ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 327

ਕਿਉ ਮਘਵਾ ਤੁਮ ਪੂਜਨ ਜਾਤ ਕਰੋ ਤੁਮ ਸੇਵ ਹਿਤੰ ਚਿਤ ਕੈ ਰੇ ॥

kiau maghavaa tum poojan jaat karo tum sev hitan chit kai re |

എന്തിനാണ് ഇന്ദ്രനെ ആരാധിക്കാൻ പോകുന്നത്? പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ അവനെ (ദൈവത്തെ) ആരാധിക്കുക

ਧ੍ਰਯਾਨ ਧਰੋ ਸਭ ਹੀ ਮਿਲ ਕੈ ਸਭ ਬਾਤਨ ਕੋ ਤੁਮ ਕੋ ਫਲ ਦੈ ਰੇ ॥੩੩੮॥

dhrayaan dharo sabh hee mil kai sabh baatan ko tum ko fal dai re |338|

നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഇന്ദ്രന് ഈ ആരാധന വാത്സല്യത്തോടെ നടത്തുന്നത്? കർത്താവിനെ ഓർക്കുക, ഒത്തുചേരുക, അവൻ നിങ്ങൾക്ക് ഇതിന് പ്രതിഫലം നൽകും.338.

ਬਾਸਵ ਜਗ੍ਰਯਨ ਕੈ ਬਸਿ ਮੇਘ ਕਿਧੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਇਹ ਬਾਤ ਉਚਾਰੈ ॥

baasav jagrayan kai bas megh kidho brahamaa ih baat uchaarai |

ഇന്ദ്രൻ യജ്ഞങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലാണ്, ബ്രഹ്മാവും അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്

ਲੋਗਨ ਕੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰਨ ਕੋ ਹਰਿ ਸੂਰਜ ਮੈ ਹੁਇ ਕੈ ਜਲ ਡਾਰੈ ॥

logan ke pratipaaran ko har sooraj mai hue kai jal ddaarai |

ജനങ്ങളെ നിലനിറുത്താൻ ഭഗവാൻ സൂര്യനെക്കൊണ്ട് മഴ പെയ്യിക്കുന്നു

ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਤ ਜੀਵਨ ਕੋ ਪਿਖਿ ਕਉਤੁਕ ਹ੍ਵੈ ਸਿਵ ਤਾਹਿ ਸੰਘਾਰੈ ॥

kautuk dekhat jeevan ko pikh kautuk hvai siv taeh sanghaarai |

അവൻ തന്നെ ജീവികളുടെ കളി കാണുകയും ഈ നാടകത്തിൽ ശിവൻ അവയെ നശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു

ਹੈ ਵਹ ਏਕ ਕਿਧੋ ਸਰਤਾ ਸਮ ਬਾਹਨ ਕੇ ਜਮ ਬਾਹੇ ਬਿਥਾਰੈ ॥੩੩੯॥

hai vah ek kidho sarataa sam baahan ke jam baahe bithaarai |339|

ആ പരമമായ സത്ത ഒരു പ്രവാഹം പോലെയാണ്, അതിൽ നിന്ന് എല്ലാത്തരം ചെറുപ്രവാഹങ്ങളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.339.

ਪਾਥਰ ਪੈ ਜਲ ਪੈ ਨਗ ਪੈ ਤਰ ਪੈ ਧਰ ਪੈ ਅਰੁ ਅਉਰ ਨਰੀ ਹੈ ॥

paathar pai jal pai nag pai tar pai dhar pai ar aaur naree hai |

ആ ഭഗവാൻ (മുരാരിയും ഹരിയും) കല്ലിലും വെള്ളത്തിലും വസിക്കുന്നു.

ਦੇਵਨ ਪੈ ਅਰੁ ਦੈਤਨ ਪੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਉ ਮੁਰਾਰਿ ਹਰੀ ਹੈ ॥

devan pai ar daitan pai kab sayaam kahai aau muraar haree hai |

പർവ്വതം, വൃക്ഷം, ഭൂമി, മനുഷ്യർ, ദേവന്മാർ, അസുരന്മാർ

ਪਛਨ ਪੈ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜਨ ਪੈ ਮ੍ਰਿਗ ਕੇ ਗਨ ਪੈ ਫੁਨਿ ਹੋਤ ਖਰੀ ਹੈ ॥

pachhan pai mrigaraajan pai mrig ke gan pai fun hot kharee hai |

അതേ കർത്താവ് യഥാർത്ഥത്തിൽ പക്ഷികളിലും പ്രിയപ്പെട്ടവരിലും സിംഹങ്ങളിലും വസിക്കുന്നു

ਭੇਦ ਕਹਿਯੋ ਇਹ ਬਾਤ ਸਭੈ ਇਨਹੂੰ ਇਹ ਕੀ ਕਹਾ ਪੂਜ ਕਰੀ ਹੈ ॥੩੪੦॥

bhed kahiyo ih baat sabhai inahoon ih kee kahaa pooj karee hai |340|

എല്ലാ ദൈവങ്ങളെയും വെവ്വേറെ ആരാധിക്കുന്നതിനുപകരം കർത്താവായ ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുക എന്നാണ് ഈ രഹസ്യമെല്ലാം ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയുന്നത്.

ਤਬ ਹੀ ਹਸਿ ਕੈ ਹਰਿ ਬਾਤ ਕਹੀ ਨੰਦ ਪੈ ਹਮਰੀ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨਿ ਲਈਯੈ ॥

tab hee has kai har baat kahee nand pai hamaree binatee sun leeyai |

കൃഷ്ണൻ പുഞ്ചിരിയോടെ നന്ദനോട് പറഞ്ഞു, "എൻ്റെ ഒരു അഭ്യർത്ഥന മാനിക്കുന്നു

ਪੂਜਹੁ ਬਿਪਨ ਕੋ ਮੁਖ ਗਊਅਨ ਪੂਜਨ ਜਾ ਗਿਰਿ ਹੈ ਤਹ ਜਈਯੈ ॥

poojahu bipan ko mukh gaooan poojan jaa gir hai tah jeeyai |

നിങ്ങൾക്ക് ബ്രാഹ്മണരെയും പശുക്കളെയും മലയെയും ആരാധിക്കാം.

ਗਊਅਨ ਕੋ ਪਯ ਪੀਜਤ ਹੈ ਗਿਰਿ ਕੇ ਚੜ੍ਰਹਿਐ ਮਨਿ ਆਨੰਦ ਪਈਯੈ ॥

gaooan ko pay peejat hai gir ke charrrahiaai man aanand peeyai |

പശുക്കൾ പാൽ കുടിക്കുന്നതിനാൽ അവിടെ പോകുക, നിങ്ങൾ മല കയറിയാൽ നിങ്ങൾക്ക് സന്തോഷം ലഭിക്കും

ਦਾਨ ਦਏ ਤਿਨ ਕੇ ਜਸੁ ਹ੍ਯਾਂ ਪਰਲੋਕ ਗਏ ਜੁ ਦਯੋ ਸੋਊ ਖਈਯੈ ॥੩੪੧॥

daan de tin ke jas hayaan paralok ge ju dayo soaoo kheeyai |341|

പശുക്കളുടെ പാലും മലമുകളും കുടിക്കുന്നതിനാൽ നമുക്ക് സന്തോഷം തോന്നുന്നു; ബ്രാഹ്മണർക്ക് ദാനം നൽകുമ്പോൾ, നമുക്ക് ഇവിടെ നവോത്ഥാനവും പരലോകത്ത് ആശ്വാസവും ലഭിക്കും.341.

ਤਬ ਹੀ ਭਗਵਾਨ ਕਹੀ ਪਿਤ ਸੋ ਇਕ ਬਾਤ ਸੁਨੋ ਤੁ ਕਹੋ ਮਮ ਤੋ ਸੋ ॥

tab hee bhagavaan kahee pit so ik baat suno tu kaho mam to so |

അപ്പോൾ ശ്രീകൃഷ്ണൻ പിതാവിനോട് പറഞ്ഞു, (അച്ഛാ! എങ്കിൽ) കേൾക്കൂ, ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടെ.

ਪੂਜਹੁ ਜਾਇ ਸਬੈ ਗਿਰਿ ਕੌ ਤੁਮ ਇੰਦ੍ਰ ਕਰੈ ਕੁਪਿ ਕਿਆ ਫੁਨਿ ਤੋ ਸੋ ॥

poojahu jaae sabai gir kau tum indr karai kup kiaa fun to so |

അപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ പിതാവിനോടും പറഞ്ഞു, "പോയി പർവ്വതത്തെ ആരാധിക്കുക, ഇന്ദ്രൻ കോപിക്കുകയില്ല

ਮੋ ਸੋ ਸੁਪੂਤ ਭਯੋ ਤੁਮਰੇ ਗ੍ਰਿਹਿ ਮਾਰਿ ਡਰੋ ਮਘਵਾ ਸੰਗਿ ਝੋਸੋ ॥

mo so supoot bhayo tumare grihi maar ddaro maghavaa sang jhoso |

ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ നല്ല മകനാണ്, ഞാൻ ഇന്ദ്രനെ കൊല്ലും

ਰਹਸਿ ਕਹੀ ਪਿਤ ਪਾਰਥ ਕੀ ਤਜਿ ਹੈ ਇਹ ਜਾ ਹਮਰੀ ਅਨ ਮੋ ਸੋ ॥੩੪੨॥

rahas kahee pit paarath kee taj hai ih jaa hamaree an mo so |342|

ഓ പ്രിയ പിതാവേ! ഈ രഹസ്യം ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയുന്നു, ഈ പർവ്വതത്തെ ആരാധിക്കുകയും ഇന്ദ്രൻ്റെ ആരാധന ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുക.

ਤਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਜੁ ਨੰਦ ਸੁਨੀ ਸਭ ਬਾਤ ਭਲੀ ਸਿਰ ਊਪਰ ਬਾਧੀ ॥

taat kee baat ju nand sunee sabh baat bhalee sir aoopar baadhee |

മകൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ നന്ദ് അത് നടപ്പിലാക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു

ਬਾਕੋ ਕੀ ਕੈ ਮੁਰਵੀ ਤਨ ਕੈ ਧਨੁ ਤੀਛਨ ਮਤ ਮਹਾ ਸਰ ਸਾਧੀ ॥

baako kee kai muravee tan kai dhan teechhan mat mahaa sar saadhee |

അവൻ്റെ മനസ്സിൽ മൂർച്ചയുള്ള ബുദ്ധിയുടെ അസ്ത്രം തുളച്ചു കയറി

ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਸੁਨਤਿਯੋ ਇਹ ਬਾਤ ਕਬੁਧਿ ਗੀ ਛੂਟਿ ਚਿਰੀ ਜਿਹ ਫਾਧੀ ॥

sraunan mai sunatiyo ih baat kabudh gee chhoott chiree jih faadhee |

കൃഷ്ണൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട്, പിടിക്കപ്പെട്ട കുരുവി പറന്നുപോകുന്നത് പോലെ അപചയം ഉപേക്ഷിച്ചു.

ਮੋਹਿ ਕੀ ਬਾਰਿਦ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਗਿਆਨ ਨਿਵਾਰ ਦਈ ਉਮਡੀ ਜਨੁ ਆਂਧੀ ॥੩੪੩॥

mohi kee baarid hvai kar giaan nivaar dee umaddee jan aandhee |343|

അറിവിൻ്റെ കൊടുങ്കാറ്റിനൊപ്പം ബന്ധത്തിൻ്റെ കാർമേഘങ്ങൾ പറന്നുപോയി.343.

ਨੰਦ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ਗੋਪ ਲਏ ਹਰਿ ਆਇਸੁ ਮਾਨਿ ਸਿਰ ਊਪਰ ਲੀਆ ॥

nand bulaae kai gop le har aaeis maan sir aoopar leea |

ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ അനുവാദം അനുസരിച്ചു നന്ദ കാവൽക്കാരെ വിളിച്ചു.

ਪੂਜਹੁ ਗਊਅਨ ਅਉ ਮੁਖ ਬਿਪਨ ਭਈਅਨ ਸੋ ਇਹ ਆਇਸੁ ਕੀਆ ॥

poojahu gaooan aau mukh bipan bheean so ih aaeis keea |

കൃഷ്ണനോട് യോജിച്ച് നന്ദൻ എല്ലാ ഗോപന്മാരെയും വിളിച്ചു പറഞ്ഞു: ബ്രാഹ്മണരെയും പശുക്കളെയും പൂജിക്കുക.

ਫੇਰਿ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਤਉ ਕਹਿਯੋ ਤੋ ਸੋ ਗ੍ਯਾਨ ਭਲੋ ਮਨ ਮੈ ਸਮਝੀਆ ॥

fer kahiyo ham tau kahiyo to so gayaan bhalo man mai samajheea |

അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു, "ഞാൻ ഇത് നിങ്ങളോട് പറയുന്നു, കാരണം എനിക്ക് ഇത് വ്യക്തമായി മനസ്സിലായി

ਚਿਤ ਦਯੋ ਸਭਨੋ ਹਮ ਸੋ ਤਿਹੁ ਲੋਗਨ ਕੋ ਪਤਿ ਚਿਤਨ ਕੀਆ ॥੩੪੪॥

chit dayo sabhano ham so tihu logan ko pat chitan keea |344|

ഞാൻ ഇന്നുവരെ മറ്റെല്ലാവരെയും ആരാധിച്ചു, മൂന്നു ലോകങ്ങളുടെയും നാഥനെ ധ്യാനിച്ചിട്ടില്ല.

ਗੋਪ ਚਲੇ ਉਠ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਪਤਿ ਕੋ ਫੁਨਿ ਆਇਸੁ ਪਾਈ ॥

gop chale utth kai grih ko brij ke pat ko fun aaeis paaee |

പിന്നീട് ബ്രജിൻ്റെ (നന്ദ) നാഥൻ്റെ അനുവാദം വാങ്ങി അവർ എഴുന്നേറ്റ് വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

ਅਛਤ ਧੂਪ ਪੰਚਾਮ੍ਰਿਤ ਦੀਪਕ ਪੂਜਨ ਕੀ ਸਭ ਭਾਤਿ ਬਨਾਈ ॥

achhat dhoop panchaamrit deepak poojan kee sabh bhaat banaaee |

ബ്രജയുടെ അധിപനായ നന്ദൻ്റെ അനുവാദത്തോടെ ഗോപന്മാർ പോയി, സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങൾ, ധൂപം, പഞ്ചാമൃതം, മൺവിളക്കുകൾ മുതലായവ കൊണ്ടുവന്ന് പൂജയ്ക്ക് തയ്യാറായി.

ਲੈ ਕੁਰਬੇ ਅਪਨੈ ਸਭ ਸੰਗਿ ਚਲੇ ਗਿਰਿ ਕੌ ਸਭ ਢੋਲ ਬਜਾਈ ॥

lai kurabe apanai sabh sang chale gir kau sabh dtol bajaaee |

വീട്ടുകാരെയും കൂട്ടി താളം അടിച്ച് എല്ലാവരും മലയിലേക്ക് പോയി

ਨੰਦ ਚਲਿਯੋ ਜਸੁਧਾਊ ਚਲੀ ਭਗਵਾਨ ਚਲੇ ਮੁਸਲੀ ਸੰਗਿ ਭਾਈ ॥੩੪੫॥

nand chaliyo jasudhaaoo chalee bhagavaan chale musalee sang bhaaee |345|

നന്ദ്, യശോദ, കൃഷ്ണ, ബൽറാം എന്നിവരും പോയി.345.

ਨੰਦ ਚਲਿਯੋ ਕੁਰਬੇ ਸੰਗਿ ਲੈ ਕਰਿ ਤੀਰ ਜਬੈ ਗਿਰਿ ਕੇ ਚਲਿ ਆਯੋ ॥

nand chaliyo kurabe sang lai kar teer jabai gir ke chal aayo |

നന്ദ് തൻ്റെ കുടുംബത്തെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയപ്പോൾ അവൻ മലയിൽ എത്തി.

ਗਊਅਨ ਘਾਸ ਚਰਾਇਤ ਸੋ ਬਹੁ ਬਿਪਨ ਖੀਰ ਆਹਾਰ ਖਵਾਯੋ ॥

gaooan ghaas charaaeit so bahu bipan kheer aahaar khavaayo |

നന്ദ് കുടുംബത്തോടൊപ്പം പോയി, അവർ മലയുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അവർ തങ്ങളുടെ പശുക്കൾക്ക് ഭക്ഷണവും പാലും പഞ്ചസാരയും ചേർത്ത് വേവിച്ച അരിയും ബ്രാഹ്മണർക്ക് നൽകി.

ਆਪ ਪਰੋਸਨ ਲਾਗ ਜਦੁਪਤਿ ਗੋਪ ਸਭੈ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥

aap parosan laag jadupat gop sabhai man mai sukh paayo |

കൃഷ്ണൻ തന്നെ ഭക്ഷണം വിളമ്പാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ എല്ലാ ഗോപമാരും സന്തുഷ്ടരായി

ਬਾਰ ਚੜਾਇ ਲਏ ਰਥ ਪੈ ਚਲ ਕੈ ਇਹ ਕਉਤਕ ਅਉਰ ਬਨਾਯੋ ॥੩੪੬॥

baar charraae le rath pai chal kai ih kautak aaur banaayo |346|

കൃഷ്ണൻ എല്ലാ ആൺകുട്ടികളോടും തൻ്റെ രഥത്തിൽ കയറാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും ഒരു പുതിയ പ്രണയ നാടകം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു.

ਕਉਤਕ ਏਕ ਬਿਚਾਰ ਜਦੁਪਤਿ ਸੂਰਤਿ ਏਕ ਧਰੀ ਗਿਰ ਬਾਕੀ ॥

kautak ek bichaar jadupat soorat ek dharee gir baakee |

പുതിയ കാമുകത്വം മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്, കൃഷ്ണൻ ആൺകുട്ടികളിൽ ഒരാളുടെ രൂപത്തെ ഒരു പർവതമാക്കി മാറ്റി

ਸ੍ਰਿੰਗ ਬਨਾਇ ਧਰੀ ਨਗ ਕੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਹ ਗਮ੍ਰਯ ਨ ਕਾ ਕੀ ॥

sring banaae dharee nag kai kab sayaam kahai jah gamray na kaa kee |

അവൻ ആ ആൺകുട്ടിയുടെ കൊമ്പുകൾ (തലയിൽ) സൃഷ്ടിച്ചു, ആർക്കും എത്തിപ്പെടാൻ കഴിയാത്ത ഒരു ഉയർന്ന പർവതത്തിൻ്റെ പ്രതീകമാക്കി.

ਭੋਜਨ ਪਾਤ ਪ੍ਰਤਛਿ ਕਿਧੋ ਵਹ ਬਾਤ ਲਖੀ ਨ ਪਰੈ ਕਛੁ ਵਾ ਕੀ ॥

bhojan paat pratachh kidho vah baat lakhee na parai kachh vaa kee |

ഇപ്പോൾ ആൺകുട്ടിയെപ്പോലെ ആ മല പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി

ਕਉਤਕ ਏਕ ਲਖੈ ਭਗਵਾਨ ਅਉ ਜੋ ਪਿਖਵੈ ਅਟਕੈ ਮਤਿ ਤਾ ਕੀ ॥੩੪੭॥

kautak ek lakhai bhagavaan aau jo pikhavai attakai mat taa kee |347|

ഭഗവാൻ (കൃഷ്ണൻ) തന്നെ ഈ കാഴ്ച കണ്ടുതുടങ്ങി, ഈ കാഴ്ച്ച കാണുന്നവരെല്ലാം അവൻ്റെ ചിന്തകൾ അവനിൽ മാത്രം കേന്ദ്രീകരിച്ചു.347.

ਤੌ ਭਗਵਾਨ ਤਬੈ ਹਸਿ ਕੈ ਸਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਤ ਤਿਨੈ ਸੰਗਿ ਭਾਖੀ ॥

tau bhagavaan tabai has kai sam amrit baat tinai sang bhaakhee |

അപ്പോൾ ശ്രീകൃഷ്ണൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവരോട് (ഗ്വാലകളോട്) മധുരമായ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞു.

ਭੋਜਨ ਖਾਤ ਦਯੋ ਹਮਰੋ ਗਿਰਿ ਲੋਕ ਸਭੈ ਪਿਖਵੋ ਤੁਮ ਆਖੀ ॥

bhojan khaat dayo hamaro gir lok sabhai pikhavo tum aakhee |

അപ്പോൾ ഭഗവാൻ (കൃഷ്‌ണൻ) പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: "പർവ്വതം ഞാൻ നൽകുന്ന ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് നിങ്ങളിൽ പലരും കാണുന്നു.

ਹੋਇ ਰਹੇ ਬਿਸਮੈ ਸਭ ਗੋਪ ਸੁਨੀ ਹਰਿ ਕੇ ਮੁਖ ਤੇ ਜਬ ਸਾਖੀ ॥

hoe rahe bisamai sabh gop sunee har ke mukh te jab saakhee |

കൃഷ്ണൻ്റെ വായിൽ നിന്ന് ഇത് കേട്ട ഗോപന്മാരെല്ലാം അത്ഭുതപ്പെട്ടു

ਗਿਆਨ ਜਨਾਵਰ ਕੀ ਲਈ ਬਾਜ ਹ੍ਵੈ ਗਵਾਰਨ ਕਾਨ੍ਰਹ ਦਈ ਜਬ ਚਾਖੀ ॥੩੪੮॥

giaan janaavar kee lee baaj hvai gavaaran kaanrah dee jab chaakhee |348|

കൃഷ്ണൻ്റെ ഈ കാമകേളിയെപ്പറ്റി ഗോപികമാർ അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്കും ബോധോദയം ഉണ്ടായി.348.

ਅੰਜੁਲ ਜੋਰਿ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ ਕੋਟਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰੈ ਹਰਿ ਆਗੇ ॥

anjul jor sabhai brij ke jan kott pranaam karai har aage |

എല്ലാവരും കൂപ്പുകൈകളോടെ കൃഷ്ണനെ വണങ്ങാൻ തുടങ്ങി

ਭੂਲ ਗਈ ਸਭ ਕੋ ਮਘਵਾ ਸੁਧਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਹੀ ਕੇ ਰਸ ਭੀਤਰ ਪਾਗੇ ॥

bhool gee sabh ko maghavaa sudh kaanrah hee ke ras bheetar paage |

എല്ലാവരും ഇന്ദ്രനെ മറന്ന് കൃഷ്ണപ്രേമത്തിൽ ചായം പൂശി

ਸੋਵਤ ਥੇ ਜੁ ਪਰੇ ਬਿਖ ਮੈ ਸਭ ਧ੍ਯਾਨ ਲਗੇ ਹਰਿ ਕੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ॥

sovat the ju pare bikh mai sabh dhayaan lage har ke jan jaage |

മായയുടെ നിദ്രയിൽ ഉറങ്ങിക്കിടന്നവർ, ശ്രീകൃഷ്ണ ധ്യാനത്താൽ ഉണർന്നതുപോലെ.

ਅਉਰ ਗਈ ਸੁਧ ਭੂਲ ਸਭੋ ਇਕ ਕਾਨ੍ਰਹ ਹੀ ਕੇ ਰਸ ਮੈ ਅਨੁਰਾਗੇ ॥੩੪੯॥

aaur gee sudh bhool sabho ik kaanrah hee ke ras mai anuraage |349|

ഉറങ്ങിക്കിടന്നവർ ദുഷ്പ്രവൃത്തികളിൽ മുഴുകി ഉണർന്നു ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവർ മറ്റെല്ലാ ബോധങ്ങളും മറന്ന് കൃഷ്ണനിൽ ലയിച്ചു.349.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਸਭ ਕੋ ਹਸਿ ਕੇ ਮਿਲਿ ਧਾਮਿ ਚਲੋ ਜੋਊ ਹੈ ਹਰਤਾ ਅਘ ॥

kaanrah kahee sabh ko has ke mil dhaam chalo joaoo hai harataa agh |

പാപങ്ങൾ നീക്കുന്നവനായ ശ്രീകൃഷ്ണൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാവരോടും ഒരുമിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ പറഞ്ഞു.

ਨੰਦ ਚਲਿਯੋ ਬਲਭਦ੍ਰ ਚਲਿਯੋ ਜਸੁਧਾ ਊ ਚਲੀ ਨੰਦ ਲਾਲ ਬਿਨਾਨਘ ॥

nand chaliyo balabhadr chaliyo jasudhaa aoo chalee nand laal binaanagh |

എല്ലാവരുടെയും പാപങ്ങളുടെ സംഹാരകനായ കൃഷ്ണൻ എല്ലാവരോടും പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു, "എല്ലാവർക്കും വീട്ടിലേക്ക് പോകാം," യശോദയും നന്ദനും കൃഷ്ണനും ബലഭദ്രനും പാപരഹിതരായി അവരവരുടെ വീടുകളിലേക്ക് പോയി.