ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 490


ਕੈ ਇਹ ਕੋ ਸਭ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਪੁਰਿ ਛਾਡਿ ਨਹੀ ਅਨਤੈ ਕਉ ਸਿਧਈਯੈ ॥
kai ih ko sabh jaae milai pur chhaadd nahee anatai kau sidheeyai |

ഒന്നുകിൽ നാം അവനെ സ്വീകരിക്കാൻ പോകണം അല്ലെങ്കിൽ നഗരം വിട്ട് മറ്റേതെങ്കിലും സ്ഥലത്തേക്ക് ഓടിപ്പോകണം

ਬਾਤ ਕੁਪੇਚ ਬਨੀ ਸਭ ਹੀ ਇਨ ਬਾਤਨ ਤੇ ਧੌ ਕਹਾ ਅਬ ਕਈਯੈ ॥੧੯੨੮॥
baat kupech banee sabh hee in baatan te dhau kahaa ab keeyai |1928|

ഇത് വളരെ ഗൗരവമുള്ള കാര്യമാണ്, ഇപ്പോൾ സംസാരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഒന്നും ഉണ്ടാകില്ല. ”1928.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

സോർത്ത

ਕੀਨੋ ਇਹੈ ਬਿਚਾਰ ਪੁਰਿ ਤਜਿ ਕੈ ਅਨਤੈ ਬਸਹਿ ॥
keeno ihai bichaar pur taj kai anatai baseh |

നഗരം വിട്ട് മറ്റൊരിടത്ത് താമസിക്കണമെന്ന് എല്ലാവരും കരുതി.

ਨਾਤਰ ਡਾਰੈ ਮਾਰਿ ਜਰਾਸੰਧਿ ਭੂਪਤਿ ਪ੍ਰਬਲ ॥੧੯੨੯॥
naatar ddaarai maar jaraasandh bhoopat prabal |1929|

ആത്യന്തികമായി, നഗരം വിട്ട് മറ്റെവിടെയെങ്കിലും താമസിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു, അല്ലാത്തപക്ഷം ശക്തനായ ജരാസന്ധ് രാജാവ് എല്ലാവരെയും കൊല്ലും.1929.

ਕੀਜੋ ਸੋਊ ਬਿਚਾਰ ਜੋ ਭਾਵੈ ਸਭ ਜਨਨ ਮਨਿ ॥
keejo soaoo bichaar jo bhaavai sabh janan man |

എല്ലാവർക്കും ഇഷ്ടമുള്ള ആ തീരുമാനം മാത്രമേ എടുക്കാവൂ

ਅਪੁਨੇ ਚਿਤਹ ਬਿਚਾਰਿ ਬਾਤ ਨ ਕੀਜੈ ਠਾਨਿ ਹਠ ॥੧੯੩੦॥
apune chitah bichaar baat na keejai tthaan hatth |1930|

മനസ്സിൻ്റെ സ്ഥിരോത്സാഹം മാത്രം അംഗീകരിക്കാൻ പാടില്ല.1930.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਤਜਿ ਕੈ ਮਥੁਰਾ ਸੁਨਿ ਕੈ ਇਹ ਸਤ੍ਰ ਸੁ ਲੈ ਕੇ ਕੁਟੰਬਨ ਜਾਦੋ ਪਰਾਏ ॥
taj kai mathuraa sun kai ih satr su lai ke kuttanban jaado paraae |

ശത്രുവിൻ്റെ വരവ് കേട്ട് യാദവർ കുടുംബസമേതം മതുരയിൽ നിന്ന് പലായനം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി

ਏਕ ਬਡੋ ਗਿਰਿ ਥੋ ਤਿਹ ਭੀਤਰ ਨੈਕੁ ਟਿਕੇ ਚਿਤ ਮੈ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
ek baddo gir tho tih bheetar naik ttike chit mai sukh paae |

ഒരു വലിയ പർവതത്തിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നതിൽ അവർ സന്തോഷിച്ചു

ਘੇਰਤ ਭਯੋ ਨਗ ਸੰਧਿ ਜਰਾ ਤਿਹ ਕੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸੁਨਾਏ ॥
gherat bhayo nag sandh jaraa tih kee upamaa kab sayaam sunaae |

ജരാസന്ധൻ ആ പർവ്വതത്തെ വലയം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. കവി ശ്യാം അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഉപമ വിവരിക്കുന്നു. (ആണെന്ന് തോന്നുന്നു)

ਪਾਤਨ ਕੇ ਜਨ ਭਛਨ ਕਉ ਭਟਵਾ ਨਹਿ ਬਾਦਰ ਹੀ ਮਿਲਿ ਆਏ ॥੧੯੩੧॥
paatan ke jan bhachhan kau bhattavaa neh baadar hee mil aae |1931|

ജരാസന്ധ് രാജാവ് പർവതത്തെ ഉപരോധിച്ചു, നദി മുറിച്ചുകടക്കാൻ കരയിൽ കാത്തിരിക്കുന്ന ആളുകളെ നശിപ്പിക്കാൻ, മേഘങ്ങളുടെ യോദ്ധാക്കൾ മുകളിൽ നിന്ന് അവരുടെ നേരെ പാഞ്ഞുകയറുന്നതായി കാണപ്പെട്ടു.1931.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਜਰਾਸੰਧਿ ਤਬ ਮੰਤ੍ਰੀਅਨ ਸੰਗਿ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਾਇ ॥
jaraasandh tab mantreean sang yau kahiyo sunaae |

അപ്പോൾ ജരാസന്ധൻ മന്ത്രിമാരോട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.

ਨਗ ਭਾਰੀ ਇਹ ਸੈਨ ਤੇ ਨੈਕੁ ਨ ਸੋਧਿਯੋ ਜਾਇ ॥੧੯੩੨॥
nag bhaaree ih sain te naik na sodhiyo jaae |1932|

അപ്പോൾ ജരാസന്ധൻ മന്ത്രിമാരോട് പറഞ്ഞു, “ഇത് വളരെ വലിയ പർവ്വതമാണ്, സൈന്യത്തിന് അതിൽ കയറാൻ കഴിയില്ല.1932.

ਸੋਰਠਾ ॥
soratthaa |

സോർത്ത

ਦੀਜੈ ਆਗਿ ਲਗਾਇ ਦਸੋ ਦਿਸਾ ਤੇ ਘੇਰਿ ਗਿਰਿ ॥
deejai aag lagaae daso disaa te gher gir |

“പത്തു ദിക്കുകളിൽനിന്നും മലയെ ഉപരോധിച്ച് തീയിടുക

ਆਪਨ ਹੀ ਜਰਿ ਜਾਇ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੁਟੰਬ ਸਨਿ ॥੧੯੩੩॥
aapan hee jar jaae sree jadubeer kuttanb san |1933|

ഈ തീയിൽ യാദവരുടെ എല്ലാ കുടുംബങ്ങളും ദഹിപ്പിക്കപ്പെടും. ”1933.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਘੇਰਿ ਦਸੋ ਦਿਸ ਤੇ ਗਿਰਿ ਕਉ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਦਈ ਆਗਿ ਲਗਾਈ ॥
gher daso dis te gir kau kab sayaam kahai dee aag lagaaee |

പത്തു ദിക്കിൽ നിന്നും മലയെ വലം വെച്ച് അഗ്നിക്കിരയായി എന്ന് കവി ശ്യാം പറയുന്നു

ਤੈਸੇ ਹੀ ਪਉਨ ਪ੍ਰਚੰਡ ਬਹਿਯੋ ਤਿਹ ਪਉਨ ਸੋ ਆਗਿ ਘਨੀ ਹਹਰਾਈ ॥
taise hee paun prachandd bahiyo tih paun so aag ghanee haharaaee |

ശക്തമായ കാറ്റ് വീശിയതോടെ തീ ആളിപ്പടർന്നു

ਜੀਵ ਬਡੋ ਤ੍ਰਿਨ ਰੂਖ ਘਨੇ ਛਿਨ ਬੀਚ ਦਏ ਫੁਨਿ ਤਾਹਿ ਜਰਾਈ ॥
jeev baddo trin rookh ghane chhin beech de fun taeh jaraaee |

അവൻ വായുവിൽ വളരെ വലിയ ശാഖകളും ജീവജാലങ്ങളും പുല്ലുകളും വീശിയടിച്ചു.

ਤਉਨ ਘਰੀ ਤਿਨ ਲੋਗਨ ਪੈ ਫੁਨਿ ਹੋਤ ਭਈ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖਦਾਈ ॥੧੯੩੪॥
taun gharee tin logan pai fun hot bhee at hee dukhadaaee |1934|

വൈക്കോൽ, മരങ്ങൾ, ജീവജാലങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയെല്ലാം ക്ഷണനേരം കൊണ്ട് നശിച്ചപ്പോൾ, ആ നിമിഷങ്ങൾ യാദവർക്ക് വളരെ വേദനാജനകമായിരുന്നു.1934.

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

ചൗപായി