વિષ્ણુ ગુસ્સે ન થયા અને તેમના પગ પકડીને તેમને આ રીતે કહ્યું,2460
ભૃગુને સંબોધિત વિષ્ણુની વાણી:
સ્વય્યા
વિષ્ણુએ પગનો પ્રહાર લીધો અને હસીને બ્રાહ્મણને કહ્યું,
હસતાં હસતાં પગનો ફટકો સહન કરતાં વિષ્ણુએ બ્રાહ્મણને કહ્યું, “મારું હૃદય વજ્ર જેવું (કઠણ) છે અને તારા પગમાં કદાચ ઈજા થઈ હશે.
“હું તમારી પાસેથી વરદાન માંગું છું, કૃપા કરીને મને ગુના માટે માફ કરો અને મને આ વરદાન આપો
"જ્યારે પણ હું સંસારમાં અવતરું છું, ત્યારે તમારા પગના નિશાન મારી કમર પર અંકિત રહે છે."2461.
જ્યારે કૃષ્ણે આ કહ્યું ત્યારે ઋષિને અત્યંત આનંદ થયો
તેમની આગળ પ્રણામ કર્યા પછી તેઓ તેમના સંન્યાસમાં પાછા આવ્યા,
અને રુદ્ર, બ્રહ્મા અને વિષ્ણુનું રહસ્ય તે દરેકને ઘરે પહોંચાડી દીધું
અને કહ્યું કે કૃષ્ણ વાસ્તવમાં ભગવાન (ભગવાન) હતા, આપણે બધાએ તેમને યાદ કરવા જોઈએ.”2462.
જ્યારે ભૃગુ પરત ફરે છે ત્યારે તે બધાને તમામ એપિસોડ સંભળાવે છે ત્યારે બધા ઓ
તેઓએ કૃષ્ણનું ધ્યાન કર્યું અને કૃષ્ણને શોધી કાઢ્યું અને જોયું કે કૃષ્ણ અનંત દયાના સાગર છે અને વેદ પણ તેમનું વર્ણન કરી શકતા નથી.
રુદ્ર તેના ગળામાં ખોપરીની માળા લઈને બેઠો રહે છે અને દેખાવ કરે છે
આપણે તેમને યાદ નહિ કરીએ અને માત્ર ભગવાન કૃષ્ણને યાદ કરીશું.2463.
જ્યારે ભૃગુએ ઘરે પાછા આવીને બધાને આ વાત પહોંચાડી, ત્યારે બધાને કૃષ્ણ યાદ આવ્યા
જેમ યજ્ઞમાં ભૂત અને મિત્રોને અણગમતા ગણવામાં આવે છે, તેવી જ રીતે રુદ્રની સ્થાપના થઈ હતી.
બ્રહ્મા કોણ છે? તેને હાથમાં માળા લઈને કોણે જપવું જોઈએ (કારણ કે) તેની સાથે (પરમ શક્તિ) મળી શકતી નથી.
અને એ પણ નક્કી હતું કે બ્રહ્માને યાદ કરવાથી કોઈ તેમનો સાક્ષાત્કાર કરી શકશે નહીં, માટે માત્ર બ્રહ્માનું જ ધ્યાન કરો અને બાકીના બધાને યાદ ન કરો.2464.
બચિત્તર નાટકમાં કૃષ્ણાવતાર (દશમ સ્કંધ પુરાણ પર આધારિત) માં "ભૃગુ દ્વારા પગના પ્રહારના એપિસોડનું વર્ણન" શીર્ષકવાળા પ્રકરણનો અંત.
અર્જુન દ્વારા બ્રાહ્મણ માટે અંતિમ સંસ્કારની તૈયારી પરંતુ તેમાં પોતાને અગ્નિદાહ આપવાનો વિચાર
ચૌપાઈ
ત્યાં એક બ્રાહ્મણ હતો, તે શ્રી કિશનના ઘરે આવ્યો.
એક બ્રાહ્મણે અત્યંત વેદનામાં કૃષ્ણના ઘરે કહ્યું, “મારા બધા પુત્રો યમ દ્વારા માર્યા ગયા છે.
મારા બધા પુત્રો જામ દ્વારા માર્યા ગયા છે.
હે પ્રભુ! હું પણ તમારા રાજ્યમાં જીવિત છું.” 2465.
સ્વય્યા
ત્યારે અર્જુન તેના વિલાપ અને દુઃખને જોઈને ક્રોધથી ભરાઈ ગયો
તે, આ વિચારીને, કે તે તેનું રક્ષણ કરી શકતો નથી, તે શરમાઈ ગયો અને પોતાને બાળી નાખવાનું વિચારવા લાગ્યો
પછી શ્રી કૃષ્ણ તેમની પાસે ગયા અને (અર્જનને) હઠ (મુક્ત થવા) સમજાવ્યું.
તે સમયે કૃષ્ણ ત્યાં પહોંચ્યા અને તેમને સમજાવીને તેઓ રથ પર ચઢ્યા અને તેઓ તેમને પોતાની સાથે લઈ જવા લાગ્યા.2466.
શ્રી કૃષ્ણ એવી જગ્યાએ ચાલ્યા ગયા જ્યાં ખૂબ જ અંધારું હતું અને (કંઇ) દેખાતું ન હતું.
ચાલતાં ચાલતાં કૃષ્ણ એક એવી જગ્યાએ પહોંચ્યા, જ્યાં એવું ઘોર અંધારું હતું કે જો બાર સૂર્યો ઉગે અને તો એ અંધકારનો અંત આવી શકે.
ગભરાયેલા અર્જુનને સમજાવતાં કૃષ્ણે કહ્યું, “ચિંતા ન કર
આપણે ડિસ્કસના પ્રકાશમાં રસ્તો જોઈ શકીશું.”2467.
ચૌપાઈ
જ્યાં શેષનાગ ઋષિ પર 'શેષસાઈ'
તેઓ ત્યાં પહોંચ્યા જ્યાં સર્વના ભગવાન શેષનાગની પથારી પર સૂતા હતા
જ્યારે (શેષસાઈ) જાગી ગયા અને શ્રી કૃષ્ણને જોયા (સંસારમાંથી નિધન પામ્યા),
કૃષ્ણને જોઈને તે જાગી ગયો અને અત્યંત પ્રસન્ન થયો.2468.
હે કૃષ્ણ! તમે આ જગ્યાએ કેવી રીતે આવ્યા?
“હે કૃષ્ણ! તમે અહીં કેવી રીતે આવ્યા છો? આ જાણીને મને આનંદ થયો, તમે જાઓ ત્યારે બ્રાહ્મણ છોકરાઓને તમારી સાથે લઈ જાઓ
અમે જાણીએ છીએ, હવે બ્રાહ્મણ-છોકરો લો.
થોડીવાર અહીં બેસો અને મને તમારી હાજરીનો આનંદ આપો.”2469.
કૃષ્ણને સંબોધિત વિષ્ણુનું ભાષણ: CHAUPAI
જ્યારે શ્રીકૃષ્ણના હાથમાં બ્રાહ્મણના બાળકો આવ્યા.
પછી તેણે આ શબ્દોનો પાઠ કર્યો.
જાવ અને બ્રાહ્મણને બાળક આપો