ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 229

ਕੰਠ ਅਭੂਖਨ ਛੰਦ ॥

kantth abhookhan chhand |

കാന്ത് ആഭൂഷൺ സ്‌റ്റാൻസ

ਜਾਉ ਕਹਾ ਪਗ ਭੇਟ ਕਹਉ ਤੁਹ ॥

jaau kahaa pag bhett khau tuh |

എവിടേയ്‌ക്ക് പോകണം, ഞാൻ നിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ തൊട്ടിട്ട് പറയുന്നു, ഹേ രാമ!

ਲਾਜ ਨ ਲਾਗਤ ਰਾਮ ਕਹੋ ਮੁਹ ॥

laaj na laagat raam kaho muh |

��ഓ റാം! നിൻ്റെ പാദങ്ങൾ തൊട്ട ശേഷം ഞാൻ ഇപ്പോൾ എവിടെ പോകണം? ഞാൻ നാണിക്കാതിരിക്കുമോ?

ਮੈ ਅਤਿ ਦੀਨ ਮਲੀਨ ਬਿਨਾ ਗਤ ॥

mai at deen maleen binaa gat |

കാരണം ഞാൻ അങ്ങേയറ്റം താഴ്ന്നവനും വൃത്തികെട്ടവനും മര്യാദയില്ലാത്തവനുമാണ്.

ਰਾਖ ਲੈ ਰਾਜ ਬਿਖੈ ਚਰਨਾਮ੍ਰਿਤ ॥੨੮੭॥

raakh lai raaj bikhai charanaamrit |287|

ഞാൻ വളരെ താഴ്ന്നവനും വൃത്തികെട്ടവനും ചലനരഹിതനുമാണ്. ഹേ രാം! നിൻ്റെ രാജ്യം നിയന്ത്രിക്കുകയും നിൻ്റെ അമൃത പാദങ്ങളാൽ അതിനെ മഹത്വപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുക.

ਚਛ ਬਿਹੀਨ ਸੁਪਛ ਜਿਮੰ ਕਰ ॥

chachh biheen supachh jiman kar |

കണ്ണില്ലാത്ത പക്ഷിയെപ്പോലെ (വീഴുന്നു).

ਤਿਉ ਪ੍ਰਭ ਤੀਰ ਗਿਰਯੋ ਪਗ ਭਰਥਰ ॥

tiau prabh teer girayo pag bharathar |

ഒരു പക്ഷി കാഴ്ചയില്ലാത്തവനാകുന്നത് പോലെ, ഭാരതം രാമൻ്റെ മുന്നിൽ വീണു.

ਅੰਕ ਰਹੇ ਗਹ ਰਾਮ ਤਿਸੈ ਤਬ ॥

ank rahe gah raam tisai tab |

രാമൻ ഉടനെ (അവനെ) പിടിച്ച് ആലിംഗനം ചെയ്തു.

ਰੋਇ ਮਿਲੇ ਲਛਨਾਦਿ ਭਯਾ ਸਭ ॥੨੮੮॥

roe mile lachhanaad bhayaa sabh |288|

അതേ സമയം രാമൻ അവനെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തുപിടിച്ചു, അവിടെ ലക്ഷ്മണനും സഹോദരന്മാരും കരഞ്ഞു.288.

ਪਾਨਿ ਪੀਆਇ ਜਗਾਇ ਸੁ ਬੀਰਹ ॥

paan peeae jagaae su beerah |

വെള്ളം കുടിച്ച് (ശ്രീരാമൻ) സഹോദരനെ അറിയിച്ചു

ਫੇਰਿ ਕਹਯੋ ਹਸ ਸ੍ਰੀ ਰਘੁਬੀਰਹ ॥

fer kahayo has sree raghubeerah |

ധീരനായ ഭരതന് വെള്ളം കൊടുത്ത് ബോധം തെളിഞ്ഞു. റാം വീണ്ടും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ਤ੍ਰਿਯੋਦਸ ਬਰਖ ਗਏ ਫਿਰਿ ਐਹੈ ॥

triyodas barakh ge fir aaihai |

പതിമൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞങ്ങൾ മടങ്ങിവരും.

ਜਾਹੁ ਹਮੈ ਕਛੁ ਕਾਜ ਕਿਵੈਹੈ ॥੨੮੯॥

jaahu hamai kachh kaaj kivaihai |289|

പതിമൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞങ്ങൾ മടങ്ങിവരും, ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ തിരികെ പോകുക, കാരണം എനിക്ക് കാട്ടിൽ ചില ജോലികൾ ചെയ്യാനുണ്ട്.

ਚੀਨ ਗਏ ਚਤੁਰਾ ਚਿਤ ਮੋ ਸਭ ॥

cheen ge chaturaa chit mo sabh |

എല്ലാ മിടുക്കന്മാരും (പുരുഷന്മാർ) അവരുടെ മനസ്സിൽ മനസ്സിലാക്കി () രാമചന്ദ്രൻ ഉണ്ടാകുന്നതിന് മറ്റൊരു ലക്ഷ്യമുണ്ടെന്ന്.

ਸ੍ਰੀ ਰਘੁਬੀਰ ਕਹੀ ਅਸ ਕੈ ਜਬ ॥

sree raghubeer kahee as kai jab |

രാമൻ ഇത് പറഞ്ഞപ്പോൾ, എല്ലാ ആളുകൾക്കും അതിൻ്റെ സാരാംശം മനസ്സിലായി (അവന് കാട്ടിൽ വെച്ച് അസുരന്മാരെ കൊല്ലണം എന്ന്).

ਮਾਤ ਸਮੋਧ ਸੁ ਪਾਵਰਿ ਲੀਨੀ ॥

maat samodh su paavar leenee |

(ശ്രീരാമൻ നൽകിയ) ഉന്നതമായ അറിവ് (അതായത് സ്വീകരിച്ച്) പരാജയപ്പെടുത്തി, (ഭരത്) രാമൻ്റെ ചുവടുകൾ സ്വീകരിച്ചു.

ਅਉਰ ਬਸੇ ਪੁਰ ਅਉਧ ਨ ਚੀਨੀ ॥੨੯੦॥

aaur base pur aaudh na cheenee |290|

രാമൻ്റെ നിർദ്ദേശങ്ങൾക്ക് ഭക്തിപൂർവ്വം കീഴടങ്ങുകയും സന്തുഷ്ടമായ മനസ്സോടെ ഭരതൻ രാമൻ്റെ ചെരിപ്പുകൾ എടുത്ത് അയോധ്യയുടെ അംഗീകാരം മറന്ന് അതിൻ്റെ പരിധിക്കപ്പുറത്തേക്ക് ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങി.290.

ਸੀਸ ਜਟਾਨ ਕੋ ਜੂਟ ਧਰੇ ਬਰ ॥

sees jattaan ko joott dhare bar |

(ഭാരതൻ തൻ്റെ തലയിൽ ജടകളുടെ മനോഹരമായ ഒരു കെട്ട് ധരിച്ചിരുന്നു).

ਰਾਜ ਸਮਾਜ ਦੀਯੋ ਪਊਵਾ ਪਰ ॥

raaj samaaj deeyo paoovaa par |

തലയിൽ മെടഞ്ഞ മുടിയും ധരിച്ച് അദ്ദേഹം രാജകീയമായ എല്ലാ ജോലികളും ആ ചെരിപ്പുകൾക്ക് സമർപ്പിച്ചു.

ਰਾਜ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਹੋਤ ਉਜਿਆਰੈ ॥

raaj kare din hot ujiaarai |

നേരം വെളുക്കുമ്പോൾ ഭരതൻ സംസ്ഥാനത്തിൻ്റെ ജോലി ചെയ്തു

ਰੈਨਿ ਭਏ ਰਘੁਰਾਜ ਸੰਭਾਰੈ ॥੨੯੧॥

rain bhe raghuraaj sanbhaarai |291|

പകൽ അവൻ ആ ചെരിപ്പിൻ്റെ താങ്ങോടെ തൻ്റെ രാജകീയ ചുമതലകൾ നിറവേറ്റുകയും രാത്രിയിൽ അവയെ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.291.

ਜਜਰ ਭਯੋ ਝੁਰ ਝੰਝਰ ਜਿਉ ਤਨ ॥

jajar bhayo jhur jhanjhar jiau tan |

(ഭരതൻ്റെ) ശരീരം ഉണങ്ങിയ ബ്രയർ പോലെ പൊള്ളയായി.

ਰਾਖਤ ਸ੍ਰੀ ਰਘੁਰਾਜ ਬਿਖੈ ਮਨ ॥

raakhat sree raghuraaj bikhai man |

ഭരതൻ്റെ ശരീരം ഉണങ്ങി ജീർണ്ണമായി, എന്നിട്ടും അവൻ രാമൻ്റെ ഓർമ്മ എപ്പോഴും മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ചു.

ਬੈਰਿਨ ਕੇ ਰਨ ਬਿੰਦ ਨਿਕੰਦਤ ॥

bairin ke ran bind nikandat |

(അവൻ) യുദ്ധത്തിൽ ശത്രുക്കളുടെ സൈന്യത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നു.

ਭਾਖਤ ਕੰਠਿ ਅਭੂਖਨ ਛੰਦਤ ॥੨੯੨॥

bhaakhat kantth abhookhan chhandat |292|

ഇതോടൊപ്പം അവൻ ശത്രുക്കളുടെ സംഘങ്ങളെ നശിപ്പിക്കുകയും ആഭരണങ്ങൾക്ക് പകരം ജപമാലകൾ മാലകളായി ധരിക്കുകയും ചെയ്തു.292.

ਝੂਲਾ ਛੰਦ ॥

jhoolaa chhand |

ജൂല സ്റ്റാൻസ

ਇਤੈ ਰਾਮ ਰਾਜੰ ॥

eitai raam raajan |

(ആയുന്നു) രാമൻ രാജാവ്

ਕਰੈ ਦੇਵ ਕਾਜੰ ॥

karai dev kaajan |

അവർ ദൈവവേല ചെയ്യുന്നു.

ਧਰੋ ਬਾਨ ਪਾਨੰ ॥

dharo baan paanan |

കയ്യിൽ അമ്പും വില്ലും ഉണ്ട്

ਭਰੈ ਬੀਰ ਮਾਨੰ ॥੨੯੩॥

bharai beer maanan |293|

ഈ വശത്ത് രാജാവ് അസുരന്മാരെ കൊന്ന് ദേവകർമങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു, അവൻ വില്ലു കയ്യിൽ എടുത്ത് വീരനെപ്പോലെ കാണപ്പെടുന്നു.293.

ਜਹਾ ਸਾਲ ਭਾਰੇ ॥

jahaa saal bhaare |

ആ വർഷത്തെ വലിയ മരങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നിടം

ਦ੍ਰੁਮੰ ਤਾਲ ਨਯਾਰੇ ॥

druman taal nayaare |

വ്യത്യസ്ത താളങ്ങളുടെ ചിറകുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു,

ਛੁਏ ਸੁਰਗ ਲੋਕੰ ॥

chhue surag lokan |

ആകാശം തൊടുന്നവർ

ਹਰੈ ਜਾਤ ਸੋਕੰ ॥੨੯੪॥

harai jaat sokan |294|

കാട്ടിൽ സാലിൻറെ മരങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നിടത്ത് മറ്റ് മരങ്ങൾ, ടാൻസ് മുതലായവ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിൻ്റെ മഹത്വം സ്വർഗ്ഗതുല്യമായി തോന്നുകയും എല്ലാ ദുഃഖങ്ങളെയും നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.294.

ਤਹਾ ਰਾਮ ਪੈਠੇ ॥

tahaa raam paitthe |

രാമൻ ആ വീട്ടിലേക്ക് കയറി

ਮਹਾਬੀਰ ਐਠੇ ॥

mahaabeer aaitthe |

വളരെ അഭിമാനിയായ നായകനായിരുന്നു.

ਲੀਏ ਸੰਗਿ ਸੀਤਾ ॥

lee sang seetaa |

(അവർ) സീതയെ കൂടെ കൊണ്ടുപോയി

ਮਹਾ ਸੁਭ੍ਰ ਗੀਤਾ ॥੨੯੫॥

mahaa subhr geetaa |295|

രാമൻ ആ സ്ഥലത്ത് താമസിച്ചു, ഒരു വീരയോദ്ധാവിനെപ്പോലെ കാണപ്പെട്ടു, ഒരു ദിവ്യഗാനം പോലെ സീത അവനോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു.295.

ਬਿਧੁੰ ਬਾਕ ਬੈਣੀ ॥

bidhun baak bainee |

(അവൾ) ഒരു കാക്കയെപ്പോലെയുള്ള ശബ്ദത്തോടെ,

ਮ੍ਰਿਗੀ ਰਾਜ ਨੈਣੀ ॥

mrigee raaj nainee |

മാൻ കണ്ണുള്ള,

ਕਟੰ ਛੀਨ ਦੇ ਸੀ ॥

kattan chheen de see |

നേർത്ത മൂടികൾ

ਪਰੀ ਪਦਮਨੀ ਸੀ ॥੨੯੬॥

paree padamanee see |296|

അവൾ മാധുര്യമുള്ള ഒരു സ്ത്രീയായിരുന്നു, അവളുടെ കണ്ണുകൾ മാൻ രാജ്ഞിയെപ്പോലെയായിരുന്നു, അവൾക്ക് മെലിഞ്ഞവളും അവൾ ഒരു യക്ഷിയെപ്പോലെയും ഒരു പദ്മിനി (സ്ത്രീകൾക്കിടയിൽ) 296.

ਝੂਲਨਾ ਛੰਦ ॥

jhoolanaa chhand |

ജൂലാന സ്റ്റാൻസ

ਚੜੈ ਪਾਨ ਬਾਨੀ ਧਰੇ ਸਾਨ ਮਾਨੋ ਚਛਾ ਬਾਨ ਸੋਹੈ ਦੋਊ ਰਾਮ ਰਾਨੀ ॥

charrai paan baanee dhare saan maano chachhaa baan sohai doaoo raam raanee |

രാമൻ തൻ്റെ കൈകളിൽ മൂർച്ചയുള്ള അമ്പുകളാൽ മഹത്വമുള്ളതായി കാണപ്പെടുന്നു, രാമൻ്റെ രാജ്ഞിയായ സീത അവളുടെ കണ്ണുകളുടെ മനോഹരമായ അമ്പുകളാൽ ഗംഭീരമായി കാണപ്പെടുന്നു.

ਫਿਰੈ ਖਿਆਲ ਸੋ ਏਕ ਹਵਾਲ ਸੇਤੀ ਛੁਟੇ ਇੰਦ੍ਰ ਸੇਤੀ ਮਨੋ ਇੰਦ੍ਰ ਧਾਨੀ ॥

firai khiaal so ek havaal setee chhutte indr setee mano indr dhaanee |

അവൾ രാമനോടൊപ്പം കറങ്ങുന്നു, അവൻ്റെ തലസ്ഥാനമായ ഇന്ദ്രനിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെട്ടതുപോലെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ആടിയുലയുന്നതുപോലെയുള്ള ചിന്തകളിൽ മുഴുകി.

ਮਨੋ ਨਾਗ ਬਾਕੇ ਲਜੀ ਆਬ ਫਾਕੈ ਰੰਗੇ ਰੰਗ ਸੁਹਾਬ ਸੌ ਰਾਮ ਬਾਰੇ ॥

mano naag baake lajee aab faakai range rang suhaab sau raam baare |

നാഗങ്ങളുടെ മഹത്വത്തിന് നാണക്കേടുണ്ടാക്കുന്ന അവളുടെ ജടയുടെ അഴിഞ്ഞ മുടി രാമന് ബലിയായി മാറുന്നു.

ਮ੍ਰਿਗਾ ਦੇਖਿ ਮੋਹੇ ਲਖੇ ਮੀਨ ਰੋਹੇ ਜਿਨੈ ਨੈਕ ਚੀਨੇ ਤਿਨੋ ਪ੍ਰਾਨ ਵਾਰੇ ॥੨੯੭॥

mrigaa dekh mohe lakhe meen rohe jinai naik cheene tino praan vaare |297|

അവളെ നോക്കുന്ന മാനുകൾ അവളെ വശീകരിക്കുന്നു, അവളുടെ സൗന്ദര്യം നോക്കുന്ന മത്സ്യങ്ങൾക്ക് അവളോട് അസൂയ തോന്നുന്നു, അവളെ കണ്ടവരെല്ലാം അവൾക്കായി സ്വയം ത്യാഗം ചെയ്തു.297.