ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 316

ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਬਿਲਾਵਲ ਮੈ ਜੁਰਿ ਬਾਹਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਥਾ ਇਹ ਸਾਜੈ ॥

gaavat geet bilaaval mai jur baahan sayaam kathaa ih saajai |

പരസ്പരം കൈപിടിച്ച് അവർ ബിലാവൽ രാഗത്തിൽ ഗാനങ്ങൾ ആലപിക്കുകയും കൃഷ്ണൻ്റെ കഥ വിവരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਅੰਗਿ ਅਨੰਗ ਬਢਿਓ ਤਿਨ ਕੇ ਪਿਖ ਕੈ ਜਿਹ ਲਾਜ ਕੋ ਭਾਜਨ ਭਾਜੈ ॥੨੪੦॥

ang anang badtio tin ke pikh kai jih laaj ko bhaajan bhaajai |240|

സ്നേഹത്തിൻ്റെ ദൈവം അവരുടെ കൈകാലുകളിൽ പിടി വർധിപ്പിക്കുന്നു, അവരെയെല്ലാം കാണുമ്പോൾ വിനയം പോലും ലജ്ജിക്കുന്നു.240.

ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਬਿਲਾਵਲ ਮੈ ਸਭ ਹੀ ਮਿਲਿ ਗੋਪਿਨ ਉਜਲ ਕਾਰੀ ॥

gaavat geet bilaaval mai sabh hee mil gopin ujal kaaree |

വെള്ളയും കറുപ്പും ഉള്ള എല്ലാ ഗോപികളും ഒരുമിച്ച് ബിലാവൽ (രാഗത്തിൽ) ഗാനങ്ങൾ ആലപിക്കുന്നു.

ਕਾਨਰ ਕੋ ਭਰਤਾ ਕਰਬੇ ਕਹੁ ਬਾਛਤ ਹੈ ਪਤਲੀ ਅਰੁ ਭਾਰੀ ॥

kaanar ko bharataa karabe kahu baachhat hai patalee ar bhaaree |

എല്ലാ കറുപ്പും വെളുപ്പും ഗോപികമാരും പാട്ടുകൾ പാടുന്നു, മെലിഞ്ഞതും ഭാരമുള്ളതുമായ എല്ലാ ഗോപികളും കൃഷ്ണനെ തങ്ങളുടെ ഭർത്താവായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു

ਸ੍ਯਾਮ ਕਰੈ ਤਿਨ ਕੇ ਮੁਖ ਕੌ ਪਿਖਿ ਜੋਤਿ ਕਲਾ ਸਸਿ ਕੀ ਫੁਨਿ ਹਾਰੀ ॥

sayaam karai tin ke mukh kau pikh jot kalaa sas kee fun haaree |

ശ്യാംകവി പറയുന്നു, തൻ്റെ മുഖം കണ്ട് നിലാവിൻ്റെ കല നഷ്ടപ്പെട്ടു.

ਨ੍ਰਹਾਵਤ ਹੈ ਜਮੁਨਾ ਜਲ ਮੈ ਜਨੁ ਫੂਲ ਰਹੀ ਗ੍ਰਿਹ ਮੈ ਫੁਲਵਾਰੀ ॥੨੪੧॥

nrahaavat hai jamunaa jal mai jan fool rahee grih mai fulavaaree |241|

അവരുടെ മുഖം കാണുമ്പോൾ, ചന്ദ്രൻ്റെ അമാനുഷിക ശക്തികൾ അവരുടെ തെളിച്ചം നഷ്ടപ്പെട്ടതായി തോന്നുന്നു, യമുനയിൽ കുളിക്കുമ്പോൾ, അവർ വീട്ടിൽ മനോഹരമായ പൂന്തോട്ടം പോലെ കാണപ്പെടുന്നു.241.

ਨ੍ਰਹਾਵਤ ਹੈ ਗੁਪੀਆ ਜਲ ਮੈ ਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਫੁਨਿ ਹਉਲ ਨ ਕੋ ॥

nrahaavat hai gupeea jal mai tin ke man mai fun haul na ko |

ഗോപികമാരെല്ലാം ഭയമില്ലാതെ കുളിക്കുന്നു

ਗੁਨ ਗਾਵਤ ਤਾਲ ਬਜਾਵਤ ਹੈ ਤਿਹ ਜਾਇ ਕਿਧੌ ਇਕ ਠਉਲਨ ਕੋ ॥

gun gaavat taal bajaavat hai tih jaae kidhau ik tthaulan ko |

അവർ കൃഷ്ണൻ്റെ പാട്ടുകൾ പാടി, ഈണം വായിക്കുന്നു, എല്ലാവരും ഒരു കൂട്ടമായി ഒത്തുകൂടി

ਮੁਖਿ ਤੇ ਉਚਰੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸਭੈ ਇਤਨੋ ਸੁਖ ਨ ਹਰਿ ਧਉਲਨ ਕੋ ॥

mukh te ucharai ih bhaat sabhai itano sukh na har dhaulan ko |

ഇന്ദ്രൻ്റെ കൊട്ടാരങ്ങളിൽ പോലും ഇത്രയും സുഖമില്ലെന്നാണ് അവരെല്ലാം പറയുന്നത്

ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਅਤਿ ਸਹੀ ਇਕ ਬਨਿਓ ਸਰ ਸੁੰਦਰ ਕਉਲਨ ਕੋ ॥੨੪੨॥

kab sayaam biraajat hai at sahee ik banio sar sundar kaulan ko |242|

അവയെല്ലാം താമരപ്പൂക്കൾ നിറഞ്ഞ ടാങ്ക് പോലെ ഗംഭീരമാണെന്ന് കവി പറയുന്നു.242.

ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਦੇਵੀ ਜੂ ਸੋ ॥

gopee baach devee joo so |

ദേവിയെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന ഗോപികമാരുടെ സംസാരം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਲੈ ਅਪੁਨੇ ਕਰ ਜੋ ਮਿਟੀਆ ਤਿਹ ਥਾਪ ਕਹੈ ਮੁਖ ਤੇ ਜੁ ਭਵਾਨੀ ॥

lai apune kar jo mitteea tih thaap kahai mukh te ju bhavaanee |

കയ്യിൽ കളിമണ്ണ് കൊണ്ട് തലോടിക്കൊണ്ട് അവൾ പറയുന്നു അതൊരു ദേവതയാണെന്ന്.

ਪਾਇ ਪਰੈ ਤਿਹ ਕੇ ਹਿਤ ਸੋ ਕਰਿ ਕੋਟਿ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਕਹੈ ਇਹ ਬਾਨੀ ॥

paae parai tih ke hit so kar kott pranaam kahai ih baanee |

കയ്യിൽ കളിമണ്ണ് എടുത്ത് ദേവിയുടെ രൂപം പ്രതിഷ്ഠിച്ച് അവരുടെ പാദങ്ങളിൽ തല കുനിച്ച് എല്ലാവരും പറയുന്നു.

ਪੂਜਤ ਹੈ ਇਹ ਤੇ ਹਮ ਤੋ ਤੁਮ ਦੇਹੁ ਵਹੈ ਜੀਅ ਮੈ ਹਮ ਠਾਨੀ ॥

poojat hai ih te ham to tum dehu vahai jeea mai ham tthaanee |

(ഓ ദുർഗ്ഗാ!) ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിലുള്ളത് ഞങ്ങൾക്ക് നൽകി ഞങ്ങൾ നിന്നെ ആരാധിക്കുന്നു.

ਹ੍ਵੈ ਹਮਰੋ ਭਰਤਾ ਹਰਿ ਜੀ ਮੁਖਿ ਸੁੰਦਰਿ ਹੈ ਜਿਹ ਕੋ ਸਸਿ ਸਾਨੀ ॥੨੪੩॥

hvai hamaro bharataa har jee mukh sundar hai jih ko sas saanee |243|

��ഹേ ദേവീ! ഞങ്ങളുടെ ഭർത്താവ് കൃഷ്ണൻ്റെ ചന്ദ്രസമാന മുഖമുള്ളവനായിരിക്കാൻ, ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയാഭിലാഷത്തിനനുസരിച്ച് വരം നൽകിയതിന് ഞങ്ങൾ നിന്നെ ആരാധിക്കുന്നു.243.

ਭਾਲਿ ਲਗਾਵਤ ਕੇਸਰ ਅਛਤ ਚੰਦਨ ਲਾਵਤ ਹੈ ਸਿਤ ਕੈ ॥

bhaal lagaavat kesar achhat chandan laavat hai sit kai |

നെറ്റിയിൽ (ദുർഗ്ഗാ വിഗ്രഹത്തിൻ്റെ) കുങ്കുമവും അരിയും പുരട്ടുകയും വെള്ള ചന്ദനം പുരട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਫੁਨਿ ਡਾਰਤ ਫੂਲ ਉਡਾਵਤ ਹੈ ਮਖੀਆ ਤਿਹ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਹਿਤ ਕੈ ॥

fun ddaarat fool uddaavat hai makheea tih kee at hee hit kai |

അവർ കാമദേവൻ്റെ നെറ്റിയിൽ കുങ്കുമം, അക്ഷതം, ചന്ദനം എന്നിവ പുരട്ടുന്നു, തുടർന്ന് പുഷ്പങ്ങൾ വർഷിച്ച് അവർ അവനെ സ്നേഹപൂർവ്വം ആരാധിക്കുന്നു

ਪਟ ਧੂਪ ਪਚਾਮ੍ਰਿਤ ਦਛਨਾ ਪਾਨ ਪ੍ਰਦਛਨਾ ਦੇਤ ਮਹਾ ਚਿਤ ਕੈ ॥

patt dhoop pachaamrit dachhanaa paan pradachhanaa det mahaa chit kai |

തുണി, ധൂപം, കലശം, ദച്ചൻ, പാൻ (വഴിപാടുകൾ മുതലായവ വഴി) ചിട്ടിയുടെ മുഴുവൻ ചായയും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.

ਬਰਬੇ ਕਹੁ ਕਾਨ੍ਰਹ ਉਪਾਉ ਕਰੈ ਮਿਤ ਹੋ ਸੋਊ ਤਾਤ ਕਿਧੌ ਕਿਤ ਕੈ ॥੨੪੪॥

barabe kahu kaanrah upaau karai mit ho soaoo taat kidhau kit kai |244|

അവർ വസ്ത്രങ്ങൾ, ധൂപം, പഞ്ചാമൃതം, മതപരമായ സമ്മാനങ്ങൾ, പ്രദക്ഷിണം എന്നിവ അർപ്പിക്കുകയും കൃഷ്ണനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, നമ്മുടെ മനസ്സിൻ്റെ ആഗ്രഹം നിറവേറ്റാൻ ഏതെങ്കിലും സുഹൃത്ത് ഉണ്ടായിരിക്കുമെന്ന് അവർ പറയുന്നു.244.

ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਦੇਵੀ ਜੂ ਸੋ ॥

gopee baach devee joo so |

ദേവിയെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന ഗോപികമാരുടെ സംസാരം:

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਦੈਤਨ ਸੰਘਾਰਨੀ ਪਤਿਤ ਲੋਕ ਤਾਰਨੀ ਸੁ ਸੰਕਟ ਨਿਵਾਰਨੀ ਕਿ ਐਸੀ ਤੂੰ ਸਕਤਿ ਹੈ ॥

daitan sanghaaranee patit lok taaranee su sankatt nivaaranee ki aaisee toon sakat hai |

(ഹേ ദേവീ!) നീ അസുരന്മാരെ കൊല്ലുന്നവനും വീണുപോയവരെ രക്ഷിക്കുന്നവനും ആപത്തുകൾ പരിഹരിക്കുന്നവനും അത്രയും ശക്തനാണ്.

ਬੇਦਨ ਉਧਾਰਨੀ ਸੁਰੇਾਂਦ੍ਰ ਰਾਜ ਕਾਰਨੀ ਪੈ ਗਉਰਜਾ ਕੀ ਜਾਗੈ ਜੋਤਿ ਅਉਰ ਜਾਨ ਕਤ ਹੈ ॥

bedan udhaaranee sureaandr raaj kaaranee pai gaurajaa kee jaagai jot aaur jaan kat hai |

��ഹേ ദേവീ! നീ അസുരന്മാരെ നശിപ്പിക്കുകയും പാപികളെ ഈ ലോകത്ത് നിന്ന് കടത്തിവിടുകയും കഷ്ടപ്പാടുകളെ അകറ്റുകയും ചെയ്യുന്ന ശക്തിയാണ്, നീ വേദങ്ങളുടെ വീണ്ടെടുപ്പുകാരനാണ്, ഗൗരിയുടെ പ്രകാശം ഇന്ദ്രന് രാജ്യം നൽകുന്നവനാണ്.

ਧੂਅ ਮੈ ਨ ਧਰਾ ਮੈ ਨ ਧਿਆਨ ਧਾਰੀ ਮੈ ਪੈ ਕਛੂ ਜੈਸੇ ਤੇਰੇ ਜੋਤਿ ਬੀਚ ਆਨਨ ਛਕਤਿ ਹੈ ॥

dhooa mai na dharaa mai na dhiaan dhaaree mai pai kachhoo jaise tere jot beech aanan chhakat hai |

ഭൂമിയിലും ആകാശത്തും നിന്നെപ്പോലെ മറ്റൊരു പ്രകാശമില്ല

ਦਿਨਸ ਦਿਨੇਸ ਮੈ ਦਿਵਾਨ ਮੈ ਸੁਰੇਸ ਮੈ ਸੁਪਤ ਮਹੇਸ ਜੋਤਿ ਤੇਰੀ ਐ ਜਗਤਿ ਹੈ ॥੨੪੫॥

dinas dines mai divaan mai sures mai supat mahes jot teree aai jagat hai |245|

നീ സൂര്യൻ, ചന്ദ്രൻ, നക്ഷത്രങ്ങൾ, ഇന്ദ്രൻ, ശിവൻ തുടങ്ങി എല്ലാത്തിലും പ്രകാശമായി തിളങ്ങുന്നു.

ਬਿਨਤੀ ਕਰਤ ਸਭ ਗੋਪੀ ਕਰਿ ਜੋਰਿ ਜੋਰਿ ਸੁਨਿ ਲੇਹੁ ਬਿਨਤੀ ਹਮਾਰੀ ਇਹ ਚੰਡਿਕਾ ॥

binatee karat sabh gopee kar jor jor sun lehu binatee hamaaree ih chanddikaa |

എല്ലാ ഗോപികമാരും കൈകോർത്ത് അപേക്ഷിക്കുന്നു (അങ്ങനെ പറഞ്ഞു) ഹേ ചണ്ഡികാ! ഞങ്ങളുടെ അപേക്ഷ കേൾക്കൂ.

ਸੁਰ ਤੈ ਉਬਾਰੇ ਕੋਟਿ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰੇ ਚੰਡ ਮੁੰਡ ਮੁੰਡ ਡਾਰੇ ਸੁੰਭ ਨਿਸੁੰਭ ਕੀ ਖੰਡਿਕਾ ॥

sur tai ubaare kott patit udhaare chandd mundd mundd ddaare sunbh nisunbh kee khanddikaa |

എല്ലാ ഗോപികമാരും കൂപ്പുകൈകളോടെ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു, ��ഹേ ചണ്ഡീ! ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പാപികളെ കടത്തിക്കൊണ്ടുപോയി ചന്ദ്, മുണ്ട്, സുംഭ്, നിശുംഭ് എന്നിവയെ നശിപ്പിച്ച ദൈവങ്ങളെയും നീ വീണ്ടെടുത്തതിനാൽ ഞങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥന കേൾക്കൂ.

ਦੀਜੈ ਮਾਗਿਯੋ ਦਾਨ ਹ੍ਵੈ ਪ੍ਰਤਛ ਕਹੈ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ਪੂਜੇ ਹਮ ਤੁਮੈ ਨਾਹੀ ਪੁਜੈ ਸੁਤ ਗੰਡਕਾ ॥

deejai maagiyo daan hvai pratachh kahai meree maaee pooje ham tumai naahee pujai sut ganddakaa |

��അമ്മേ! ചോദിച്ച വരം ഞങ്ങൾക്ക് നൽകേണമേ

ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਤਾ ਕੋ ਕਹਿਓ ਸੀਘ੍ਰ ਮਾਨ ਦੀਨੋ ਵਹੈ ਬਰ ਦਾਨ ਫੁਨਿ ਰਾਨਿਨ ਕੀ ਮੰਡਿਕਾ ॥੨੪੬॥

hvai kar prasanay taa ko kahio seeghr maan deeno vahai bar daan fun raanin kee manddikaa |246|

ഞങ്ങൾ നിന്നെയും ഗന്ധക നദിയുടെ പുത്രനായ ഷാലിഗ്രാമിനെയും ആരാധിക്കുന്നു, കാരണം അവൻ്റെ വാക്ക് സ്വീകരിക്കുന്നതിൽ നിങ്ങൾ സന്തുഷ്ടനായിരുന്നു, അതിനാൽ ഞങ്ങൾക്ക് അനുഗ്രഹം നൽകൂ.

ਦੇਵੀ ਜੀ ਬਾਚ ਗੋਪਿਨ ਸੋ ॥

devee jee baach gopin so |

ഗോപികമാരെ അഭിസംബോധന ചെയ്ത ദേവിയുടെ സംസാരം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਹ੍ਵੈ ਭਰਤਾ ਅਬ ਸੋ ਤੁਮਰੋ ਹਰਿ ਦਾਨ ਇਹੇ ਦੁਰਗਾ ਤਿਨ ਦੀਨਾ ॥

hvai bharataa ab so tumaro har daan ihe duragaa tin deenaa |

നിങ്ങളുടെ ഭർത്താവ് കൃഷ്ണനായിരിക്കും.'' ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ദുർഗ്ഗ അവർക്ക് അനുഗ്രഹം നൽകി.

ਸੋ ਧੁਨਿ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਸੁਨ ਕੈ ਤਿਨ ਕੋਟਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਤਬੈ ਉਠਿ ਕੀਨਾ ॥

so dhun sraunan mai sun kai tin kott pranaam tabai utth keenaa |

ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട് എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റ് ദേവിയെ ലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രാവശ്യം വണങ്ങി

ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਫੁਨਿ ਚੀਨਾ ॥

taa chhab ko jas uch mahaa kab ne apane man mai fun cheenaa |

അന്നത്തെ പ്രതിച്ഛായയുടെ മഹാവിജയം അങ്ങനെ കവി മനസ്സിൽ കരുതി.

ਹੈ ਇਨ ਕੋ ਮਨੁ ਕਾਨਰ ਮੈ ਅਉ ਜੋ ਪੈ ਰਸ ਕਾਨਰ ਕੇ ਸੰਗਿ ਭੀਨਾ ॥੨੪੭॥

hai in ko man kaanar mai aau jo pai ras kaanar ke sang bheenaa |247|

അവരെല്ലാം കൃഷ്ണപ്രണയത്തിൽ നിറയുകയും അവനിൽ ലയിക്കുകയും ചെയ്തുവെന്ന് കവി തൻ്റെ മനസ്സിൽ ഈ കാഴ്ചയെ ഈ വിധത്തിൽ കണക്കാക്കിയിട്ടുണ്ട്.247.

ਪਾਇ ਪਰੀ ਤਿਹ ਕੇ ਤਬ ਹੀ ਸਭ ਭਾਤਿ ਕਰੀ ਬਹੁ ਤਾਹਿ ਬਡਾਈ ॥

paae paree tih ke tab hee sabh bhaat karee bahu taeh baddaaee |

ദേവിയുടെ കാൽക്കൽ വീഴുന്ന ഗോപികമാരെല്ലാം പലവിധത്തിൽ അവളെ സ്തുതിക്കാൻ തുടങ്ങി

ਹੈ ਜਗ ਕੀ ਕਰਤਾ ਹਰਤਾ ਦੁਖ ਹੈ ਸਭ ਤੂ ਗਨ ਗੰਧ੍ਰਬ ਮਾਈ ॥

hai jag kee karataa harataa dukh hai sabh too gan gandhrab maaee |

ലോകമാതാവേ! ലോകത്തിൻ്റെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ നീക്കുന്നവനാണ് നീ, ഗണങ്ങളുടെയും ഗന്ധർവ്വന്മാരുടെയും മാതാവാണ്.

ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਈ ॥

taa chhab kee at hee upamaa kab ne mukh te im bhaakh sunaaee |

ആ അതിസൗന്ദര്യത്തിൻ്റെ ഉപമ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കവി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു

ਲਾਲ ਭਈ ਤਬ ਹੀ ਗੁਪੀਆ ਫੁਨਿ ਬਾਤ ਜਬੈ ਮਨ ਬਾਛਤ ਪਾਈ ॥੨੪੮॥

laal bhee tab hee gupeea fun baat jabai man baachhat paaee |248|

കൃഷ്ണനെ തങ്ങളുടെ ഭർത്താവായി തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാ ഗോപികമാരുടെയും മുഖങ്ങൾ സന്തോഷവും ലജ്ജയും നിറഞ്ഞു ചുവന്നതായി കവി പറയുന്നു.248.

ਲੈ ਬਰਦਾਨ ਸਭੈ ਗੁਪੀਆ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕੈ ਮਨਿ ਡੇਰਨ ਆਈ ॥

lai baradaan sabhai gupeea at aanand kai man dderan aaee |

വരം സ്വീകരിച്ച് ഗോപികമാരെല്ലാം മനസ്സിൽ സന്തോഷത്തോടെ വീട്ടിലെത്തി.

ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਸਭੈ ਮਿਲ ਕੈ ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਸੁ ਦੇਤ ਬਧਾਈ ॥

gaavat geet sabhai mil kai ik hvai kai prasanay su det badhaaee |

ആഗ്രഹിച്ച വരം ലഭിച്ചതിൽ സന്തുഷ്ടരായി ഗോപികമാർ തങ്ങളുടെ വീടുകളിലേക്ക് മടങ്ങി, പരസ്പരം അഭിനന്ദിക്കുകയും പാട്ടുകൾ പാടി സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

ਪਾਤਨ ਸਾਥ ਖਰੀ ਤਿਨ ਕੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਗਾਈ ॥

paatan saath kharee tin kee upamaa kab ne mukh te im gaaee |

അവരെല്ലാം നിരനിരയായി നിൽക്കുന്നു; അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഉപമയെ കവി ഇങ്ങനെ വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്:

ਮਾਨਹੁ ਪਾਇ ਨਿਸਾਪਤਿ ਕੋ ਸਰ ਮਧਿ ਖਿਰੀ ਕਵੀਆ ਧੁਰ ਤਾਈ ॥੨੪੯॥

maanahu paae nisaapat ko sar madh khiree kaveea dhur taaee |249|

പൂത്തുലഞ്ഞ താമരമൊട്ടുകൾ ടാങ്കിൽ നിൽക്കുകയും ചന്ദ്രനെ കാണുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ അവർ ഈ രീതിയിൽ ക്യൂവിൽ നിൽക്കുന്നു.249.

ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਜਮਨਾ ਜਲ ਮੈ ਮਿਲਿ ਧਾਇ ਗਈ ਸਭ ਹੀ ਗੁਪੀਆ ॥

praat bhe jamanaa jal mai mil dhaae gee sabh hee gupeea |

അതിരാവിലെ തന്നെ ഗോപികമാരെല്ലാം യമുനയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി

ਮਿਲਿ ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਚਲੀ ਤਿਹ ਜਾ ਕਰਿ ਆਨੰਦ ਭਾਮਿਨ ਮੈ ਕੁਪੀਆ ॥

mil gaavat geet chalee tih jaa kar aanand bhaamin mai kupeea |

അവർ പാട്ടുകൾ പാടി, ആനന്ദത്തിൽ അവരെ കണ്ടപ്പോൾ, "ആനന്ദം" ദേഷ്യത്തിലാണെന്ന് തോന്നി.

ਤਬ ਹੀ ਫੁਨਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਚਲੇ ਤਿਹ ਜਾ ਜਮੁਨਾ ਜਲ ਕੋ ਫੁਨਿ ਜਾ ਜੁ ਪੀਆ ॥

tab hee fun kaanrah chale tih jaa jamunaa jal ko fun jaa ju peea |

അതേ സമയം കൃഷ്ണയും അവിടെ പോയി ജമ്നയിൽ നിന്ന് വെള്ളം കുടിച്ചു. (കൃഷ്ണൻ വന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും നിശബ്ദരായി)

ਸੋਊ ਦੇਖਿ ਤਬੈ ਭਗਵਾਨ ਕਹੇ ਨਹਿ ਬੋਲਹੁ ਰੀ ਕਰਿ ਹੋ ਚੁਪੀਆ ॥੨੫੦॥

soaoo dekh tabai bhagavaan kahe neh bolahu ree kar ho chupeea |250|

അപ്പോൾ കൃഷ്ണനും യമുനയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് ഗോപികമാരെ കണ്ട് അവരോട് പറഞ്ഞു, "എന്താണ് നിങ്ങൾ സംസാരിക്കാത്തത്? പിന്നെ എന്തിനാണ് നിങ്ങൾ മിണ്ടാതിരിക്കുന്നത്?−250.