ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 468

ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਰਨ ਯਾ ਬਿਧਿ ਭੂਪਤਿ ਸਤ੍ਰਨਿ ਕੋ ਜਮ ਧਾਮਿ ਪਠਾਵੈ ॥੧੭੦੫॥

sayaam bhanai ran yaa bidh bhoopat satran ko jam dhaam patthaavai |1705|

ഈ രീതിയിൽ, കവിയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, അവൻ ശത്രുവിനെ യമൻ്റെ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് അയയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.1705.

ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਸੁਚੇਤ ਚਢਿਯੋ ਰਥਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਹਾ ਮਨ ਭੀਤਰ ਕੋਪ ਬਢਿਯੋ ਹੈ ॥

hvai kai suchet chadtiyo rath sayaam mahaa man bheetar kop badtiyo hai |

ബോധപൂർവ്വം, കൃഷ്ണൻ രഥത്തിൽ കയറിയിരിക്കുന്നു, (അവൻ്റെ) മനസ്സ് വളരെ ദേഷ്യത്തിലാണ്.

ਆਪਨ ਪਉਰਖ ਸੋਊ ਸੰਭਾਰ ਕੈ ਮ੍ਯਾਨਹੁ ਤੇ ਕਰਵਾਰਿ ਕਢਿਯੋ ਹੈ ॥

aapan paurakh soaoo sanbhaar kai mayaanahu te karavaar kadtiyo hai |

കൃഷ്ണൻ ബോധം വീണ്ടെടുത്തപ്പോൾ, രോഷാകുലനായി രഥത്തിൽ കയറി, തൻ്റെ മഹത്തായ ശക്തിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ച്, സ്കാർബറിൽ നിന്ന് വാളെടുത്തു.

ਧਾਇ ਪਰੇ ਰਿਸ ਖਾਇ ਘਨੀ ਅਰਿਰਾਇ ਮਨੋ ਨਿਧਿ ਨੀਰ ਹਢਿਯੋ ਹੈ ॥

dhaae pare ris khaae ghanee ariraae mano nidh neer hadtiyo hai |

അത്യധികം കോപാകുലനായി, അവൻ കടൽ പോലെ ഭയങ്കര ശത്രുവിൻ്റെ മേൽ വീണു

ਤਾਨਿ ਕਮਾਨਨਿ ਮਾਰਤ ਬਾਨਨ ਸੂਰਨ ਕੇ ਚਿਤ ਚਉਪ ਚਢਿਯੋ ਹੈ ॥੧੭੦੬॥

taan kamaanan maarat baanan sooran ke chit chaup chadtiyo hai |1706|

യോദ്ധാക്കളും തങ്ങളുടെ വില്ലുകൾ വലിച്ച് ആവേശത്തോടെ അസ്ത്രങ്ങൾ പ്രയോഗിച്ചു.1706.

ਬੀਰਨ ਘਾਇ ਕਰੇ ਜਬ ਹੀ ਤਬ ਪਉਰਖ ਭੂਪ ਕਬੰਧ ਸਮਾਰਿਓ ॥

beeran ghaae kare jab hee tab paurakh bhoop kabandh samaario |

നൈറ്റ്സ് അടിച്ചപ്പോൾ രാജാവിൻ്റെ ശരീരം ശക്തി ആഗിരണം ചെയ്തു.

ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰ ਤਬੈ ਅਪੁਨੇ ਇਨ ਨਾਸੁ ਕਰੋ ਚਿਤ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰਿਓ ॥

sasatr sanbhaar tabai apune in naas karo chit beech bichaario |

യോദ്ധാക്കൾ മുറിവേൽപ്പിക്കുമ്പോൾ, രാജാവിൻ്റെ തലയില്ലാത്ത തുമ്പിക്കൈ തൻ്റെ ശക്തിയെ നിയന്ത്രിക്കുകയും ആയുധമെടുക്കുകയും ചെയ്തു, ശത്രുവിനെ നശിപ്പിക്കാൻ മനസ്സിൽ കരുതി.

ਧਾਇ ਪਰਿਓ ਰਿਸਿ ਸਿਉ ਰਨ ਮੈ ਅਰਿ ਭਾਜਿ ਗਏ ਜਸੁ ਰਾਮ ਉਚਾਰਿਓ ॥

dhaae pario ris siau ran mai ar bhaaj ge jas raam uchaario |

കോപം കൊണ്ട് കുതിച്ചു, അവൻ യുദ്ധക്കളത്തിൽ വീണു, ശത്രു ഓടിപ്പോയി. (അതിൻ്റെ) യാഷ് (കവി) രാമ ഇപ്രകാരം ഉച്ചരിച്ചിട്ടുണ്ട്,

ਤਾਰਨ ਕੋ ਮਨੋ ਮੰਡਲ ਭੀਤਰ ਸੂਰ ਚਢਿਓ ਅੰਧਿਆਰਿ ਸਿਧਾਰਿਓ ॥੧੭੦੭॥

taaran ko mano manddal bheetar soor chadtio andhiaar sidhaario |1707|

അവൻ നക്ഷത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ ചന്ദ്രനെപ്പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, ചന്ദ്രൻ്റെ പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ഇരുട്ട് ഓടിപ്പോയി.1707.

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਤੇ ਆਦਿਕ ਬੀਰ ਗਏ ਭਜਿ ਕੈ ਨ ਕੋਊ ਠਹਿਰਾਨਿਓ ॥

sree jadubeer te aadik beer ge bhaj kai na koaoo tthahiraanio |

കൃഷ്ണനെപ്പോലുള്ള വീരന്മാർ ഓടിപ്പോയി, യോദ്ധാക്കൾ ആരും അവിടെ താമസിച്ചില്ല

ਆਹਵ ਭੂਮਿ ਮੈ ਭੂਪਤਿ ਕੋ ਸਬ ਸੂਰਨ ਮਾਨਹੁ ਕਾਲ ਪਛਾਨਿਓ ॥

aahav bhoom mai bhoopat ko sab sooran maanahu kaal pachhaanio |

എല്ലാ യോദ്ധാക്കൾക്കും രാജാവ് കാൽ (മരണം) പോലെ തോന്നി.

ਭੂਪ ਕਮਾਨ ਤੇ ਬਾਨ ਚਲੇ ਮਨੋ ਅੰਤਿ ਪ੍ਰਲੈ ਘਨ ਸਿਉ ਬਰਖਾਨਿਓ ॥

bhoop kamaan te baan chale mano ant pralai ghan siau barakhaanio |

രാജാവിൻ്റെ വില്ലിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന എല്ലാ അമ്പുകളും അന്ത്യദിനത്തിലെ മേഘങ്ങൾ പോലെ വർഷിച്ചു.

ਇਉ ਲਖਿ ਭਾਜਿ ਗਏ ਸਿਗਰੇ ਕਿਨਹੂੰ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸੰਗ ਜੁਧੁ ਨ ਠਾਨਿਓ ॥੧੭੦੮॥

eiau lakh bhaaj ge sigare kinahoon nrip ke sang judh na tthaanio |1708|

ഇതെല്ലാം കണ്ട് എല്ലാവരും ഓടിപ്പോയി, ആരും രാജാവുമായി യുദ്ധം ചെയ്തില്ല.1708.

ਸਬ ਹੀ ਭਟ ਭਾਜਿ ਗਏ ਜਬ ਹੀ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਤਬ ਭੂਪ ਭਯੋ ਅਨੁਰਾਗੀ ॥

sab hee bhatt bhaaj ge jab hee prabh ko tab bhoop bhayo anuraagee |

എല്ലാ യോദ്ധാക്കളും ഓടിപ്പോയപ്പോൾ രാജാവ് ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹിതനായി.

ਜੂਝ ਤਬੈ ਤਿਨ ਛਾਡਿ ਦਯੋ ਹਰਿ ਧਿਆਨ ਕੀ ਤਾਹਿ ਸਮਾਧਿ ਸੀ ਲਾਗੀ ॥

joojh tabai tin chhaadd dayo har dhiaan kee taeh samaadh see laagee |

യോദ്ധാക്കളെല്ലാം ഓടിപ്പോയപ്പോൾ രാജാവ് ഭഗവാനെ സ്മരിക്കുകയും യുദ്ധം ഉപേക്ഷിച്ച് ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തിയിൽ മുഴുകുകയും ചെയ്തു.

ਰਾਜ ਨ ਰਾਜ ਸਮਾਜ ਬਿਖੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਰਿ ਮੈ ਮਤਿ ਪਾਗੀ ॥

raaj na raaj samaaj bikhai kab sayaam kahai har mai mat paagee |

രാജാക്കന്മാരുടെ ആ സമൂഹത്തിൽ ഖരഗ് സിംഗ് എന്ന രാജാവിൻ്റെ മനസ്സ് ഭഗവാനിൽ ലയിച്ചു

ਧੀਰ ਗਹਿਓ ਧਰਿ ਠਾਢੋ ਰਹਿਓ ਕਹੋ ਭੂਪਤਿ ਤੇ ਅਬ ਕੋ ਬਡਭਾਗੀ ॥੧੭੦੯॥

dheer gahio dhar tthaadto rahio kaho bhoopat te ab ko baddabhaagee |1709|

അവൻ ഭൂമിയിൽ ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നു, രാജാവിനെപ്പോലെ ഭാഗ്യവാൻ മറ്റാരാണ്?1709.

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਬੀਰ ਸਭੋ ਧਰਿ ਡਾਰਨਿ ਕੋ ਜਬ ਘਾਤ ਬਨਾਯੋ ॥

sree jadubeer ko beer sabho dhar ddaaran ko jab ghaat banaayo |

ശ്രീകൃഷ്ണനും മറ്റെല്ലാ വീരന്മാരും ശരീരത്തെ താഴെയിറക്കാൻ (ചില) മാർഗം കണ്ടെത്തിയപ്പോൾ.

ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੇ ਮਿਲਿ ਕੈ ਫਿਰਿ ਕੈ ਇਹ ਪੈ ਪੁਨਿ ਬਾਨਨਿ ਓਘ ਚਲਾਯੋ ॥

sayaam bhane mil kai fir kai ih pai pun baanan ogh chalaayo |

രാജാവിനെ നിലത്ത് വീഴ്ത്താൻ കൃഷ്ണൻ്റെ യോദ്ധാക്കൾ ചിന്തിച്ചപ്പോൾ, അതേ സമയം അമ്പുകളുടെ കൂട്ടങ്ങൾ അവൻ്റെ മേൽ ചൊരിഞ്ഞു.

ਦੇਵਬਧੂ ਮਿਲ ਕੈ ਸਬਹੂੰ ਇਹ ਭੂਪ ਕਬੰਧ ਬਿਵਾਨਿ ਚਢਾਯੋ ॥

devabadhoo mil kai sabahoon ih bhoop kabandh bivaan chadtaayo |

എല്ലാ ദേവന്മാരും ദേവന്മാരും ചേർന്ന് രാജാവിൻ്റെ ഈ ശരീരം വിമാനത്തിൽ വഹിച്ചു.

ਕੂਦ ਪਰਿਓ ਨ ਬਿਵਾਨਿ ਚਢਿਯੋ ਪੁਨਿ ਸਸਤ੍ਰ ਲੀਏ ਰਨ ਭੂ ਮਧਿ ਆਯੋ ॥੧੭੧੦॥

kood pario na bivaan chadtiyo pun sasatr lee ran bhoo madh aayo |1710|

ദേവന്മാരുടെ എല്ലാ സ്ത്രീകളും ചേർന്ന് രാജാവിൻ്റെ തുമ്പിക്കൈ ഉയർത്തി വായുവാഹനത്തിൽ വച്ചു, എന്നിട്ടും അവൻ വാഹനത്തിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് ചാടി ആയുധങ്ങളുമെടുത്ത് യുദ്ധക്കളത്തിലെത്തി.1710.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਧਨੁਖ ਬਾਨ ਲੈ ਪਾਨ ਮੈ ਆਨਿ ਪਰਿਓ ਰਨ ਬੀਚ ॥

dhanukh baan lai paan mai aan pario ran beech |

അമ്പും വില്ലുമായി ധനുഷ് യുദ്ധക്കളത്തിലെത്തി.

ਸੂਰਬੀਰ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਹਨੇ ਲਲਕਾਰਿਯੋ ਤਬ ਮੀਚ ॥੧੭੧੧॥

soorabeer bahu bidh hane lalakaariyo tab meech |1711|

അമ്പും വില്ലും കയ്യിൽ എടുത്ത് യുദ്ധക്കളത്തിലെത്തി നിരവധി യോദ്ധാക്കളെ കൊന്ന് മരണത്തെ വെല്ലുവിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.1711.

ਚੌਪਈ ॥

chauapee |

ചൗപായി

ਅੰਤਕ ਜਮ ਜਬ ਲੈਨੇ ਆਵੈ ॥

antak jam jab laine aavai |

(രാജാവിനോട്) അന്തകനും യമനും എടുക്കാൻ വരുമ്പോൾ

ਲਖਿ ਤਿਹ ਕੋ ਤਬ ਬਾਨ ਚਲਾਵੈ ॥

lakh tih ko tab baan chalaavai |

യമൻ്റെ ദൂതന്മാർ അവനെ കൊണ്ടുപോകാൻ വന്നപ്പോൾ, അവൻ തൻ്റെ അസ്ത്രങ്ങൾ പോലും അവരുടെ നേരെ പ്രയോഗിച്ചു

ਮ੍ਰਿਤੁ ਪੇਖ ਕੈ ਇਤ ਉਤ ਟਰੈ ॥

mrit pekh kai it ut ttarai |

മരിച്ചവരെ കാണുമ്പോൾ അവൻ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നീങ്ങുന്നു.

ਮਾਰਿਓ ਕਾਲ ਹੂੰ ਕੋ ਨਹੀ ਮਰੈ ॥੧੭੧੨॥

maario kaal hoon ko nahee marai |1712|

അവൻ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നീങ്ങി, തൻ്റെ മരണം അടുത്തതായി അനുഭവപ്പെട്ടു, പക്ഷേ കാലിനാൽ (മരണം) കൊല്ലപ്പെടുമ്പോൾ അവൻ മരിക്കുന്നില്ല.1712.

ਪੁਨਿ ਸਤ੍ਰਨਿ ਦਿਸਿ ਰਿਸਿ ਕਰਿ ਧਾਯੋ ॥

pun satran dis ris kar dhaayo |

എന്നിട്ട് ദേഷ്യത്തോടെ ശത്രുക്കളുടെ ദിശയിലേക്ക് ഓടി

ਮਾਨਹੁ ਜਮ ਮੂਰਤਿ ਧਰਿ ਆਯੋ ॥

maanahu jam moorat dhar aayo |

അവൻ വീണ്ടും, ക്രോധത്തോടെ, ശത്രുവിൻ്റെ ദിശയിൽ വീണു, യമൻ തന്നെ നേരിട്ട് വരുന്നതായി തോന്നി.

ਇਉ ਸੁ ਜੁਧੁ ਬੈਰਿਨ ਸੰਗਿ ਕਰਿਓ ॥

eiau su judh bairin sang kario |

അങ്ങനെ അവൻ ശത്രുക്കളോട് യുദ്ധം ചെയ്തു.

ਹਰਿ ਹਰ ਬਿਧਿ ਸੁਭਟਨਿ ਮਨੁ ਡਰਿਓ ॥੧੭੧੩॥

har har bidh subhattan man ddario |1713|

ഇത് നിരീക്ഷിച്ച കൃഷ്ണനും ശിവനും മനസ്സിൽ രോഷാകുലരായപ്പോൾ അദ്ദേഹം ശത്രുക്കളോട് യുദ്ധം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.1713.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਹਾਰਿ ਪਰੈ ਮਨੁਹਾਰਿ ਕਰੈ ਕਹੈ ਇਉ ਨ੍ਰਿਪ ਜੁਧ ਬ੍ਰਿਥਾ ਨ ਕਰਈਯੈ ॥

haar parai manuhaar karai kahai iau nrip judh brithaa na kareeyai |

ക്ഷീണിതനായ അവർ രാജാവിനെ അനുനയിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി, “രാജാവേ! വ്യർത്ഥമായി ഇപ്പോൾ യുദ്ധം ചെയ്യരുത്

ਡਾਰਿ ਦੈ ਹਾਥਨ ਤੇ ਹਥੀਆਰਨ ਕੋਪ ਤਜੋ ਸੁਖ ਸਾਤਿ ਸਮਈਯੈ ॥

ddaar dai haathan te hatheeaaran kop tajo sukh saat sameeyai |

മൂന്നു ലോകങ്ങളിലും നിന്നെപ്പോലെ ഒരു യോദ്ധാവില്ല, നിൻ്റെ സ്തുതി ഈ ലോകങ്ങളിലെല്ലാം വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਸੂਰ ਨ ਕੋਊ ਭਯੋ ਤੁਮਰੇ ਸਮ ਤੇਰੋ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤਿਹੂੰ ਪੁਰਿ ਗਈਯੈ ॥

soor na koaoo bhayo tumare sam tero prataap tihoon pur geeyai |

“നിങ്ങളുടെ ആയുധങ്ങളും കോപവും ഉപേക്ഷിച്ച് ഇപ്പോൾ സമാധാനമായിരിക്കുക

ਛਾਡਤਿ ਹੈ ਹਮ ਸਸਤ੍ਰ ਸਬੈ ਸੁ ਬਿਵਾਨ ਚਢੋ ਸੁਰ ਧਾਮਿ ਸਿਧਈਯੈ ॥੧੭੧੪॥

chhaaddat hai ham sasatr sabai su bivaan chadto sur dhaam sidheeyai |1714|

ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ആയുധങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് സ്വർഗത്തിലേക്ക് പോകുന്നു, വിമാനത്തിൽ കയറുന്നു. ”1714.

ਅੜਿਲ ॥

arril |

ARIL

ਸਬ ਦੇਵਨ ਅਰੁ ਕ੍ਰਿਸਨ ਦੀਨ ਹ੍ਵੈ ਜਬ ਕਹਿਓ ॥

sab devan ar krisan deen hvai jab kahio |

എല്ലാ ദേവന്മാരും കൃഷ്ണനും നിർഭയമായി പറഞ്ഞപ്പോൾ

ਹਟੋ ਜੁਧ ਤੇ ਭੂਪ ਹਮੋ ਮੁਖਿ ਤ੍ਰਿਨ ਗਹਿਓ ॥

hatto judh te bhoop hamo mukh trin gahio |

എല്ലാ ദേവന്മാരും കൃഷ്ണനും വളരെ താഴ്മയോടെ ഈ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവരുടെ വായിൽ വൈക്കോൽ കത്തിയെടുത്തു, അവർ യുദ്ധക്കളത്തിൽ നിന്ന് പോയി.

ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਨਿ ਆਤੁਰ ਬੈਨ ਸੁ ਕੋਪੁ ਨਿਵਾਰਿਓ ॥

nrip sun aatur bain su kop nivaario |

(അവരുടെ) സങ്കടകരമായ വാക്കുകൾ കേട്ട് രാജാവ് കോപം ഉപേക്ഷിച്ചു.

ਹੋ ਧਨੁਖ ਬਾਨ ਦਿਓ ਡਾਰਿ ਰਾਮ ਮਨੁ ਧਾਰਿਓ ॥੧੭੧੫॥

ho dhanukh baan dio ddaar raam man dhaario |1715|

അപ്പോൾ അവരുടെ സങ്കട വാക്കുകൾ കേട്ട് രാജാവും കോപം ഉപേക്ഷിച്ച് അമ്പും വില്ലും ഭൂമിയിൽ വച്ചു.1715.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਕਿੰਨਰ ਜਛ ਅਪਛਰਨਿ ਲਯੋ ਬਿਵਾਨ ਚਢਾਇ ॥

kinar jachh apachharan layo bivaan chadtaae |

കിന്നരന്മാരും യക്ഷന്മാരും അപചാരരും (രാജാവിനെ) വിമാനത്തിൽ വഹിച്ചു.

ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਅਪਾਰ ਸੁਨਿ ਹਰਖੇ ਮੁਨਿ ਸੁਰ ਰਾਇ ॥੧੭੧੬॥

jai jai kaar apaar sun harakhe mun sur raae |1716|

കിന്നരന്മാരും യക്ഷന്മാരും സ്വർഗ്ഗീയ സ്ത്രീകളും അവനെ അരിവാഹനത്തിൽ കയറ്റി, അവനെ വാഴ്ത്തുന്ന ആർപ്പുവിളികൾ കേട്ട്, ദേവന്മാരുടെ രാജാവായ ഇന്ദ്രനും സന്തോഷിച്ചു.1716.