ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 206

ਹੋਮ ਕੀ ਲੈ ਬਾਸਨਾ ਉਠ ਧਾਤ ਦੈਤ ਦੁਰੰਤ ॥

hom kee lai baasanaa utth dhaat dait durant |

വീട്ടിൽ മോഹിച്ചാലുടൻ പിശാചുക്കൾ വരുമായിരുന്നു

ਲੂਟ ਖਾਤ ਸਬੈ ਸਮਗਰੀ ਮਾਰ ਕੂਟਿ ਮਹੰਤ ॥੬੨॥

loott khaat sabai samagaree maar koott mahant |62|

അഗ്നി ആരാധനയുടെ (ഹവാന) ധൂപത്താൽ ആകൃഷ്ടരായി, അസുരന്മാർ യാഗകുഴിയിൽ വന്ന് യജ്ഞസാമഗ്രികൾ ഭക്ഷിക്കുകയും, അത് നടത്തുന്നയാളിൽ നിന്ന് തട്ടിയെടുക്കുകയും ചെയ്യും.62.

ਲੂਟ ਖਾਤਹ ਵਿਖਯ ਜੇ ਤਿਨ ਪੈ ਕਛੂ ਨ ਬਸਾਇ ॥

loott khaatah vikhay je tin pai kachhoo na basaae |

യാഗ സാമഗ്രികൾ കൊള്ളയടിക്കുന്നവരെ ഋഷി ഭരിച്ചിരുന്നില്ല.

ਤਾਕ ਅਉਧਹ ਆਇਯੋ ਤਬ ਰੋਸ ਕੈ ਮੁਨਿ ਰਾਇ ॥

taak aaudhah aaeiyo tab ros kai mun raae |

അഗ്നിപൂജയുടെ സാമഗ്രികൾ കൊള്ളയടിക്കപ്പെടുന്നത് കണ്ട് സ്വയം നിസ്സഹായനായി തോന്നിയ വിശ്വാമിത്ര മഹർഷി മഹാകോപത്തോടെ അയോധ്യയിലെത്തി.

ਆਇ ਭੂਪਤ ਕਉ ਕਹਾ ਸੁਤ ਦੇਹੁ ਮੋ ਕਉ ਰਾਮ ॥

aae bhoopat kau kahaa sut dehu mo kau raam |

(വിശ്വാമിത്രൻ) രാജാവിൻ്റെ അടുക്കൽ വന്ന് പറഞ്ഞു - നിൻ്റെ മകൻ രാമനെ എനിക്ക് തരൂ.

ਨਾਤ੍ਰ ਤੋ ਕਉ ਭਸਮ ਕਰਿ ਹਉ ਆਜ ਹੀ ਇਹ ਠਾਮ ॥੬੩॥

naatr to kau bhasam kar hau aaj hee ih tthaam |63|

(അയോധ്യയിൽ) എത്തിയ അദ്ദേഹം രാജാവിനോട് പറഞ്ഞു. കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് നിങ്ങളുടെ മകൻ രാമനെ എനിക്ക് തരൂ, അല്ലാത്തപക്ഷം ഞാൻ നിങ്ങളെ ഈ സ്ഥലത്ത് തന്നെ ചാരമാക്കും.

ਕੋਪ ਦੇਖਿ ਮੁਨੀਸ ਕਉ ਨ੍ਰਿਪ ਪੂਤ ਤਾ ਸੰਗ ਦੀਨ ॥

kop dekh munees kau nrip poot taa sang deen |

മുനീശ്വരൻ്റെ കോപം കണ്ട് ദശരഥരാജാവ് തൻ്റെ മകനെ അദ്ദേഹത്തിന് നൽകി.

ਜਗ ਮੰਡਲ ਕਉ ਚਲਯੋ ਲੈ ਤਾਹਿ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰਬੀਨ ॥

jag manddal kau chalayo lai taeh sang prabeen |

മുനിയുടെ ക്രോധം കണ്ടുകൊണ്ട് രാജാവ് തൻ്റെ മകനോട് കൂടെ വരാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും രാമൻ്റെ കൂടെയുള്ള മുനി വീണ്ടും യജ്ഞം ആരംഭിക്കാൻ പോവുകയും ചെയ്തു.

ਏਕ ਮਾਰਗ ਦੂਰ ਹੈ ਇਕ ਨੀਅਰ ਹੈ ਸੁਨਿ ਰਾਮ ॥

ek maarag door hai ik neear hai sun raam |

ഹേ രാമാ! കേൾക്കൂ, ദൂരെ ഒരു വഴിയും അടുത്ത വഴിയും ഉണ്ട്.

ਰਾਹ ਮਾਰਤ ਰਾਛਸੀ ਜਿਹ ਤਾਰਕਾ ਗਨਿ ਨਾਮ ॥੬੪॥

raah maarat raachhasee jih taarakaa gan naam |64|

മഹർഷി പറഞ്ഞു, ഹേ രാമ! കേൾക്കൂ, രണ്ട് വഴികളുണ്ട്, ഒന്നിൽ യജ്ഞസ്ഥലം അകലെയാണ്, മറ്റൊന്ന് അത് അടുത്താണ്, എന്നാൽ പിന്നീടുള്ള വഴിയിൽ താരക എന്ന രാക്ഷസൻ വസിക്കുന്നു, അവൾ വഴിയാത്രക്കാരെ കൊല്ലുന്നു.64.

ਜਉਨ ਮਾਰਗ ਤੀਰ ਹੈ ਤਿਹ ਰਾਹ ਚਾਲਹੁ ਆਜ ॥

jaun maarag teer hai tih raah chaalahu aaj |

(റാം പറഞ്ഞു-) അടുത്തുള്ള പാത ('അമ്പ്'), ഇപ്പോൾ ആ പാത പിന്തുടരുക.

ਚਿਤ ਚਿੰਤ ਨ ਕੀਜੀਐ ਦਿਵ ਦੇਵ ਕੇ ਹੈਂ ਕਾਜ ॥

chit chint na keejeeai div dev ke hain kaaj |

രാമൻ പറഞ്ഞു, "ആശങ്ക ഉപേക്ഷിച്ച് നമുക്ക് ചെറിയ ദൂരത്തിലൂടെ പോകാം, അസുരന്മാരെ കൊല്ലുന്ന ഈ ജോലി ദേവന്മാരുടെ പ്രവൃത്തിയാണ്."

ਬਾਟਿ ਚਾਪੈ ਜਾਤ ਹੈਂ ਤਬ ਲਉ ਨਿਸਾਚਰ ਆਨ ॥

baatt chaapai jaat hain tab lau nisaachar aan |

(അവർ) സന്തോഷത്തോടെ റോഡിലൂടെ പോകുകയായിരുന്നു, അപ്പോൾ രാക്ഷസൻ വന്നു.

ਜਾਹੁਗੇ ਕਤ ਰਾਮ ਕਹਿ ਮਗਿ ਰੋਕਿਯੋ ਤਜਿ ਕਾਨ ॥੬੫॥

jaahuge kat raam keh mag rokiyo taj kaan |65|

അവർ ആ വഴിയിലൂടെ നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി, അതേ സമയം രാക്ഷസൻ വന്ന് പാതയിൽ തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചു: "അയ്യോ രാമാ! നിങ്ങൾ എങ്ങനെ മുന്നോട്ട് പോയി സ്വയം രക്ഷിക്കും?

ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਨਿਸਾਚਰੀ ਗਹਿ ਲੀਨ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ॥

dekh raam nisaacharee geh leen baan kamaan |

രാക്ഷസനെ കണ്ടയുടനെ രാമൻ അമ്പും വില്ലും പിടിച്ചു

ਭਾਲ ਮਧ ਪ੍ਰਹਾਰਿਯੋ ਸੁਰ ਤਾਨਿ ਕਾਨ ਪ੍ਰਮਾਨ ॥

bhaal madh prahaariyo sur taan kaan pramaan |

തർക്ക എന്ന രാക്ഷസനെ കണ്ട ആട്ടുകൊറ്റൻ തൻ്റെ വില്ലും അമ്പും കയ്യിൽ പിടിച്ച് പശുവിനെ വലിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ തലയിൽ അമ്പ് പ്രയോഗിച്ചു.

ਬਾਨ ਲਾਗਤ ਹੀ ਗਿਰੀ ਬਿਸੰਭਾਰੁ ਦੇਹਿ ਬਿਸਾਲ ॥

baan laagat hee giree bisanbhaar dehi bisaal |

അമ്പ് തൊടുത്ത ഉടൻ, ഭീമാകാരമായ (രാക്ഷസൻ) താഴെ വീണു.

ਹਾਥਿ ਸ੍ਰੀ ਰਘੁਨਾਥ ਕੇ ਭਯੋ ਪਾਪਨੀ ਕੋ ਕਾਲ ॥੬੬॥

haath sree raghunaath ke bhayo paapanee ko kaal |66|

അസ്‌ത്രം ഏൽക്കുമ്പോൾ രാക്ഷസൻ്റെ ഭാരമേറിയ ശരീരം താഴെ വീണു, അങ്ങനെ പാപിയുടെ അവസാനം രാമൻ്റെ കൈകളിൽ വന്നു.66.

ਐਸ ਤਾਹਿ ਸੰਘਾਰ ਕੈ ਕਰ ਜਗ ਮੰਡਲ ਮੰਡ ॥

aais taeh sanghaar kai kar jag manddal mandd |

ഈ വിധത്തിൽ അവനെ കൊന്നശേഷം അവർ യാഗസ്ഥലത്ത് (കാവൽ) ഇരുന്നു.

ਆਇਗੇ ਤਬ ਲਉ ਨਿਸਾਚਰ ਦੀਹ ਦੇਇ ਪ੍ਰਚੰਡ ॥

aaeige tab lau nisaachar deeh dee prachandd |

ഇപ്രകാരം അസുരനെ വധിച്ചശേഷം യജ്ഞം ആരംഭിച്ചപ്പോൾ മാരീചും സുബാഹുവും എന്ന രണ്ടു വലിയ അസുരന്മാർ അവിടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

ਭਾਜਿ ਭਾਜਿ ਚਲੇ ਸਭੈ ਰਿਖ ਠਾਢ ਭੇ ਹਠਿ ਰਾਮ ॥

bhaaj bhaaj chale sabhai rikh tthaadt bhe hatth raam |

(ആരെ കണ്ട്) എല്ലാ ഋഷിമാരും പരിഭ്രാന്തരായി, പക്ഷേ ശാഠ്യക്കാരനായ രാമൻ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു.

ਜੁਧ ਕ੍ਰੁਧ ਕਰਿਯੋ ਤਿਹੂੰ ਤਿਹ ਠਉਰ ਸੋਰਹ ਜਾਮ ॥੬੭॥

judh krudh kariyo tihoon tih tthaur sorah jaam |67|

അവരെ കണ്ട് മുനിമാരെല്ലാം ഓടിപ്പോയി, രാമൻ മാത്രം അവിടെ സ്ഥിരമായി നിന്നു, ആ മൂവരുടെയും യുദ്ധം പതിനാറ് വാച്ചുകൾ തുടർച്ചയായി നടന്നു.67.

ਮਾਰ ਮਾਰ ਪੁਕਾਰ ਦਾਨਵ ਸਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰਿ ॥

maar maar pukaar daanav sasatr asatr sanbhaar |

(സ്വന്തം) കവചങ്ങളും ആയുധങ്ങളും പരിപാലിച്ചുകൊണ്ട്, രാക്ഷസന്മാർ വധത്തിനായി വിളിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.

ਬਾਨ ਪਾਨ ਕਮਾਨ ਕਉ ਧਰਿ ਤਬਰ ਤਿਛ ਕੁਠਾਰਿ ॥

baan paan kamaan kau dhar tabar tichh kutthaar |

തങ്ങളുടെ ആയുധങ്ങളും ആയുധങ്ങളും മുറുകെ പിടിച്ച്, അസുരന്മാർ 'കൊല്ലൂ, കൊല്ലൂ' എന്ന് നിലവിളിക്കാൻ തുടങ്ങി, അവർ അവരുടെ കൈകളിൽ കോടാലിയും വില്ലും അമ്പും പിടിച്ചു.