ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 364

ਹਰਿ ਪਾਇਨ ਪੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਉਹ ਕੇ ਢਿਗ ਹਉ ਚਲਿ ਜੈਹੋ ॥

har paaein pai ih bhaat kahiyo har joo uh ke dtig hau chal jaiho |

കൃഷ്ണൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണ് (അവൻ) ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു, ഹേ ശ്രീകൃഷ്ണ! ഞാൻ അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോയാൽ മതി.

ਜਾ ਹੀ ਉਪਾਵ ਤੇ ਆਇ ਹੈ ਸੁੰਦਰਿ ਤਾਹੀ ਉਪਾਇ ਮਨਾਇ ਲਿਯੈ ਹੋ ॥

jaa hee upaav te aae hai sundar taahee upaae manaae liyai ho |

കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്ത് നിന്നുകൊണ്ട് മെയിൻപ്രഭ പറഞ്ഞു, "ഞാൻ തന്നെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് പോകാം, അവൾ വന്നാൽ ഞാൻ അവളെ അനുനയിപ്പിച്ച് കൊണ്ടുവരാം.

ਪਾਇਨ ਪੈ ਬਿਨਤੀਅਨ ਕੈ ਰਿਝਵਾਇ ਕੈ ਸੁੰਦਰਿ ਗ੍ਵਾਰਿ ਮਨੈਹੋ ॥

paaein pai binateean kai rijhavaae kai sundar gvaar manaiho |

ആ സുന്ദരിയായ ഗോപിയുടെ കാൽക്കൽ വീണുകൊണ്ടോ അഭ്യർത്ഥിച്ചുകൊണ്ടോ അവളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തിയോ ഞാൻ അവളുടെ സമ്മതം നേടും.

ਆਜ ਹੀ ਤੋ ਢਿਗ ਆਨਿ ਮਿਲੈਹੋ ਜੂ ਲ੍ਯਾਏ ਬਿਨਾ ਤੁਮਰੀ ਨ ਕਹੈ ਹੋ ॥੬੯੫॥

aaj hee to dtig aan milaiho joo layaae binaa tumaree na kahai ho |695|

ഇന്നും ഞാൻ അവളെ നിങ്ങളുടെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുവരും, അല്ലാത്തപക്ഷം ഞാൻ നിങ്ങളുടേത് എന്ന് വിളിക്കപ്പെടില്ല.

ਹਰਿ ਪਾਇਨ ਪੈ ਤਿਹ ਠਉਰ ਚਲੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਫੁਨਿ ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ ॥

har paaein pai tih tthaur chalee kab sayaam kahai fun mainaprabhaa |

കൃഷ്ണയുടെ അടുത്ത് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് മെയിൻപ്രഭ തുടങ്ങി

ਜਿਹ ਕੇ ਨਹੀ ਤੁਲਿ ਮੰਦੋਦਰਿ ਹੈ ਜਿਹ ਤੁਲ ਤ੍ਰੀਯਾ ਨਹੀ ਇੰਦ੍ਰ ਸਭਾ ॥

jih ke nahee tul mandodar hai jih tul treeyaa nahee indr sabhaa |

മണ്ഡോദരി അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തിൽ തുല്യനല്ല, ഇന്ദ്രൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിലെ ഒരു സ്ത്രീക്കും അവളുടെ മുമ്പിൽ ഒരു മനോഹാരിതയും ഇല്ല.

ਜਿਹ ਕੋ ਮੁਖ ਸੁੰਦਰ ਰਾਜਤ ਹੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਲਸੈ ਤ੍ਰੀਯਾ ਵਾ ਕੀ ਅਭਾ ॥

jih ko mukh sundar raajat hai ih bhaat lasai treeyaa vaa kee abhaa |

ആരുടെ മുഖമാണ് സൗന്ദര്യത്താൽ അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നത്, ആ സ്ത്രീയുടെ സൗന്ദര്യം ഇങ്ങനെ തിളങ്ങുന്നു,

ਮਨੋ ਚੰਦ ਕੁਰੰਗਨ ਕੇਹਰ ਕੀਰ ਪ੍ਰਭਾ ਕੋ ਸਭੋ ਧਨ ਯਾਹਿ ਲਭਾ ॥੬੯੬॥

mano chand kurangan kehar keer prabhaa ko sabho dhan yaeh labhaa |696|

ചന്ദ്രനും മാനും സിംഹവും തത്തയും അവരുടെ സൗന്ദര്യ സമ്പത്ത് അവളിൽ നിന്ന് കടമെടുത്തതാണ് ഈ സ്ത്രീയുടെ ആകർഷകമായ മുഖത്തിൻ്റെ മഹത്വം.696.

ਪ੍ਰਤਿਉਤਰ ਬਾਚ ॥

pratiautar baach |

മറുപടി പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਚਲਿ ਚੰਦਮੁਖੀ ਹਰਿ ਕੇ ਢਿਗ ਤੇ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਪਹਿ ਪੈ ਚਲਿ ਆਈ ॥

chal chandamukhee har ke dtig te brikhabhaan sutaa peh pai chal aaee |

ചന്ദ്രമുഖമുള്ള ആ ഗോപി കൃഷ്ണനെ വിട്ട് രാധയുടെ അടുത്തെത്തി

ਆਇ ਕੈ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਤਿਹ ਸੋ ਬਲ ਬੇਗ ਚਲੋ ਨੰਦ ਲਾਲ ਬੁਲਾਈ ॥

aae kai aaise kahiyo tih so bal beg chalo nand laal bulaaee |

അവൾ വന്നപ്പോൾ പറഞ്ഞു, വേഗം പോകൂ, മകൻ നന്ദ് നിന്നെ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ਮੈ ਨ ਚਲੋ ਹਰਿ ਪਾਸ ਹਹਾ ਚਲੁ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਨ ਕਰੋ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥

mai na chalo har paas hahaa chal aaise kahiyo na karo duchitaaee |

(രാധ മറുപടി പറഞ്ഞു) ഞാൻ കൃഷ്ണൻ്റെ അടുക്കൽ പോകില്ല. (അപ്പോൾ മനുഷ്യൻ പ്രഭ എന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങി) ഹായ് നി! അത് പറയരുത്

ਕਾਹੇ ਕੋ ਬੈਠ ਰਹੀ ਇਹ ਠਉਰ ਮੈ ਮੋਹਨ ਕੋ ਮਨੋ ਚਿਤੁ ਚੁਰਾਈ ॥੬੯੭॥

kaahe ko baitth rahee ih tthaur mai mohan ko mano chit churaaee |697|

കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോകില്ല എന്ന് എന്തിനാ പറഞ്ഞത്? ഈ ദ്വന്ദത ഉപേക്ഷിക്കുക. കൃഷ്ണൻ്റെ ഹൃദയം മോഷ്ടിക്കാൻ നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഈ സ്ഥലത്ത് ഇരിക്കുന്നത്?

ਜਾਹਿ ਘੋਰ ਘਟਾ ਘਟ ਆਏ ਘਨੇ ਚਹੂੰ ਓਰਨ ਮੈ ਜਹ ਮੋਰ ਪੁਕਾਰੈ ॥

jaeh ghor ghattaa ghatt aae ghane chahoon oran mai jah mor pukaarai |

വളരെ സാന്ദ്രമായ അവശിഷ്ടങ്ങൾ വന്ന് വീഴുന്നിടത്ത്, നാല് വശത്തും മയിലുകൾ വിളിക്കുന്നിടത്ത്.

ਨਾਚਤ ਹੈ ਜਹ ਗ੍ਵਾਰਨੀਯਾ ਤਿਹ ਪੇਖਿ ਘਨੇ ਬਿਰਹੀ ਤਨ ਵਾਰੈ ॥

naachat hai jah gvaaraneeyaa tih pekh ghane birahee tan vaarai |

ഇടിമിന്നൽ മേഘങ്ങൾ പരക്കുമ്പോൾ, മയിലുകൾ നാലു വശത്തും ആർപ്പുവിളിക്കുന്നു, ഗോപികമാർ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു, പ്രണയാതുരരായ ആളുകൾ സ്വയം ബലിയർപ്പിക്കുന്നു.

ਤਉਨ ਸਮੈ ਜਦੁਰਾਇ ਸੁਨੋ ਮੁਰਲੀ ਕੇ ਬਜਾਇ ਕੈ ਤੋਹਿ ਚਿਤਾਰੈ ॥

taun samai jaduraae suno muralee ke bajaae kai tohi chitaarai |

ആ സമയത്ത്, ഹേ സുഹൃത്തേ! കേൾക്കൂ, കൃഷ്ണാ, ഓടക്കുഴലിൽ വായിക്കുന്നത് നിന്നെ ഓർക്കുന്നു

ਤਾਹੀ ਤੇ ਬੇਗ ਚਲੋ ਸਜਨੀ ਤਿਹ ਕਉਤਕ ਕੋ ਹਮ ਜਾਇ ਨਿਹਾਰੈ ॥੬੯੮॥

taahee te beg chalo sajanee tih kautak ko ham jaae nihaarai |698|

ഓ സുഹൃത്തേ! വേഗം പോകൂ, അവിടെ എത്തുമ്പോൾ നമുക്ക് അത്ഭുതകരമായ കായിക വിനോദം കാണാൻ കഴിയും.

ਤਾ ਤੇ ਨ ਮਾਨ ਕਰੋ ਸਜਨੀ ਹਰਿ ਪਾਸ ਚਲੋ ਨਾਹਿ ਸੰਕ ਬਿਚਾਰੋ ॥

taa te na maan karo sajanee har paas chalo naeh sank bichaaro |

അതിനാൽ, സുഹൃത്തേ! നിങ്ങളുടെ അഹങ്കാരം ഉപേക്ഷിച്ച്, നിങ്ങളുടെ സംശയങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോകുക

ਬਾਤ ਧਰੋ ਰਸ ਹੂੰ ਕੀ ਮਨੈ ਅਪਨੈ ਮਨ ਮੈ ਨ ਕਛੂ ਹਠ ਧਾਰੋ ॥

baat dharo ras hoon kee manai apanai man mai na kachhoo hatth dhaaro |

നിങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ അഭിനിവേശം കൊണ്ട് നിറയ്ക്കുക, സ്ഥിരോത്സാഹത്തിൽ നിങ്ങളെത്തന്നെ ഉൾപ്പെടുത്തരുത്

ਕਉਤਕ ਕਾਨ੍ਰਹ੍ਰਹ ਕੋ ਦੇਖਨ ਕੋ ਤਿਹ ਕੋ ਜਸ ਪੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰੋ ॥

kautak kaanrahrah ko dekhan ko tih ko jas pai kab sayaam uchaaro |

കവി ശ്യാം പറയുന്നു, കൃഷ്ണൻ്റെ കാമുകീറി കാണാതെ നീ എന്തിനാണ് ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നത്?

ਕਾਹੇ ਕਉ ਬੈਠ ਰਹੀ ਹਠ ਕੈ ਕਹਿਯੋ ਦੇਖਨ ਕਉ ਉਮਗਿਯੋ ਮਨ ਸਾਰੋ ॥੬੯੯॥

kaahe kau baitth rahee hatth kai kahiyo dekhan kau umagiyo man saaro |699|

അവൻ്റെ കാമവികാരം കാണാൻ എൻ്റെ മനസ്സ് കൊതിക്കുന്നു.699.

ਹਰਿ ਪਾਸ ਨ ਮੈ ਚਲਹੋ ਸਜਨੀ ਪਿਖਬੇ ਕਹੁ ਕਉਤੁਕ ਜੀਯ ਨ ਮੇਰੋ ॥

har paas na mai chalaho sajanee pikhabe kahu kautuk jeey na mero |

രാധ പറഞ്ഞു, "അയ്യോ സുഹൃത്തേ! ഞാൻ കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോകില്ല, അവൻ്റെ കാമവികാരം കാണാൻ എനിക്ക് ആഗ്രഹമില്ല

ਸ੍ਯਾਮ ਰਚੇ ਸੰਗ ਅਉਰ ਤ੍ਰੀਯਾ ਤਜ ਕੈ ਹਮ ਸੋ ਫੁਨਿ ਨੇਹ ਘਨੇਰੋ ॥

sayaam rache sang aaur treeyaa taj kai ham so fun neh ghanero |

കൃഷ്ണൻ എന്നോടുള്ള സ്നേഹം ഉപേക്ഷിച്ചു മറ്റു സ്ത്രീകളുടെ സ്നേഹത്തിൽ ലയിച്ചു

ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹੂੰ ਕੇ ਸੰਗਿ ਕਹਿਯੋ ਨਹਿ ਨਾਰੀ ਕਹਾ ਮੁਹਿ ਨੈਨਨ ਹੇਰੋ ॥

chandrabhagaa hoon ke sang kahiyo neh naaree kahaa muhi nainan hero |

ചന്ദർഭാഗനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന അവൻ എന്നെ കണ്ണുകൊണ്ട് പോലും കാണുന്നില്ല

ਤਾ ਤੇ ਨ ਪਾਸ ਚਲੋ ਹਰਿ ਹਉ ਉਠਿ ਜਾਹਿ ਜੋਊ ਉਮਗਿਯੋ ਮਨ ਤੇਰੋ ॥੭੦੦॥

taa te na paas chalo har hau utth jaeh joaoo umagiyo man tero |700|

അതിനാൽ, നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൻ്റെ ഉന്മേഷം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ഞാൻ കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോകില്ല. 700.

ਦੂਤੀ ਬਾਚ ॥

dootee baach |

സന്ദേശവാഹകൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਮੈ ਕਹਾ ਦੇਖਨ ਜਾਉ ਤ੍ਰੀਯਾ ਤੁਹਿ ਲ੍ਯਾਵਨ ਕੋ ਜਦੁਰਾਇ ਪਠਾਈ ॥

mai kahaa dekhan jaau treeyaa tuhi layaavan ko jaduraae patthaaee |

ഞാൻ എന്തിന് സ്ത്രീകളെ കാണാൻ പോകണം? നിന്നെ കൊണ്ടുവരാൻ കൃഷ്ണൻ എന്നെ അയച്ചിരിക്കുന്നു

ਤਾਹੀ ਤੇ ਹਉ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਤੇ ਉਠ ਕੈ ਤਬ ਹੀ ਤੁਮਰੇ ਪਹਿ ਆਈ ॥

taahee te hau sabh gvaaran te utth kai tab hee tumare peh aaee |

അതിനാൽ, എല്ലാ ഗോപികമാരിൽ നിന്നും അകന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ അടുക്കൽ വന്നിരിക്കുന്നു

ਤੂ ਅਭਿਮਾਨ ਕੈ ਬੈਠ ਰਹੀ ਨਹੀ ਮਾਨਤ ਹੈ ਕਛੂ ਸੀਖ ਪਰਾਈ ॥

too abhimaan kai baitth rahee nahee maanat hai kachhoo seekh paraaee |

നിങ്ങൾ ആരുടെയും ഉപദേശം കേൾക്കാതെ മായയിൽ ഇരിക്കുകയാണ്

ਬੇਗ ਚਲੋ ਤੁਹਿ ਸੰਗ ਕਹੋ ਤੁਮਰੇ ਮਗੁ ਹੇਰਤ ਠਾਢਿ ਕਨ੍ਰਹਾਈ ॥੭੦੧॥

beg chalo tuhi sang kaho tumare mag herat tthaadt kanrahaaee |701|

വേഗം പോകൂ, കാരണം കൃഷ്ണൻ നിങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കും.

ਰਾਧੇ ਬਾਚ ॥

raadhe baach |

രാധികയുടെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਹਰਿ ਪਾਸ ਨ ਮੈ ਚਲਹੋ ਰੀ ਸਖੀ ਤੁ ਕਹਾ ਭਯੋ ਜੁ ਤੁਹਿ ਬਾਤ ਬਨਾਈ ॥

har paas na mai chalaho ree sakhee tu kahaa bhayo ju tuhi baat banaaee |

��ഹേ സുഹൃത്തേ! ഞാൻ കൃഷ്ണൻ്റെ അടുക്കൽ പോകില്ല, നീ എന്തിനാണ് വെറുതെ സംസാരിക്കുന്നത്?

ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਮੋਰੇ ਤੂ ਪਾਸ ਪਠੀ ਇਹ ਬਾਤਨ ਤੇ ਕਪਟੀ ਲਖਿ ਪਾਈ ॥

sayaam na more too paas patthee ih baatan te kapattee lakh paaee |

കൃഷ്ണൻ നിന്നെ എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് അയച്ചില്ല, കാരണം നിൻ്റെ സംസാരത്തിൽ എനിക്ക് വഞ്ചന തോന്നുന്നു

ਭੀ ਕਪਟੀ ਤੁ ਕਹਾ ਭਯੋ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਤੂ ਨ ਲਖੈ ਕਛੁ ਪੀਰ ਪਰਾਈ ॥

bhee kapattee tu kahaa bhayo gvaaran too na lakhai kachh peer paraaee |

"അയ്യോ ഗോപീ, നീ ഒരു ചതിയനായിപ്പോയി, മറ്റൊരാളുടെ വേദന അനുഭവിക്കരുത്," ഇത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രാധ തല കുനിച്ച് ഇരുന്നു.

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਸਿਰ ਨ੍ਯਾਇ ਰਹੀ ਕਹਿ ਐਸੋ ਨ ਮਾਨ ਪਿਖਿਯੋ ਕਹੂੰ ਮਾਈ ॥੭੦੨॥

yau keh kai sir nayaae rahee keh aaiso na maan pikhiyo kahoon maaee |702|

കവി പറയുന്നു, "ഇത്തരമൊരു അഹംഭാവം ഞാൻ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തും കണ്ടിട്ടില്ല." 702.

ਦੂਤੀ ਬਾਚ ॥

dootee baach |

സന്ദേശവാഹകൻ്റെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਫਿਰਿ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਚਲੀਯੇ ਰੀ ਹਹਾ ਬਲ ਮੈ ਹਰਿ ਕੇ ਪਹਿ ਯੋ ਕਹਿ ਆਈ ॥

fir aaise kahiyo chaleeye ree hahaa bal mai har ke peh yo keh aaee |

അപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു, �� നീ എൻ്റെ കൂടെ പോകൂ, ഞാൻ കൃഷ്ണനോട് ഒരു വാഗ്ദാനവുമായി വന്നതാണ്

ਹੋਹੁ ਨ ਆਤੁਰ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਹਉ ਲ੍ਯਾਵਤ ਹੋ ਉਹਿ ਜਾਇ ਮਨਾਈ ॥

hohu na aatur sree brijanaath hau layaavat ho uhi jaae manaaee |

വരുമ്പോൾ ഞാൻ കൃഷ്ണനോട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: ഹേ, ബ്രജയുടെ ഭഗവാൻ! വിഷമിക്കേണ്ട, ഞാൻ ഇപ്പോൾ പോയി രാധയെ അനുനയിപ്പിച്ച് എൻ്റെ കൂടെ കൊണ്ടുവരാം

ਇਤ ਤੂ ਕਰਿ ਮਾਨ ਰਹੀ ਸਜਨੀ ਹਰਿ ਪੈ ਤੁ ਚਲੋ ਤਜਿ ਕੈ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥

eit too kar maan rahee sajanee har pai tu chalo taj kai duchitaaee |

എന്നാൽ ഇവിടെ നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ അഭിമാനത്തിൽ ഇരിക്കുകയാണ്, സുഹൃത്തേ! ദ്വൈതഭാവം വിട്ട് നീ കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോവുക.

ਤੋ ਬਿਨੁ ਮੋ ਪੈ ਨ ਜਾਤ ਗਯੋ ਕਹਿਯੋ ਜਾਨਤ ਹੈ ਕਛੁ ਬਾਤ ਪਰਾਈ ॥੭੦੩॥

to bin mo pai na jaat gayo kahiyo jaanat hai kachh baat paraaee |703|

നീയില്ലാതെ എനിക്ക് പോകാൻ കഴിയില്ല, മറ്റൊരാളുടെ വാക്കുകൾ കുറച്ച് ചിന്തിക്കുക.

ਰਾਧੇ ਬਾਚ ॥

raadhe baach |

രാധികയുടെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਉਠ ਆਈ ਹੁਤੀ ਤੁ ਕਹਾ ਭਯੋ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਆਈ ਨ ਪੂਛਿ ਕਹਿਯੋ ਕਛੁ ਸੋਰੀ ॥

autth aaee hutee tu kahaa bhayo gvaaran aaee na poochh kahiyo kachh soree |

ഓ ഗോപി! എന്തിനാ നീ ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ വന്നത്? ഏതെങ്കിലുമൊരു മാന്ത്രികനോട് കൂടിയാലോചിച്ചിട്ട് വരണമായിരുന്നു

ਜਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਫਿਰਿ ਕੈ ਹਰਿ ਪੈ ਇਹ ਤੇ ਕਛੁ ਲਾਜ ਨ ਲਾਗਤ ਤੋਰੀ ॥

jaeh kahiyo fir kai har pai ih te kachh laaj na laagat toree |

നീ പോയി കൃഷ്ണനോട് പറയൂ രാധയ്ക്ക് അവനോട് ലജ്ജ തോന്നുന്നില്ലെന്ന്

സൂചിക (1 - 1428)

ജാപ്പ് പേജ്: 1 - 10

അകല ഉസ്താദ് പേജ്: 11 - 38

ബചിതർ നാടക പേജ്: 39 - 73

ചന്ദി ചരിതർ ഉക്കത് ബിലാസ് പേജ്: 74 - 99

ചന്ദി ചരിതർ പേജ്: 100 - 118

വാർ ശ്രീ ഭഗൗതി ജി കി പേജ്: 119 - 126

ജ്ഞാന പ്രബോധ് പേജ്: 127 - 154

ചൗബീസ് അവതാർ പേജ്: 155 - 610

ബ്രഹ്മ അവതാർ പേജ്: 611 - 634

റുദ്ര അവതാർ പേജ്: 635 - 708

ശബദ് ഹസാരേ പേജ്: 709 - 712

33 സ്വൈയയ് പേജ്: 712 - 716

ഖാൽസാ മഹിമ പേജ്: 716 - 716

ശസ്തർ നാമ മാല പേജ്: 717 - 808

ചരിതോപഖ്യാൻ പേജ്: 809 - 1388

സഫർനാമ പേജ്: 1389 - 1394

ഹികായത് പേജ്: 1394 - 1428