ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 379

ਹਰਿ ਆਵਤ ਅਗ੍ਰ ਮਿਲੀ ਕੁਬਿਜਾ ਹਰਿ ਕੋ ਤਿਨਿ ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

har aavat agr milee kubijaa har ko tin sundar roop nihaariyo |

വരുമ്പോൾ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന കുബ്ജയെ കൃഷ്ണൻ കണ്ടു

ਗੰਧ ਲਏ ਨ੍ਰਿਪ ਲਾਵਨ ਕੋ ਸੁ ਲਗਾਊ ਹਉ ਯਾ ਮਨ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

gandh le nrip laavan ko su lagaaoo hau yaa man beech bichaariyo |

കുബ്ജ കൃഷ്ണൻ്റെ വശ്യമായ രൂപം കണ്ടു, അവൾ രാജാവിന് വേണ്ടിയുള്ള തൈലം എടുത്തുകൊണ്ടുപോകുന്നു, ആ ബാം കെയുടെ ശരീരത്തിൽ പുരട്ടാൻ ഒരു അവസരം കിട്ടിയാൽ വളരെ നല്ലതായിരിക്കുമെന്ന് അവൾ മനസ്സിൽ കരുതി.

ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਖੀ ਹਰਿ ਸੰਗ ਲਗੀ ਹਮਰੇ ਤਬ ਹੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

preet lakhee har sang lagee hamare tab hee ih bhaat uchaariyo |

അവളുടെ പ്രണയം കൃഷ്ണൻ ദൃശ്യവത്കരിച്ചപ്പോൾ, അവൻ സ്വയം പറഞ്ഞു, "അത് കൊണ്ടുവന്ന് എനിക്ക് പ്രയോഗിക്കൂ

ਲ੍ਯਾਵਹੁ ਲਾਵਹੁ ਰੀ ਹਮ ਕੋ ਕਬਿ ਨੈ ਜਸੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਇਮ ਸਾਰਿਯੋ ॥੮੨੮॥

layaavahu laavahu ree ham ko kab nai jas taa chhab ko im saariyo |828|

ആ കാഴ്ചയെപ്പറ്റി കവി വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.828.

ਜਦੁਰਾਇ ਕੋ ਆਇਸੁ ਮਾਨ ਤ੍ਰੀਯਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਇਹ ਚੰਦਨ ਦੇਹ ਲਗਾਯੋ ॥

jaduraae ko aaeis maan treeyaa nrip ko ih chandan deh lagaayo |

യാദവരാജാവിൻ്റെ വാക്കുകൾ അനുസരിച്ചു ആ സ്ത്രീ ആ തൈലം അവൻ്റെ ശരീരത്തിൽ പുരട്ടി

ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਰੂਪੁ ਨਿਹਾਰਤ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਨੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥

sayaam ko roop nihaarat hee kab sayaam manai at hee sukh paayo |

കൃഷ്ണൻ്റെ സൌന്ദര്യം കണ്ട് കവി ശ്യാം അത്യധികം ആനന്ദം പ്രാപിച്ചു

ਜਾ ਕੋ ਨ ਅੰਤ ਲਖਿਯੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕਰਿ ਕੈ ਮਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਈ ਦਿਨ ਗਾਯੋ ॥

jaa ko na ant lakhiyo brahamaa kar kai man prem kee din gaayo |

അവൻ തന്നെയാണ് ഭഗവാൻ, അവനെ സ്തുതിച്ച ബ്രഹ്മാവിന് പോലും അവൻ്റെ രഹസ്യം അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല

ਭਾਗ ਬਡੋ ਇਹ ਮਾਲਿਨ ਕੇ ਹਰਿ ਕੇ ਤਨ ਕੋ ਜਿਨਿ ਹਾਥ ਛੁਹਾਯੋ ॥੮੨੯॥

bhaag baddo ih maalin ke har ke tan ko jin haath chhuhaayo |829|

സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് കൃഷ്ണൻ്റെ ശരീരത്തിൽ സ്പർശിച്ച ഈ ദാസൻ വളരെ ഭാഗ്യവാനാണ്.829.

ਹਰਿ ਏਕ ਧਰਿਯੋ ਪਗ ਪਾਇਨ ਪੈ ਅਰੁ ਹਾਥ ਸੋ ਹਾਥ ਗਹਿਯੋ ਕੁਬਜਾ ਕੋ ॥

har ek dhariyo pag paaein pai ar haath so haath gahiyo kubajaa ko |

കൃഷ്ണൻ കുബ്ജയുടെ പാദത്തിൽ കാൽ വെച്ചു അവളുടെ കൈ അവൻ്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു

ਸੀਧੀ ਕਰੀ ਕੁਬਰੀ ਤੇ ਸੋਊ ਇਤਨੋ ਬਲੁ ਹੈ ਜਗ ਮੈ ਕਹੁ ਕਾ ਕੋ ॥

seedhee karee kubaree te soaoo itano bal hai jag mai kahu kaa ko |

ആ ഹംപ്-ബാക്ക്ഡ് അദ്ദേഹം നേരെയാക്കി, ഇത് ചെയ്യാനുള്ള ശക്തി ലോകത്ത് മറ്റാർക്കും ഇല്ല

ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਬਕ ਬੀਰ ਅਬੈ ਕਰਿ ਹੈ ਬਧ ਸੋ ਪਤਿ ਪੈ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ॥

jaeh mariyo bak beer abai kar hai badh so pat pai mathuraa ko |

ബകാസുരനെ കൊന്നവൻ ഇനി മഥുരയിലെ രാജാവായ കംസനെ വധിക്കും

ਭਾਗ ਬਡੇ ਇਹ ਕੇ ਜਿਹ ਕੋ ਉਪਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਬੈਦ ਹ੍ਵੈ ਤਾ ਕੋ ॥੮੩੦॥

bhaag badde ih ke jih ko upachaar kariyo har baid hvai taa ko |830|

ഈ കുതിച്ചുചാട്ടക്കാരൻ്റെ വിധി അഭിനന്ദനീയമാണ്, കർത്താവ് തന്നെ ഡോക്ടറായി ചികിത്സിച്ചു.830.

ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ਬਾਚ ॥

prat utar baach |

മറുപടി പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਪ੍ਰਭ ਧਾਮਿ ਅਬੈ ਚਲੀਯੈ ਹਮਰੇ ਇਹ ਭਾਤ ਕਹਿਯੋ ਕੁਬਜਾ ਹਰਿ ਸੋ ॥

prabh dhaam abai chaleeyai hamare ih bhaat kahiyo kubajaa har so |

കുബ്ജ ശ്രീകൃഷ്ണനോട് പറഞ്ഞു, ഭഗവാനേ! ഇനി നമുക്ക് എൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാം.

ਅਤਿ ਹੀ ਮੁਖੁ ਦੇਖ ਕੈ ਰੀਝ ਰਹੀ ਸੁ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਬਿਨ ਹੀ ਡਰ ਸੋ ॥

at hee mukh dekh kai reejh rahee su kahiyo nrip ke bin hee ddar so |

കുബ്ജ ഭഗവാനോട് തന്നോടൊപ്പം തൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു, കൃഷ്ണൻ്റെ മുഖം കണ്ട് അവൾ ആകൃഷ്ടയായി, പക്ഷേ അവൾ രാജാവിനെ ഭയപ്പെട്ടു.

ਹਰਿ ਜਾਨ੍ਯੋ ਕਿ ਮੋ ਮੈ ਰਹੀ ਬਸ ਹ੍ਵੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਤਿਹ ਸੋ ਛਰ ਸੋ ॥

har jaanayo ki mo mai rahee bas hvai ih bhaat kahiyo tih so chhar so |

(അത്) എൻ്റെ (പ്രണയ) വാസസ്ഥലമായി മാറിയെന്ന് ശ്രീകൃഷ്ണൻ മനസ്സിലാക്കി അവളോട് കൗശലത്തോടെ പറഞ്ഞു-

ਕਰਿਹੌ ਤੁਮਰੋ ਸੁ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਕੰਸ ਕੋ ਕੈ ਬਧ ਹਉ ਬਰ ਸੋ ॥੮੩੧॥

karihau tumaro su manorath pooran kans ko kai badh hau bar so |831|

കൃഷ്ണൻ വിചാരിച്ചു, അവൾ തന്നെ കണ്ടപ്പോൾ വശീകരിക്കപ്പെട്ടു, പക്ഷേ അവളെ മിഥ്യയിൽ നിർത്തി, ഭഗവാൻ (കൃഷ്ണൻ) പറഞ്ഞു, "കൻസനെ കൊന്നതിന് ശേഷം, നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം ഞാൻ നിറവേറ്റും." 831.

ਕੁਬਜਾ ਕੋ ਸੁਵਾਰ ਕੈ ਕਾਜ ਤਬੈ ਪੁਨਿ ਦੇਖਨ ਕੇ ਰਸ ਮੈ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

kubajaa ko suvaar kai kaaj tabai pun dekhan ke ras mai anuraagiyo |

കുബ്ജയുടെ ദൗത്യം പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം, കൃഷ്ണൻ നഗരം കാണുന്നതിൽ മുഴുകി

ਧਾਇ ਗਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਧਨੁ ਸੁੰਦਰ ਕੋ ਸੋ ਦੇਖਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

dhaae gayo tih tthaur bikhai dhan sundar ko so dekhan laagiyo |

സ്ത്രീകൾ നിൽക്കുന്ന സ്ഥലം, അവരെ കാണാൻ അവൻ അവിടെ പോയി

ਭ੍ਰਿਤਨ ਕੇ ਕਰਤੇ ਸੁ ਮਨੈ ਹਰਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕੁਪਿ ਜਾਗਿਯੋ ॥

bhritan ke karate su manai har ke man mai at hee kup jaagiyo |

രാജാവിൻ്റെ ചാരന്മാർ കൃഷ്ണനെ വിലക്കി, പക്ഷേ അവൻ ക്രോധത്താൽ നിറഞ്ഞു

ਗਾੜੀ ਕਸੀਸ ਦਈ ਧਨ ਕੋ ਦ੍ਰਿੜ ਕੈ ਜਿਹ ਤੇ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਧਨੁ ਭਾਗਿਯੋ ॥੮੩੨॥

gaarree kasees dee dhan ko drirr kai jih te nrip ko dhan bhaagiyo |832|

അവൻ തൻ്റെ വില്ല് ശക്തിയോടെ വലിച്ചു, അതിൻ്റെ തൂവലുകൾ ഉപയോഗിച്ച്, രാജാവിൻ്റെ സ്ത്രീകൾ ഭയത്തോടെ ഉണർന്നു.832.

ਗਾੜੀ ਕਸੀਸ ਦਈ ਕੁਪਿ ਕੈ ਰੁਪਿ ਠਾਢ ਭਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ॥

gaarree kasees dee kup kai rup tthaadt bhayo tih tthaur bikhai |

പ്രകോപിതനായ കൃഷ്ണൻ ഭയം സൃഷ്ടിച്ച് അതേ സ്ഥലത്ത് നിന്നു

ਬਰ ਸਿੰਘ ਮਨੋ ਦ੍ਰਿਗ ਕਾਢ ਕੈ ਠਾਢੋ ਹੈ ਪੇਖੈ ਜੋਊ ਗਿਰੈ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ॥

bar singh mano drig kaadt kai tthaadto hai pekhai joaoo girai bhoom bikhai |

കോപത്താൽ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി സിംഹത്തെപ്പോലെ അവൻ നിന്നു, അവനെ കണ്ടവരെല്ലാം നിലത്തുവീണു

ਦੇਖਤ ਹੀ ਡਰਪਿਯੋ ਮਘਵਾ ਡਰਪਿਯੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੋਊ ਲੇਖ ਲਿਖੈ ॥

dekhat hee ddarapiyo maghavaa ddarapiyo brahamaa joaoo lekh likhai |

ഈ രംഗം കണ്ട് ബ്രഹ്മാവിനും ഇന്ദ്രനും പോലും ഭയം തോന്നി

ਧਨੁ ਕੇ ਟੁਕਰੇ ਸੰਗ ਜੋਧਨ ਮਾਰਤ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁ ਤਿਖੈ ॥੮੩੩॥

dhan ke ttukare sang jodhan maarat sayaam kahai at hee su tikhai |833|

വില്ല് തകർത്ത്, കൃഷ്ണൻ അതിൻ്റെ മൂർച്ചയുള്ള കഷണങ്ങൾ കൊണ്ട് കൊല്ലാൻ തുടങ്ങി.833.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ਦੋਹਰਾ ॥

kabiyo baach doharaa |

കവിയുടെ പ്രസംഗം: ദോഹ്‌റ

ਧਨੁਖ ਤੇਜ ਮੈ ਬਰਨਿਓ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਥਾ ਕੇ ਕਾਜ ॥

dhanukh tej mai baranio krisan kathaa ke kaaj |

കൃഷ്ണൻ്റെ കഥയ്ക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ വില്ലിൻ്റെ ബലം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്

ਅਤਿ ਹੀ ਚੂਕ ਮੋ ਤੇ ਭਈ ਛਿਮੀਯੈ ਸੋ ਮਹਾਰਾਜ ॥੮੩੪॥

at hee chook mo te bhee chhimeeyai so mahaaraaj |834|

കർത്താവേ! ഞാൻ വളരെയധികം തെറ്റ് ചെയ്തു, ഇതിന് എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ.834.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਧਨੁ ਕੋ ਟੁਕਰਾ ਕਰਿ ਲੈ ਹਰਿ ਜੀ ਬਰ ਬੀਰਨ ਕੋ ਸੋਊ ਮਾਰਨ ਲਾਗਿਯੋ ॥

dhan ko ttukaraa kar lai har jee bar beeran ko soaoo maaran laagiyo |

കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ കയ്യിലെ വില്ലിൻ്റെ കഷ്ണം എടുത്ത് മഹാവീരന്മാരെ അവിടെ വച്ച് കൊല്ലാൻ തുടങ്ങി

ਧਾਇ ਪਰੇ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਰ ਤਬੈ ਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕੁਪਿ ਜਾਗਿਯੋ ॥

dhaae pare nrip beer tabai tin ke man mai at hee kup jaagiyo |

അവിടെ വെച്ച് ആ വീരന്മാരും ക്രുദ്ധരായി കൃഷ്ണൻ്റെ മേൽ വീണു

ਫੇਰਿ ਲਗਿਯੋ ਤਿਨ ਕੋ ਹਰਿ ਮਾਰਨ ਜੁਧਹ ਕੇ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਯੋ ॥

fer lagiyo tin ko har maaran judhah ke ras mo anuraagiyo |

കൃഷ്ണനും യുദ്ധത്തിൽ മുഴുകി അവരെ കൊല്ലാൻ തുടങ്ങി

ਸੋਰ ਭਯੋ ਅਤਿ ਠਉਰ ਤਹਾ ਸੁਨ ਕੈ ਜਿਹ ਕੋ ਸਿਵ ਜੂ ਉਠਿ ਭਾਗਿਯੋ ॥੮੩੫॥

sor bhayo at tthaur tahaa sun kai jih ko siv joo utth bhaagiyo |835|

അവിടെ ഒരു വലിയ ശബ്ദം ഉണ്ടായി, അതുകേട്ട് ശിവൻ പോലും എഴുന്നേറ്റ് ഓടിപ്പോയി.835.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਤੀਨੋ ਲੋਕ ਪਤਿ ਅਤਿ ਜੁਧੁ ਕਰਿ ਕੋਪਿ ਭਰੇ ਤਊਨੇ ਠਉਰ ਜਹਾ ਬਰਬੀਰ ਅਤਿ ਸ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥

teeno lok pat at judh kar kop bhare taoone tthaur jahaa barabeer at svai rahe |

മഹാനായ യോദ്ധാക്കൾ ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നിടത്ത് കൃഷ്ണൻ അത്യധികം രോഷാകുലനായി യുദ്ധം ചെയ്യുന്നു

ਐਸੇ ਬੀਰ ਗਿਰੇ ਜੈਸੇ ਬਾਢੀ ਕੇ ਕਟੇ ਤੇ ਰੂਖ ਗਿਰੇ ਬਿਸੰਭਾਰੁ ਅਸਿ ਹਾਥਨ ਨਹੀ ਗਹੇ ॥

aaise beer gire jaise baadtee ke katte te rookh gire bisanbhaar as haathan nahee gahe |

മരപ്പണിക്കാരൻ വെട്ടിയ മരങ്ങൾ പോലെ യോദ്ധാക്കൾ വീഴുന്നു

ਅਤਿ ਹੀ ਤਰੰਗਨੀ ਉਠੀ ਹੈ ਤਹਾ ਜੋਧਨ ਤੈ ਸੀਸ ਸਮ ਬਟੇ ਅਸਿ ਨਕ੍ਰ ਭਾਤਿ ਹ੍ਵੈ ਬਹੇ ॥

at hee taranganee utthee hai tahaa jodhan tai sees sam batte as nakr bhaat hvai bahe |

യോദ്ധാക്കളുടെ പ്രവാഹമുണ്ട്, തലകളും വാളുകളും രക്തം ഒഴുകുന്നു

ਗੋਰੇ ਪੈ ਬਰਦ ਚੜਿ ਆਇ ਥੇ ਬਰਦ ਪਤਿ ਗੋਰੀ ਗਉਰਾ ਗੋਰੇ ਰੁਦ੍ਰ ਰਾਤੇ ਰਾਤੇ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥੮੩੬॥

gore pai barad charr aae the barad pat goree gauraa gore rudr raate raate hvai rahe |836|

ശിവനും ഗൗരിയും വെളുത്ത കാളയുടെ പുറത്ത് കയറിയിരുന്നു, എന്നാൽ ഇവിടെ അവർ ചുവപ്പ് നിറത്തിൽ ചായം പൂശിയിരുന്നു.836.

ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੇ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਲਭਦ੍ਰ ਜੂ ਨੈ ਕੀਨੋ ਰਨ ਭਾਗ ਗਏ ਭਟ ਨ ਸੁਭਟ ਠਾਢ ਕੁਇ ਰਹਿਯੋ ॥

krodh bhare kaanrah balabhadr joo nai keeno ran bhaag ge bhatt na subhatt tthaadt kue rahiyo |

കൃഷ്ണനും ബൽറാമും കടുത്ത രോഷത്തോടെ യുദ്ധം ചെയ്തു, ഇത് എല്ലാ യോദ്ധാക്കളെയും ഓടിച്ചു

ਐਸੇ ਝੂਮਿ ਪਰੇ ਬੀਰ ਮਾਰੇ ਧਨ ਟੂਕਨ ਕੇ ਮਾਨੋ ਕੰਸ ਰਾਜਾ ਜੂ ਕੋ ਸਾਰੋ ਦਲੁ ਸ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥

aaise jhoom pare beer maare dhan ttookan ke maano kans raajaa joo ko saaro dal svai rahiyo |

വില്ലിൻ്റെ കഷ്ണങ്ങളാൽ യോദ്ധാക്കൾ വീണു, കംസ രാജാവിൻ്റെ മുഴുവൻ സൈന്യവും ഭൂമിയിൽ പതിച്ചതായി തോന്നി.

ਕੇਤੇ ਉਠਿ ਭਾਗੇ ਕੇਤੇ ਜੁਧ ਹੀ ਕੋ ਫੇਰਿ ਲਾਗੇ ਸੋਊ ਸਮ ਬਨ ਹਰ ਹਰਿ ਤਾਤੋ ਹ੍ਵੈ ਕਹਿਯੋ ॥

kete utth bhaage kete judh hee ko fer laage soaoo sam ban har har taato hvai kahiyo |

നിരവധി യോദ്ധാക്കൾ എഴുന്നേറ്റു ഓടിപ്പോയി, പലരും വീണ്ടും യുദ്ധത്തിൽ മുഴുകി

ਗਜਨ ਕੇ ਸੁੰਡਨ ਤੇ ਐਸੇ ਛੀਟੈ ਛੂਟੀ ਜਾ ਤੇ ਅੰਬਰ ਅਨੂਪ ਲਾਲ ਛੀਟ ਛਬਿ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥੮੩੭॥

gajan ke sunddan te aaise chheettai chhoottee jaa te anbar anoop laal chheett chhab hvai rahiyo |837|

കാട്ടിലെ ചൂടുവെള്ളം പോലെ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണനും കോപത്താൽ ജ്വലിക്കാൻ തുടങ്ങി, ആനകളുടെ തുമ്പിക്കൈയിൽ നിന്ന് രക്തം തെറിക്കുന്നു, ആകാശം മുഴുവൻ ചുവന്ന തെറിച്ചതുപോലെ ചുവന്നതായി കാണപ്പെടുന്നു.837