ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 343

ਇਉ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਬਨੀਆ ਜਨੁ ਸਾਲਨ ਕੇ ਹਿਤ ਰੋਰ ਬਨਾਵੈ ॥੪੯੨॥

eiau upajee upamaa baneea jan saalan ke hit ror banaavai |492|

കാട്ടുപച്ചക്കറികളുടെ രുചിയിൽ മാംസത്തിൻ്റെ രുചി ആസ്വദിക്കാൻ ആരെങ്കിലും ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഒരു നിമിഷം പോലും അവരുടെ മനസ്സ് കൃഷ്ണനെ കൈവിടുന്നില്ല.492.

ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਤ ਬਾਚ ਸੁਕ ਸੋ ॥

raajaa pareechhat baach suk so |

പരീക്ഷാത് രാജാവിൻ്റെ പ്രസംഗം ശുകനെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു:

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਸੁਕ ਸੰਗ ਰਾਜੇ ਕਹੁ ਕਹੀ ਜੂਥ ਦਿਜਨ ਕੇ ਨਾਥ ॥

suk sang raaje kahu kahee jooth dijan ke naath |

(പരീക്ഷിത്) രാജാവ് ശുകദേവനോട് പറഞ്ഞു, ഹേ ബ്രാഹ്മണരുടെ (ഋഷികളുടെ) കർത്താവേ!

ਅਗਨਿ ਭਾਵ ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਕਹੈ ਕ੍ਰਿਸਨ ਭਾਵ ਕੇ ਸਾਥ ॥੪੯੩॥

agan bhaav kih bidh kahai krisan bhaav ke saath |493|

പരീക്ഷാത് രാജാവ് ശുകദേവനോട് പറഞ്ഞു: ഹേ മഹാബ്രാഹ്മണനേ! കൃഷ്ണൻ്റെയും ഗോപികമാരുടെയും വേർപിരിയലിൻ്റെയും ഐക്യത്തിൻ്റെയും അവസ്ഥ എങ്ങനെ നിലനിൽക്കുന്നുവെന്ന് എന്നോട് പറയുക? 493.

ਸੁਕ ਬਾਚ ਰਾਜਾ ਸੋ ॥

suk baach raajaa so |

രാജാവിനെ അഭിസംബോധന ചെയ്ത ശുകദേവൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਰਾਜਨ ਪਾਸ ਬ੍ਯਾਸ ਕੋ ਬਾਲ ਕਥਾ ਸੁ ਅਰੌਚਕ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਵੈ ॥

raajan paas bayaas ko baal kathaa su arauachak bhaat sunaavai |

വ്യാസൻ്റെ മകൻ (സുകദേവൻ) ആരോച ഭവയുടെ കഥ രാജാവിനോട് (പരീക്ഷിത്) പറയുന്നു.

ਗ੍ਵਾਰਨੀਆ ਬਿਰਹਾਨੁਲ ਭਾਵ ਕਰੈ ਬਿਰਹਾਨਲ ਕੋ ਉਪਜਾਵੈ ॥

gvaaraneea birahaanul bhaav karai birahaanal ko upajaavai |

അപ്പോൾ ശുകദേവൻ കൃഷ്ണൻ്റെയും ഗോപികമാരുടെയും വേർപിരിയലിൻ്റെയും ഐക്യത്തിൻ്റെയും അവസ്ഥകളെക്കുറിച്ചുള്ള രസകരമായ കഥ രാജാവിനോട് വിവരിച്ചു പറഞ്ഞു: ഗോപികമാർ വേർപിരിയലിൽ ജ്വലിക്കുകയും നാല് വശത്തും വേർപിരിയലിൻ്റെ അഗ്നി സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്തു.

ਪੰਚ ਭੂ ਆਤਮ ਲੋਗਨ ਕੋ ਇਹ ਕਉਤੁਕ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਡਰ ਪਾਵੈ ॥

panch bhoo aatam logan ko ih kautuk kai at hee ddar paavai |

അഞ്ചു ഭൌതിക മനുഷ്യർ ഇത്തരം പീഡനങ്ങൾ നടത്തി വലിയ ഭയമാണ് കാണിക്കുന്നത്. (അതായത് വിയോഗം അഗ്നിയുടെ സ്വാധീനം പ്രകടമാക്കുന്നു)

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਧ੍ਯਾਨ ਕਰੇ ਜਬ ਹੀ ਬਿਰਹਾਨਲ ਕੀ ਲਪਟਾਨ ਬੁਝਾਵੈ ॥੪੯੪॥

kaanrah ko dhayaan kare jab hee birahaanal kee lapattaan bujhaavai |494|

ഗോപികമാരുടെ ഈ അവസ്ഥ കണ്ട്, ഗോപികമാർ കൃഷ്ണനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചപ്പോൾ സാധാരണക്കാർ ഭയപ്പെട്ടു, അവരുടെ ഏകാഗ്രത ലയിപ്പിച്ച വേർപിരിയലിൻ്റെ ജ്വാലകൾ അവർക്ക് ദുരിതം പകരാൻ തുടങ്ങി.494.

ਬ੍ਰਿਖਭਾਸੁਰ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਏਕ ਬਨੈ ਬਛੁਰਾਸੁਰ ਮੂਰਤਿ ਏਕ ਧਰੈ ॥

brikhabhaasur gvaaran ek banai bachhuraasur moorat ek dharai |

ഒരു ഗോപി 'ബൃഖാസുരൻ' ആയി മാറുന്നു, മറ്റൊരു ഗോപി 'ബച്ചുരാസുരൻ' ആയി മാറുന്നു.

ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਚਤੁਰਾਨਨ ਗ੍ਵਾਰ ਹਰੈ ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਫਿਰਿ ਪਾਇ ਪਰੈ ॥

eik hvai chaturaanan gvaar harai ik hvai brahamaa fir paae parai |

ആരോ വൃഷ്ഭാസുരൻ്റെ വേഷം ധരിച്ചു, ബഹരാസുരൻ്റെ ആരോ ബ്രഹ്മാവിൻ്റെ വേഷം ധരിച്ച്, ഗോപങ്ങളെ മോഷ്ടിക്കുകയും കൃഷ്ണൻ്റെ കാൽക്കൽ വീഴുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਬਗੁਲਾ ਭਗਵਾਨ ਕੇ ਸਾਥ ਮਹਾ ਕਰ ਕੈ ਮਨਿ ਕੋਪ ਲਰੈ ॥

eik hvai bagulaa bhagavaan ke saath mahaa kar kai man kop larai |

ഒരു ഹെറോണായി (ബകാസുരൻ) അവൾ മനസ്സിൽ കടുത്ത കോപത്തോടെ കൃഷ്ണനോട് യുദ്ധം ചെയ്യുന്നു.

ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਧੂ ਬ੍ਰਿਜ ਖੇਲ ਕਰੈ ਜਿਹ ਭਾਤਿ ਕਿਧੋ ਨੰਦ ਲਾਲ ਕਰੈ ॥੪੯੫॥

eih bhaat badhoo brij khel karai jih bhaat kidho nand laal karai |495|

ആരോ ഒരു ഹെറോണായി മാറി, ക്രോധത്തോടെ കൃഷ്ണനെതിരെ യുദ്ധം ചെയ്യുന്നു, ഈ രീതിയിൽ ബ്രജയിലെ എല്ലാ സ്ത്രീകളും ഒരു നാടകം പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നതിൽ ലയിച്ചു, ഇത് മുമ്പ് കൃഷ്ണ കളിച്ചു.495.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਭੈ ਕਰ ਕੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਫੇਰਿ ਲਗੀ ਗੁਨ ਗਾਵਨ ॥

kaanrah charitr sabhai kar kai sabh gvaarin fer lagee gun gaavan |

എല്ലാ ചരിത്രങ്ങളും (കണ്ണയെപ്പോലെ) ചെയ്ത ശേഷം, എല്ലാ ഗോപികളും (കൃഷ്ണൻ്റെ) ഗുണങ്ങൾ പാടാൻ തുടങ്ങി.

ਤਾਲ ਬਜਾਇ ਬਜਾ ਮੁਰਲੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਭਾਵਨ ॥

taal bajaae bajaa muralee kab sayaam kahai at hee kar bhaavan |

കൃഷ്ണൻ്റെ എല്ലാ കർമ്മങ്ങളും ചെയ്തുകൊണ്ട്, എല്ലാ ഗോപികമാരും അവൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടാൻ തുടങ്ങി, ഓടക്കുഴലിൽ വായിക്കുകയും വിവിധ രാഗങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്തു.

ਫੇਰਿ ਚਿਤਾਰ ਕਹਿਯੋ ਹਮਰੇ ਸੰਗਿ ਖੇਲ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਜੀ ਇਹ ਠਾਵਨ ॥

fer chitaar kahiyo hamare sang khel kariyo har jee ih tthaavan |

അപ്പോൾ ഓർത്ത് അവർ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി, കൃഷ്ണൻ ഈ സ്ഥലത്ത് ഞങ്ങളോടൊപ്പം കളിക്കാറുണ്ടെന്ന്.

ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਭੂਲ ਗਈ ਸੁਧਿ ਬੀਚ ਲਗੀ ਮਨ ਕੇ ਦੁਖ ਪਾਵਨ ॥੪੯੬॥

gvaarin sayaam kee bhool gee sudh beech lagee man ke dukh paavan |496|

ആ സ്ഥലത്ത് കൃഷ്ണൻ അവളുമായി കളിക്കുകയും അത്തരം കാര്യങ്ങൾ പറയുകയും ചെയ്തുവെന്ന് ആരോ പറയുന്നു, ഗോപികമാർക്ക് കൃഷ്ണൻ്റെ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു, അവർ അവനിൽ നിന്നുള്ള വേർപിരിയലിൻ്റെ വലിയ വേദന സഹിച്ചു.496.

ਅਤਿ ਹੋਇ ਗਈ ਤਨ ਮੈ ਹਰਿ ਸਾਥ ਸੁ ਗੋਪਿਨ ਕੀ ਸਭ ਹੀ ਘਰਨੀ ॥

at hoe gee tan mai har saath su gopin kee sabh hee gharanee |

ഗ്വാലമാരുടെ എല്ലാ ഭാര്യമാരുടെയും ശരീരങ്ങൾ ശ്രീകൃഷ്ണനോട് അങ്ങേയറ്റം അഭിനിവേശത്തിലായി.

ਤਿਹ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰ ਕੈ ਬਸਿ ਭਈ ਜੁ ਹੁਤੀ ਅਤਿ ਰੂਪਨ ਕੀ ਧਰਨੀ ॥

tih roop nihaar kai bas bhee ju hutee at roopan kee dharanee |

അങ്ങനെ, ഗോപമാരുടെ പത്നിമാർ കൃഷ്ണൻ്റെ ധ്യാനത്തിൽ മുഴുകി, സ്വയം എല്ലാ സുന്ദരികളും, അവരെല്ലാവരും കൃഷ്ണൻ്റെ സൗന്ദര്യത്താൽ കീഴടക്കി.

ਇਹ ਭਾਤਿ ਪਰੀ ਮੁਰਝਾਇ ਧਰੀ ਕਬਿ ਨੇ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਬਰਨੀ ॥

eih bhaat paree murajhaae dharee kab ne upamaa tih kee baranee |

അങ്ങനെ അവർ ബോധരഹിതരായി ഭൂമിയിൽ വീണു, കവി ഇപ്രകാരം വിവരിച്ച ഉപമ.

ਜਿਮ ਘੰਟਕ ਹੇਰ ਮੈ ਭੂਮਿ ਕੇ ਬੀਚ ਪਰੈ ਗਿਰ ਬਾਨ ਲਗੇ ਹਰਨੀ ॥੪੯੭॥

jim ghanttak her mai bhoom ke beech parai gir baan lage haranee |497|

അവ വാടിപ്പോയതു കണ്ട് കവി പറഞ്ഞു, "അമ്പടയാളം എറിഞ്ഞ് നിലത്ത് എറിയപ്പെട്ട ഒരു പേടയുടെ അവസ്ഥയിലാണ് അവർ കിടക്കുന്നത്".

ਬਰੁਨੀ ਸਰ ਭਉਹਨ ਕੋ ਧਨੁ ਕੈ ਸੁ ਸਿੰਗਾਰ ਕੇ ਸਾਜਨ ਸਾਥ ਕਰੀ ॥

barunee sar bhauhan ko dhan kai su singaar ke saajan saath karee |

ജിമാനികളുടെ അസ്ത്രങ്ങൾ ഭവനത്തിലെ വില്ലിൽ തറച്ച് ആഭരണങ്ങൾ കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਰਸ ਕੋ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਕੋਪ ਸੁ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਸਾਮੁਹਿ ਜਾਇ ਅਰੀ ॥

ras ko man mai at hee kar kop su kaanrah ke saamuhi jaae aree |

കൺപീലികൾകൊണ്ടും പുരികത്തിലെ വില്ലുകൾകൊണ്ടും അസ്ത്രങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി, തങ്ങളെത്തന്നെ തളച്ചിട്ട്, കടുത്ത ക്രോധത്തോടെ, ഗോപികമാർ ചെറുത്തുനിൽക്കുകയും കൃഷ്ണൻ്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുകയും ചെയ്തു.

ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਨੇਹੁ ਕੋ ਕ੍ਰੋਧੁ ਮਨੈ ਤਿਹ ਠਉਰ ਤੇ ਪੈਗ ਨ ਏਕ ਟਰੀ ॥

at hee kar nehu ko krodh manai tih tthaur te paig na ek ttaree |

മനസ്സിൽ അങ്ങേയറ്റം സ്നേഹത്തോടെ അവൻ അവിടെ നിന്ന് ഒരടി പോലും വെച്ചിട്ടില്ല.

ਮਨੋ ਮੈਨ ਹੀ ਸੋ ਅਤਿ ਹੀ ਰਨ ਕੈ ਧਰਨੀ ਪਰ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਜੂਝਿ ਪਰੀ ॥੪੯੮॥

mano main hee so at hee ran kai dharanee par gvaarin joojh paree |498|

സ്നേഹത്തിൽ കോപം പ്രകടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, അവർ ഒരടി പോലും പിന്നോട്ട് പോകുന്നില്ല, സ്നേഹത്തിൻ്റെ ദൈവവുമായി യുദ്ധം ചെയ്യുമ്പോൾ എല്ലാവരും യുദ്ധക്കളത്തിൽ മരിച്ചുവീണതായി തോന്നി.498.

ਤਿਨ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਪਿਖਿ ਪ੍ਰੇਮ ਤਬੈ ਪ੍ਰਗਟੇ ਭਗਵਾਨ ਸਿਤਾਬੀ ॥

tin gvaarin ko at hee pikh prem tabai pragatte bhagavaan sitaabee |

ആ ഗോപികമാരുടെ അഗാധമായ സ്നേഹം കണ്ട് ഭഗവാൻ പെട്ടെന്ന് പ്രത്യക്ഷനായി.

ਜੋਤਿ ਭਈ ਧਰਨੀ ਪਰ ਇਉ ਰਜਨੀ ਮਹਿ ਛੂਟਤ ਜਿਉ ਮਹਤਾਬੀ ॥

jot bhee dharanee par iau rajanee meh chhoottat jiau mahataabee |

ഗോപികമാരുടെ കുറ്റമറ്റ സ്നേഹം കണ്ട്, കൃഷ്ണൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ പ്രത്യക്ഷനായി, അവൻ്റെ പ്രകടനത്തിൽ, ഭൂമിയിൽ വളരെയധികം പ്രകാശം ഉണ്ടായിരുന്നു, അത് രാത്രിയിൽ പടക്കം പൊട്ടിക്കുമ്പോൾ കാണപ്പെടുന്നു.

ਚਉਕ ਪਰੀ ਤਬ ਹੀ ਇਹ ਇਉ ਜੈਸੇ ਚਉਕ ਪਰੈ ਤਮ ਮੈ ਡਰਿ ਖੁਆਬੀ ॥

chauk paree tab hee ih iau jaise chauk parai tam mai ddar khuaabee |

അവർ (എല്ലാ ഗോപികമാരും) അപ്പോൾ ഞെട്ടി, രാത്രിയിൽ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ട് ഞെട്ടിയുണരുന്നു.

ਛਾਡਿ ਚਲਿਯੋ ਤਨ ਕੋ ਮਨ ਇਉ ਜਿਮ ਭਾਜਤ ਹੈ ਗ੍ਰਿਹ ਛਾਡਿ ਸਰਾਬੀ ॥੪੯੯॥

chhaadd chaliyo tan ko man iau jim bhaajat hai grih chhaadd saraabee |499|

ഒരു സ്വപ്നത്തിൽ ഞെട്ടിയുണരുന്നതുപോലെ കൃഷ്ണനെ കണ്ട് എല്ലാ ഗോപികളും ഞെട്ടി, എല്ലാവരുടെയും മനസ്സ് ഒരു മദ്യപാനിയെപ്പോലെ അവൻ്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോകും.499.

ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਧਾਇ ਚਲੀ ਮਿਲਬੇ ਕਹੁ ਜੋ ਪਿਖਏ ਭਗਵਾਨ ਗੁਮਾਨੀ ॥

gvaarin dhaae chalee milabe kahu jo pikhe bhagavaan gumaanee |

സംശയാസ്പദമായ ഭഗവാനെ (കൃഷ്ണനെ) കണ്ടപ്പോൾ ഗോപികമാർ അവനെ കാണാൻ ഓടി.

ਜਿਉ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਮ੍ਰਿਗ ਦੇਖਿ ਚਲੈ ਜੁ ਹੁਤੀ ਅਤਿ ਰੂਪ ਬਿਖੈ ਅਭਿਮਾਨੀ ॥

jiau mriganee mrig dekh chalai ju hutee at roop bikhai abhimaanee |

തങ്ങളുടെ അഹങ്കാരിയായ ഭഗവാനെ കണ്ട ഗോപികമാരെല്ലാം അഹങ്കാരികൾ മാനുകളെ കാണുന്നതുപോലെ അവനെ കാണാൻ ഓടി

ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਖਾਨੀ ॥

taa chhab kee at hee upamaa kab nai mukh te ih bhaat bakhaanee |

ആ ചിത്രത്തിൻ്റെ വളരെ നല്ല സാദൃശ്യം കവി (തൻ്റെ) മുഖത്ത് നിന്ന് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു:

ਜਿਉ ਜਲ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਬੂੰਦ ਪਰੈ ਜਿਮ ਕੂਦਿ ਪਰੈ ਮਛਲੀ ਪਿਖਿ ਪਾਨੀ ॥੫੦੦॥

jiau jal chaatrik boond parai jim kood parai machhalee pikh paanee |500|

മഴപ്പക്ഷി ഒരു തുള്ളി മഴ നേടുന്നതുപോലെയോ മത്സ്യം അതിൽ ചാടുന്നതുപോലെയോ അവർ സന്തുഷ്ടരാണെന്ന് കവി ആലങ്കാരികമായി ഈ കാഴ്ചയെ പരാമർശിച്ചിട്ടുണ്ട്.500.

ਰਾਜਤ ਹੈ ਪੀਅਰੋ ਪਟ ਕੰਧਿ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਮ੍ਰਿਗ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਦੋਊ ॥

raajat hai peearo patt kandh biraajat hai mrig se drig doaoo |

ഒരു മഞ്ഞ ദുപ്പട്ട (ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ) തോളിൽ അലങ്കരിക്കുന്നു, രണ്ട് നൈനകളും (മാനിൻ്റെ കണ്ണുകൾ പോലെ) അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਛਾਜਤ ਹੈ ਮਨਿ ਸੋ ਉਰ ਮੈ ਨਦੀਆ ਪਤਿ ਸਾਥ ਲੀਏ ਫੁਨਿ ਜੋਊ ॥

chhaajat hai man so ur mai nadeea pat saath lee fun joaoo |

കൃഷ്ണൻ്റെ തോളിൽ മഞ്ഞ ഷീറ്റ് ഉണ്ട്, അവൻ്റെ മാൻ പോലെയുള്ള രണ്ട് കണ്ണുകൾ ഗംഭീരമായി, നദികളുടെ നാഥനായും അവൻ ഗംഭീരമായി കാണപ്പെടുന്നു.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਫਿਰੈ ਤਿਨ ਗੋਪਿਨ ਮੈ ਜਿਹ ਕੀ ਜਗ ਮੈ ਸਮ ਤੁਲਿ ਨ ਕੋਊ ॥

kaanrah firai tin gopin mai jih kee jag mai sam tul na koaoo |

ഇഹലോകത്ത് സമാനതകളില്ലാത്ത ഗോപികമാരുടെ ഇടയിലാണ് കാൻ വിഹരിക്കുന്നത്.

ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੀਝ ਰਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਸੋਊ ਰੀਝਤ ਹੈ ਚਕ ਦੇਖਤ ਸੋਊ ॥੫੦੧॥

gvaarin reejh rahee brij kee soaoo reejhat hai chak dekhat soaoo |501|

കൃഷ്ണനെ കണ്ട്, ബ്രജയിലെ ഗോപികൾ സന്തോഷിക്കുകയും അത്ഭുതപ്പെടുകയും ചെയ്തു.501.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

കാബിത്.

ਕਉਲ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭਾਤ ਤੈ ਬਿਛਰਿਯੋ ਮਿਲੀ ਬਾਤ ਤੈ ਗੁਨੀ ਜਿਉ ਸੁਰ ਸਾਤ ਤੈ ਬਚਾਯੋ ਚੋਰ ਗਾਤ ਤੈ ॥

kaul jiau prabhaat tai bichhariyo milee baat tai gunee jiau sur saat tai bachaayo chor gaat tai |

വിഭജന സംയോജനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സംസാരത്തിൽ നിന്ന് പുലർച്ചെ (സൂര്യനിൽ നിന്ന്) താമര വിരിയുന്നതുപോലെ, രാഗം അറിയുന്നവനായും (ഏഴ് രാഗങ്ങളുടെ ഈണത്തിൽ നിന്ന്) ദേഹത്തെ രക്ഷിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് കള്ളൻ (സന്തോഷമുള്ളവനായും)

ਜੈਸੇ ਧਨੀ ਧਨ ਤੈ ਅਉ ਰਿਨੀ ਲੋਕ ਮਨਿ ਤੈ ਲਰਈਯਾ ਜੈਸੇ ਰਨ ਤੈ ਤਜਈਯਾ ਜਿਉ ਨਸਾਤ ਤੈ ॥

jaise dhanee dhan tai aau rinee lok man tai lareeyaa jaise ran tai tajeeyaa jiau nasaat tai |

ഒരു താമര, നേരം പുലർന്നപ്പോൾ, സൂര്യനെ സന്തോഷപൂർവ്വം കണ്ടുമുട്ടുന്നതുപോലെ, ഒരു ഗായകൻ സംതൃപ്തനായും അന്തർലീനമായ രാഗങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതുപോലെയും, ഒരു കള്ളൻ തൻ്റെ ശരീരത്തെ ഒരു അപകടത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് സന്തോഷിക്കുന്നതുപോലെ, ഒരു ധനികൻ സന്തോഷിക്കുന്നതുപോലെ. ഇതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നു

ਜੈਸੇ ਦੁਖੀ ਸੂਖ ਤੈ ਅਭੂਖੀ ਜੈਸੇ ਭੂਖ ਤੈ ਸੁ ਰਾਜਾ ਸਤ੍ਰ ਆਪਨੇ ਕੋ ਸੁਨੇ ਜੈਸੇ ਘਾਤ ਤੈ ॥

jaise dukhee sookh tai abhookhee jaise bhookh tai su raajaa satr aapane ko sune jaise ghaat tai |

പീഡിതൻ സന്തോഷത്തിൽ സന്തോഷിക്കുന്നതുപോലെ, വിശപ്പിൽ വിശക്കാത്തവനെപ്പോലെ, ശത്രുവിൻ്റെ നാശം കേട്ട് (ആനന്ദിക്കുന്ന) രാജാവിനെപ്പോലെ;

ਹੋਤ ਹੈ ਪ੍ਰਸੰਨ ਜੇਤੇ ਏਤੇ ਏਤੀ ਬਾਤਨ ਤੈ ਹੋਤ ਹੈ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਗੋਪੀ ਤੈਸੇ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਤ ਤੈ ॥੫੦੨॥

hot hai prasan jete ete etee baatan tai hot hai prasanay gopee taise kaanrah baat tai |502|

വേദനാജനകമായ മനുഷ്യൻ അതിൽ നിന്ന് മോചനം നേടുന്നതിൽ സന്തോഷിക്കുന്നതുപോലെ, ദഹനക്കേട് ബാധിച്ച ഒരാൾക്ക് വിശന്നുവലഞ്ഞ്, രാജാവ് തൻ്റെ ശത്രുവിനെ വധിച്ച വാർത്ത കേട്ട് സന്തോഷിക്കുന്നതുപോലെ, ഗോപികമാരും സന്തോഷിക്കുന്നു. എൽ

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥

kaanrah joo baach |

കൃഷ്ണൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਹਸਿ ਬਾਤ ਕਹੀ ਸੰਗਿ ਗੋਪਿਨ ਕਾਨ ਚਲੋ ਜਮੁਨਾ ਤਟਿ ਖੇਲ ਕਰੈ ॥

has baat kahee sang gopin kaan chalo jamunaa tatt khel karai |

കാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഗോപികളോട് പറഞ്ഞു, നമുക്ക് നദിക്കരയിൽ കളിക്കാം.

ਚਿਟਕਾਰਨ ਸੋ ਭਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਜਾ ਤੁਮਹੂੰ ਹੂੰ ਤਰੋ ਹਮਹੂੰ ਹੂੰ ਤਰੈ ॥

chittakaaran so bhir kai tih jaa tumahoon hoon taro hamahoon hoon tarai |

കൃഷ്ണൻ ഗോപികമാരോട് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു, വരൂ, നമുക്ക് യമുനയുടെ തീരത്ത് കളിക്കാം, നമുക്ക് മറ്റൊന്നിലേക്ക് വെള്ളം തെറിക്കാം, നിങ്ങൾ നീന്താം, ഞാനും നീന്താം.