હે કૃષ્ણ! તમને મારી સાથે લડવા માટે કોણે ઉશ્કેર્યો છે?, અને તમે યુદ્ધના મેદાનમાંથી ભાગી રહ્યા નથી
હવે મારે તને શું મારવું? મારું હૃદય ખૂબ જ દિલગીર છે (તમારા માટે).
“મારા હૃદયમાં દયા જાગી છે, માટે હું તને શા માટે મારીશ? તમારા મૃત્યુ વિશે સાંભળીને તમારા બધા મિત્રો પણ પળવારમાં મૃત્યુ પામશે.”1647.
આ સાંભળીને શ્રી કૃષ્ણ ધનુષ અને બાણ લઈને ક્રોધિત થઈને ખડગ સિંહની સામે ઊભા રહ્યા.
આવી વાત સાંભળીને કૃષ્ણ ક્રોધે ભરાઈને ખડગ સિંહ પર પડ્યા અને કવિના કહેવા પ્રમાણે તેણે બે ઘર (ખૂબ ટૂંકા ગાળા) સુધી યુદ્ધ ચાલુ રાખ્યું.
ક્યારેક કૃષ્ણ તો ક્યારેક રાજાએ બીજાને રથમાંથી પડવા દીધા
આ તમાશો જોઈને મિનિસ્ટ્રેલ્સ રાજા અને કૃષ્ણની સ્તુતિ કરવા લાગ્યા.1648.
આ બાજુ કૃષ્ણે પોતાના રથ પર બેસાડ્યો અને બીજી બાજુ રાજા ખડગ સિંહ પોતાના વાહન પર ચઢ્યા.
રાજાએ ક્રોધમાં આવીને સ્કેબાર્ડમાંથી તેની તલવાર કાઢી
પાંડવોની સેના પણ ક્રોધથી ભડકી ઉઠી.
એવું લાગતું હતું કે શસ્ત્રો અને શસ્ત્રોનો અવાજ વૈદિક મંત્રોના પઠનનો હતો.1649.
દુર્યોધનની સેનાને જોઈને રાજાએ તીરો વરસાવ્યા
તેણે ઘણા યોદ્ધાઓને તેમના રથથી વંચિત કરી, તેમને યમના ધામમાં મોકલી દીધા
ભીષ્મ પિતા, દ્રોણાચાર્ય અને અન્ય યોદ્ધાઓ યુદ્ધમાંથી ભાગી ગયા છે, અને કોઈ (રાજા સમક્ષ) રહેતું નથી.
ભીષ્મ અને દ્રોણ જેવા યોદ્ધાઓ યુદ્ધના મેદાનમાંથી ભાગી ગયા અને વિજયની બધી આશા છોડીને, તેઓ ખડગ સિંહ સમક્ષ ફરી આવ્યા નહીં.1650.
દોહરા
દ્રોણાચાર્યના પુત્ર (અશ્વસ્થામા) કર્ણ ('ભાનુજ') અને કૃપાચાર્ય ભાગી ગયા છે અને કોઈએ સહન કર્યું નથી.
તેમની સહનશક્તિનો ત્યાગ કરીને, દ્રોણનો પુત્ર, સૂર્ય અને કૃપાચાર્યનો પુત્ર ભાગી ગયો અને ભયંકર લડાઈ જોઈને ભૂર્શ્વ અને દુર્યોધન પણ ભાગી ગયા.1651.
સ્વય્યા
બધાને ભાગતા જોઈને યુધિષ્ઠર ભગવાન કૃષ્ણ પાસે ગયા અને કહ્યું,
બધાને નાસી જતા જોઈને યુધિષ્ઠરે કૃષ્ણને કહ્યું, “આ રાજા ખૂબ જ શક્તિશાળી છે અને કોઈનાથી હટતો નથી.
કર્ણ, ભીષ્મ પિતામ, દ્રોણાચાર્ય, કૃપાચાર્ય, અર્જન અને ભીમ સૈન વગેરે અમે (બધાએ) મહાન યુદ્ધ કર્યું છે.
“અમે કરણ, ભીષ્મ, ડ્રોન, કૃપાચાર્ય, અર્જુન, ભીમ વગેરેને અમારી સાથે લઈને તેની સાથે ભયંકર યુદ્ધ કર્યું છે પરંતુ તે યુદ્ધમાંથી સહેજ પણ દૂર ન રહ્યો અને આપણે બધાએ શરણાગતિ સ્વીકારવી પડી.1652.
ભીષ્મ, કર્ણ અને દુર્યોધન અને ભીમસેન ઘણા યુદ્ધ લડ્યા છે.
“ભીષ્મ, કરણ, દુર્યોધન, ભીમ વગેરેએ સતત યુદ્ધ કર્યું અને બલરામ, કૃતવર્મા, સત્યક વગેરે પણ તેમના મનમાં અત્યંત ક્રોધિત થઈ ગયા.
“બધા યોદ્ધાઓ પરાજિત થઈ રહ્યા છે
હે પ્રભુ! હવે તમારા મનમાં શું છે, જે તમે કરવા માંગો છો? હવે બધા યોદ્ધાઓ ભાગી રહ્યા છે અને હવે તેમના પર અમારું કોઈ નિયંત્રણ નથી.” 1653.
રુદ્ર વગેરેના બધા ગણો, જેઓ ત્યાં હતા અને બીજા બધા દેવતાઓ હતા, તે બધા એકસાથે રાજા ખડગસિંહ પર પડ્યા.
તે બધાને આવતા જોઈને આ પરાક્રમી યોદ્ધાએ ધનુષ્ય ખેંચીને બધાને પડકાર ફેંક્યો
તેમાંથી કેટલાક, જેઓ ઘાયલ થયા હતા, નીચે પડી ગયા હતા અને કેટલાક ભયભીત બનીને ભાગ્યા હતા
જે યોદ્ધાઓ નિર્ભયતાથી લડ્યા હતા, તેઓ આખરે રાજા દ્વારા માર્યા ગયા હતા.1654.
સૂર્ય, કુબેર, ગરુડ વગેરે પર વિજય મેળવ્યા બાદ રાજાએ ગણેશને ઘાયલ કરીને બેભાન કરી દીધા.
ગણેશને જમીન પર પડેલા જોઈને વરુણ, સૂર્ય અને ચંદ્રમા ત્યાંથી ભાગી ગયા
શિવ જેવો વીર પણ ચાલ્યો ગયો અને રાજા સમક્ષ આવ્યો નહિ
જે કોઈ રાજાની સામે આવ્યો, ગુસ્સે થઈને રાજાએ તેને હાથના ફટકાથી જમીન પર પછાડી દીધો.1655.
દોહરા
બ્રહ્માએ કૃષ્ણને કહ્યું, “તમે ધર્મના ગુરુ છો
અને તે જ સમયે શિવે બ્રહ્માને હસતાં હસતાં કહ્યું, 1656
સ્વય્યા
“અમારા જેવા ઘણા પરાક્રમી યોદ્ધાઓ રાજા સાથે વીરતાપૂર્વક લડ્યા છે, પરંતુ કોઈ તેને મારી શક્યું નથી.
ત્યારે શિવે બ્રહ્માને આગળ કહ્યું:
“ઇન્દ્ર, યમ અને આપણે બધાએ રાજા સાથે ભયંકર યુદ્ધ કર્યું છે
ચૌદ જગતની સેના ભયભીત છે, પણ રાજાની શક્તિમાં સહેજ પણ ઘટાડો થયો નથી.” 1657.
દોહરા
અહીં બ્રહ્મા ('પંકજ-પુટ') અને શિવ ('ત્રિનૈન') ચિંતન કરે છે
આ રીતે બ્રહ્મા અને શિવ આ બાજુ પરામર્શ કરી રહ્યા છે અને બીજી બાજુ સૂર્યાસ્ત થયો, ચંદ્ર ઊગ્યો અને રાત પડી.1658.
ચૌપાઈ
બંને સેનાઓ ખૂબ જ પરેશાન થઈ ગઈ છે