ശംഖാസുരനും മച്ചനും തമ്മിലാണ് ഇത്രയും ഭീകരമായ യുദ്ധം നടന്നത്. രണ്ട് പർവതങ്ങൾ പരസ്പരം യുദ്ധം ചെയ്യുന്നതായി വ്യക്തമായി.
(ശംഖാസുരൻ്റെ) മാംസക്കഷണങ്ങൾ വീഴുകയും വലിയ കഴുകന്മാർ തിന്നുകയും ചെയ്തു.
ഭീമാകാരമായ കഴുകന്മാർ വിഴുങ്ങിയ മാംസക്കഷ്ണങ്ങൾ വീഴാൻ തുടങ്ങി, അറുപത്തിനാല് വാമ്പയർമാർ (യോഗിനികൾ) ഈ ഭയങ്കരമായ യുദ്ധം കണ്ട് ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.52.
ശംഖാസുരനെ വധിച്ചുകൊണ്ട് (മത്സ്യം) വേദങ്ങൾ കടമെടുത്തു.
ശംഖാസുരനെ വധിച്ചതിന് ശേഷം, മച്ച് (മത്സ്യം) അവതാരം വേദങ്ങളെ വീണ്ടെടുത്തു, ഭഗവാൻ മത്സ്യരൂപം ഉപേക്ഷിച്ച് മനോഹരമായ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ചു.
എല്ലാ ദേവന്മാരെയും (അവരുടെ സ്ഥലങ്ങളിൽ) സ്ഥാപിക്കുകയും ദുഷ്ടന്മാരെ നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
സ്വേച്ഛാധിപതികളെ നശിപ്പിച്ചതിനുശേഷം, ഭഗവാൻ വീണ്ടും എല്ലാ ദേവന്മാരെയും സ്ഥാപിച്ചു, സൃഷ്ടികളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന അസുരന്മാർ നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.53.
ത്രിഭംഗി സ്റ്റാൻസ
ശംഖാസുരൻ എന്ന അസുരനെ വധിച്ചതിലും വേദങ്ങളെ വീണ്ടെടുത്തതിലും ശത്രുക്കളെ നശിപ്പിക്കുന്നതിലും ഭഗവാൻ വലിയ അംഗീകാരം നേടി.
അവൻ ദേവരാജാവായ ഇന്ദ്രനെ വിളിച്ച് രാജകീയതയും അതിൻ്റെ സുഖസൗകര്യങ്ങളും നൽകി അനുഗ്രഹിച്ചു.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വാദ്യോപകരണങ്ങൾ മുഴങ്ങാൻ തുടങ്ങി, ദേവന്മാർ ആനന്ദത്തിൻ്റെ താളം വായിക്കാൻ തുടങ്ങി, ഓരോ വീടിൻ്റെയും സങ്കടങ്ങൾ നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.
എല്ലാ ദേവന്മാരും മത്സ്യാവതാരത്തിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങി പലതരം വരങ്ങൾ സമർപ്പിച്ചു, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രദക്ഷിണം നടത്തി.54.
ബച്ചിത്തർ നാടകത്തിലെ ആദ്യത്തെ മച്ച് (മത്സ്യം) അവതാരത്തെയും ശംഖാസുരനെ കൊല്ലുന്നതിനെയും കുറിച്ചുള്ള വിവരണത്തിൻ്റെ അവസാനം.
ഇപ്പോൾ കച്ച് (ആമ) അവതാരത്തിൻ്റെ വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നു:
ഭുജംഗ് പ്രയാത് സ്തംഭം
ദൈവങ്ങളെ ഭരിച്ചുകൊണ്ട് കുറച്ചുകാലം കടന്നുപോയി.
ദേവരാജാവായ ഇന്ദ്രൻ വളരെക്കാലം ഭരിച്ചു, അവൻ്റെ കൊട്ടാരങ്ങൾ സുഖപ്രദമായ എല്ലാ വസ്തുക്കളും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു.
(എന്നാൽ ഇപ്പോഴും) ആനകൾ, കുതിരകൾ, ബീൻസ് മുതലായ രത്നങ്ങൾ (ദൈവങ്ങളുടെ) നഷ്ടപ്പെട്ടു.
എന്നാൽ ഈ രാജാവ് ആനകളും കുതിരകളും ആഭരണങ്ങളും ഇല്ലാത്തവനാണെന്ന സവിശേഷമായ ഒരു ആശയം വിഷ്ണു ഒരിക്കൽ തൻ്റെ മനസ്സിൽ പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു (അതിനാൽ ഈ ദിശയിൽ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം).
വിഷ്ണു (പുരീന്ദർ) എല്ലാ ദേവന്മാരെയും കൂട്ടി
ഇന്ദ്രൻ ചന്ദ്രനുൾപ്പെടെ എല്ലാ ദേവന്മാരെയും ഒരുമിച്ചുകൂട്ടി. സൂര്യയും ഉപേന്ദ്രയും.
ലോകത്തുണ്ടായിരുന്ന അഭിമാനികളായ ഭീമന്മാർ,
ഈ കൂടിച്ചേരൽ തങ്ങൾക്കെതിരായ ചില തന്ത്രമായി കണക്കാക്കി, അഹങ്കാരികളായ അസുരന്മാരും ഒത്തുകൂടി.2.
(സമുദ്രം ഇളകുന്നതിന് മുമ്പ്) (സമുദ്രം ഇളകിയപ്പോൾ പുറത്തുവന്നത്) ഇരുവരും (ദൈവങ്ങളും രാക്ഷസന്മാരും) പകുതി പങ്കിടുമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.
ഇപ്പോൾ രണ്ടു കൂട്ടരും തീരുമാനിച്ചത് എന്ത് നേടിയാലും അത് തുല്യമായി വീതിക്കാമെന്ന്. എല്ലാവരും ഈ നിർദ്ദേശം അംഗീകരിച്ച് പണികൾ ആരംഭിച്ചു
മന്ദ്രാചൽ പർവ്വതത്തെ മദനിയാക്കി
ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും ചേർന്ന് മന്ദ്രാചൽ പർവതത്തിൽ പാല്-സമുദ്രം കറക്കുന്ന പരിപാടി തീർത്തു.3.
സമുദ്രത്തിലെ ചിർ (മന്ദ്രാചൽ പർവതത്തിലെ അമൃത് ഇളക്കിവിടാൻ) ബാസ്കിനെ നേത്ര എന്ന പാമ്പാക്കി.
വാസുകി എന്ന സർപ്പത്തെ ചൂരൽ വടിയുടെ കയറാക്കി, പങ്കെടുക്കുന്നവരെ തുല്യമായി വിഭജിച്ചു, കയറിൻ്റെ രണ്ടറ്റവും മുറുകെ പിടിച്ചു.
രാക്ഷസന്മാർ തലയുടെ വശവും ദേവന്മാർ വാലിൽ പിടിച്ചു.
അസുരന്മാർ തലയുടെ വശത്തും ദേവന്മാർ വാലും പിടിച്ചു, അവർ പാത്രത്തിലെ തൈര് പോലെ ചീറ്റാൻ തുടങ്ങി.4.
മലയുടെ ഭാരം വേറെ ആർക്കാണ് താങ്ങാനാവുക?
ആരാണ് ശക്തനായ നായകൻ, ആർക്കാണ് പർവതത്തിൻ്റെ ഭാരം താങ്ങാൻ കഴിയുക എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ ആശയം അവർ ഇപ്പോൾ ചിന്തിച്ചു (ആവശ്യത്തിന് ഒരു അടിത്തറ ആവശ്യമായതിനാൽ)? ദിത്യ, ആദിത്യൻ തുടങ്ങിയവരുടെ ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട് വീരന്മാർ വിറച്ചു, അസംബന്ധമായ പ്രലോഭനത്തിൽ പതറി.
അപ്പോൾ വിഷ്ണു തന്നെ ചിന്തിച്ചു (പർവ്വതം മുങ്ങരുത് എന്ന്).
ദേവന്മാരുടെയും അസുരന്മാരുടെയും ഈ ബുദ്ധിമുട്ട് നിരീക്ഷിച്ച്, വിഷ്ണു തന്നെ അതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ച്, കച്ച (ആമ) രൂപത്തിൽ സ്വയം രൂപാന്തരപ്പെട്ടു, പർവതത്തിൻ്റെ അടിത്തട്ടിൽ ഇരുന്നു.
ബാച്ചിത്തർ നാടകത്തിലെ അവതാരമായ രണ്ടാമത്തെ കാച്ചിൻ്റെ (ആമ) വിവരണത്തിൻ്റെ അവസാനം.2.
മിൽക്കോസിയൻ്റെയും പതിനാല് ആഭരണങ്ങളുടെയും ചുരിങ്ങിൻ്റെ വിവരണം ഇപ്പോൾ ആരംഭിക്കുന്നു:
ശ്രീ ഭഗൗതി ജി (ആദിമ ശക്തി) സഹായകമാകട്ടെ.
ടോട്ടക് സ്റ്റാൻസ
ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും ചേർന്ന് സമുദ്രം കലക്കി.
ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും ചേർന്ന് സമുദ്രം കലർത്തി, അത് കവി ശ്യാം പദ്യത്തിൽ വിവരിച്ചു.
അപ്പോൾ ഇപ്രകാരം പതിന്നാലു രത്നങ്ങൾ പുറത്തുവന്നു.
അപ്പോൾ പതിനാലു രത്നങ്ങൾ അവയുടെ തേജസ്സോടെ കടലിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു, രാത്രിയിൽ ചന്ദ്രൻ സുന്ദരമായി കാണപ്പെടുന്നതുപോലെ.1.
(ബാസ്ക് സർപ്പത്തിൻ്റെ) തലയുടെ വശത്ത് രാക്ഷസന്മാർ (മരണങ്ങൾ) സംഭവിച്ചു.
അസുരന്മാർ വാസുകിയെ തലയുടെ ഭാഗത്തുനിന്നും ദേവന്മാരെ വാലിൻ്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും പിടികൂടി.
പുറത്തു വന്ന ആഭരണങ്ങൾ (അവ) ചന്ദ്രനെപ്പോലെ തിളങ്ങി
കടലിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന രത്നങ്ങൾ കണ്ട് അവർ അമൃത് കുടിച്ചതുപോലെ സന്തോഷിച്ചു.2.
(ആദ്യം) ശുദ്ധമായ ഒരു വെളുത്ത വില്ലും അമ്പും പുറത്തുവന്നു.