ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 485

ਆਪਸ ਬੀਚ ਹਕਾਰ ਦੋਊ ਭਟ ਚਿਤ ਬਿਖੈ ਨਹੀ ਨੈਕੁ ਡਰੇ ਹੈ ॥

aapas beech hakaar doaoo bhatt chit bikhai nahee naik ddare hai |

രണ്ടുപേരും പരസ്പരം വെല്ലുവിളിക്കുന്നു, മറ്റുള്ളവരെ ചെറുതായി പോലും ഭയപ്പെടുന്നില്ല

ਭਾਰੀ ਗਦਾ ਗਹਿ ਹਾਥਨ ਮੈ ਰਨ ਭੂਮਹਿ ਤੇ ਨਹਿ ਪੈਗੁ ਟਰੇ ਹੈ ॥

bhaaree gadaa geh haathan mai ran bhoomeh te neh paig ttare hai |

പടുകൂറ്റൻ ഗദകൾ പിടിച്ച് ഇരുവരും യുദ്ധക്കളത്തിൽ ഒരടി പിന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്നില്ല

ਮਾਨਹੁ ਮਧਿ ਮਹਾ ਬਨ ਕੇ ਪਲ ਕੇ ਹਿਤ ਹ੍ਵੈ ਬਰ ਸਿੰਘ ਅਰੇ ਹੈ ॥੧੮੭੬॥

maanahu madh mahaa ban ke pal ke hit hvai bar singh are hai |1876|

വേട്ടയാടാൻ തയ്യാറായ സിംഹത്തെപ്പോലെ അവർ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.1876.

ਕਾਟਿ ਗਦਾ ਬਲਦੇਵ ਦਈ ਤਿਹ ਭੂਪਤਿ ਕੀ ਅਰੁ ਬਾਨਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥

kaatt gadaa baladev dee tih bhoopat kee ar baanan maariyo |

ബൽറാം രാജാവിൻ്റെ ഗദ മുറിച്ചുമാറ്റി അമ്പെയ്തു

ਪਉਰਖ ਯਾ ਹੀ ਭਿਰਿਯੋ ਹਮ ਸੋ ਰਿਸ ਕੈ ਅਰਿ ਕਉ ਇਹ ਭਾਤਿ ਪਚਾਰਿਯੋ ॥

paurakh yaa hee bhiriyo ham so ris kai ar kau ih bhaat pachaariyo |

അവൻ അവനോട് പറഞ്ഞു: ഈ ധീര ചിന്തയുടെ ബലത്തിലാണോ നീ എന്നോടു യുദ്ധം ചെയ്തത്?

ਇਉ ਕਰਿ ਕੈ ਪੁਨਿ ਬਾਨਨ ਮਾਰਿ ਸਰਾਸਨ ਲੈ ਤਿਹ ਗ੍ਰੀਵਹਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥

eiau kar kai pun baanan maar saraasan lai tih greeveh ddaariyo |

ഇത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അസ്ത്രങ്ങൾ പ്രയോഗിച്ച് ബൽറാം തൻ്റെ വില്ല് രാജാവിൻ്റെ കഴുത്തിൽ വച്ചു

ਦੇਵ ਕਰੈ ਉਪਮਾ ਸੁ ਕਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਜਿਤਿਯੋ ਸੁ ਬਡੋ ਅਰਿ ਹਾਰਿਯੋ ॥੧੮੭੭॥

dev karai upamaa su kahai jadubeer jitiyo su baddo ar haariyo |1877|

ഈ യുദ്ധത്തിൽ യാദവരുടെ വീരനായ ബൽറാം വിജയിക്കുകയും ആ ഭീകരനായ ശത്രുവിനെ പരാജയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.1877.

ਕੰਪਤ ਹੋ ਜਿਸ ਤੇ ਖਗੇਸ ਮਹੇਸ ਮੁਨੀ ਜਿਹ ਤੇ ਭੈ ਭੀਤਿਯੋ ॥

kanpat ho jis te khages mahes munee jih te bhai bheetiyo |

പക്ഷികളുടെ രാജാവായ ഗരുഡനും ശിവനും വിറയ്ക്കുന്നത് അവനിൽ നിന്നാണ്

ਸੇਸ ਜਲੇਸ ਦਿਨੇਸ ਨਿਸੇਸ ਸੁਰੇਸ ਹੁਤੇ ਚਿਤ ਮੈ ਨ ਨਿਚੀਤਿਯੋ ॥

ses jales dines nises sures hute chit mai na nicheetiyo |

ഋഷിമാർ, ശേഷനാഗൻ, വരുണൻ, സൂര്യൻ, ചന്ദ്രൻ, ഇന്ദ്രൻ മുതലായ സകലരും മനസ്സിൽ ഭയപ്പെടുന്നവൻ.

ਤਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸਿਰ ਪੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਇਹ ਕਾਲ ਇਸੋ ਅਬ ਬੀਤਿਯੋ ॥

taa nrip ke sir pai kab sayaam kahai ih kaal iso ab beetiyo |

ആ രാജാവിൻ്റെ തലയിൽ ഇപ്പോൾ കാൽ (മരണം) തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു.

ਧੰਨਹਿ ਧੰਨਿ ਕਰੈ ਸਬ ਸੂਰ ਭਲੇ ਭਗਵਾਨ ਬਡੋ ਅਰਿ ਜੀਤਿਯੋ ॥੧੮੭੮॥

dhaneh dhan karai sab soor bhale bhagavaan baddo ar jeetiyo |1878|

കൃഷ്ണനെ വാഴ്ത്തുന്ന എല്ലാ പോരാളികളും പറഞ്ഞു, "കൃഷ്ണൻ്റെ കൃപയാൽ വലിയ ശത്രുക്കൾ കീഴടക്കി." 1878.

ਬਲਭਦ੍ਰ ਗਦਾ ਗਹਿ ਕੈ ਇਤ ਤੇ ਰਿਸ ਸਾਥ ਕਹਿਯੋ ਅਰਿ ਕਉ ਹਰਿ ਹੌਂ ॥

balabhadr gadaa geh kai it te ris saath kahiyo ar kau har hauan |

ബൽറാം തൻ്റെ കൈയിൽ ഗദയും പിടിച്ച്, അത്യന്തം ക്രോധത്തോടെ പറഞ്ഞു, “ഞാൻ ശത്രുവിനെ കൊല്ലും

ਇਹ ਪ੍ਰਾਨ ਬਚਾਵਤ ਕੋ ਹਮ ਸੋ ਜਮ ਜਉ ਭਿਰਿ ਹੈ ਨ ਤਊ ਡਰਿ ਹੌਂ ॥

eih praan bachaavat ko ham so jam jau bhir hai na taoo ddar hauan |

യമൻ പോലും അവൻ്റെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ വന്നാൽ ഞാനും അവനുമായി യുദ്ധം ചെയ്യും

ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਸਬੈ ਸੰਗਿ ਜਾਦਵ ਲੈ ਤਜਿ ਯਾਹ ਕਹੈ ਨ ਭਯਾ ਟਰਿ ਹੌਂ ॥

ghan sayaam sabai sang jaadav lai taj yaah kahai na bhayaa ttar hauan |

(എങ്കിലും) ശ്രീകൃഷ്ണൻ എല്ലാ യാദവരേയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി അത് ഉപേക്ഷിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടാലും, ഹേ സഹോദരാ! (ഞാൻ എൻ്റെ തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറുകയില്ല).

ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮੁਸਲੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਅਬੈ ਇਹ ਕੋ ਬਧ ਹੀ ਕਰਿ ਹੌਂ ॥੧੮੭੯॥

kab sayaam kahai musalee ih bhaat abai ih ko badh hee kar hauan |1879|

"എല്ലാ യാദവരേയും കൂടെ കൊണ്ടുപോകാൻ കൃഷ്ണൻ എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടാലും, അവനെയും ഞാൻ ജീവനോടെ അനുവദിക്കില്ല," ബൽറാം പറഞ്ഞു, "ഞാൻ അവനെ ഇപ്പോൾ കൊല്ലും." 1879.

ਸੁਨਿ ਭੂਪ ਹਲਾਯੁਧ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਡਰੁ ਮਾਨਿਯੋ ॥

sun bhoop halaayudh kee bateeyaa apune man mai at hee ddar maaniyo |

ബൽറാമിൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ജരാസന്ധൻ ഭയന്നുവിറച്ചു

ਮਾਨੁਖ ਰੂਪ ਲਖਿਯੋ ਨ ਬਲੀ ਨਿਸਚੈ ਬਲ ਕਉ ਜਮ ਰੂਪ ਪਛਾਨਿਯੋ ॥

maanukh roop lakhiyo na balee nisachai bal kau jam roop pachhaaniyo |

അവൻ ബൽറാമിനെ കണ്ടത് ഒരു മനുഷ്യനായിട്ടല്ല, യമനായി മാത്രമാണ്

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕੀ ਓਰਿ ਚਿਤੈ ਤਜਿ ਆਯੁਧ ਪਾਇਨ ਸੋ ਲਪਟਾਨਿਯੋ ॥

sree jadubeer kee or chitai taj aayudh paaein so lapattaaniyo |

ശ്രീകൃഷ്ണനെ നോക്കി കവചം വലിച്ചെറിഞ്ഞ് അവൻ (അവൻ്റെ) പാദങ്ങൾ ആശ്ലേഷിച്ചു.

ਮੇਰੀ ਸਹਾਇ ਕਰੋ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਕਹਿ ਯੌ ਘਿਘਿਯਾਨਿਯੋ ॥੧੮੮੦॥

meree sahaae karo prabh joo kab sayaam kahai keh yau ghighiyaaniyo |1880|

ഇപ്പോൾ രാജാവ്, ആയുധങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് കൃഷ്ണനെ നോക്കി, അവൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: “കർത്താവേ! എന്നെ സംരക്ഷിക്കുക." 1880.

ਕਰੁਨਾਨਿਧ ਦੇਖਿ ਦਸਾ ਤਿਹ ਕੀ ਕਰੁਨਾਰਸ ਕਉ ਚਿਤ ਬੀਚ ਬਢਾਯੋ ॥

karunaanidh dekh dasaa tih kee karunaaras kau chit beech badtaayo |

കൃപയുടെ സമുദ്രം (ശ്രീകൃഷ്ണൻ) അവൻ്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് (അവൻ്റെ) മനസ്സിൽ അനുകമ്പ വർദ്ധിപ്പിച്ചു.

ਕੋਪਹਿ ਛਾਡਿ ਦਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਦੁਹੂੰ ਨੈਨਨ ਭੀਤਰ ਨੀਰ ਬਹਾਯੋ ॥

kopeh chhaadd dayo har joo duhoon nainan bheetar neer bahaayo |

കാരുണ്യത്തിൻ്റെ നിധിയായ കൃഷ്ണൻ, അവനെ അത്തരമൊരു ദുരവസ്ഥയിൽ കണ്ടപ്പോൾ, അത്ഭുതപ്പെട്ടു, കോപം ഉപേക്ഷിച്ചു, അവൻ്റെ രണ്ട് കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകി.

ਬੀਰ ਹਲਾਯੁਧ ਠਾਢੋ ਹੁਤੋ ਤਿਹ ਕੋ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥

beer halaayudh tthaadto huto tih ko keh kai ih bain sunaayo |

(എവിടെ) ബലരാമ സുർമ്മ നിൽക്കുന്നു എന്ന് അഭിസംബോധന ചെയ്തുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഈ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞു.

ਛਾਡਿ ਦੈ ਜੋ ਹਮ ਜੀਤਨ ਆਯੋ ਹੋ ਸੋ ਹਮ ਜੀਤ ਲਯੋ ਬਿਲਖਾਯੋ ॥੧੮੮੧॥

chhaadd dai jo ham jeetan aayo ho so ham jeet layo bilakhaayo |1881|

അവൻ്റെ സഹോദരൻ (ഒരു വീരൻ) അവിടെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, "അവനെ വിട്ടേക്കുക, ഞങ്ങൾ കീഴടക്കാൻ വന്നയാളെ വിട്ടേക്കുക, ഞങ്ങൾ അവനെ കീഴടക്കി." 1881.

ਇਹ ਛੋਡਿ ਹਲੀ ਨਹੀ ਛੋਡਤ ਹੋ ਕਿਹ ਕਾਜ ਕਹਿਓ ਤੁਹਿ ਬਾਨਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥

eih chhodd halee nahee chhoddat ho kih kaaj kahio tuhi baanan maariyo |

ബൽറാം പറഞ്ഞു, “അദ്ദേഹത്തിന് നേരെ അസ്ത്രങ്ങൾ പ്രയോഗിച്ച് ഞാൻ അവനെ കീഴടക്കിയിട്ടില്ല, എന്നിട്ട് അവനെ ഉപേക്ഷിച്ചു

ਜੀਤ ਲਯੋ ਤੋ ਕਹਾ ਭਯੋ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡੋ ਅਰਿ ਹੈ ਇਹ ਪਉਰਖ ਹਾਰਿਯੋ ॥

jeet layo to kahaa bhayo sayaam baddo ar hai ih paurakh haariyo |

ഞാൻ അവനെ കീഴടക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവൻ വളരെ ശക്തനും ശക്തനുമായ ശത്രുവാണ്,

ਆਛੋ ਰਥੀ ਹੈ ਭਯੋ ਬਿਰਥੀ ਅਰੁ ਪਾਇ ਗਹੈ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੇ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

aachho rathee hai bhayo birathee ar paae gahai prabh tere uchaariyo |

മഹാനായ സാരഥിയും ഈ സമയത്ത്, തൻ്റെ രഥത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടവനാണോ, കർത്താവേ! അവൻ നിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു ഇതു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു

ਤੇਈਸ ਛੋਹਨੀ ਕੋ ਪਤਿ ਹੈ ਤੋ ਕਹਾ ਇਹ ਕੋ ਸਬ ਸੈਨ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥੧੮੮੨॥

teees chhohanee ko pat hai to kahaa ih ko sab sain sanghaariyo |1882|

ഇരുപത്തിമൂന്ന് വളരെ വലിയ സൈനിക യൂണിറ്റുകളുടെ യജമാനനാണ് അദ്ദേഹം, അവനെ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവന്നാൽ, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വലിയ സൈന്യത്തെ കൊന്നത്?" 1882.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਸੈਨ ਬਡੋ ਸੰਗਿ ਸਤ੍ਰੁ ਕੋ ਜੀਤਿ ਤਾਹਿ ਤਿਹ ਜੀਤਿ ॥

sain baddo sang satru ko jeet taeh tih jeet |

(ഇപ്പോൾ, ഒരു) ഒരു വലിയ സൈന്യമുള്ള ശത്രു; അവൻ (സ്വയം) കീഴടക്കപ്പെട്ടാൽ അവൻ ജയിച്ചു.

ਛਾਡਤ ਹੈ ਨਹਿ ਬਧਤ ਤਿਹ ਇਹੈ ਬਡਨ ਕੀ ਰੀਤਿ ॥੧੮੮੩॥

chhaaddat hai neh badhat tih ihai baddan kee reet |1883|

ശത്രുവിനൊപ്പം ഒരു വലിയ സൈന്യത്തെ കീഴടക്കുന്നത് വിജയമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, ശത്രുവിനെ കൊല്ലുന്നതിനുപകരം അവനെ മോചിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് മഹത്തായ ആചാരം.1883.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਪਾਗ ਦਈ ਅਰੁ ਬਾਗੋ ਦਯੋ ਇਕ ਸ੍ਯੰਦਨ ਦੈ ਤਿਹ ਛਾਡ ਦਯੋ ਹੈ ॥

paag dee ar baago dayo ik sayandan dai tih chhaadd dayo hai |

ഒരു തലപ്പാവും വസ്ത്രവും രഥവും നൽകി ജരാസന്ധനെ മോചിപ്പിച്ചു

ਭੂਪ ਚਿਤੈ ਹਰਿ ਕੋ ਚਿਤ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਲਜਤਵਾਨ ਭਯੋ ਹੈ ॥

bhoop chitai har ko chit mai at hee kar lajatavaan bhayo hai |

കൃഷ്ണൻ്റെ മഹത്വം കണക്കിലെടുത്ത് രാജാവ് അങ്ങേയറ്റം ലജ്ജിച്ചു

ਗ੍ਰੀਵ ਨਿਵਾਇ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ਘਨੋ ਪਛਤਾਇ ਕੈ ਧਾਮਿ ਗਯੋ ਹੈ ॥

greev nivaae mahaa dukh paae ghano pachhataae kai dhaam gayo hai |

കഷ്ടതയിൽ പശ്ചാത്തപിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ തൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਕਉ ਚਉਦਹ ਲੋਕਨ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਸੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਯੋ ਹੈ ॥੧੮੮੪॥

sree jadubeer kau chaudah lokan sayaam bhanai jas poor rahiyo hai |1884|

അങ്ങനെ പതിനാലു ലോകത്തും കൃഷ്ണ സ്തുതി പരന്നു.1884.

ਤੇਈਸ ਛੋਹਨ ਤੇਈਸ ਬਾਰ ਅਯੋਧਨ ਤੇ ਪ੍ਰਭ ਐਸੇ ਹੀ ਮਾਰੇ ॥

teees chhohan teees baar ayodhan te prabh aaise hee maare |

ഇരുപത്തിമൂന്ന് വലിയ സൈനിക വിഭാഗങ്ങളെ ഇരുപത്തിമൂന്ന് തവണ കൃഷ്ണ നശിപ്പിച്ചു

ਬਾਜ ਘਨੇ ਗਜ ਪਤਿ ਹਨੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੇ ਬਿਪਤੇ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ॥

baaj ghane gaj pat hane kab sayaam bhane bipate kar ddaare |

അവൻ ധാരാളം കുതിരകളെയും ആനകളെയും കൊന്നു.

ਏਕ ਹੀ ਬਾਨ ਲਗੇ ਹਰਿ ਕੋ ਜਮ ਧਾਮਿ ਸੋਊ ਤਜਿ ਦੇਹ ਪਧਾਰੇ ॥

ek hee baan lage har ko jam dhaam soaoo taj deh padhaare |

ഒരു അസ്ത്രത്തിൽ പോലും അവർ ശരീരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് യമൻ്റെ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് പോയി

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਕੀ ਜੀਤ ਭਈ ਅਰਿ ਤੇਈਸ ਬਾਰਨ ਐਸੇ ਈ ਹਾਰੇ ॥੧੮੮੫॥

sree brijaraaj kee jeet bhee ar teees baaran aaise ee haare |1885|

കൃഷ്ണൻ വിജയിക്കുകയും അങ്ങനെ ഇരുപത്തിമൂന്ന് തവണ ജരാസന്ധ് പരാജയപ്പെടുകയും ചെയ്തു.1885.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਦੇਵਨ ਜੋ ਉਸਤਤਿ ਕਰੀ ਪਾਛੇ ਕਹੀ ਸੁਨਾਇ ॥

devan jo usatat karee paachhe kahee sunaae |

ദേവന്മാർ ആലപിച്ച ഏതു സ്തുതിയും വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു

ਕਥਾ ਸੁ ਆਗੈ ਹੋਇ ਹੈ ਕਹਿ ਹੋਂ ਵਹੀ ਬਨਾਇ ॥੧੮੮੬॥

kathaa su aagai hoe hai keh hon vahee banaae |1886|

ഈ കഥ പുരോഗമിക്കുന്ന രീതി, ഇപ്പോൾ ഞാൻ അത് വിവരിക്കുന്നു.1886.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਉਤ ਭੂਪਤਿ ਹਾਰਿ ਗਯੋ ਗ੍ਰਿਹ ਕੌ ਰਨ ਜੀਤਿ ਇਤੈ ਹਰਿ ਜੂ ਗ੍ਰਿਹ ਆਯੋ ॥

aut bhoopat haar gayo grih kau ran jeet itai har joo grih aayo |

അവിടെ രാജാവ് പരാജയപ്പെട്ട് വീട്ടിലേക്ക് പോയി, ഇവിടെ ശ്രീകൃഷ്ണൻ യുദ്ധത്തിൽ വിജയിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി.

ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੋ ਜੁਹਾਰੁ ਕੀਯੋ ਪੁਨਿ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਸਿਰ ਛਤ੍ਰ ਤਨਾਯੋ ॥

maat pitaa ko juhaar keeyo pun bhoopat ke sir chhatr tanaayo |

അപ്പുറത്ത്, പരാജയപ്പെട്ട രാജാവ് തൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി, ഇപ്പുറത്ത്, യുദ്ധത്തിൽ വിജയിച്ച കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി, മാതാപിതാക്കളെ ആദരിച്ചു, തുടർന്ന് ഉഗ്ഗർസൈൻ്റെ തലയിൽ മേലാപ്പ് ചാടാൻ കാരണമായി.

ਬਾਹਰਿ ਆਇ ਗੁਨੀਨ ਸੁ ਦਾਨ ਦੀਯੋ ਤਿਨ ਇਉ ਜਸੁ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥

baahar aae guneen su daan deeyo tin iau jas bhaakh sunaayo |

അവൻ (വീട്ടിൽ നിന്ന്) പുറത്തിറങ്ങി സദ്‌വൃത്തർക്ക് ദാനം നൽകി, അവർ (ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ) യശം ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു:

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਮਹਾ ਰਨਧੀਰ ਬਡੋ ਅਰਿ ਜੀਤਿ ਭਲੋ ਜਸੁ ਪਾਯੋ ॥੧੮੮੭॥

sree jadubeer mahaa ranadheer baddo ar jeet bhalo jas paayo |1887|

മഹാനായ ശത്രുവിനെ കീഴടക്കിയ യുദ്ധക്കളത്തിലെ മഹാനായ കൃഷ്ണൻ അംഗീകാരത്തെപ്പോലും ആരാധിച്ചുവെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ അഭിനന്ദിച്ച കഴിവുള്ള ആളുകൾക്ക് അദ്ദേഹം ദാനധർമ്മങ്ങൾ നൽകി.1887.