ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 970

ਪਾਇ ਬ੍ਰਤੋਤਮ ਕੌ ਤਰੁਨੀ ਤਨ ਸੋਕ ਨਿਵਾਰਿ ਅਸੋਕੁਪਜਾਯੋ ॥

paae bratotam kau tarunee tan sok nivaar asokupajaayo |

മഹർഷിയെ ജയിച്ച ശേഷം സ്ത്രീ തൻ്റെ കഷ്ടതകൾ ഇല്ലാതാക്കി.

ਭਾਤਿ ਅਨੇਕ ਬਿਹਾਰਤ ਸੁੰਦਰ ਸਾਤ ਸੁਤਾ ਖਟ ਪੂਤੁਪਜਾਯੋ ॥

bhaat anek bihaarat sundar saat sutaa khatt pootupajaayo |

സ്ഥിരമായി പ്രണയിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ഏഴ് ആൺകുട്ടികൾക്കും ആറ് പെൺമക്കൾക്കും ജന്മം നൽകി.

ਤ੍ਯਾਗ ਦਯੇ ਬਨ ਕੋ ਬਸਿਬੋ ਪੁਰ ਭੀਤਰ ਕੋ ਬਸਿਯੋ ਮਨ ਭਾਯੋ ॥੨੦॥

tayaag daye ban ko basibo pur bheetar ko basiyo man bhaayo |20|

അപ്പോൾ അവൾ കാനനജീവിതം ഉപേക്ഷിച്ച് നഗരത്തിൽ വന്ന് താമസിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.(20)

ਏਕ ਮਹਾ ਬਨ ਹੈ ਸੁਨਿ ਹੋ ਮੁਨਿ ਆਜੁ ਚਲੈ ਤਹ ਜਾਇ ਬਿਹਾਰੈ ॥

ek mahaa ban hai sun ho mun aaj chalai tah jaae bihaarai |

'മുനി, ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കൂ, മനോഹരമായ ഒരു കാടുണ്ട്, നമുക്ക് അവിടെ പോയി പ്രണയിക്കാം.

ਫੂਲ ਘਨੇ ਫਲ ਰਾਜਤ ਸੁੰਦਰ ਫੂਲਿ ਰਹੇ ਜਮੁਨਾ ਕੇ ਕਿਨਾਰੈ ॥

fool ghane fal raajat sundar fool rahe jamunaa ke kinaarai |

ധാരാളം ഫലവൃക്ഷങ്ങളും ഫലവൃക്ഷങ്ങളും ഉണ്ട്, ഇത് ജമുന നദിയുടെ തീരത്താണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്.

ਤ੍ਯਾਗ ਬਿਲੰਬ ਚਲੋ ਤਿਤ ਕੋ ਤੁਮ ਕਾਨਨ ਸੋ ਰਮਨੀਯ ਨਿਹਾਰੈ ॥

tayaag bilanb chalo tith ko tum kaanan so ramaneey nihaarai |

ഈ കാട് ഉപേക്ഷിച്ച്, നിങ്ങൾ അവിടെ പോകണം, കാരണം അത് കൂടുതൽ ആകർഷകമാണ്.

ਕੇਲ ਕਰੈ ਮਿਲਿ ਆਪਸ ਮੈ ਦੋਊ ਕੰਦ੍ਰਪ ਕੌ ਸਭ ਦ੍ਰਪ ਨਿਵਾਰੈ ॥੨੧॥

kel karai mil aapas mai doaoo kandrap kau sabh drap nivaarai |21|

ഞങ്ങൾ അവിടെ ചെന്ന് കാമദേവൻ്റെ അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കും.(21)

ਕਾਨਨ ਜੇਤਿਕ ਥੇ ਤਿਹ ਦੇਸ ਸਭੈ ਅਥਿਤੇਸ ਕੋ ਬਾਲ ਦਿਖਾਏ ॥

kaanan jetik the tih des sabhai athites ko baal dikhaae |

ആ നാട്ടിൽ എത്ര ബണ്ണുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവോ, ആ സ്ത്രീ അതെല്ലാം യോഗിക്ക് കാണിച്ചുകൊടുത്തു.

ਕਾਖ ਤੇ ਕੰਕਨ ਕੁੰਡਲ ਕਾਢਿ ਜਰਾਵਕਿ ਜੇਬ ਜਰੇ ਪਹਿਰਾਏ ॥

kaakh te kankan kunddal kaadt jaraavak jeb jare pahiraae |

(ആ സ്ത്രീ) അവളുടെ പൊട്ടിൽ നിന്ന് വളകളും കോയിലുകളും മറ്റ് ആഭരണങ്ങളും എടുത്ത് (യോഗിക്ക്!) കൊടുത്തു.

ਮੋਹਿ ਰਹਿਯੋ ਤਿਹ ਕੌ ਲਖਿ ਕੈ ਮੁਨਿ ਜੋਗ ਕੈ ਨ੍ਯਾਸ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਏ ॥

mohi rahiyo tih kau lakh kai mun jog kai nayaas sabhai bisaraae |

അവരെ കണ്ട മുനി ആകൃഷ്ടനായി യോഗയുടെ എല്ലാ തന്ത്രങ്ങളും മറന്നു.

ਕਾਹੂੰ ਪ੍ਰਬੋਧ ਕਿਯੋ ਨਹਿ ਤਾ ਕਹ ਆਪਨ ਹੀ ਗ੍ਰਿਹ ਮੈ ਮੁਨਿ ਆਏ ॥੨੨॥

kaahoon prabodh kiyo neh taa kah aapan hee grih mai mun aae |22|

ആരും അവനെ അറിവ് പഠിപ്പിച്ചില്ല, മുനി സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് വന്നു. 22.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹിറ

ਸਾਤ ਸੁਤਾ ਆਗੇ ਕਰੀ ਤੀਨੁ ਤ੍ਰਿਯਹਿ ਸੁਤ ਲੀਨ ॥

saat sutaa aage karee teen triyeh sut leen |

അവരുടെ ഏഴ് പെൺമക്കളോട് മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ അവൾ ആവശ്യപ്പെടുകയും മൂന്ന് ആൺമക്കളെ തൻ്റെ മടിയിൽ എടുക്കുകയും ചെയ്തു.

ਇਕ ਕਾਧੇ ਇਕ ਕਾਖ ਮੈ ਖਸਟਮ ਮੁਨਿ ਸਿਰ ਦੀਨ ॥੨੩॥

eik kaadhe ik kaakh mai khasattam mun sir deen |23|

അവൾ രണ്ട് ആൺമക്കളെ സ്വന്തം ചുമലിലേറ്റി, ശേഷിച്ച രണ്ടുപേരെ അവൾ മഹർഷിയെ എടുക്കാൻ ആക്കി.(23)

ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥

tottak chhand |

ടോട്ടക് ഛന്ദ്

ਪੁਰ ਮੈ ਰਿਖਿ ਆਇ ਸੁਨੇ ਜਬ ਹੀ ॥

pur mai rikh aae sune jab hee |

നഗരത്തിൽ, മുനിയുടെ വിളി കേട്ടപ്പോൾ ആളുകൾ

ਜਨ ਪੂਜਨ ਤਾਹਿ ਚਲੇ ਸਭ ਹੀ ॥

jan poojan taeh chale sabh hee |

മഹർഷിയുടെ വരവ് കേട്ടപ്പോൾ ആളുകൾ അവനെ ആരാധിക്കാൻ തടിച്ചുകൂടി.

ਚਿਤ ਭਾਤਹਿ ਭਾਤਿ ਅਨੰਦਿਤ ਹ੍ਵੈ ॥

chit bhaateh bhaat anandit hvai |

എല്ലാവരും ഒരുപോലെ സന്തോഷിക്കുന്നു

ਬ੍ਰਿਧ ਬਾਲ ਨ ਜ੍ਵਾਨ ਰਹਿਯੋ ਘਰ ਕ੍ਵੈ ॥੨੪॥

bridh baal na jvaan rahiyo ghar kvai |24|

അവർക്കെല്ലാം പരമാനന്ദം തോന്നി, പ്രായമായവരോ യുവാക്കളോ ആരും പിന്നിൽ നിന്നില്ല.(24)

ਸਭ ਹੀ ਕਰ ਕੁੰਕਮ ਫੂਲ ਲੀਏ ॥

sabh hee kar kunkam fool lee |

എല്ലാവരുടെയും കയ്യിൽ കുങ്കുമപ്പൂക്കളുണ്ട്

ਮੁਨਿ ਊਪਰ ਵਾਰਿ ਕੈ ਡਾਰਿ ਦੀਏ ॥

mun aoopar vaar kai ddaar dee |

എല്ലാവരും പുഷ്പങ്ങൾ നൽകി മുനിയെ സ്വീകരിച്ചു, കുങ്കുമം വിതറി.

ਲਖਿ ਕੈ ਤਿਨ ਕੌ ਰਿਖਿ ਯੌ ਹਰਖਿਯੋ ॥

lakh kai tin kau rikh yau harakhiyo |

അവരെ കണ്ട് മുനി അങ്ങനെ സന്തോഷിച്ചു

ਤਬ ਹੀ ਘਨ ਸਾਵਨ ਜ੍ਯੋ ਬਰਖਿਯੋ ॥੨੫॥

tab hee ghan saavan jayo barakhiyo |25|

മുനി സംതൃപ്തനായി, സാവൻ മാസത്തിലെന്നപോലെ മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി.(25}

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹിറ

ਬਰਖਿਯੋ ਤਹਾ ਅਸੇਖ ਜਲ ਹਰਖੇ ਲੋਕ ਅਪਾਰ ॥

barakhiyo tahaa asekh jal harakhe lok apaar |

മഴ പെയ്തതോടെ ജനങ്ങൾക്ക് ആശ്വാസമായി.

ਭਯੋ ਸੁਕਾਲ ਦੁਕਾਲ ਤੇ ਐਸੇ ਚਰਿਤ ਨਿਹਾਰਿ ॥੨੬॥

bhayo sukaal dukaal te aaise charit nihaar |26|

ക്ഷാമം സമൃദ്ധിയുടെ കാലമായി മാറി.(26)

ਤੋਟਕ ਛੰਦ ॥

tottak chhand |

ടോട്ടക് ഛന്ദ്

ਘਨ ਜ੍ਯੋ ਬਰਖਿਯੋ ਸੁ ਘਨੋ ਤਹ ਆਈ ॥

ghan jayo barakhiyo su ghano tah aaee |

(അവിടെ) കനത്ത മഴ പെയ്ത ഉടൻ (എല്ലായിടത്തും വെള്ളമുണ്ടായിരുന്നു).

ਪੁਨਿ ਲੋਕਨ ਕੇ ਉਪਜੀ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥

pun lokan ke upajee duchitaaee |

കുറേ നേരം നിർത്താതെ പെയ്യുന്ന മഴ ആളുകളുടെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു.

ਜਬ ਲੌ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਰਿਖਿ ਰਾਜ ਨ ਜੈ ਹੈ ॥

jab lau grih te rikh raaj na jai hai |

മുനി-രാജാക്കന്മാർ ഭവനത്തിൽ നിന്ന് (നഗരത്തിൻ്റെ) പുറപ്പെടുന്നതുവരെ,

ਤਬ ਲੌ ਗਿਰਿ ਗਾਵ ਬਰਾਬਰਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ॥੨੭॥

tab lau gir gaav baraabar hvai hai |27|

മഹർഷി അവിടെ വസിക്കുന്ന കാലത്തോളം ഒരു പക്ഷേ, അവരുടെ വീടുകൾ മണ്ണിലേക്ക് ചിതറിപ്പോയ കാലത്തോളം അത് ഒരിക്കലും നിലയ്ക്കില്ല.(27)

ਤਬ ਹੀ ਤਿਹ ਪਾਤ੍ਰਹਿ ਬੋਲਿ ਲਿਯੋ ॥

tab hee tih paatreh bol liyo |

(രാജാവ്) അപ്പോൾ ആ സ്ത്രീയെ വിളിച്ചു

ਨਿਜੁ ਆਧਿਕ ਦੇਸ ਬਟਾਇ ਦਿਯੋ ॥

nij aadhik des battaae diyo |

എന്നിട്ട് അവർ വേശ്യയെ വിളിച്ച് അവളുടെ പകുതി പരമാധികാരം നേടി.

ਪੁਨਿ ਤਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਰਿਖਿ ਕੌ ਤੁਮ ਟਾਰੋ ॥

pun taeh kahiyo rikh kau tum ttaaro |

എന്നിട്ട് ആ മഹർഷിയെ (ഇവിടെ നിന്ന്) കൊണ്ടുപോകാൻ പറഞ്ഞു.

ਪੁਰ ਬਾਸਿਨ ਕੋ ਸਭ ਸੋਕ ਨਿਵਾਰੋ ॥੨੮॥

pur baasin ko sabh sok nivaaro |28|

മുനിയെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാനും നഗരവാസികളുടെ ആശങ്ക ഇല്ലാതാക്കാനും അവർ അവളോട് അഭ്യർത്ഥിച്ചു.(28)

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സവയ്യ

ਬੈਸ ਬਿਤੀ ਬਸਿ ਬਾਮਹੁ ਕੇ ਬਿਸੁਨਾਥ ਕਹੂੰ ਹਿਯ ਮੈ ਨ ਸਰਿਯੋ ॥

bais bitee bas baamahu ke bisunaath kahoon hiy mai na sariyo |

അപ്പോൾ ആ സ്ത്രീ മഹർഷിയോട് ചോദിച്ചു, 'നിങ്ങൾ ഒരു സ്ത്രീയുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾക്കനുസരിച്ചാണ് നിങ്ങളുടെ ജീവിതം ചെലവഴിക്കുന്നത്, ഒരിക്കലും ദൈവത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നില്ല.