ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 472

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਜਰਾਸੰਧਿ ਕੀ ਅਤਿ ਚਮੂੰ ਉਮਡੀ ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਇ ॥

jaraasandh kee at chamoon umaddee krodh badtaae |

ജരാസന്ധൻ്റെ വലിയ സൈന്യം രോഷാകുലരാണ്.

ਧਨੁਖ ਬਾਨ ਹਰਿ ਪਾਨਿ ਲੈ ਛਿਨ ਮੈ ਦੀਨੀ ਘਾਇ ॥੧੭੪੭॥

dhanukh baan har paan lai chhin mai deenee ghaae |1747|

ജരാസന്ധൻ്റെ നാൽവർണ്ണ സൈന്യം മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു, എന്നാൽ കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ വില്ലും അമ്പും കയ്യിലെടുത്തു നിമിഷനേരം കൊണ്ട് എല്ലാം നശിപ്പിച്ചു.1747.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਜਦੁਬੀਰ ਕਮਾਨ ਤੇ ਬਾਨ ਛੁਟੇ ਅਵਸਾਨ ਗਏ ਲਖਿ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ॥

jadubeer kamaan te baan chhutte avasaan ge lakh satran ke |

കൃഷ്ണൻ്റെ വില്ലിൽ നിന്ന് അസ്ത്രങ്ങൾ പുറപ്പെട്ടതോടെ ശത്രുക്കൾക്ക് എല്ലാ ധൈര്യവും നഷ്ടപ്പെട്ടു

ਗਜਰਾਜ ਮਰੇ ਗਿਰ ਭੂਮਿ ਪਰੇ ਮਨੋ ਰੂਖ ਕਟੇ ਕਰਵਤ੍ਰਨ ਕੇ ॥

gajaraaj mare gir bhoom pare mano rookh katte karavatran ke |

വെട്ടിയും വെട്ടിയും മരങ്ങൾ വീഴുന്നത് പോലെ ചത്ത ആനകൾ ഭൂമിയിൽ പതിച്ചു

ਰਿਪੁ ਕਉਨ ਗਨੇ ਜੁ ਹਨੇ ਤਿਹ ਠਾ ਮੁਰਝਾਇ ਗਿਰੇ ਸਿਰ ਛਤ੍ਰਨ ਕੇ ॥

rip kaun gane ju hane tih tthaa murajhaae gire sir chhatran ke |

മരിക്കുന്ന ശത്രുക്കൾ അസംഖ്യമായിരുന്നു, ആ സ്ഥലത്ത് ക്ഷത്രിയരുടെ ജീവനില്ലാത്ത തലകളുടെ കൂമ്പാരങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ਰਨ ਮਾਨੋ ਸਰੋਵਰਿ ਆਂਧੀ ਬਹੈ ਟੁਟਿ ਫੂਲ ਪਰੇ ਸਤ ਪਤ੍ਰਨ ਕੇ ॥੧੭੪੮॥

ran maano sarovar aandhee bahai ttutt fool pare sat patran ke |1748|

ഇലകളും പൂക്കളും പോലെ തലകൾ പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ഒരു ടാങ്കായി യുദ്ധക്കളം മാറിയിരുന്നു.1748.

ਘਾਇ ਲਗੇ ਇਕ ਘੂਮਤ ਘਾਇਲ ਸ੍ਰਉਨ ਸੋ ਏਕ ਫਿਰੈ ਚੁਚਵਾਤੇ ॥

ghaae lage ik ghoomat ghaaeil sraun so ek firai chuchavaate |

ഒരാൾക്ക് മുറിവേറ്റു ആടുകയും ആരുടെയോ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് രക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു

ਏਕ ਨਿਹਾਰ ਕੈ ਡਾਰਿ ਹਥੀਆਰ ਭਜੈ ਬਿਸੰਭਾਰ ਗਈ ਸੁਧਿ ਸਾਤੇ ॥

ek nihaar kai ddaar hatheeaar bhajai bisanbhaar gee sudh saate |

യുദ്ധത്തിൻ്റെ ഭീകരതയിൽ ഭയന്ന് ആരോ ഓടിപ്പോകുന്നു, ശേഷനാഗയ്ക്ക് മനഃസാന്നിധ്യം നഷ്ടപ്പെട്ടു

ਦੈ ਰਨ ਪੀਠ ਮਰੈ ਲਰ ਕੈ ਤਿਹ ਮਾਸ ਕੋ ਜੰਬੁਕ ਗੀਧ ਨ ਖਾਤੇ ॥

dai ran peetth marai lar kai tih maas ko janbuk geedh na khaate |

യുദ്ധക്കളത്തിൽ നിന്ന് ഓടിപ്പോവുകയും കാലടികൾ പിന്നിടുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തിയിൽ കൊല്ലപ്പെടുന്നവരുടെ മാംസം കുറുക്കന്മാരും കഴുകന്മാരും പോലും തിന്നുന്നില്ല.

ਬੋਲਤ ਬੀਰ ਸੁ ਏਕ ਫਿਰੈ ਮਨੋ ਡੋਲਤ ਕਾਨਨ ਮੈ ਗਜ ਮਾਤੇ ॥੧੭੪੯॥

bolat beer su ek firai mano ddolat kaanan mai gaj maate |1749|

കാട്ടിൽ മദിച്ച ആനകളെപ്പോലെ യോദ്ധാക്കൾ അലറിവിളിക്കുന്നു.1749.

ਪਾਨਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਹੀ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡੇ ਰਿਪੁ ਤੇ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਕੀਏ ॥

paan kripaan gahee ghan sayaam badde rip te bin praan kee |

തൻ്റെ വാൾ കയ്യിലെടുത്തു കൃഷ്ണൻ പല യോദ്ധാക്കളെയും ജീവനില്ലാത്തവരാക്കി

ਗਜ ਬਾਜਨ ਕੇ ਅਸਵਾਰ ਹਜਾਰ ਮੁਰਾਰਿ ਸੰਘਾਰਿ ਬਿਦਾਰਿ ਦੀਏ ॥

gaj baajan ke asavaar hajaar muraar sanghaar bidaar dee |

ആയിരക്കണക്കിന് കുതിരകളുടെയും ആനകളുടെയും സവാരിക്കാരെ അവൻ കൊന്നു

ਅਰਿ ਏਕਨ ਕੇ ਸਿਰ ਕਾਟਿ ਦਏ ਇਕ ਬੀਰਨ ਕੇ ਦਏ ਫਾਰਿ ਹੀਏ ॥

ar ekan ke sir kaatt de ik beeran ke de faar hee |

പലരുടെയും തലകൾ വെട്ടുകയും പലരുടെ നെഞ്ച് കീറുകയും ചെയ്തു

ਮਨੋ ਕਾਲ ਸਰੂਪ ਕਰਾਲ ਲਖਿਓ ਹਰਿ ਸਤ੍ਰ ਭਜੇ ਇਕ ਮਾਰ ਲੀਏ ॥੧੭੫੦॥

mano kaal saroop karaal lakhio har satr bhaje ik maar lee |1750|

അവൻ മരണത്തിൻ്റെ പ്രകടനമായി നീങ്ങുകയും ശത്രുക്കളെ കൊല്ലുകയും ചെയ്തു.1750.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਰੋਸ ਭਰੇ ਬਹੁਰੋ ਧਨੁਖ ਬਾਨ ਪਾਨਿ ਲੀਨੋ ਰਿਪਨ ਸੰਘਾਰਤ ਇਉ ਕਮਲਾ ਕੋ ਕੰਤੁ ਹੈ ॥

ros bhare bahuro dhanukh baan paan leeno ripan sanghaarat iau kamalaa ko kant hai |

കോപം നിറഞ്ഞ്, ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ വീണ്ടും വില്ലും അമ്പും കയ്യിൽ എടുത്ത് ശത്രുക്കളെ കൊല്ലുകയാണ്.

ਕੇਤੇ ਗਜ ਮਾਰੇ ਰਥੀ ਬਿਰਥੀ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ਕੇਤੇ ਐਸੇ ਭਯੋ ਜੁਧੁ ਮਾਨੋ ਕੀਨੋ ਰੁਦ੍ਰ ਅੰਤੁ ਹੈ ॥

kete gaj maare rathee birathee kar ddaare kete aaise bhayo judh maano keeno rudr ant hai |

വീണ്ടും രോഷാകുലനായി, വില്ലും അമ്പും കയ്യിലെടുത്തു, കൃഷ്ണൻ കൃഷ്ണനെ കൊല്ലുന്നു, അനേകരെ കൊന്നു, രഥവാഹകരുടെ രഥം നശിപ്പിച്ചു, അങ്ങനെ ഒരു ഭയങ്കരമായ യുദ്ധം നടക്കുന്നു, അന്ത്യദിനം വന്നതായി തോന്നുന്നു.

ਸੈਥੀ ਚਮਕਾਵਤ ਚਲਾਵਤ ਸੁਦਰਸਨ ਕੋ ਕਹੈ ਕਬਿ ਰਾਮ ਸ੍ਯਾਮ ਐਸੋ ਤੇਜਵੰਤੁ ਹੈ ॥

saithee chamakaavat chalaavat sudarasan ko kahai kab raam sayaam aaiso tejavant hai |

ചിലപ്പോൾ അവൻ വാൾ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു, ചിലപ്പോൾ ഒരു മഹത്വമുള്ളവനായി, അവൻ തൻ്റെ ഡിസ്കസ് ചലിപ്പിക്കുന്നു

ਸ੍ਰਉਨਤ ਰੰਗੀਨ ਪਟ ਸੁਭਟ ਪ੍ਰਬੀਨ ਰਨ ਫਾਗੁ ਖੇਲ ਪੌਢ ਰਹੇ ਮਾਨੋ ਬਡੇ ਸੰਤ ਹੈ ॥੧੭੫੧॥

sraunat rangeen patt subhatt prabeen ran faag khel pauadt rahe maano badde sant hai |1751|

രക്തം പുരണ്ട വസ്ത്രം ധരിച്ചവർ, സന്തോഷത്തിൽ ഹോളി കളിക്കുന്ന സന്യാസിമാരെപ്പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.1751.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਤੇ ਨ ਡਰੇ ਅਰਿ ਅਰਰਾਇ ਪਰੇ ਸਬ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਲਰਬੇ ਕਉ ਉਮਗਤਿ ਹੈ ॥

kaanrah te na ddare ar araraae pare sab kahai kab sayaam larabe kau umagat hai |

ശത്രുക്കൾ കൃഷ്ണനെ ഭയക്കുന്നില്ല, യുദ്ധം ചെയ്യാൻ വെല്ലുവിളിച്ച് മുന്നോട്ട് കുതിക്കുന്നു

ਰਨ ਮੈ ਅਡੋਲ ਸ੍ਵਾਮ ਕਾਰ ਜੀ ਅਮੋਲ ਬੀਰ ਗੋਲ ਤੇ ਨਿਕਸ ਲਰੈ ਕੋਪ ਮੈ ਪਗਤ ਹੈ ॥

ran mai addol svaam kaar jee amol beer gol te nikas larai kop mai pagat hai |

യുദ്ധത്തിൽ സ്ഥിരത പുലർത്തുകയും തങ്ങളുടെ യജമാനനുവേണ്ടി കർത്തവ്യം നിർവഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന യോദ്ധാക്കൾ സ്വന്തം ഗ്രൂപ്പുകളിൽ പ്രകോപിതരാകുന്നു.

ਡੋਲਤ ਹੈ ਆਸ ਪਾਸ ਜੀਤਬੇ ਕੀ ਕਰੈ ਆਸ ਤ੍ਰਾਸ ਮਨਿ ਨੈਕੁ ਨਹੀ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਭਗਤ ਹੈ ॥

ddolat hai aas paas jeetabe kee karai aas traas man naik nahee nrip ke bhagat hai |

ജയിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ അവർ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നീങ്ങുന്നു. (അവർ) അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഭയമില്ല, അവർ രാജാവിൻ്റെ ഉറച്ച ഭക്തരാണ്.

ਕੰਚਨ ਅਚਲ ਜਿਉ ਅਟਲ ਰਹਿਓ ਜਦੁਬੀਰ ਤੀਰ ਤੀਰ ਸੂਰਮਾ ਨਛਤ੍ਰ ਸੇ ਡਿਗਤ ਹੈ ॥੧੭੫੨॥

kanchan achal jiau attal rahio jadubeer teer teer sooramaa nachhatr se ddigat hai |1752|

അവർ തങ്ങളുടെ രാജാവായ ജരാസന്ധൻ്റെ ഏറ്റവും ആത്മാർത്ഥതയുള്ള സേവകരാണ്, കൃഷ്ണൻ്റെ അടുത്ത് നിർഭയമായി നീങ്ങുന്നു, കൃഷ്ണൻ സുമേരു പർവ്വതം പോലെ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നു, അവൻ്റെ അസ്ത്രങ്ങളാൽ യോദ്ധാക്കൾ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങളെപ്പോലെ താഴേക്ക് വീഴുന്നു.1752.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਇਹ ਭਾਤਿ ਇਤੈ ਜਦੁਬੀਰ ਘਿਰਿਓ ਉਤ ਕੋਪ ਹਲਾਯੁਧ ਬੀਰ ਸੰਘਾਰੇ ॥

eih bhaat itai jadubeer ghirio ut kop halaayudh beer sanghaare |

ഇങ്ങനെ ഇക്കരെ കൃഷ്ണനെ വളയുകയും മറുവശത്ത് കോപാകുലനായി ബൽറാം നിരവധി യോദ്ധാക്കളെ വധിക്കുകയും ചെയ്തു.

ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਕ੍ਰਿਪਾਨਨ ਪਾਨਿ ਧਰੇ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਪਰੇ ਛਿਤਿ ਮਾਰੇ ॥

baan kamaan kripaanan paan dhare bin praan pare chhit maare |

വില്ലും അമ്പും വാളും കയ്യിൽ പിടിച്ച് ബൽറാം യോദ്ധാക്കളെ നിർജീവമാക്കി ഭൂമിയിൽ കിടത്തി.

ਟੂਕ ਅਨੇਕ ਕੀਏ ਹਲਿ ਸੋ ਬਲਿ ਕਾਤੁਰ ਦੇਖਿ ਭਜੇ ਬਿਸੰਭਾਰੇ ॥

ttook anek kee hal so bal kaatur dekh bhaje bisanbhaare |

യോദ്ധാക്കൾ പല കഷണങ്ങളായി മുറിഞ്ഞു, മഹാനായ യോദ്ധാക്കൾ നിസ്സഹായരായി ഓടിപ്പോയി

ਜੀਤਤ ਭਯੋ ਮੁਸਲੀ ਰਨ ਮੈ ਅਰਿ ਭਾਜਿ ਚਲੇ ਤਬ ਭੂਪ ਨਿਹਾਰੇ ॥੧੭੫੩॥

jeetat bhayo musalee ran mai ar bhaaj chale tab bhoop nihaare |1753|

യുദ്ധക്കളത്തിൽ ബൽറാം വിജയിക്കുകയായിരുന്നു, ശത്രുക്കൾ ഓടിപ്പോകുന്നു, രാജാവ് ഈ കാഴ്ചകളെല്ലാം കണ്ടു.1753.

ਚਕ੍ਰਤ ਹੁਇ ਚਿਤ ਬੀਚ ਚਮੂ ਪਤਿ ਆਪੁਨੀ ਸੈਨ ਕਉ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥

chakrat hue chit beech chamoo pat aapunee sain kau bain sunaayo |

അത്ഭുതസ്തബ്ധനായി രാജാവ് തൻ്റെ സൈന്യത്തോട് പറഞ്ഞു: ഹേ യോദ്ധാക്കളേ! ഇപ്പോൾ യുദ്ധത്തിൻ്റെ സമയം വന്നിരിക്കുന്നു

ਭਾਜਤ ਜਾਤ ਕਹਾ ਰਨ ਤੇ ਭਟ ਜੁਧੁ ਨਿਦਾਨ ਸਮੋ ਅਬ ਆਯੋ ॥

bhaajat jaat kahaa ran te bhatt judh nidaan samo ab aayo |

നിങ്ങൾ എങ്ങോട്ടാണ് ഓടുന്നത്?"

ਇਉ ਲਲਕਾਰ ਕਹਿਓ ਦਲ ਕੋ ਤਬ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਸਬਹੂੰ ਸੁਨਿ ਪਾਯੋ ॥

eiau lalakaar kahio dal ko tab sraunan mai sabahoon sun paayo |

രാജാവിൻ്റെ ഈ വെല്ലുവിളി മുഴുവൻ സൈന്യവും കേട്ടു

ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰਿ ਫਿਰੇ ਤਬ ਹੀ ਅਤਿ ਕੋਪ ਭਰੇ ਹਠਿ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥੧੭੫੪॥

sasatr sanbhaar fire tab hee at kop bhare hatth judh machaayo |1754|

എല്ലാ യോദ്ധാക്കളും തങ്ങളുടെ ആയുധങ്ങൾ കയ്യിലെടുത്തു, അത്യുഗ്രമായ ക്രോധത്തോടെ, ഭയങ്കരമായ യുദ്ധം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.1754.

ਬੀਰ ਬਡੇ ਰਨਧੀਰ ਸੋਊ ਜਬ ਆਵਤ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਨਿਹਾਰੇ ॥

beer badde ranadheer soaoo jab aavat sree jadubeer nihaare |

മഹാ യോദ്ധാക്കളും രൺധീര യോദ്ധാക്കളും ആയിരുന്നവർ, (അവർ) ശ്രീകൃഷ്ണൻ വരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ.

ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਕਰਿ ਕੋਪ ਤਿਹੀ ਛਿਨ ਸਾਮੁਹੇ ਹੋਇ ਹਰਿ ਸਸਤ੍ਰ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥

sayaam bhanai kar kop tihee chhin saamuhe hoe har sasatr prahaare |

അതിശക്തരായ യോദ്ധാക്കൾ വരുന്നതുകണ്ട് കൃഷ്ണൻ അവരെ നേരിട്ടു, അത്യന്തം ക്രോധത്തോടെ, തൻ്റെ ആയുധങ്ങൾകൊണ്ട് അവരെ പ്രഹരിച്ചു.

ਏਕਨ ਕੇ ਕਰ ਕਾਟਿ ਦਏ ਇਕ ਮੁੰਡ ਬਿਨਾ ਕਰਿ ਭੂ ਪਰਿ ਡਾਰੇ ॥

ekan ke kar kaatt de ik mundd binaa kar bhoo par ddaare |

പലരുടെയും തല വെട്ടുകയും പലരുടെയും തുമ്പികൾ നിലത്ത് എറിയുകയും ചെയ്തു

ਜੀਤ ਕੀ ਆਸ ਤਜੀ ਅਰਿ ਏਕ ਨਿਹਾਰ ਕੈ ਡਾਰਿ ਹਥਿਯਾਰ ਪਧਾਰੇ ॥੧੭੫੫॥

jeet kee aas tajee ar ek nihaar kai ddaar hathiyaar padhaare |1755|

അവരിൽ പലരും വിജയപ്രതീക്ഷ ഉപേക്ഷിച്ച് ആയുധങ്ങൾ എറിഞ്ഞ് ഓടി.1755.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਜਬ ਹੀ ਅਤਿ ਦਲ ਭਜਿ ਗਯੋ ਤਬ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀਓ ਉਪਾਇ ॥

jab hee at dal bhaj gayo tab nrip keeo upaae |

പാർട്ടിയിലെ ഭൂരിഭാഗവും ഓടിപ്പോയപ്പോൾ, രാജാവ് (ജരാസന്ധ) നടപടി സ്വീകരിച്ചു.

ਆਪਨ ਮੰਤ੍ਰੀ ਸੁਮਤਿ ਕਉ ਲੀਨੋ ਨਿਕਟਿ ਬੁਲਾਇ ॥੧੭੫੬॥

aapan mantree sumat kau leeno nikatt bulaae |1756|

സൈന്യം ഓടിപ്പോയപ്പോൾ രാജാവ് ഒരു പദ്ധതി ആലോചിച്ച് തൻ്റെ മന്ത്രി സുമതിയെ തൻ്റെ മുമ്പിൽ വിളിച്ചു.1756.

ਦ੍ਵਾਦਸ ਛੂਹਨਿ ਸੈਨ ਅਬ ਲੈ ਧਾਵਹੁ ਤੁਮ ਸੰਗ ॥

dvaadas chhoohan sain ab lai dhaavahu tum sang |

(അവനോട് പറഞ്ഞു) ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ പന്ത്രണ്ട് അസ്പൃശ്യരോടൊപ്പം (യുദ്ധഭൂമിയിലേക്ക്) പുറപ്പെട്ടു.

ਸਸਤ੍ਰ ਅਸਤ੍ਰ ਭੂਪਤਿ ਦਯੋ ਅਪੁਨੋ ਕਵਚ ਨਿਖੰਗ ॥੧੭੫੭॥

sasatr asatr bhoopat dayo apuno kavach nikhang |1757|

“നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ യുദ്ധത്തിനായി വളരെ വലിയ പന്ത്രണ്ട് സൈന്യവുമായി പോകുക” എന്ന് പറഞ്ഞു, ജരാസന്ധ് രാജാവ് അദ്ദേഹത്തിന് ആയുധങ്ങൾ, ആയുധങ്ങൾ, കവചങ്ങൾ, ആവനാഴി മുതലായവ നൽകി.1757.