ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്
പേജ് - 382
ਜਸੁਧਾ ਬਾਚ ॥
jasudhaa baach |യശോദയുടെ പ്രസംഗം:
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |സ്വയ്യ
ਬਚਿਯੋ ਜਿਨਿ ਤਾਤ ਬਡੇ ਅਹਿ ਤੇ ਜਿਨ ਹੂੰ ਬਕ ਬੀਰ ਬਲੀ ਹਨਿ ਦਈਯਾ ॥
bachiyo jin taat badde eh te jin hoon bak beer balee han deeyaa |(തൻ്റെ) പിതാവിനെ മഹാസർപ്പത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിച്ചവൻ, വീരനായ ബകാസുരനെ വധിച്ചവൻ.
ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਅਘ ਨਾਮ ਮਹਾ ਰਿਪੁ ਪੈ ਪਿਅਰਵਾ ਮੁਸਲੀਧਰ ਭਈਆ ॥
jaeh mariyo agh naam mahaa rip pai piaravaa musaleedhar bheea |ഭീമാകാരമായ പാമ്പിൽ നിന്ന് പിതാവിനെ രക്ഷിച്ചവൻ, ശക്തനായ രാക്ഷസനായ ബകാസുരനെ കൊന്നവൻ, അഗാസുരൻ എന്ന അസുരനെ കൊന്ന പ്രിയ ഹൽധറിൻ്റെ (ബൽറാം) സഹോദരൻ.
ਜੋ ਤਪਸ੍ਯਾ ਕਰਿ ਕੈ ਪ੍ਰਭ ਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਪਰਿ ਪਾਇਨ ਲਈਯਾ ॥
jo tapasayaa kar kai prabh te kab sayaam kahai par paaein leeyaa |ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നതിലൂടെ ആരുടെ പാദങ്ങൾ സാക്ഷാത്കരിക്കാനാകും?
ਸੋ ਪੁਰ ਬਾਸਨ ਛੀਨ ਲਯੋ ਹਮ ਤੇ ਸੁਨੀਯੇ ਸਖੀ ਪੂਤ ਕਨ੍ਰਹਈਆ ॥੮੬੦॥
so pur baasan chheen layo ham te suneeye sakhee poot kanraheea |860|ഓ സുഹൃത്തേ! എൻ്റെ ശ്രീകൃഷ്ണനെ മഥുര നിവാസികൾ എന്നിൽ നിന്ന് അപഹരിച്ചിരിക്കുന്നു.860.
ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨੀਆ ਬਿਰਲਾਪੁ ॥
sabh gvaaraneea biralaap |എല്ലാ ഗോപികമാരുടെയും വിലാപം:
ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |സ്വയ്യ
ਸੁਨਿ ਕੈ ਇਹ ਬਾਤ ਸਭੈ ਮਿਲਿ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਪੈ ਮਿਲਿ ਕੈ ਤਿਨ ਸੋਕ ਸੁ ਕੀਨੋ ॥
sun kai ih baat sabhai mil gvaaran pai mil kai tin sok su keeno |ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട് എല്ലാ ഗോപികമാരും ദുഃഖത്താൽ നിറഞ്ഞു
ਆਨੰਦ ਦੂਰਿ ਕਰਿਯੋ ਮਨ ਤੇ ਹਰਿ ਧ੍ਯਾਨ ਬਿਖੈ ਤਿਨਹੂੰ ਮਨ ਦੀਨੋ ॥
aanand door kariyo man te har dhayaan bikhai tinahoon man deeno |അവരുടെ മനസ്സിൻ്റെ ആനന്ദം അവസാനിച്ചു, എല്ലാവരും കൃഷ്ണനെ ധ്യാനിച്ചു
ਧਰਨੀ ਪਰ ਸੋ ਮੁਰਝਾਇ ਗਿਰੀ ਸੁ ਪਰਿਯੋ ਤਿਨ ਕੇ ਤਨ ਤੇ ਸੁ ਪਸੀਨੋ ॥
dharanee par so murajhaae giree su pariyo tin ke tan te su paseeno |അവരുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് വിയർപ്പ് ഒഴുകി, നിരാശരായി, അവർ ഭൂമിയിലേക്ക് വീണു
ਹਾਹੁਕ ਲੈਨ ਲਗੀ ਸਭਿ ਹੀ ਸੁ ਭਯੋ ਸੁਖ ਤੇ ਤਿਨ ਕੋ ਤਨ ਹੀਨੋ ॥੮੬੧॥
haahuk lain lagee sabh hee su bhayo sukh te tin ko tan heeno |861|അവർ വിലപിക്കാൻ തുടങ്ങി, അവരുടെ മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും എല്ലാ സന്തോഷവും നഷ്ടപ്പെട്ടു.861.
ਅਤਿ ਆਤੁਰ ਹ੍ਵੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਹਿ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ॥
at aatur hvai har preeteh so kab sayaam kahai har ke gun gaavai |കവി ശ്യാം പറയുന്നതുപോലെ, ഗോപികമാർ (ഗോപികമാർ) കൃഷ്ണനെ സ്തുതിക്കുന്നത് ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ടാണ്.
ਸੋਰਠਿ ਸੁਧ ਮਲਾਰ ਬਿਲਾਵਲ ਸਾਰੰਗ ਭੀਤਰ ਤਾਨ ਬਸਾਵੈ ॥
soratth sudh malaar bilaaval saarang bheetar taan basaavai |കൃഷ്ണൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ വളരെയധികം വേവലാതിപ്പെട്ട അവർ സോറത്ത്, ശുദ്ധ് മൽഹാർ, ബിലാവൽ, സാരംഗ് മുതലായ സംഗീത രീതികളുടെ ഈണങ്ങൾ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ച് അവനെ സ്തുതിക്കുന്നു.
ਧਿਆਨ ਧਰੈ ਤਿਹ ਤੇ ਜੀਯ ਮੈ ਤਿਹ ਧ੍ਯਾਨਹਿ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
dhiaan dharai tih te jeey mai tih dhayaaneh te at hee dukh paavai |അവർ അവൻ്റെ (ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ) ധ്യാനം അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ നിലനിർത്തുന്നു (എന്നാൽ) ആ ധ്യാനത്തിൽ നിന്ന് വളരെയധികം വേദനയും ലഭിക്കുന്നു.
ਯੌ ਮੁਰਝਾਵਤ ਹੈ ਮੁਖ ਤਾ ਸਸਿ ਜਿਉ ਪਿਖਿ ਕੰਜ ਮਨੋ ਮੁਰਝਾਵੈ ॥੮੬੨॥
yau murajhaavat hai mukh taa sas jiau pikh kanj mano murajhaavai |862|അവർ അവനെ മനസ്സിൽ ധ്യാനിക്കുകയും അതിൽ അങ്ങേയറ്റം വ്യസനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, രാത്രിയിൽ ചന്ദ്രനെ കാണുന്ന താമര പോലെ അവർ വാടിപ്പോകുന്നു.862.
ਪੁਰ ਬਾਸਨਿ ਸੰਗਿ ਰਚੇ ਹਰਿ ਜੂ ਹਮਹੂੰ ਮਨ ਤੇ ਜਦੁਰਾਇ ਬਿਸਾਰੀ ॥
pur baasan sang rache har joo hamahoon man te jaduraae bisaaree |ഇപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ നഗരവാസികളുമായി സ്വയം ലയിച്ചു, അവൻ്റെ മനസ്സിൽ നിന്ന് നമ്മെ മറന്നിരിക്കുന്നു
ਤ੍ਯਾਗਿ ਗਏ ਹਮ ਕੋ ਇਹ ਠਉਰ ਹਮ ਊਪਰ ਤੇ ਅਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੁ ਟਾਰੀ ॥
tayaag ge ham ko ih tthaur ham aoopar te at preet su ttaaree |അവൻ നമ്മെ ഇവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചു, ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവൻ്റെ സ്നേഹം ഉപേക്ഷിക്കുന്നു
ਪੈ ਕਹਿ ਕੈ ਨ ਕਛੁ ਪਠਿਯੋ ਤਿਹ ਤ੍ਰੀਯਨ ਕੇ ਬਸਿ ਭੈ ਗਿਰਧਾਰੀ ॥
pai keh kai na kachh patthiyo tih treeyan ke bas bhai giradhaaree |അവിടെ അവൻ സ്ത്രീകളുടെ സ്വാധീനത്തിന് വിധേയനായി, അവിടെ അവൻ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു സന്ദേശം പോലും അയച്ചിട്ടില്ല എന്നത് എത്ര അത്ഭുതകരമാണ്.
ਏਕ ਗਿਰੀ ਕਹੂੰ ਐਸੇ ਧਰਾ ਇਕ ਕੂਕਤ ਹੈ ਸੁ ਹਹਾ ਰੀ ਹਹਾ ਰੀ ॥੮੬੩॥
ek giree kahoon aaise dharaa ik kookat hai su hahaa ree hahaa ree |863|ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരാൾ ഭൂമിയിൽ വീണു, ആരോ കരയാനും വിലപിക്കാനും തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.863.
ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੋ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਬੋਲਤ ਹੈ ਜੀਯ ਮੈ ਅਤਿ ਮਾਨਿ ਉਦਾਸੀ ॥
eih bhaat so gvaaran bolat hai jeey mai at maan udaasee |ഈ രീതിയിൽ, വളരെ ദുഃഖിതരായി, ഗോപികമാർ പരസ്പരം സംസാരിക്കുന്നു
ਸੋਕ ਬਢਿਯੋ ਤਿਨ ਕੇ ਜੀਯ ਮੈ ਹਰਿ ਡਾਰਿ ਗਏ ਹਿਤ ਕੀ ਤਿਨ ਫਾਸੀ ॥
sok badtiyo tin ke jeey mai har ddaar ge hit kee tin faasee |അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ സങ്കടം വർദ്ധിച്ചുവരികയാണ്, കാരണം അവരെ പ്രണയത്തിൽ കുടുക്കി, കൃഷ്ണൻ അവരെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയി
ਅਉ ਰਿਸ ਮਾਨਿ ਕਹੈ ਮੁਖ ਤੇ ਜਦੁਰਾਇ ਨ ਮਾਨਤ ਲੋਗਨ ਹਾਸੀ ॥
aau ris maan kahai mukh te jaduraae na maanat logan haasee |എന്തുകൊണ്ടാണ് കൃഷ്ണൻ ആളുകളുടെ വിരോധാഭാസങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാത്തതെന്ന് ചിലപ്പോൾ അവർ ദേഷ്യത്തോടെ പറയും
ਤ੍ਯਾਗਿ ਹਮੈ ਸੁ ਗਏ ਬ੍ਰਿਜ ਮੈ ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਸੰਗਿ ਫਸੇ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਸੀ ॥੮੬੪॥
tayaag hamai su ge brij mai pur baasin sang fase brij baasee |864|അവൻ ഞങ്ങളെ ബ്രജയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചുവെന്നും അവിടെ അദ്ദേഹം നഗരവാസികളുമായി ഇടപഴകുന്നുവെന്നും.864.