ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 296

ਅਥ ਬਲਭਦ੍ਰ ਜਨਮ ॥

ath balabhadr janam |

ഇപ്പോൾ ബൽഭദ്രൻ്റെ ജനനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നു

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਜੋ ਬਲਭਦ੍ਰ ਭਯੋ ਗਰਭਾਤਰ ਤੌ ਦੁਹੰ ਬੈਠਿ ਕੈ ਮੰਤ੍ਰ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥

jo balabhadr bhayo garabhaatar tau duhan baitth kai mantr kario hai |

ബലഭദ്രൻ ഗർഭപാത്രത്തിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ ദേവകിയും ബസുദേവനും ഇരുന്നു ആലോചിച്ചു.

ਤਾ ਹੀ ਤੇ ਮੰਤ੍ਰ ਕੇ ਜੋਰ ਸੋ ਕਾਢਿ ਕੈ ਰੋਹਿਨੀ ਕੇ ਉਰ ਬੀਚ ਧਰਿਓ ਹੈ ॥

taa hee te mantr ke jor so kaadt kai rohinee ke ur beech dhario hai |

ബൽഭദ്രയെ ഗർഭം ധരിച്ചപ്പോൾ, ദേവകിയും വസുദേവും കൂടിയാലോചനകൾ നടത്തി, മന്ത്രങ്ങളുടെ ശക്തിയാൽ, ദേവകിയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിന്ന് രോഹിണിയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിലേക്ക് മാറ്റപ്പെട്ടു.

ਕੰਸ ਕਦਾਚ ਹਨੇ ਸਿਸੁ ਕੋ ਤਿਹ ਤੇ ਮਨ ਮੈ ਬਸੁਦੇਵ ਡਰਿਓ ਹੈ ॥

kans kadaach hane sis ko tih te man mai basudev ddario hai |

ഇത് ചെയ്തുകൊണ്ട് ബസുദേവൻ തൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഭയപ്പെട്ടു, കംസൻ (ഈ) കുട്ടിയെ പോലും കൊല്ലരുത്.

ਸੇਖ ਮਨੋ ਜਗ ਦੇਖਨ ਕੋ ਜਗ ਭੀਤਰ ਰੂਪ ਨਵੀਨ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥੫੫॥

sekh mano jag dekhan ko jag bheetar roop naveen kario hai |55|

കംസൻ തന്നെയും കൊന്നേക്കാം എന്ന് കരുതി വസുദേവൻ ഭയന്നു. ലോകം കാണാൻ വേണ്ടി ശേഷനാഗ ഒരു പുതിയ രൂപം സ്വീകരിച്ചതായി തോന്നി.55.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਕ੍ਰਿਸਨ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਰਿ ਸਾਧ ਦੋ ਬਿਸਨੁ ਕਿਸਨ ਪਤਿ ਜਾਸੁ ॥

krisan krisan kar saadh do bisan kisan pat jaas |

രണ്ട് മുനിമാരും (ദേവ്കിയും ബസുദേവയും) മായാ-പതി ('കിസാൻ പതി') വിഷ്ണുവിനെ 'കൃഷ്ണ കൃഷ്ണൻ' ആയി ആരാധിക്കുന്നു.

ਕ੍ਰਿਸਨ ਬਿਸ੍ਵ ਤਰਬੇ ਨਿਮਿਤ ਤਨ ਮੈ ਕਰਿਯੋ ਪ੍ਰਕਾਸ ॥੫੬॥

krisan bisv tarabe nimit tan mai kariyo prakaas |56|

ദേവകിയും വസുദേവും, ലക്ഷ്മിയുടെ അധിപനായ വിഷ്ണുവിനെ അങ്ങേയറ്റം വിശുദ്ധിയോടെ സ്മരിക്കാൻ തുടങ്ങി, ദുർഗുണങ്ങളാൽ ഇരുണ്ടുപോയ ലോകത്തെ വീണ്ടെടുക്കുന്നതിനായി വിഷ്ണു ദേവകിയുടെ ശരീരത്തിൽ പ്രവേശിച്ച് പ്രകാശിപ്പിച്ചു.56.

ਅਥ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਨਮ ॥

ath krisan janam |

കൃഷ്ണൻ്റെ ജനനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണം ഇപ്പോൾ ആരംഭിക്കുന്നു

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਸੰਖ ਗਦਾ ਕਰਿ ਅਉਰ ਤ੍ਰਿਸੂਲ ਧਰੇ ਤਨਿ ਕਉਚ ਬਡੇ ਬਡਭਾਗੀ ॥

sankh gadaa kar aaur trisool dhare tan kauch badde baddabhaagee |

കൈയിൽ ശംഖും ഗദയും ത്രിശൂലവും പിടിച്ച്, ശരീരത്തിൽ ഒരു കവചവും (ധരിച്ചിരിക്കുന്ന) വലിയ തേജസ്സും ഉള്ളവൻ.

ਨੰਦ ਗਹੈ ਕਰਿ ਸਾਰੰਗ ਸਾਰੰਗ ਪੀਤ ਧਰੈ ਪਟ ਪੈ ਅਨੁਰਾਗੀ ॥

nand gahai kar saarang saarang peet dharai patt pai anuraagee |

ശംഖ്, ഗദ, ത്രിശൂലം, വാൾ, വില്ല് എന്നിവ കൈകളിൽ പിടിച്ച്, മഞ്ഞ വസ്ത്രം ധരിച്ച്, ശരീരത്തിൽ കവചം ധരിച്ച്, ഉറങ്ങുന്ന ദേവകിയുടെ (കൃഷ്ണൻ്റെ രൂപത്തിൽ) ഗർഭപാത്രത്തിൽ വിഷ്ണു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

ਸੋਈ ਹੁਤੀ ਜਨਮਿਉ ਇਹ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਕੈ ਡਰਪੈ ਮਨ ਮੈ ਉਠਿ ਜਾਗੀ ॥

soee hutee janamiau ih ke grih kai ddarapai man mai utth jaagee |

ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ദേവകിയുടെ ഗ്രഹത്തിൽ (ഇത്രയും മഹത്വമുള്ള പുരുഷൻ്റെ) ജനനത്തോടെ അവൾ മനസ്സിൽ ഭയത്തോടെ ഉണർന്നിരിക്കുന്നു.

ਦੇਵਕੀ ਪੁਤ੍ਰ ਨ ਜਾਨਿਯੋ ਲਖਿਓ ਹਰਿ ਕੈ ਕੈ ਪ੍ਰਨਾਮ ਸੁ ਪਾਇਨ ਲਾਗੀ ॥੫੭॥

devakee putr na jaaniyo lakhio har kai kai pranaam su paaein laagee |57|

ദേവകി ഭയന്നുവിറച്ചു, ഉണർന്ന് ഇരുന്നു, അവൾക്ക് ഒരു മകൻ ജനിച്ചത് വിഷ്ണുവിനെ കാണുമ്പോൾ അവൾ അറിഞ്ഞില്ല, അവൾ അവൻ്റെ കാൽക്കൽ നമസ്കരിച്ചു.57.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਲਖਿਓ ਦੇਵਕੀ ਹਰਿ ਮਨੈ ਲਖਿਓ ਨ ਕਰਿ ਕਰਿ ਤਾਤ ॥

lakhio devakee har manai lakhio na kar kar taat |

ദേവകി സ്വീകരിച്ചത് പുത്രനല്ല, ഹരിയാണ്.

ਲਖਿਓ ਜਾਨ ਕਰਿ ਮੋਹਿ ਕੀ ਤਾਨੀ ਤਾਨਿ ਕਨਾਤ ॥੫੮॥

lakhio jaan kar mohi kee taanee taan kanaat |58|

ദേവകി അവനെ മകനായി കണക്കാക്കിയില്ല, പക്ഷേ അവനെ ദൈവത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ കണ്ടു, അപ്പോഴും, ഒരു അമ്മയായതിനാൽ അവളുടെ അടുപ്പം വർദ്ധിച്ചു.

ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਨਮ ਜਬ ਹੀ ਭਇਓ ਦੇਵਨ ਭਇਓ ਹੁਲਾਸ ॥

krisan janam jab hee bheio devan bheio hulaas |

കൃഷ്ണൻ ജനിച്ചപ്പോൾ ദേവന്മാരുടെ ഹൃദയം സന്തോഷിച്ചു.

ਸਤ੍ਰ ਸਬੈ ਅਬ ਨਾਸ ਹੋਹਿੰ ਹਮ ਕੋ ਹੋਇ ਬਿਲਾਸ ॥੫੯॥

satr sabai ab naas hohin ham ko hoe bilaas |59|

കൃഷ്ണൻ ജനിച്ചയുടനെ ദേവന്മാർ സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞു, അപ്പോൾ ശത്രുക്കൾ നശിക്കുമെന്നും അവർ സന്തോഷിക്കുമെന്നും കരുതി.59.

ਆਨੰਦ ਸੋ ਸਬ ਦੇਵਤਨ ਸੁਮਨ ਦੀਨ ਬਰਖਾਇ ॥

aanand so sab devatan suman deen barakhaae |

സന്തോഷത്തോടെ എല്ലാ ദേവന്മാരും പൂക്കൾ ചൊരിഞ്ഞു,

ਸੋਕ ਹਰਨ ਦੁਸਟਨ ਦਲਨ ਪ੍ਰਗਟੇ ਜਗ ਮੋ ਆਇ ॥੬੦॥

sok haran dusattan dalan pragatte jag mo aae |60|

സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞ്, ദേവന്മാർ പുഷ്പങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞു, സങ്കടങ്ങളുടെയും സ്വേച്ഛാധിപതികളുടെയും സംഹാരകനായ വിഷ്ണു ലോകത്തിൽ സ്വയം അവതരിച്ചുവെന്ന് വിശ്വസിച്ചു.60.

ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਭਯੋ ਜਬੈ ਸੁਨੀ ਦੇਵਕੀ ਕਾਨਿ ॥

jai jai kaar bhayo jabai sunee devakee kaan |

(ദൈവങ്ങളാൽ) ജയ് ജയ് കർ നടക്കുമ്പോൾ, ദേവകി ചെവി കേട്ടു

ਤ੍ਰਾਸਤਿ ਹੁਇ ਮਨ ਮੈ ਕਹਿਯੋ ਸੋਰ ਕਰੈ ਕੋ ਆਨਿ ॥੬੧॥

traasat hue man mai kahiyo sor karai ko aan |61|

ദേവകി സ്വന്തം കാതുകൾ കൊണ്ട് ആലിപ്പഴം കേട്ടപ്പോൾ ഭയത്തോടെ ആരാണു ശബ്ദമുണ്ടാക്കുന്നത് എന്ന് ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി.61.

ਬਾਸੁਦੇਵ ਅਰੁ ਦੇਵਕੀ ਮੰਤ੍ਰ ਕਰੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥

baasudev ar devakee mantr karai man maeh |

ബസുദേവനും ദേവകിയും മനസ്സിൽ വിചാരിക്കുന്നു

ਕੰਸ ਕਸਾਈ ਜਾਨ ਕੈ ਹੀਐ ਅਧਿਕ ਡਰਪਾਹਿ ॥੬੨॥

kans kasaaee jaan kai heeai adhik ddarapaeh |62|

വസുദേവും ദേവകിയും തമ്മിൽ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി, കംസനെ കശാപ്പുകാരനായി കണക്കാക്കി, അവരുടെ ഹൃദയം വലിയ ഭയത്താൽ നിറഞ്ഞു.

ਇਤਿ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਨਮ ਬਰਨਨੰ ਸਮਾਪਤੰ ॥

eit krisan janam barananan samaapatan |

കൃഷ്ണൻ്റെ ജനനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണത്തിൻ്റെ അവസാനം.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰ ਕਰਿਓ ਦੁਹਹੂੰ ਮਿਲਿ ਮਾਰਿ ਡਰੈ ਇਹ ਕੋ ਮਤਿ ਰਾਜਾ ॥

mantr bichaar kario duhahoon mil maar ddarai ih ko mat raajaa |

അവർ രണ്ടുപേരും (ബസുദേവനും ദേവകിയും) കണ്ടുമുട്ടുകയും ആലോചിക്കുകയും () കംസനെ എവിടെ മരിക്കാൻ അനുവദിക്കരുതെന്ന് ഉപദേശിക്കുകയും ചെയ്തു.

ਨੰਦਹਿ ਕੇ ਘਰਿ ਆਇ ਹਉ ਡਾਰਿ ਕੈ ਠਾਟ ਇਹੀ ਮਨ ਮੈ ਤਿਨ ਸਾਜਾ ॥

nandeh ke ghar aae hau ddaar kai tthaatt ihee man mai tin saajaa |

രാജാവ് ഈ മകനെയും കൊല്ലുകയില്ലെന്ന് ഇരുവരും കരുതി, അവനെ നന്ദിൻ്റെ വീട്ടിൽ വിടാൻ തീരുമാനിച്ചു

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹਿਓ ਮਨ ਮੈ ਨ ਡਰੋ ਤੁਮ ਜਾਹੁ ਨਿਸੰਕ ਬਜਾਵਤ ਬਾਜਾ ॥

kaanrah kahio man mai na ddaro tum jaahu nisank bajaavat baajaa |

കാൻ പറഞ്ഞു, നിങ്ങൾ ഭയപ്പെടേണ്ട, മിണ്ടാതിരിക്കുക, നിലവിളിക്കുക (ആർക്കും കാണാൻ കഴിയില്ല).

ਮਾਯਾ ਕੀ ਖੈਂਚਿ ਕਨਾਤ ਲਈ ਧਰ ਬਾਲਕ ਸਊਰਭ ਆਪਿ ਬਿਰਾਜਾ ॥੬੩॥

maayaa kee khainch kanaat lee dhar baalak saoorabh aap biraajaa |63|

കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു, "ഭയപ്പെടരുത്, സംശയിക്കാതെ പോകൂ," ഇത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ വഞ്ചനാപരമായ പ്രകടനം (യോഗ-മായ) നാല് ദിക്കിലേക്കും വ്യാപിപ്പിച്ച് സുന്ദരിയായ ഒരു കുട്ടിയുടെ രൂപത്തിൽ സ്വയം ഇരുന്നു.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਬੈ ਤਿਨ ਗ੍ਰਿਹਿ ਭਯੋ ਬਾਸੁਦੇਵ ਇਹ ਕੀਨ ॥

krisan jabai tin grihi bhayo baasudev ih keen |

അവരുടെ വീട്ടിൽ കൃഷ്ണൻ (പ്രകടനം) വന്നപ്പോൾ, (അന്ന്) ബസുദേവൻ ഇത് (കർമ്മം) ചെയ്തു.

ਦਸ ਹਜਾਰ ਗਾਈ ਭਲੀ ਮਨੈ ਮਨਸਿ ਕਰਿ ਦੀਨ ॥੬੪॥

das hajaar gaaee bhalee manai manas kar deen |64|

കൃഷ്ണൻ്റെ ജനനസമയത്ത്, വസുദേവൻ തൻ്റെ മനസ്സിൽ കൃഷ്ണൻ്റെ സംരക്ഷണത്തിനായി പതിനായിരം പശുക്കളെ ദാനം ചെയ്തു.64.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਛੂਟਿ ਕਿਵਾਰ ਗਏ ਘਰਿ ਕੇ ਦਰਿ ਕੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਬਰ ਕੇ ਚਲਤੇ ॥

chhoott kivaar ge ghar ke dar ke nrip ke bar ke chalate |

ബസുദേവൻ പോയ ഉടനെ രാജാവിൻ്റെ വീടിൻ്റെ വാതിലുകൾ തുറന്നു.

ਹਰਖੇ ਸਰਖੇ ਬਸੁਦੇਵਹਿ ਕੇ ਪਗ ਜਾਇ ਛੁਹਿਓ ਜਮਨਾ ਜਲ ਤੇ ॥

harakhe sarakhe basudeveh ke pag jaae chhuhio jamanaa jal te |

വാസുദേവൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ വീടിൻ്റെ വാതിലുകൾ തുറന്നു, കാലുകൾ കൂടുതൽ ചലിക്കാൻ തുടങ്ങി, യമുനയിൽ പ്രവേശിക്കാൻ യമുനയിലെ ജലം കൃഷ്ണനെ കാണാൻ മുന്നോട്ട് വന്നു.

ਹਰਿ ਦੇਖਨ ਕੌ ਹਰਿ ਅਉ ਬਢ ਕੇ ਹਰਿ ਦਉਰ ਗਏ ਤਨ ਕੇ ਬਲ ਤੇ ॥

har dekhan kau har aau badt ke har daur ge tan ke bal te |

കൃഷ്ണനെ കാണാനായി, ജമ്‌നയിലെ വെള്ളം കൂടുതൽ ഉയർന്നു (ബാസുദേവൻ്റെ ശരീരത്തിൻ്റെ ശക്തിയോടെ), കൃഷ്ണൻ അക്കരെ ഓടി.

ਕਾਜ ਇਹੀ ਕਹਿ ਦੋਊ ਗਏ ਜੁ ਖਿਝੈ ਬਹੁ ਪਾਪਨ ਕੀ ਮਲ ਤੇ ॥੬੫॥

kaaj ihee keh doaoo ge ju khijhai bahu paapan kee mal te |65|

ശേഷനാഗ ശക്തമായി മുന്നോട്ട് ഓടി, അവൻ തൻ്റെ കവറുകൾ വിരിച്ച് ഈച്ച വിസ്‌ക് പോലെ വീശിയടിക്കുകയും അതോടൊപ്പം യമുനയിലെയും ശേഷനാഗത്തിലെയും വെള്ളവും ലോകത്ത് വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പാപത്തിൻ്റെ അഴുക്കിനെക്കുറിച്ച് കൃഷ്ണനെ അറിയിച്ചു.65.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਬੈ ਚੜਤੀ ਕਰੀ ਫੇਰਿਓ ਮਾਯਾ ਜਾਲ ॥

krisan jabai charratee karee ferio maayaa jaal |

ബസുദേവൻ (കൃഷ്ണനെ എടുത്ത്) തന്ത്രങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയപ്പോൾ, ആ സമയത്ത് (കൃഷ്ണൻ) മായ വല വിരിച്ചു.

ਅਸੁਰ ਜਿਤੇ ਚਉਕੀ ਹੁਤੇ ਸੋਇ ਗਏ ਤਤਕਾਲ ॥੬੬॥

asur jite chaukee hute soe ge tatakaal |66|

കൃഷ്ണനെയും കൂട്ടി വാസുദേവൻ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ വഞ്ചനാപരമായ പ്രകടനം (മായ) പ്രചരിപ്പിച്ചു, അതിൻ്റെ പേരിൽ അവിടെ കാവൽക്കാരായി ഉണ്ടായിരുന്ന ഭൂതങ്ങൾ ഉറങ്ങാൻ പോയി.66.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਕੰਸਹਿ ਕੇ ਡਰ ਤੇ ਬਸੁਦੇਵ ਸੁ ਪਾਇ ਜਬੈ ਜਮੁਨਾ ਮਧਿ ਠਾਨੋ ॥

kanseh ke ddar te basudev su paae jabai jamunaa madh tthaano |

കംസനെ ഭയന്ന് ബസുദേവൻ ജമ്‌നയിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ

ਮਾਨ ਕੈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪੁਰਾਤਨ ਕੋ ਜਲ ਪਾਇਨ ਭੇਟਨ ਕਾਜ ਉਠਾਨੋ ॥

maan kai preet puraatan ko jal paaein bhettan kaaj utthaano |

കംസൻ്റെ ഭയം നിമിത്തം വസുദേവൻ യമുനയിൽ കാലുകൾ വെച്ചപ്പോൾ അത് കൃഷ്ണൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ സ്പർശിക്കാൻ ഉയർന്നു.

ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਪਹਿਚਾਨੋ ॥

taa chhab ko jas uch mahaa kab ne apane man mai pahichaano |

ആ രംഗത്തിൻ്റെ മഹത്തായ മഹത്വം കവി (അങ്ങനെ) മനസ്സിൽ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੋ ਜਾਨ ਕਿਧੋ ਪਤਿ ਹੈ ਇਹ ਕੈ ਜਮੁਨਾ ਤਿਹ ਭੇਟਤ ਮਾਨੋ ॥੬੭॥

kaanrah ko jaan kidho pat hai ih kai jamunaa tih bhettat maano |67|

കൃഷ്ണനെ തൻ്റെ കർത്താവായി കണക്കാക്കി, യമുന അവൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ തൊടാൻ എഴുന്നേറ്റ ആ ചാരുതയുടെ ഉയർന്ന പ്രശംസയെക്കുറിച്ച് കവിക്ക് പഴയ ചില വാത്സല്യങ്ങൾ മനസ്സിൽ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.67.