શાહના પુત્રએ પૂછ્યું, 'મહેરબાની કરીને મારા પર કૃપા કરો.

ਬਹੁ ਬਕਰੀ ਤਿਹ ਦੇਹੁ ਚਰਾਵੈ ॥
bahu bakaree tih dehu charaavai |

તેને ઘણી બકરીઓ ચરાવવા આપો.

ਦਿਵਸ ਚਰਾਇ ਰਾਤਿ ਘਰ ਆਵੈ ॥੧੨॥
divas charaae raat ghar aavai |12|

'તેને થોડાં બકરાં આપો. તે તેમને ચરવા માટે બહાર લઈ જશે અને સાંજે પાછો આવશે.'(12)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

દોહીરા

ਸਾਹੁ ਪੁਤ੍ਰ ਛੇਰੀ ਲਏ ਬਨ ਮੈ ਭਯੋ ਖਰਾਬ ॥
saahu putr chheree le ban mai bhayo kharaab |

આમ શાહનો દીકરો જંગલમાં ફરતો હતો,

ਸੂਕਿ ਦੂਬਰੋ ਤਨ ਭਯੋ ਹੇਰੇ ਲਜਤ ਰਬਾਬ ॥੧੩॥
sook doobaro tan bhayo here lajat rabaab |13|

અને શરમ સાથે નબળા અને નબળા બન્યા.(13)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

ચોપાઈ

ਅਤਿ ਦੁਰਬਲ ਜਬ ਤਾਹਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
at durabal jab taeh nihaariyo |

જ્યારે તેણે ખૂબ જ કમજોર જોયું

ਤਬ ਨਊਆ ਸੁਤ ਬਚਨ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
tab naooaa sut bachan uchaariyo |

જ્યારે તેણે તેને ખૂબ અઠવાડિયું થતો જોયો, ત્યારે વાળંદના પુત્રએ પૂછ્યું,

ਏਕ ਖਾਟ ਯਾ ਕੋ ਅਬ ਦੀਜੈ ॥
ek khaatt yaa ko ab deejai |

હવે તેને બેડ આપો

ਮੇਰੋ ਕਹਿਯੋ ਬਚਨ ਯਹ ਕੀਜੈ ॥੧੪॥
mero kahiyo bachan yah keejai |14|

'તેને એક પથારી આપો, અને દરેક શરીરે હું જે કહું તે કરવું જોઈએ.' (14)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

દોહીરા

ਖਾਟ ਸਾਹੁ ਕੋ ਪੁਤ੍ਰ ਲੈ ਅਧਿਕ ਦੁਖ੍ਯ ਭਯੋ ਚਿਤ ॥
khaatt saahu ko putr lai adhik dukhay bhayo chit |

શાહના પુત્રને ખાટલો લેતાં ખૂબ જ દુઃખ થયું.

ਗਹਿਰੇ ਬਨ ਮੈ ਜਾਇ ਕੈ ਰੋਵਤ ਪੀਟਤ ਨਿਤ ॥੧੫॥
gahire ban mai jaae kai rovat peettat nit |15|

અને દરરોજ જંગલમાં જઈને રડતો અને પોતાની જાતને વલોવી નાખતો.(15)

ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਅਰੁ ਪਾਰਬਤੀ ਜਾਤ ਹੁਤੈ ਨਰ ਨਾਹਿ ॥
mahaa rudr ar paarabatee jaat hutai nar naeh |

એકવાર (દેવ) શિવ અને (તેમની પત્ની) પાર્વતી ત્યાંથી પસાર થઈ રહ્યા હતા.

ਤਾ ਕੋ ਦੁਖਿਤ ਬਿਲੋਕਿ ਕੈ ਦਯਾ ਭਈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੧੬॥
taa ko dukhit bilok kai dayaa bhee man maeh |16|

તેને યાતનામાં જોઈને, તેઓને તેના પર દયા આવી.(16)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

ચોપાઈ

ਦਯਾ ਮਾਨ ਯੌ ਬਚਨ ਉਚਾਰੇ ॥
dayaa maan yau bachan uchaare |

દયાળુ બનીને (તેઓએ) આમ કહ્યું,

ਸੁਨਹੁ ਸਾਹੁ ਕੇ ਸੁਤ ਦੁਖ੍ਰਯਾਰੇ ॥
sunahu saahu ke sut dukhrayaare |

તેઓ દયાળુ બનીને બોલ્યા, 'સાંભળો, શાહના દુઃખી પુત્ર તમે,

ਜਾਇ ਚਮਰੁ ਤੂ ਤੂ ਮੁਖ ਕਹਿ ਹੈ ॥
jaae chamar too too mukh keh hai |

જેને તમે તમારા મોઢે કહેશો 'તું ચપટી',

ਛੇਰੀ ਲਗੀ ਭੂੰਮ ਮੈ ਰਹਿ ਹੈ ॥੧੭॥
chheree lagee bhoonm mai reh hai |17|

'તમે જે બકરીને અટકી જવાનો આદેશ કરશો, તે સૂઈ જશે.(17)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

દોહીરા

ਜਬੈ ਉਝਰੁ ਤੂ ਭਾਖਿ ਹੈ ਤੁਰਤ ਵਹੈ ਛੁਟਿ ਜਾਇ ॥
jabai ujhar too bhaakh hai turat vahai chhutt jaae |

'અને જ્યારે પણ તમે કહેશો, ઉઠો,

ਜਬ ਲਗਿਯੋ ਕਹਿ ਹੈ ਨਹੀ ਮਰੈ ਧਰਨਿ ਲਪਟਾਇ ॥੧੮॥
jab lagiyo keh hai nahee marai dharan lapattaae |18|

બકરી ઉઠશે અને મરશે નહિ.'(8)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

ચોપાઈ

ਜਬੈ ਚਮਰੁ ਤੂ ਵਹਿ ਮੁਖ ਕਹੈ ॥
jabai chamar too veh mukh kahai |

જ્યારે તેણે (શિવ) પોતાના મુખમાંથી કહ્યું, 'તમે મને પીંચ કરો'

ਚਿਮਟਿਯੋ ਅਧਰ ਧਰਨਿ ਸੋ ਰਹੈ ॥
chimattiyo adhar dharan so rahai |

હવે જ્યારે પણ તે કહેતો, અટકી જાવ, તે (બકરી) સૂઈ જતી.

ਸਾਚੁ ਬਚਨ ਸਿਵ ਕੋ ਜਬ ਭਯੋ ॥
saach bachan siv ko jab bhayo |

જ્યારે શિવના શબ્દો સાચા પડ્યા,

ਤਬ ਤਿਹ ਚਿਤ ਯਹ ਠਾਟ ਠਟ੍ਰਯੋ ॥੧੯॥
tab tih chit yah tthaatt tthattrayo |19|

શિવના શબ્દો સાચા પડતાં તેણે આ યુક્તિ રમવાનું નક્કી કર્યું.(19)