ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 397

ਹਰਿ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਮਨੇ ਸੁਖ ਪਾਇ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੀ ਸੇਵ ਸੁ ਕੀਨੀ ॥

har roop nihaar mane sukh paae kai sree jadubeer kee sev su keenee |

കൃഷ്ണൻ്റെ മുഖം കണ്ട് അക്രൂരൻ അത്യധികം സന്തോഷിക്കുകയും കൃഷ്ണൻ്റെ നിസ്വാർത്ഥ സേവനത്തിൽ മുഴുകുകയും ചെയ്തു

ਪਾਇ ਪਰੋ ਤਾਹਿ ਕੇ ਬਹੁਰੇ ਉਠਿ ਦੇਵਕੀ ਲਾਲਿ ਪਰਿਕ੍ਰਮਾ ਦੀਨੀ ॥

paae paro taeh ke bahure utth devakee laal parikramaa deenee |

കൃഷ്ണൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ തൊട്ടു പ്രദക്ഷിണം നടത്തി

ਭੋਜਨ ਅੰਨ ਜਿਤੋ ਗ੍ਰਿਹ ਥੋ ਸੋਊ ਆਨਿ ਧਰੋ ਹਿਤ ਬਾਤ ਲਖੀਨੀ ॥

bhojan an jito grih tho soaoo aan dharo hit baat lakheenee |

വലിയ വാത്സല്യത്തിൽ മുഴുകി, വീട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഭക്ഷണസാധനങ്ങളും മറ്റും എല്ലാം കൃഷ്ണൻ്റെ മുമ്പിൽ കൊണ്ടുവന്നു.

ਥੋ ਮਨ ਮੋ ਸੋਊ ਬਾਛਤ ਇਛ ਵਹੈ ਜਸੁਧਾ ਸੁਤ ਪੂਰਨ ਕੀਤੀ ॥੯੯੭॥

tho man mo soaoo baachhat ichh vahai jasudhaa sut pooran keetee |997|

അക്രൂരൻ്റെ മനസ്സിൽ എന്ത് ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നുവോ അത് യശോദയുടെ പുത്രനായ കൃഷ്ണൻ നിറവേറ്റി.997.

ਪੂਰਨ ਕੈ ਮਨਸਾ ਤਿਹ ਕੀ ਸੰਗਿ ਊਧਵ ਲੈ ਫਿਰਿ ਧਾਮਿ ਅਯੋ ॥

pooran kai manasaa tih kee sang aoodhav lai fir dhaam ayo |

അക്രൂരൻ്റെ ആഗ്രഹം നിറവേറ്റി, ഉധവനെയും കൂട്ടി കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി

ਗ੍ਰਿਹ ਆਇ ਕੈ ਮੰਗਨ ਲੋਗ ਬੁਲਾਇ ਗਵਾਵਤ ਭਯੋ ਤਿਹ ਰਾਗ ਗਯੋ ॥

grih aae kai mangan log bulaae gavaavat bhayo tih raag gayo |

വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ വൈദ്യന്മാരെ വിളിച്ച് സന്തോഷിപ്പിച്ച് അവർക്ക് പലതരം ദാനധർമ്മങ്ങൾ നൽകി

ਤਿਨ ਊਪਰ ਰੀਝਿ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਘਨੋ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਕਢਿ ਦਾਨ ਦਯੋ ॥

tin aoopar reejh kahai kab sayaam ghano grih te kadt daan dayo |

തന്നോട് അസൂയപ്പെട്ട് അവരെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറക്കിവിട്ട് ഒരുപാട് കാരുണ്യങ്ങൾ നൽകിയെന്ന് കവി ശ്യാം പറയുന്നു.

ਮਨੋ ਤਾ ਜਸ ਤੇ ਮ੍ਰਿਤ ਮੰਡਲ ਮੈ ਅਬ ਕੇ ਦਿਨ ਲਉ ਦਿਨ ਸੇਤ ਭਯੋ ॥੯੯੮॥

mano taa jas te mrit manddal mai ab ke din lau din set bhayo |998|

ഈ പ്രവൃത്തിയിലൂടെ, കൃഷ്ണനെ ഇത്രയധികം അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു, കവി ശ്യാം പറയുന്നത്, ഈ സ്തുതിയോടെ ഇന്നും, മരണത്തിൻ്റെ മണ്ഡലത്തിൽ പകൽ വെളുത്തതായി കാണപ്പെടുന്നു എന്നാണ്.998.

ਅਕ੍ਰੂਰ ਸਿਆਮ ਕੇ ਧਾਮਹਿ ਆਇ ਕੈ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਓ ॥

akraoor siaam ke dhaameh aae kai sree jadubeer ke paaein laagio |

അക്രൂരൻ കൃഷ്ണൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ വന്ന് അവൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു

ਕੰਸ ਬਿਦਾਰਿ ਬਕੀ ਉਰਿ ਫਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਕਰਤਾਰ ਸਰਾਹਨ ਲਾਗਿਓ ॥

kans bidaar bakee ur faar kahiyo karataar saraahan laagio |

കംസൻ്റെയും ബകാസുരൻ്റെയും ഘാതകനായ കൃഷ്ണനെ അദ്ദേഹം പുകഴ്ത്താൻ തുടങ്ങി

ਅਉਰ ਗਈ ਸੁਧਿ ਭੂਲ ਸਭੈ ਹਰਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਰਸ ਭੀਤਰ ਪਾਗਿਓ ॥

aaur gee sudh bhool sabhai har kee upamaa ras bheetar paagio |

(അവൻ) മറ്റെല്ലാ ഇന്ദ്രിയങ്ങളും മറന്നു, (വെറും) ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ സാദൃശ്യത്തിൽ മുഴുകി.

ਆਨੰਦ ਬੀਚ ਬਢਿਯੋ ਮਨ ਕੇ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਸਭ ਭਾਗਿਓ ॥੯੯੯॥

aanand beech badtiyo man ke man ko dukh tho jitano sabh bhaagio |999|

അത്തരം സ്തുതിയിൽ മുഴുകിയ അവൻ സ്വന്തം ബോധം മറന്നു, അവൻ്റെ എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടുകളും അവസാനിച്ചു, അവൻ്റെ മനസ്സിൽ സന്തോഷം വർദ്ധിച്ചു.999.

ਦੇਵਕੀ ਲਾਲ ਗੁਪਾਲ ਅਹੋ ਨੰਦ ਲਾਲ ਦਿਆਲ ਇਹੈ ਜੀਯ ਧਾਰਿਓ ॥

devakee laal gupaal aho nand laal diaal ihai jeey dhaario |

ഈ കൃഷ്ണൻ ദേവകിയുടെ മകനാണ്, അവൻ ദയയോടെ നന്ദൻ്റെ പുത്രനായി

ਕੰਸ ਬਿਦਾਰਿ ਬਕੀ ਉਰ ਫਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਕਰਤਾ ਜਦੁਬੀਰ ਉਚਾਰਿਓ ॥

kans bidaar bakee ur faar kahiyo karataa jadubeer uchaario |

അവൻ കംസനെ വധിക്കുകയും ബകാസുരൻ്റെ ഹൃദയം കീറിമുറിക്കുകയും ചെയ്തു, അവൻ യാദവരുടെ വീരൻ എന്നറിയപ്പെടുന്നു.

ਹੇ ਅਘ ਕੇ ਰਿਪੁ ਹੇ ਰਿਪੁ ਕੇਸੀ ਕੇ ਹੇ ਕੁਪਿ ਜਾਹਿ ਤ੍ਰਿਨਾਵ੍ਰਤਿ ਮਾਰਿਓ ॥

he agh ke rip he rip kesee ke he kup jaeh trinaavrat maario |

ഓ കൃഷ്ണാ! കേശിയുടെ ഘാതകൻ, എല്ലാ പാപങ്ങളുടെയും സംഹാരകൻ, തൃണവ്രതൻ്റെ ഘാതകൻ

ਤਾ ਅਬ ਰੂਪ ਦਿਖਾਇ ਹਮੈ ਹਮਰੋ ਸਭ ਪਾਪ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਓ ॥੧੦੦੦॥

taa ab roop dikhaae hamai hamaro sabh paap bidaa kar ddaario |1000|

നിൻ്റെ മുഖം കാണിച്ച് എൻ്റെ എല്ലാ പാപങ്ങളും നീ നശിപ്പിച്ചു.

ਚੋਰ ਹੈ ਸਾਧਨ ਕੇ ਦੁਖ ਕੋ ਸੁਖ ਕੋ ਬਰੁ ਦਾਇਕ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰਿਓ ॥

chor hai saadhan ke dukh ko sukh ko bar daaeik sayaam uchaario |

ഹേ ശ്യാം! നിങ്ങൾ ഒരു കള്ളനാണ് (എന്നാൽ) നിങ്ങൾ വിശുദ്ധരുടെ ദുഃഖങ്ങൾ (മോഷ്ടിക്കുന്നു) സന്തോഷത്തിൻ്റെ ദാതാവ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു.

ਹੈ ਠਗ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਚੀਰਨ ਕੋ ਭਟ ਹੈ ਜਿਨਿ ਕੰਸ ਸੋ ਬੀਰ ਪਛਾਰਿਓ ॥

hai tthag gvaaran cheeran ko bhatt hai jin kans so beer pachhaario |

കൃഷ്ണൻ ശക്തനും ശക്തനും, സന്യാസിമാരുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ നശിപ്പിക്കുന്നവനും, സമാധാനവും സുഖസൗകര്യങ്ങളും നൽകുന്നവനും, ഗോപികമാരുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ മോഷ്ടിച്ച അക്രമിയും, കംസൻ്റെ യോദ്ധാക്കളെ അട്ടിമറിച്ചവനുമാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.

ਕਾਇਰ ਹੈ ਬਹੁ ਪਾਪਨ ਤੇ ਅਰੁ ਬੈਦ ਹੈ ਜਾ ਸਭ ਲੋਗ ਜੀਯਾਰਿਓ ॥

kaaeir hai bahu paapan te ar baid hai jaa sabh log jeeyaario |

അവൻ പാപങ്ങളിൽ നിന്നും എല്ലാത്തരം രോഗങ്ങളിൽ നിന്നും ജനങ്ങളുടെ രക്ഷകനിൽ നിന്നും അകന്നു നിൽക്കുന്നു

ਪੰਡਿਤ ਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਿਨਿ ਚਾਰੋ ਈ ਬੇਦੁ ਕੋ ਭੇਦ ਸਵਾਰਿਓ ॥੧੦੦੧॥

panddit hai kab sayaam kahai jin chaaro ee bed ko bhed savaario |1001|

1001ലെ നാല് വേദങ്ങളുടെ നിഗൂഢതകൾ വിവരിക്കുന്ന പരമപണ്ഡിതൻ ഇതേ കൃഷ്ണനാണെന്ന് കവി ശ്യാം പറയുന്നു.

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਠਿ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ॥

yau keh kai jadubeer ke so kab sayaam kahai utth paae pariyo |

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അക്രൂരൻ കൃഷ്ണൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു

ਹਰਿ ਕੀ ਬਹੁ ਬਾਰ ਸਰਾਹ ਕਰੀ ਦੁਖ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਛਿਨ ਬੀਚ ਹਰਿਯੋ ॥

har kee bahu baar saraah karee dukh tho jitano chhin beech hariyo |

അവൻ അവനെ ആവർത്തിച്ച് സ്തുതിച്ചു, അവൻ്റെ എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടുകളും ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അവസാനിച്ചു

ਅਰੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੇ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਨੇ ਬਿਧਿ ਯਾ ਮੁਖ ਤੇ ਉਚਰਿਯੋ ॥

ar taa chhab ke jas uch mahaa kab ne bidh yaa mukh te uchariyo |

(കൂടാതെ) ആ രംഗത്തിലെ ഉന്നതനും മഹാനുമായ യാഷ് കവി സ്വന്തം വായിൽ നിന്ന് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੰਜੋਅ ਕਉ ਪੈਨ੍ਰਹਿ ਤਨੈ ਸਭ ਪਾਪਨ ਸੰਗਿ ਲਰਿਯੋ ਨ ਟਰਿਯੋ ॥੧੦੦੨॥

har naam sanjoa kau painreh tanai sabh paapan sang lariyo na ttariyo |1002|

തിന്മകളോട് നിർഭയമായി പോരാടാൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമധേയമായ കവചം ധരിച്ച് അക്രൂരൻ സൂക്ഷ്‌മനായിത്തീർന്നുവെന്ന് കവി ഈ കാഴ്ചയുടെ ഭംഗി ഇപ്രകാരം വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.1002.

ਫਿਰਿ ਯੌ ਕਰਿ ਕਾਨਰ ਕੀ ਉਪਮਾ ਹਰਿ ਜੀ ਤੁਮ ਹੀ ਮੁਰ ਸਤ੍ਰ ਪਛਾਰਿਯੋ ॥

fir yau kar kaanar kee upamaa har jee tum hee mur satr pachhaariyo |

അപ്പോൾ അദ്ദേഹം ശ്രീകൃഷ്ണനെ ഇപ്രകാരം അനുകരിച്ചു, ഹേ ഹരിജീ! 'മുർ' (പേര്) എന്ന ശത്രുവിനെ ജയിച്ചത് നിങ്ങളാണ്.

ਤੈ ਹੀ ਮਰੇ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾਰਿ ਕਮਧ ਸੁ ਰਾਵਨ ਮਾਰਿ ਘਨੋ ਰਨ ਪਾਰਿਯੋ ॥

tai hee mare tripuraar kamadh su raavan maar ghano ran paariyo |

എന്നിട്ട് കൃഷ്ണനെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, കർത്താവേ (കൃഷ്ണാ)! നിങ്ങൾ മുർ എന്ന അസുരനെ വധിക്കുകയും കബന്ധനെയും രാവണനെയും മറ്റും ഭീകരമായ യുദ്ധത്തിൽ വധിക്കുകയും ചെയ്തു

ਲੰਕ ਦਈ ਅਰਿ ਭ੍ਰਾਤਰ ਕਉ ਸੀਅ ਕੋ ਸੰਗਿ ਲੈ ਫਿਰਿ ਅਉਧਿ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥

lank dee ar bhraatar kau seea ko sang lai fir aaudh sidhaariyo |

നീ ലങ്കാരാജ്യം വിഭീഷണനു നൽകി, നീ തന്നെ സീതയോടൊപ്പം അയോധ്യയിലേക്കു പോയി.

ਤੈ ਹੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੀਏ ਸਭ ਹੀ ਹਮ ਜਾਨਤ ਹੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥੧੦੦੩॥

tai hee charitr kee sabh hee ham jaanat hai ih bhaat uchaariyo |1003|

ഈ സാഹസങ്ങളെല്ലാം നിങ്ങൾ തന്നെ ചെയ്തുവെന്നത് ഒരു മടിയും കൂടാതെ ഞാൻ അംഗീകരിക്കുന്നു.1003.

ਹੇ ਕਮਲਾਪਤਿ ਹੇ ਗਰੁੜਧ੍ਵਜ ਹੇ ਜਗਨਾਇਕ ਕਾਨ੍ਰਹਿ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥

he kamalaapat he garurradhvaj he jaganaaeik kaanreh kahiyo hai |

ലച്മിയുടെ ഭർത്താവ്! ഹേ ഗരുഡ ധൂജ! ലോകനാഥാ! (നിങ്ങൾ മാത്രം) കാൻ (പേരിൽ) വിളിക്കപ്പെടുന്നു.

ਹੇ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹੋ ਬਤੀਯਾ ਸਭ ਹੀ ਤੁਮਰੀ ਭ੍ਰਿਤ ਲੋਕ ਭਯੋ ਹੈ ॥

he jadubeer kaho bateeyaa sabh hee tumaree bhrit lok bhayo hai |

ഗരുഡയുടെ ബാനർ! ഹേ ലക്ഷ്മീ സാറേ! ലോകത്തിൻ്റെ നാഥനും! ഞാൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക, നീ ലോകത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ പിന്തുണയാണ്

ਮੇਰੀ ਹਰੋ ਮਮਤਾ ਹਰਿ ਜੂ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਚੀਨ ਲਯੋ ਹੈ ॥

meree haro mamataa har joo ih bhaat kahiyo har cheen layo hai |

ദൈവമേ! ടേക്ക് മൈ ലവ് കൃഷ്ണൻ കേട്ടതാണ് ഇത്തരത്തിലുള്ള സംസാരം.

ਡਾਰਿ ਦਈ ਮਮਤਾ ਤਿਹ ਪੈ ਸੋਊ ਮੋਨਹਿ ਧਾਰ ਕੈ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥੧੦੦੪॥

ddaar dee mamataa tih pai soaoo moneh dhaar kai baitth rahiyo hai |1004|

ആസക്തിയിൽ നിന്നും ഖേദത്തിൽ നിന്നും മോചിതനായതിനെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും പറയാൻ അക്രൂരന് ആഗ്രഹമുണ്ടെന്ന് കൃഷ്ണൻ മുൻകൂട്ടി കണ്ടു, അതിനാൽ മനസ്സിലൂടെ അനുഗ്രഹം നൽകി അക്രൂരൻ്റെ ഖേദത്തെ പ്രാവർത്തികമാക്കി, അവൻ തന്നെ നിശബ്ദനായി ഇരുന്നു.1004.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ਅਕ੍ਰੂਰ ਸੋ ॥

kaanrah joo baach akraoor so |

അക്രൂരനെ അഭിസംബോധന ചെയ്ത കൃഷ്ണൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਐ ਹੋ ਚਚਾ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਕਉ ਸਮਝੇ ਬਿਨੁ ਤੈ ਹਰਿ ਚੀਨੋ ॥

aai ho chachaa jadubeer kahiyo ham kau samajhe bin tai har cheeno |

അയ്യോ അങ്കിൾ! എന്നെ ഗ്രഹിക്കാതെ, നിങ്ങൾ എന്നെ കർത്താവിൻ്റെ പ്രകടനമായി കണ്ടു

ਤਾ ਤੇ ਲਡਾਵਹੁ ਮੋਹਿ ਕਹਿਯੋ ਜਿਹ ਤੇ ਸੁਖ ਹੋ ਅਤਿ ਹੀ ਮੁਹਿ ਜੀ ਨੋ ॥

taa te laddaavahu mohi kahiyo jih te sukh ho at hee muhi jee no |

എനിക്ക് ആശ്വാസം തരൂ, അങ്ങനെ എൻ്റെ ജീവിതം സുഖകരമാകും

ਆਇਸ ਮੋ ਬਸੁਦੇਵਹ ਜੀ ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਡੇ ਲਖ ਊ ਕਰ ਕੀਨੋ ॥

aaeis mo basudevah jee akraoor badde lakh aoo kar keeno |

വാസുദേവ് കഴിഞ്ഞാൽ ഏറ്റവും മുതിർന്ന ആളായി നിങ്ങളെ പരിഗണിക്കും

ਤਾ ਤੇ ਨ ਮੋ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਲਖੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਹਸਿ ਦੀਨੋ ॥੧੦੦੫॥

taa te na mo ghan sayaam lakhai ih bhaat kahiyo har joo has deeno |1005|

ഞാൻ നമിക്കുന്നു, കൃഷ്ണൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.1005.

ਸੋ ਸੁਨਿ ਬੀਰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਭਯੋ ਮੁਸਲੀਧਰ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਕੰਠਿ ਲਗਾਏ ॥

so sun beer prasan bhayo musaleedhar sayaam joo kantth lagaae |

ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട് സന്തുഷ്ടനായ അക്രൂരൻ കൃഷ്ണനെയും ബൽറാമിനെയും ആലിംഗനം ചെയ്തു

ਸੋਕ ਜਿਤੇ ਮਨ ਭੀਤਰ ਥੇ ਹਰਿ ਕੋ ਤਨ ਭੇਟਿ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਏ ॥

sok jite man bheetar the har ko tan bhett sabhai bisaraae |

അവൻ തൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ ദുഃഖം ഉപേക്ഷിച്ചു,

ਛੋਟ ਭਤੀਜ ਲਖੇ ਕਰਿ ਕੈ ਕਰਿ ਕੈ ਜਗ ਕੇ ਕਰਤਾ ਨਹੀ ਪਾਏ ॥

chhott bhateej lakhe kar kai kar kai jag ke karataa nahee paae |

അവൻ (അവരെ) ചെറിയ മരുമക്കളായി അറിഞ്ഞു, അവരെ ലോകത്തിൻ്റെ പ്രവർത്തിക്കുന്നവരായി കണക്കാക്കിയില്ല.

ਯਾ ਬਿਧਿ ਭੀ ਤਿਹ ਠਉਰ ਕਥਾ ਤਿਹ ਕੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਮੰਗਲ ਗਾਏ ॥੧੦੦੬॥

yaa bidh bhee tih tthaur kathaa tih ke kab sayaameh mangal gaae |1006|

ചെറിയ മരുമക്കളെ വെറും മരുമക്കളായി കണക്കാക്കുകയും ലോകത്തിൻ്റെ സ്രഷ്ടാവല്ല. അങ്ങനെ, ഈ കഥ അവിടെ സംഭവിച്ചു, ഇത് കൃഷ്ണനെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് കവി ശ്യാം പാടിയിട്ടുണ്ട്. 1006.