ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 396

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਮਾਧਵ ਊਧਵ ਲੈ ਅਪਨੇ ਸੰਗਿ ਏਕ ਸਮੈ ਕੁਬਿਜਾ ਗ੍ਰਿਹ ਆਏ ॥

maadhav aoodhav lai apane sang ek samai kubijaa grih aae |

ഒരിക്കൽ കൃഷ്ണൻ ഉധവനെയും കൂട്ടി കുബ്ജയുടെ വീട്ടിൽ വന്നു

ਏ ਸੁਨਿ ਆਗੇ ਹੀ ਆਏ ਲਏ ਮਨ ਭਾਵਤ ਦੇਖਿ ਸਭੈ ਸੁਖ ਪਾਏ ॥

e sun aage hee aae le man bhaavat dekh sabhai sukh paae |

കൃഷ്ണൻ വരുന്നതുകണ്ട് കുബ്ജൻ മുന്നേറി അവനെ സ്വാഗതം ചെയ്തു, അതുവഴി വലിയ സന്തോഷം ലഭിച്ചു

ਲੈ ਹਰਿ ਕੇ ਜੁਗ ਪੰਕਜ ਪਾਇਨ ਸੀਸ ਢੁਲਾਇ ਰਹੀ ਲਪਟਾਏ ॥

lai har ke jug pankaj paaein sees dtulaae rahee lapattaae |

(പിന്നെ) ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ രണ്ട് താമര പാദങ്ങൾ (കൈകളിൽ) എടുത്ത്, അവൾ (അവളുടെ) തല വെച്ചു (അവരെ ആശ്ലേഷിച്ചു).

ਐਸੋ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਜੀਯ ਮੋ ਜਿਮ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਮੋਰ ਘਟਾ ਘਹਰਾਏ ॥੯੮੬॥

aaiso hulaas badtiyo jeey mo jim chaatrik mor ghattaa ghaharaae |986|

അവൾ കൃഷ്ണൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങി, മേഘങ്ങളെ കണ്ട് മയിൽ സന്തോഷിക്കുന്നതുപോലെ അവളുടെ മനസ്സിൽ അത്യധികം പ്രസാദിച്ചു.986.

ਊਚ ਅਵਾਸ ਬਨਿਯੋ ਅਤਿ ਸੁਭ੍ਰਮ ਈਗਰ ਰੰਗ ਕੇ ਚਿਤ੍ਰ ਬਨਾਏ ॥

aooch avaas baniyo at subhram eegar rang ke chitr banaae |

അവളുടെ വാസസ്ഥലം വളരെ മനോഹരമാണ്, ചുവപ്പ് നിറത്തിലുള്ള പെയിൻ്റിംഗുകൾ ഉണ്ട്

ਚੰਦਨ ਧੂਪ ਕਦੰਬ ਕਲੰਬਕ ਦੀਪਕ ਦੀਪ ਤਹਾ ਦਰਸਾਏ ॥

chandan dhoop kadanb kalanbak deepak deep tahaa darasaae |

അവിടെ ചന്ദനം, അഗ്ഗർ, കടമ്പ് മരങ്ങൾ, മൺവിളക്കുകൾ എന്നിവയും കണ്ടു

ਲੈ ਪਰਜੰਕ ਤਹਾ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸਵਛ ਸੁ ਮਉਰ ਸੁਗੰਧ ਬਿਛਾਏ ॥

lai parajank tahaa at sundar savachh su maur sugandh bichhaae |

മനോഹരമായ ഒരു കിടക്കയുണ്ട്, അതിൽ ഒരു മനോഹരമായ കിടക്ക വിരിച്ചിരിക്കുന്നു

ਦੋ ਕਰ ਜੋਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਿਯੋ ਤਬ ਕੇਸਵ ਤਾ ਪਰ ਆਨਿ ਬੈਠਾਏ ॥੯੮੭॥

do kar jor pranaam kariyo tab kesav taa par aan baitthaae |987|

കുബ്ജ കൃഷ്ണനെ കൂപ്പുകൈകളോടെ അഭിവാദ്യം ചെയ്ത് സോഫയിൽ ഇരുത്തി.987.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਰਤਨ ਖਚਤ ਪੀੜਾ ਬਹੁਰ ਲ੍ਯਾਈ ਭਗਤਿ ਜਨਾਇ ॥

ratan khachat peerraa bahur layaaee bhagat janaae |

അപ്പോൾ ഭക്തി ഭക്തി പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന രത്നങ്ങൾ പതിച്ച ഒരു കല്ല് കൊണ്ടുവന്നു.

ਊਧਵ ਜੀ ਸੋ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਬੈਠਹੁ ਯਾ ਪਰ ਆਇ ॥੯੮੮॥

aoodhav jee so yau kahiyo baitthahu yaa par aae |988|

എന്നിട്ട് അവൾ ആഭരണങ്ങൾ പതിച്ച ഒരു ഇരിപ്പിടം കൊണ്ടുവന്ന് അതിൽ ഇരിക്കാൻ ഉധവനോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു.988.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਊਧਵ ਜੀ ਕੁਬਜਾ ਸੋ ਕਹੈ ਨਿਜੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਖੀ ਅਤਿ ਹੀ ਤੁਮਰੀ ਮੈ ॥

aoodhav jee kubajaa so kahai nij preet lakhee at hee tumaree mai |

അവളുടെ അങ്ങേയറ്റം അഗാധമായ സ്നേഹം താൻ ശ്രദ്ധിച്ചതായി ഉദ്ധവ കുബ്ജയോട് പറഞ്ഞു

ਹਉ ਅਤਿ ਦੀਨ ਅਧੀਨ ਅਨਾਥ ਨ ਬੈਠ ਸਕਉ ਸਮੁਹਾਇ ਹਰੀ ਮੈ ॥

hau at deen adheen anaath na baitth skau samuhaae haree mai |

താൻ വളരെ താഴ്ന്നവനാണെന്നും ദരിദ്രനാണെന്നും ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ മുന്നിൽ ഇരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നും അദ്ദേഹം കൂട്ടിച്ചേർത്തു

ਕਾਨ੍ਰਹ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤਬੈ ਉਠਿ ਪੀੜੇ ਕਉ ਦੀਨ ਉਠਾਇ ਕੇ ਵਾਹੀ ਘਰੀ ਮੈ ॥

kaanrah prataap tabai utth peerre kau deen utthaae ke vaahee gharee mai |

എന്നിട്ട് (ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ തേജസ്സ് കാണിക്കാൻ) അവൻ ഒരേ സമയം എഴുന്നേറ്റ് തലമുറയെ നൽകി.

ਪੈ ਇਤਨੋ ਕਰਿ ਕੈ ਭੂਅ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਗਹਿ ਪਾਇਨ ਨੇਹ ਛਰੀ ਮੈ ॥੯੮੯॥

pai itano kar kai bhooa baitth rahiyo geh paaein neh chharee mai |989|

കൃഷ്ണൻ്റെ മഹത്വം അനുഭവിച്ച്, ഇരിപ്പിടം മാറ്റിവെച്ച്, വാത്സല്യത്തോടെ കൃഷ്ണൻ്റെ പാദങ്ങൾ കൈകളിൽ പിടിച്ച്, അവൻ ഭൂമിയിൽ ഇരുന്നു.989.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਸੇਸ ਮਹੇਸ ਸੁਰੇਸ ਦਿਨੇਸ ਨਿਸੇਸ ਨ ਪਾਏ ॥

je pad pankaj ses mahes sures dines nises na paae |

ചരൺ-കമൽ ശേഷനാഗ, സഹേഷ്, ഇന്ദ്രൻ, സൂര്യൻ, ചന്ദ്രനെ ലഭിക്കാത്തവർ.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਬਖਾਨਿ ਪ੍ਰਮਾਨ ਕੈ ਗ੍ਯਾਨ ਨ ਗਾਏ ॥

je pad pankaj bed puraan bakhaan pramaan kai gayaan na gaae |

ശേഷനാഗനും ശിവനും സൂര്യനും ചന്ദ്രനും പ്രാപിക്കാനാവാത്തതും വേദങ്ങളിലും പുരാണങ്ങളിലും മറ്റും വിവരിച്ചിട്ടുള്ളതുമായ പാദങ്ങൾ.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਸਿਧ ਸਮਾਧਿ ਮੈ ਸਾਧਤ ਹੈ ਮਨਿ ਮੋਨ ਲਗਾਏ ॥

je pad pankaj sidh samaadh mai saadhat hai man mon lagaae |

സിദ്ധന്മാർ സമാധിയിൽ നട്ടുവളർത്തുന്ന താമര പാദങ്ങൾ, ഋഷിമാർ നിശബ്ദതയിൽ ധ്യാനിക്കുന്നു.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਕੇਸਵ ਕੇ ਅਬ ਊਧਵ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਸਹਰਾਏ ॥੯੯੦॥

je pad pankaj kesav ke ab aoodhav lai kar mai saharaae |990|

പ്രഗത്ഭർ അവരുടെ മയക്കത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്ന ആ പാദങ്ങൾ, ഇപ്പോൾ ഉധവൻ വളരെ വാത്സല്യത്തോടെ ആ പാദങ്ങളിൽ അമർത്തുന്നു.990.

ਸੰਤ ਸਹਾਰਤ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਮਹਾ ਬਿਗਸਿਯੋ ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੋਊ ॥

sant sahaarat sayaam ke paae mahaa bigasiyo man bheetar soaoo |

ആത്മീയ തലത്തിൽ അങ്ങേയറ്റം വികസിക്കുന്ന വിശുദ്ധന്മാർ, അവർ ഭഗവാൻ്റെ പാദങ്ങളുടെ മഹത്വം മാത്രം സഹിക്കുന്നു.

ਜੋਗਨ ਕੇ ਜੋਊ ਧ੍ਯਾਨ ਕੇ ਬੀਚ ਨ ਆਵਤ ਹੈ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਊ ॥

jogan ke joaoo dhayaan ke beech na aavat hai at bayaakul hoaoo |

അക്ഷമരായ യോഗികൾ ധ്യാനത്തിൽ നിരീക്ഷിക്കാത്ത ആ പാദങ്ങൾ,

ਜਾ ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ ਸੇਸ ਸੁਰਾਦਿਕ ਖੋਜਤ ਅੰਤਿ ਨ ਪਾਵਤ ਕੋਊ ॥

jaa brahamaadik ses suraadik khojat ant na paavat koaoo |

ആ (പാദ-താമരകൾ) ബ്രഹ്മാവ്, ശേഷനാഗം, ദേവത മുതലായവയെ തേടിയുള്ള തിരച്ചിൽ തീർന്നു, പക്ഷേ അവസാനമൊന്നും കണ്ടെത്താനായില്ല.

ਸੋ ਪਦ ਕੰਜਨ ਕੀ ਸਮ ਤੁਲਿ ਪਲੋਟਤ ਊਧਵ ਲੈ ਕਰਿ ਦੋਊ ॥੯੯੧॥

so pad kanjan kee sam tul palottat aoodhav lai kar doaoo |991|

ബ്രഹ്മാവ്, ഇന്ദ്രൻ, ശേഷനാഗൻ തുടങ്ങിയവർ ആരുടെ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല, ആ താമരകൾ ഇപ്പോൾ ഉധവൻ തൻ്റെ കൈകളാൽ അമർത്തുന്നു.991.

ਇਤ ਸ੍ਯਾਮ ਪਲੋਟਤ ਊਧਵ ਪਾਇ ਉਤੈ ਉਨ ਮਾਲਨਿ ਸਾਜ ਕੀਏ ॥

eit sayaam palottat aoodhav paae utai un maalan saaj kee |

ഇപ്പുറത്ത് ഉധവൻ കൃഷ്ണൻ്റെ പാദങ്ങൾ അമർത്തുന്നു, മറുവശത്ത് ഉദ്യാനക്കാരിയായ കുബ്ജ സ്വയം കിടത്തി.

ਸੁਭ ਬਜ੍ਰਨ ਕੇ ਅਰੁ ਲਾਲ ਜਵਾਹਰ ਦੇਖਿ ਜਿਸੈ ਸੁਖ ਹੋਤ ਜੀਏ ॥

subh bajran ke ar laal javaahar dekh jisai sukh hot jee |

മാണിക്യം, രത്നങ്ങൾ തുടങ്ങിയ ആശ്വാസദായകമായ വിലയേറിയ കല്ലുകൾ അവൾ ധരിച്ചിരുന്നു.

ਇਤਨੇ ਪਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਪੈ ਆਇ ਗਈ ਬਿੰਦੁਰੀ ਕਹਿਯੋ ਈਗਰ ਭਾਲਿ ਦੀਏ ॥

eitane peh kaanrah pai aae gee binduree kahiyo eegar bhaal dee |

എന്നിട്ട് നെറ്റിയിൽ അടയാളം പുരട്ടി മുടി പിളർപ്പിൽ വെണ്ണീർ പുരട്ടി അവൾ കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്ത് പോയി ഇരുന്നു.

ਤਿਹ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹੀਏ ॥੯੯੨॥

tih roop nihaar hulaas badtiyo kab sayaam kahai jadubeer hee |992|

അവളുടെ സൌന്ദര്യവും ചാരുതയും കണ്ട് കൃഷ്ണൻ അവൻ്റെ മനസ്സിൽ വളരെ സന്തോഷിച്ചു.992.

ਸਜਿ ਸਾਜਨ ਮਾਲਨਿ ਅੰਗਨ ਮੈ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸੋ ਹਰਿ ਪਾਸ ਗਈ ॥

saj saajan maalan angan mai at sundar so har paas gee |

മലാന തൻ്റെ അവയവങ്ങളിൽ അലങ്കരിച്ച് വളരെ സുന്ദരിയായ ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ അടുക്കൽ വന്നു.

ਮਨੋ ਦੂਸਰਿ ਚੰਦ੍ਰਕਲਾ ਪ੍ਰਗਟੀ ਮਨੋ ਹੇਰਤ ਕੈ ਇਹ ਰੂਪ ਮਈ ॥

mano doosar chandrakalaa pragattee mano herat kai ih roop mee |

സ്വയം ശയനശേഷം, തോട്ടക്കാരിയായ കുബ്ജ കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് ചന്ദർകലയുടെ രണ്ടാമത്തെ ഭാവമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു

ਹਰਿ ਜੂ ਲਖਿ ਕੈ ਜੀਯ ਕੀ ਬਿਰਥਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੋਊ ਐਚ ਲਈ ॥

har joo lakh kai jeey kee birathaa kab sayaam kahai soaoo aaich lee |

കുബ്ജയുടെ മനസ്സിൻ്റെ വിഷമം തോന്നിയ കൃഷ്ണൻ അവളെ തന്നിലേക്ക് വലിച്ചു

ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਬੈਸਿ ਅਸੰਕ ਭਈ ਮਨ ਕੀ ਸਭ ਸੰਕ ਪਰਾਇ ਗਈ ॥੯੯੩॥

tih aoopar bais asank bhee man kee sabh sank paraae gee |993|

കൃഷ്ണൻ്റെ ആലിംഗനത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന കുബ്ജയും അവളുടെ നാണം ഉപേക്ഷിച്ചു, അവളുടെ എല്ലാ മടികളും അവസാനിച്ചു.993.

ਬਹੀਯਾ ਜਬ ਹੀ ਗਹਿ ਸ੍ਯਾਮਿ ਲਈ ਕੁਬਿਜਾ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥

baheeyaa jab hee geh sayaam lee kubijaa at hee man mai sukh paayo |

കൃഷ്ണൻ കുബ്ജയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് അത്യധികമായ ആനന്ദം തോന്നി

ਸ੍ਯਾਮ ਮਿਲੇ ਬਹੁਤੇ ਦਿਨ ਮੈ ਹਮ ਕਉ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥

sayaam mile bahute din mai ham kau keh kai ih bhaat sunaayo |

അവൾ കേൾക്കുന്ന തരത്തിൽ പറഞ്ഞു, കൃഷ്ണാ! ഒരുപാട് ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം നിങ്ങൾ എന്നെ കണ്ടുമുട്ടി

ਚੰਦਨ ਜਿਉ ਤੁਹਿ ਅੰਗ ਮਲਿਯੋ ਤਿਹ ਤੇ ਹਮ ਹੂੰ ਜਦੁਬੀਰ ਰਿਝਾਯੋ ॥

chandan jiau tuhi ang maliyo tih te ham hoon jadubeer rijhaayo |

ശ്രീകൃഷ്ണൻ ഇന്ന് നിൻ്റെ ദേഹത്ത് ചന്ദനം പുരട്ടി എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചതുപോലെ.

ਜੋਊ ਮਨੋਰਥ ਥੋ ਜੀਯ ਮੈ ਤੁਮਰੇ ਮਿਲਏ ਸੋਊ ਮੋ ਕਰਿ ਆਯੋ ॥੯੯੪॥

joaoo manorath tho jeey mai tumare mile soaoo mo kar aayo |994|

യാദവരുടെ വീരനായ, നിൻ്റെ പ്രീതിക്കായി ഞാൻ എൻ്റെ കൈകാലുകളിൽ ചെരുപ്പ് തടവി, ഇപ്പോൾ നിന്നെ കണ്ടുമുട്ടിയപ്പോൾ ഞാൻ എൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ ലക്ഷ്യം നേടിയിരിക്കുന്നു.