ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 458

ਸ੍ਰੋਨਤ ਕੀ ਸਰਤਾ ਤਹਾ ਚਲੀ ਮਹਾ ਅਰਿਰਾਇ ॥

sronat kee sarataa tahaa chalee mahaa ariraae |

അവിടെ ഒച്ചയുണ്ടാക്കി ചോരപ്പുഴ ഒഴുകുകയാണ്

ਮੇਦ ਮਾਸ ਮਜਿਯਾ ਬਹੁਤ ਬੈਤਰੁਨੀ ਕੇ ਭਾਇ ॥੧੬੦੭॥

med maas majiyaa bahut baitarunee ke bhaae |1607|

രക്തപ്രവാഹം അവിടെ ഒഴുകി, അത് വൈതർണി മാംസപ്രവാഹം പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.1607.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਮਚਿਯੋ ਰਨ ਦਾਰੁਨ ਦਿਲਾਵਰ ਦਲੇਲ ਖਾ ਸਿਚਾਨਨ ਕੀ ਭਾਤਿ ਰਨ ਭੂਮਿ ਝਟਪਟੀ ਸੀ ॥

machiyo ran daarun dilaavar dalel khaa sichaanan kee bhaat ran bhoom jhattapattee see |

ഭയാനകമായ ഒരു യുദ്ധം ആരംഭിച്ചു, ദിലാവർ ഖാൻ, ദലേൽ ഖാൻ തുടങ്ങിയവർ ഒരു ഫാൽക്കണിനെപ്പോലെ വേഗത്തിൽ യുദ്ധത്തിൽ ചേർന്നു.

ਹਟੀ ਨ ਨਿਪਟ ਖਟਪਟੀ ਸੁਭਟਨ ਹੂੰ ਕੀ ਆਨਨ ਕੀ ਆਭਾ ਤਾ ਕੀ ਲਾਗੈ ਨੈਕੁ ਲਟੀ ਸੀ ॥

hattee na nipatt khattapattee subhattan hoon kee aanan kee aabhaa taa kee laagai naik lattee see |

പൂർണ്ണമായും സ്ഥിരതയുള്ള ഈ യോദ്ധാക്കൾ നാശത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്, അവരുടെ മഹത്വം കണ്ണുകൾക്ക് ആകർഷകമായി തോന്നുന്നു

ਭੂਪਤਿ ਸੰਭਾਰ ਕੈ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਪਾਨਿ ਤਾਨਿ ਅਭਿਮਾਨ ਕੈ ਸੰਘਾਰੀ ਸੈਨ ਬਚੀ ਫੂਟੀ ਫਟੀ ਸੀ ॥

bhoopat sanbhaar kai kripaan paan taan abhimaan kai sanghaaree sain bachee foottee fattee see |

രാജാവും വാളെടുത്തു

ਕਹੂੰ ਬਾਜ ਮਾਰੇ ਕਹੂੰ ਗਿਰੇ ਗਜ ਭਾਰੇ ਭਾਰੇ ਭੂਪ ਮਾਨੋ ਕਰੀ ਭਟ ਕਟੀ ਬਨ ਕਟੀ ਸੀ ॥੧੬੦੮॥

kahoon baaj maare kahoon gire gaj bhaare bhaare bhoop maano karee bhatt kattee ban kattee see |1608|

അഹങ്കാരത്തോടെ ആനകളെ തകർത്ത് നശിപ്പിച്ച, യോദ്ധാക്കളെ രാജാവ് മരങ്ങൾ വെട്ടി കാട്ടിൽ എറിഞ്ഞതുപോലെ വെട്ടിനിരത്തി.1608.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਖੜਗ ਸਿੰਘ ਤਬ ਖੜਗ ਗਹਿ ਅਤਿ ਚਿਤਿ ਕੋਪ ਬਢਾਇ ॥

kharrag singh tab kharrag geh at chit kop badtaae |

അന്നേരം ഖരഗ് സിംഗ് വാളെടുത്ത് ചിട്ടിയിൽ കോപം വർദ്ധിപ്പിച്ചു

ਸੈਨ ਮਲੇਛਨ ਕੀ ਹਨੀ ਜਮਪੁਰਿ ਦਈ ਪਠਾਇ ॥੧੬੦੯॥

sain malechhan kee hanee jamapur dee patthaae |1609|

അപ്പോൾ ഖരഗ് സിംഗ് തൻ്റെ വാൾ കോപത്തോടെ പിടിച്ച്, യമൻ്റെ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് മലേഷുകളുടെ സൈന്യത്തെ അയച്ചു.1609.

ਸੋਰਠਾ ॥

soratthaa |

സോർത്ത

ਦੋਇ ਛੂਹਨੀ ਸੈਨ ਜਬ ਮਲੇਛ ਕੀ ਨ੍ਰਿਪ ਹਨੀ ॥

doe chhoohanee sain jab malechh kee nrip hanee |

രാജാവ് (ഖരഗ് സിംഗ്) തൊട്ടുകൂടാത്ത രണ്ട് മലെക് സൈന്യത്തെ കൊന്നപ്പോൾ

ਅਉਰ ਸੁਭਟ ਜੇ ਐਨਿ ਚਲੇ ਨਾਮ ਕਬਿ ਦੇਤ ਕਹਿ ॥੧੬੧੦॥

aaur subhatt je aain chale naam kab det keh |1610|

രാജാവ് മലേച്ച സൈന്യത്തിൻ്റെ രണ്ട് വലിയ യൂണിറ്റുകളെ നശിപ്പിച്ചപ്പോൾ, യുദ്ധത്തിനായി മുന്നേറിയ ശേഷിക്കുന്ന യോദ്ധാക്കൾ, അവരുടെ പേര് ഇങ്ങനെയാണ്, 1610

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਭੀਮ ਗਦਾ ਕਰਿ ਭੀਮ ਲੀਏ ਇਖੁਧੀ ਕਟਿ ਸੋ ਕਸਿ ਪਾਰਥ ਧਾਯੋ ॥

bheem gadaa kar bheem lee ikhudhee katt so kas paarath dhaayo |

ഭീമൻ ഗദയും അർജ്ജുനൻ അരക്കെട്ടും ആവനാഴിയിൽ മുറുക്കി മുന്നോട്ട് നടന്നു

ਰਾਇ ਜੁਧਿਸਟਰ ਲੈ ਧਨੁ ਹਾਥਿ ਚਲਿਯੋ ਚਿਤ ਮੈ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਯੋ ॥

raae judhisattar lai dhan haath chaliyo chit mai at krodh badtaayo |

യുധിഷ്ഠർ തൻ്റെ വില്ലും അമ്പും കൈകളിൽ വഹിച്ചു

ਭ੍ਰਾਤ ਬਲੀ ਦੋਊ ਸਾਥ ਲੀਏ ਦਲੁ ਜੇਤਕ ਸੰਗ ਹੁਤੋ ਸੁ ਬੁਲਾਯੋ ॥

bhraat balee doaoo saath lee dal jetak sang huto su bulaayo |

അവൻ ശക്തരായ രണ്ട് സഹോദരന്മാരെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി, തനിക്കുണ്ടായിരുന്ന അത്രയും സൈന്യത്തെ (അവനെയും) വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ਐਸੇ ਭਿਰੇ ਬ੍ਰਿਤਰਾਸੁਰ ਸਿਉ ਮਘਵਾ ਰਿਸਿ ਕੈ ਜਿਮ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥੧੬੧੧॥

aaise bhire britaraasur siau maghavaa ris kai jim judh machaayo |1611|

അവൻ സഹോദരന്മാരെയും സൈന്യത്തെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി ഇന്ദ്രനെപ്പോലെ വ്രതാസുരനുമായി യുദ്ധം തുടങ്ങി.1611.

ਸੋਰਠਾ ॥

soratthaa |

സോർത്ത

ਮਨ ਮਹਿ ਕੋਪ ਬਢਾਇ ਸੁਭਟਨ ਸਭੈ ਸੁਨਾਇ ਕੈ ॥

man meh kop badtaae subhattan sabhai sunaae kai |

മനസ്സിൽ ദേഷ്യം ഉയർത്തി എല്ലാ യോദ്ധാക്കളോടും പറഞ്ഞു

ਖੜਗ ਸਿੰਘ ਸਮੁਹਾਇ ਬਚਨ ਕਹਤ ਭਯੋ ਕ੍ਰਿਸਨ ਸਿਉ ॥੧੬੧੨॥

kharrag singh samuhaae bachan kahat bhayo krisan siau |1612|

മനസ്സിൽ കുപിതനായി, ഖരഗ് സിംഗ് കൃഷ്ണൻ്റെ മുമ്പിൽ ചെന്ന് എല്ലാ യോദ്ധാക്കളെയും കേട്ട് സംസാരിച്ചു.1612.

ਖੜਗੇਸ ਬਾਚ ਸਭਨ ਭਟਨ ਸੋ ॥

kharrages baach sabhan bhattan so |

എല്ലാ യോദ്ധാക്കളെയും അഭിസംബോധന ചെയ്ത് ഖരഗ് സിംഗിൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਪਸਚਿਮ ਸੂਰ ਚੜੈ ਕਬਹੂ ਅਰੁ ਗੰਗ ਬਹੀ ਉਲਟੀ ਜੀਅ ਆਵੈ ॥

pasachim soor charrai kabahoo ar gang bahee ulattee jeea aavai |

“സൂര്യൻ പടിഞ്ഞാറ് നിന്ന് ഉദിക്കുകയും ഗംഗ അതിൻ്റെ ഗതിക്ക് വിപരീതമായി ഒഴുകുകയും ചെയ്താലും

ਜੇਠ ਕੇ ਮਾਸ ਤੁਖਾਰ ਪਰੇ ਬਨ ਅਉਰ ਬਸੰਤ ਸਮੀਰ ਜਰਾਵੈ ॥

jetth ke maas tukhaar pare ban aaur basant sameer jaraavai |

ജ്യേഷ്ഠമാസത്തിൽ മഞ്ഞുപെയ്യുകയും വസന്തത്തിൻ്റെ കാറ്റ് കത്തുന്ന ചൂട് നൽകുകയും ചെയ്താലും

ਲੋਕ ਹਲੈ ਧਰੂਅ ਕੋ ਜਲ ਕੋ ਥਲੁ ਹੁਇ ਥਲ ਕੋ ਕਬਹੂੰ ਜਲ ਜਾਵੈ ॥

lok halai dharooa ko jal ko thal hue thal ko kabahoon jal jaavai |

ധ്രുവങ്ങൾ ചലിക്കട്ടെ, ജലത്തിന് പകരം ഭൂമി നൽകട്ടെ, ഭൂമിക്ക് പകരം വെള്ളം നൽകട്ടെ;

ਕੰਚਨ ਕੋ ਨਗੁ ਪੰਖਨ ਧਾਰਿ ਉਡੈ ਖੜਗੇਸ ਨ ਪੀਠ ਦਿਖਾਵੈ ॥੧੬੧੩॥

kanchan ko nag pankhan dhaar uddai kharrages na peetth dikhaavai |1613|

"സ്ഥിരമായ ധ്രുവനക്ഷത്രം നീങ്ങിയാലും, ജലം സമതലമായും സമതലമായും മാറിയാലും, സുമേരു പർവ്വതം ചിറകടിച്ച് പറന്നാലും, ഖരഗ് സിംഗ് യുദ്ധക്കളത്തിൽ നിന്ന് ഒരിക്കലും തിരിച്ചുവരില്ല.1613.

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਧਨੁ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ ਲਹਿ ਕੈ ਚਹਿ ਕੈ ਬਹੁ ਬੀਰ ਕਟੇ ॥

yau keh kai dhan ko geh kai leh kai cheh kai bahu beer katte |

ഇത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തൻ്റെ വില്ലിൽ പിടിച്ച്, സന്തോഷകരമായ മാനസികാവസ്ഥയിൽ, അവൻ നിരവധി യോദ്ധാക്കളെ വെട്ടിക്കളഞ്ഞു.

ਇਕ ਧਾਇ ਪਰੈ ਪੁਨਿ ਸਾਮੁਹਿ ਹ੍ਵੈ ਇਕ ਭਾਜਿ ਗਏ ਇਕ ਸੂਰ ਲਟੇ ॥

eik dhaae parai pun saamuhi hvai ik bhaaj ge ik soor latte |

ചില യോദ്ധാക്കൾ യുദ്ധം ചെയ്യാൻ അവൻ്റെ മുന്നിൽ വന്നു, ചിലർ ഓടി, ചില യോദ്ധാക്കൾ ഭൂമിയിൽ വീണു

ਬਲਬੰਡ ਘਨੇ ਛਿਤ ਪੈ ਪਟਕੇ ਭਟ ਐਸੀ ਦਸਾ ਬਹੁ ਹੇਰਿ ਹਟੇ ॥

balabandd ghane chhit pai pattake bhatt aaisee dasaa bahu her hatte |

അദ്ദേഹം നിരവധി യോദ്ധാക്കളെ നിലത്ത് വീഴ്ത്തി, അത്തരമൊരു യുദ്ധ ദൃശ്യം കണ്ട്, നിരവധി യോദ്ധാക്കൾ അവരുടെ ചുവടുകൾ പിൻവലിച്ചു.

ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਤਿਹ ਆਹਵ ਮੈ ਸੁ ਰਹੇ ਕੇਊ ਬੀਰ ਫਟੇ ਈ ਫਟੇ ॥੧੬੧੪॥

kab sayaam bhanai tih aahav mai su rahe keaoo beer fatte ee fatte |1614|

യുദ്ധക്കളത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന യോദ്ധാക്കൾക്ക് കുറച്ച് പരിക്കെങ്കിലും പറ്റിയിട്ടുണ്ടെന്ന് കവി പറയുന്നു.1614.

ਧਨੁ ਪਾਰਥ ਕੋ ਤਿਹ ਕਾਟਿ ਦਯੋ ਪੁਨਿ ਕਾਟਿ ਕੈ ਭੀਮ ਗਦਾ ਊ ਗਿਰਾਈ ॥

dhan paarath ko tih kaatt dayo pun kaatt kai bheem gadaa aoo giraaee |

അവൻ അർജ്ജുനൻ്റെ വില്ലും ഭീമൻ്റെ ഗദയും വീഴ്ത്തി

ਭੂਪਤਿ ਕੀ ਕਰਵਾਰ ਕਟੀ ਕਹੂੰ ਜਾਇ ਪਰੀ ਕਛੁ ਜਾਨਿ ਨ ਜਾਈ ॥

bhoopat kee karavaar kattee kahoon jaae paree kachh jaan na jaaee |

രാജാവിൻ്റെ വാൾ തന്നെ മുറിഞ്ഞു, എവിടെയാണ് വീണതെന്ന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല

ਭ੍ਰਾਤ ਦੋਊ ਅਰੁ ਸੈਨ ਘਨੀ ਅਤਿ ਰੋਸ ਭਰੀ ਨ੍ਰਿਪ ਊਪਰ ਧਾਈ ॥

bhraat doaoo ar sain ghanee at ros bharee nrip aoopar dhaaee |

യുധിഷ്ഠര രാജാവിൻ്റെ രണ്ട് സഹോദരന്മാരും ഒരു വലിയ സൈന്യവും രോഷാകുലരായി ഖരഗ് സിംഗിനെ ആക്രമിക്കുന്നു.

ਭੂਪਤਿ ਬਾਨ ਹਨੈ ਤਿਹ ਕਉ ਤਨ ਫੋਰਿ ਦਈ ਉਹ ਓਰਿ ਦਿਖਾਈ ॥੧੬੧੫॥

bhoopat baan hanai tih kau tan for dee uh or dikhaaee |1615|

അസംഖ്യം അർജ്ജുനൻ്റെയും ഭീമൻ്റെയും മേൽ രാജാവിൻ്റെ മേൽ വീണു, അവൻ തൻ്റെ ഉച്ചത്തിലുള്ള അസ്ത്രങ്ങൾ പ്രയോഗിച്ചു, എല്ലാവരുടെയും ശരീരങ്ങൾ തുളച്ചു.1615.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਸੈਨ ਅਛੂਹਨਿ ਤੁਰਤ ਹੀ ਦੀਨੀ ਤਿਨਹਿ ਸੰਘਾਰਿ ॥

sain achhoohan turat hee deenee tineh sanghaar |

തൊട്ടുകൂടാത്ത സൈന്യത്തെ അദ്ദേഹം ഉടൻ തന്നെ കൊന്നു

ਪੁਨਿ ਰਿਸਿ ਸਿਉ ਧਾਵਤ ਭਯੋ ਅਪੁਨੇ ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰਿ ॥੧੬੧੬॥

pun ris siau dhaavat bhayo apune sasatr sanbhaar |1616|

രാജാവ് ഉടൻ തന്നെ ഒരു വലിയ സൈനിക വിഭാഗത്തെ കൊന്നു, തുടർന്ന് ക്രോധത്തിൽ ആയുധങ്ങൾ പിടിച്ച് ശത്രുവിൻ്റെ മേൽ വീണു.1616.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਏਕ ਚਟਾਕ ਚਪੇਟ ਹਨੈ ਇਕ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਕਰਵਾਰ ਸੰਘਾਰੈ ॥

ek chattaak chapett hanai ik lai kar mai karavaar sanghaarai |

അവൻ ചില യോദ്ധാക്കളെ മറ്റ് ആയുധങ്ങളാൽ വധിച്ചു, ചിലരെ തൻ്റെ വാൾ കൈയിലെടുത്തു

ਏਕਨ ਕੇ ਉਰ ਫਾਰਿ ਕਟਾਰਨ ਕੇਸਨ ਤੇ ਗਹਿ ਏਕ ਪਛਾਰੈ ॥

ekan ke ur faar kattaaran kesan te geh ek pachhaarai |

അവൻ തൻ്റെ വാളുകൊണ്ട് ചിലരുടെ ഹൃദയം കീറിമുറിക്കുകയും പലരെയും മുടിയിൽ നിന്ന് പിടികൂടുകയും ചെയ്തു

ਏਕ ਚਲਾਇ ਦਏ ਦਸਹੂੰ ਦਿਸ ਏਕ ਡਰੇ ਮਰ ਗੇ ਬਿਨੁ ਮਾਰੈ ॥

ek chalaae de dasahoon dis ek ddare mar ge bin maarai |

അവൻ ചിലരെ പത്തു ദിക്കിലേക്കും എറിഞ്ഞു ചിതറിച്ചു, ചിലർ ഭയത്താൽ മാത്രം മരിച്ചു

ਪੈਦਲੁ ਕੋ ਦਲੁ ਮਾਰ ਦਯੋ ਦੁਹ ਹਾਥਨ ਹਾਥੀਨ ਦਾਤ ਉਖਾਰੈ ॥੧੬੧੭॥

paidal ko dal maar dayo duh haathan haatheen daat ukhaarai |1617|

അവൻ പടയാളികളുടെ സമ്മേളനങ്ങളെ കാലുകൊണ്ട് കൊന്നു, ഇരു കൈകളാലും ആനകളുടെ കൊമ്പുകൾ പിഴുതെറിഞ്ഞു.1617.

ਪਾਰਥ ਆਨਿ ਕਮਾਨ ਗਹੀ ਤਿਹ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਇਕ ਬਾਨ ਲਗਾਯੋ ॥

paarath aan kamaan gahee tih bhoopat ko ik baan lagaayo |

അർജൻ വന്ന് വില്ലെടുത്ത് രാജാവിന് നേരെ അമ്പ് എയ്തു.

ਲਾਗਤ ਹੀ ਅਵਸਾਨ ਗੁਮਾਨ ਗਯੋ ਖੜਗੇਸ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥

laagat hee avasaan gumaan gayo kharrages mahaa dukh paayo |

അർജ്ജുനൻ തൻ്റെ വില്ലു പിടിച്ച് രാജാവിൻ്റെ നേർക്ക് ഒരു അമ്പ് പ്രയോഗിച്ചു, അവൻ്റെ പ്രഹരം രാജാവിൻ്റെ അഭിമാനം നശിപ്പിക്കുകയും അവൻ അത്യധികം വേദന അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്തു.

ਪਉਰਖ ਪੇਖ ਕੈ ਜੀ ਹਰਿਖਿਓ ਬਲ ਟੇਰ ਨਰੇਸ ਸੁ ਐਸ ਸੁਨਾਯੋ ॥

paurakh pekh kai jee harikhio bal tter nares su aais sunaayo |

(അർജൻ്റെ) ധീരത കണ്ട് (ഖരഗ് സിംഗ്) അവൻ്റെ ഹൃദയം സന്തോഷിച്ചു, ഉച്ചത്തിൽ രാജാവ് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.

ਧੰਨ ਪਿਤਾ ਧੰਨ ਵੇ ਜਨਨੀ ਜੁ ਧਨੰਜੈ ਨਾਮ ਜਿਨੋ ਸੁਤ ਜਾਯੋ ॥੧੬੧੮॥

dhan pitaa dhan ve jananee ju dhananjai naam jino sut jaayo |1618|

അർജ്ജുനൻ്റെ ധീരത കണ്ട് രാജാവിൻ്റെ ഹൃദയം സന്തോഷിച്ചു, 'അദ്ദേഹത്തിന് ജന്മം നൽകിയ അർജ്ജുനൻ്റെ പേറ്റൻ്റുകൾക്ക് ധൈര്യം നൽകുക' എന്ന് അദ്ദേഹം കേൾക്കുന്നിടത്ത് പറഞ്ഞു.