ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 312

ਗੋ ਬਛਰੇ ਅਰੁ ਗੋਪ ਸਭੈ ਗਿਰਗੇ ਸਭ ਪ੍ਰਾਨ ਡਸੇ ਜਬ ਕਾਰੀ ॥

go bachhare ar gop sabhai girage sabh praan ddase jab kaaree |

അവിടെ വെച്ച് കാളി സർപ്പം പശുക്കളെയും പശുക്കുട്ടികളെയും ഗോപബാലന്മാരെയും കുത്തുകയും അവയെല്ലാം ചത്തു വീഴുകയും ചെയ്തു.

ਧਾਇ ਕਹਿਯੋ ਮੁਸਲੀ ਪ੍ਰਭ ਪੈ ਸਭ ਸੈਨ ਸਖਾ ਤੁਮਰੀ ਹਰਿ ਮਾਰੀ ॥੨੦੪॥

dhaae kahiyo musalee prabh pai sabh sain sakhaa tumaree har maaree |204|

ഇത് കണ്ട ബൽറാം കൃഷ്ണനോട് പറഞ്ഞു, "ഓടിപ്പോവുക, നിങ്ങളുടെ ആൺകുട്ടികളുടെ മുഴുവൻ സൈന്യവും പാമ്പിൻ്റെ ആക്രമണത്തിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു." 204.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਚਿਤਵੀ ਤਿਨੈ ਜੀਵ ਉਠੇ ਤਤਕਾਲ ॥

kripaa drisatt chitavee tinai jeev utthe tatakaal |

(ശ്രീകൃഷ്ണൻ) കൃപയോടെ അവനെ നോക്കി

ਗਊ ਸਭੈ ਅਰੁ ਸੁਤ ਤਿਨੈ ਅਉ ਫੁਨਿ ਸਭੈ ਗੁਪਾਲ ॥੨੦੫॥

gaoo sabhai ar sut tinai aau fun sabhai gupaal |205|

കൃഷ്‌ണൻ തൻ്റെ ലാവണ്യത്തോടെ എല്ലാവരെയും നോക്കി, പശുക്കളും ഗോപബാലന്മാരും തൽക്ഷണം ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങി.205.

ਉਠਿ ਪਾਇਨ ਲਾਗੇ ਤਬੈ ਕਰਹਿੰ ਬਡਾਈ ਸੋਇ ॥

autth paaein laage tabai karahin baddaaee soe |

അതേ സമയം അവൻ എഴുന്നേറ്റു (ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ) കസേരയെ മഹത്വപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങി

ਜੀਅ ਦਾਨ ਹਮ ਕੋ ਦਯੋ ਇਹ ਤੇ ਬਡੋ ਨ ਕੋਇ ॥੨੦੬॥

jeea daan ham ko dayo ih te baddo na koe |206|

എല്ലാവരും എഴുന്നേറ്റ് അവൻ്റെ പാദങ്ങൾ കടിച്ചുപിടിച്ചു പറഞ്ഞു: "അയ്യോ ഞങ്ങൾക്ക് ജീവദാതാവേ! ആരും നിങ്ങളെക്കാൾ വലിയവരല്ല

ਅਥ ਕਾਲੀ ਨਾਗ ਨਾਥਬੋ ॥

ath kaalee naag naathabo |

ഇനി കരിമ്പാമ്പിനെ കെട്ടുന്ന സന്ദർഭം:

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ദോഹ്‌റ

ਗੋਪ ਜਾਨ ਕੈ ਆਪਨੇ ਕੀਨੇ ਮਨੈ ਬਿਚਾਰ ॥

gop jaan kai aapane keene manai bichaar |

ഗോപിയെ (കുട്ടികളെ) സ്വന്തം (ശ്രീകൃഷ്ണൻ) പോലെ അറിയുന്നത് അവൻ്റെ മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു

ਦੁਸਟ ਨਾਗ ਸਰ ਮੈ ਬਸੇ ਤਾ ਕੋ ਲੇਉ ਨਿਕਾਰ ॥੨੦੭॥

dusatt naag sar mai base taa ko leo nikaar |207|

ആ ടാങ്കിൽ സ്വേച്ഛാധിപതിയായ നാഗ (കാളി) താമസിക്കുന്നുണ്ടെന്നും അതിനെ പുറത്താക്കണമെന്നും കൃഷ്ണൻ ഗോപബാലന്മാരുമായി കൂടിയാലോചിച്ചു.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਊਚ ਕਦੰਮਹਿ ਕੋ ਤਰੁ ਥੋ ਤਿਹ ਪੈ ਚੜਿ ਕੈ ਹਰਿ ਕੂਦ ਪਰਿਓ ॥

aooch kadameh ko tar tho tih pai charr kai har kood pario |

കടമ്പ് മരത്തിൽ കയറിയ കൃഷ്ണൻ അതിൻ്റെ ഉയരത്തിൽ നിന്ന് ടാങ്കിലേക്ക് ചാടി

ਤਿਨ ਸੰਕ ਕਰੀ ਮਨ ਮੈ ਨ ਕਛੂ ਫੁਨਿ ਧੀਰਜ ਗਾਢ ਧਰਿਯੋ ਨ ਟਰਿਓ ॥

tin sank karee man mai na kachhoo fun dheeraj gaadt dhariyo na ttario |

അൽപ്പം പോലും ഭയക്കാതെ ക്ഷമയോടെ നീങ്ങി

ਮਨੁਖੋਸਤ ਲੌ ਜਲ ਉਚ ਭਯੋ ਨਿਕਸਿਯੋ ਤਬ ਨਾਗ ਬਡੋ ਨ ਡਰਿਯੋ ॥

manukhosat lau jal uch bhayo nikasiyo tab naag baddo na ddariyo |

മനുഷ്യൻ്റെ ഏഴിരട്ടി ഉയരത്തിൽ വെള്ളം ഉയർന്നു, അതിൽ നിന്ന് നാഗം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, പക്ഷേ കൃഷ്ണൻ അപ്പോഴും ഭയപ്പെട്ടില്ല.

ਪਟ ਪੀਤ ਧਰੇ ਤਨ ਪੈ ਨਰ ਦੇਖਿ ਮਹਾ ਬਲਿ ਕੈ ਤਿਨ ਜੁਧ ਕਰਿਯੋ ॥੨੦੮॥

patt peet dhare tan pai nar dekh mahaa bal kai tin judh kariyo |208|

ഒരു മനുഷ്യൻ തൻ്റെ മേൽ കയറുന്നത് കണ്ട നാഗൻ യുദ്ധം തുടങ്ങി.208.

ਬਾਧ ਲਯੋ ਹਰਿ ਕੋ ਤਨ ਸੋ ਕਰ ਕ੍ਰੁਧ ਕਿਧੋ ਤਿਹ ਕੋ ਤਨ ਕਾਟੇ ॥

baadh layo har ko tan so kar krudh kidho tih ko tan kaatte |

അവൻ കൃഷ്ണനെ ഇഴചേർത്തു, അവൻ അത്യധികം രോഷത്തോടെ അതിൻ്റെ ശരീരം വെട്ടിക്കളഞ്ഞു

ਢੀਲੋ ਰਹਿਯੋ ਹੁਇ ਪੈ ਹਰਿ ਜੀ ਪਿਖਿ ਯਾ ਰਨ ਕੇ ਹੀਯਰੇ ਫੁਨਿ ਫਾਟੇ ॥

dteelo rahiyo hue pai har jee pikh yaa ran ke heeyare fun faatte |

കൃഷ്ണൻ്റെ മേലുള്ള പാമ്പിൻ്റെ പിടി അയഞ്ഞെങ്കിലും കാഴ്ചക്കാരുടെ മനസ്സിൽ വലിയ ഭയം ഉണ്ടായിരുന്നു

ਰੋਵਤ ਆਵਤ ਹੈ ਪਤਨੀ ਬ੍ਰਿਜ ਠੋਕਤ ਮੂੰਡ ਉਖਾਰਤ ਝਾਟੇ ॥

rovat aavat hai patanee brij tthokat moondd ukhaarat jhaatte |

ബ്രാജ ഗ്രാമത്തിലെ സ്ത്രീകൾ തലമുടി വലിച്ചും തലയും നീട്ടി ആ ഭാഗത്തേക്ക് നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി.

ਆਇ ਹੈ ਮਾਰ ਉਸੈ ਨਹੀ ਰੋਵਹੁ ਨੰਦ ਇਹੈ ਕਹਿ ਕੈ ਇਨ ਡਾਟੇ ॥੨੦੯॥

aae hai maar usai nahee rovahu nand ihai keh kai in ddaatte |209|

എന്നാൽ നന്ദ് അവരെ ശാസിച്ചു, "ജനങ്ങളേ, കരയരുത്! കൃഷ്ണനെ കൊന്നാൽ മാത്രമേ തിരികെ വരൂ.

ਕਾਨ੍ਰਹਿ ਲਪੇਟ ਬਡੋ ਵਹ ਪੰਨਗ ਫੂਕਤ ਹੈ ਕਰਿ ਕ੍ਰੁਧਹਿ ਕੈਸੇ ॥

kaanreh lapett baddo vah panag fookat hai kar krudheh kaise |

കൃഷ്ണനെ ഇഴചേർത്ത്, ആ വലിയ പാമ്പ് അത്യധികം ക്രോധത്തോടെ ചൂളമടിക്കാൻ തുടങ്ങി

ਜਿਉ ਧਨ ਪਾਤ੍ਰ ਗਏ ਧਨ ਤੇ ਅਤਿ ਝੂਰਤ ਲੇਤ ਉਸਾਸਨ ਤੈਸੇ ॥

jiau dhan paatr ge dhan te at jhoorat let usaasan taise |

പണപ്പെട്ടി നഷ്ടപ്പെട്ടതിൽ നെടുവീർപ്പിടുന്ന പണമിടപാടുകാരനെപ്പോലെ സർപ്പം തുളുമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു

ਬੋਲਤ ਜਿਉ ਧਮੀਆ ਹਰਿ ਮੈ ਸੁਰ ਕੈ ਮਧਿ ਸਵਾਸ ਭਰੇ ਵਹ ਐਸੇ ॥

bolat jiau dhameea har mai sur kai madh savaas bhare vah aaise |

(അല്ലെങ്കിൽ) ധൗകാനി ('ധാമിയ') സംസാരിക്കുന്നതുപോലെ, പാമ്പിനെ വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഊതുമ്പോൾ ഇതുപോലുള്ള ഒരു ശബ്ദം ഉണ്ടാകുന്നു.

ਭੂਭਰ ਬੀਚ ਪਰੇ ਜਲ ਜਿਉ ਤਿਹ ਤੇ ਫੁਨਿ ਹੋਤ ਮਹਾ ਧੁਨਿ ਜੈਸੇ ॥੨੧੦॥

bhoobhar beech pare jal jiau tih te fun hot mahaa dhun jaise |210|

ആ പാമ്പ് മുഴങ്ങുന്ന ഡ്രം പോലെ ശ്വസിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു അല്ലെങ്കിൽ അവൻ്റെ ശബ്ദം വെള്ളത്തിൽ ഒരു വലിയ ചുഴി പോലെയായിരുന്നു.210.

ਚਕ੍ਰਤ ਹੋਇ ਰਹੇ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਲਕ ਮਾਰ ਲਏ ਹਰਿ ਜੀ ਇਹ ਨਾਗੈ ॥

chakrat hoe rahe brij baalak maar le har jee ih naagai |

ബ്രജ് ബാലക് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു (പറയുന്നു), () ശ്രീകൃഷ്ണൻ ഈ പാമ്പിനെ കൊല്ലും.

ਦਛਨ ਤੀਅ ਭੁਜਾ ਗਹਿ ਕੈ ਇਹ ਮਤਿ ਲਗੈ ਦੁਖ ਅਉ ਸੁਖ ਭਾਗੈ ॥

dachhan teea bhujaa geh kai ih mat lagai dukh aau sukh bhaagai |

ബ്രജയിലെ ആൺകുട്ടികൾ ഇതെല്ലാം അത്ഭുതത്തോടെ കണ്ടു പരസ്പരം കൈപിടിച്ചു, കൃഷ്ണൻ എങ്ങനെയെങ്കിലും പാമ്പിനെ കൊല്ലണമെന്ന് അവർ ചിന്തിച്ചു.

ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ ਕਉਤਕ ਦੇਖਿ ਲਯੋ ਇਹ ਆਗੈ ॥

khojat khojat sabhai brij ke jan kautak dekh layo ih aagai |

(അവിടെ നിന്ന്) ബ്രജിലെ എല്ലാ ആളുകളും അത് അന്വേഷിച്ച് (അവിടെ വന്ന്) മുന്നോട്ട് പോയി അത് കണ്ടു.

ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡੋ ਅਹਿ ਕਾਟਤ ਜਿਉ ਰੁਚ ਕੈ ਨਰ ਖਾਵਤ ਸਾਗੈ ॥੨੧੧॥

sayaameh sayaam baddo eh kaattat jiau ruch kai nar khaavat saagai |211|

ബ്രജയിലെ എല്ലാ പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും ഈ അത്ഭുതകരമായ കാഴ്ച്ച കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു, ഇപ്പുറത്ത് ഒരു കറുത്ത പാമ്പ് കൃഷ്ണനെ കടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, ഒരു വ്യക്തി ആസ്വദിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു.211.

ਰੋਵਨ ਲਾਗ ਜਬੈ ਜਸੁਦਾ ਚੁਪ ਤਾਹਿ ਕਰਾਵਤ ਪੈ ਜੁ ਅਲੀ ਹੈ ॥

rovan laag jabai jasudaa chup taeh karaavat pai ju alee hai |

ജശോധ കരയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ സുഹൃത്തുക്കൾ അവളെ നിശബ്ദയാക്കുന്നു. (അവർ പറയുന്നു) ഈ ചെവി വളരെ ശക്തമാണ്

ਦੈਤ ਤ੍ਰਿਨਾਵ੍ਰਤ ਅਉਰ ਬਕੀ ਵ ਬਕਾਸੁਰ ਹਨੇ ਇਹ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਲੀ ਹੈ ॥

dait trinaavrat aaur bakee v bakaasur hane ih kaanrah balee hai |

യശോദയും കരയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, അവളുടെ സുഹൃത്തുക്കൾ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു, "ഒട്ടും വിഷമിക്കേണ്ട, കൃഷ്ണൻ ത്രണവ്രതൻ, ബാക്കി, ബകാസുരൻ തുടങ്ങിയ അസുരന്മാരെ കൊന്നു. കൃഷ്ണൻ അത്യധികം ശക്തനാണ്.

ਆਇ ਹੈ ਮਾਰ ਅਬੈ ਇਹ ਸਾਪਹਿ ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਇਹ ਭਾਤ ਹਲੀ ਹੈ ॥

aae hai maar abai ih saapeh bol utthio ih bhaat halee hai |

ഈ പാമ്പിനെ കൊന്നാലേ ശ്രീകൃഷ്ണൻ വരൂ എന്ന് ബലറാം പറഞ്ഞു (താഴെ നിന്ന്).

ਤੋਰ ਡਰੈ ਸਭ ਹੀ ਇਹ ਕੇ ਫਨਿ ਪੈ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਜੋਰ ਛਲੀ ਹੈ ॥੨੧੨॥

tor ddarai sabh hee ih ke fan pai karunaa nidh jor chhalee hai |212|

പാമ്പിനെ കൊന്നതിന് ശേഷം അവൻ തിരികെ വരും, മറുവശത്ത്, കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ ശക്തിയാൽ ആ പാമ്പിൻ്റെ എല്ലാ തൊപ്പികളും നശിപ്പിച്ചു.212.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥

kabiyo baach |

കവിയുടെ പ്രസംഗം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਜਾਨਿ ਦੁਖੀ ਅਪਨ੍ਰਯੋ ਜਨ ਕੌ ਅਪਨੋ ਤਨ ਤਾ ਤੈ ਛਡਾਇ ਲਯੋ ਹੈ ॥

jaan dukhee apanrayo jan kau apano tan taa tai chhaddaae layo hai |

തൻ്റെ ജനമെല്ലാം വലിയ ദുരിതത്തിൽ, കരയിൽ നിൽക്കുന്നതു കണ്ടു,

ਬਕਤ੍ਰ ਬਿਲੋਕ ਬਡੋ ਵਹ ਪੰਨਗ ਪੈ ਮਨ ਭੀਤਰ ਕ੍ਰੁਧ ਭਯੋ ਹੈ ॥

bakatr bilok baddo vah panag pai man bheetar krudh bhayo hai |

കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ ശരീരത്തെ പാമ്പിൻ്റെ കെണിയിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ചു, ഇത് കണ്ട ആ ഭയങ്കര പാമ്പിന് കോപം വന്നു.

ਸਉ ਫਨ ਕੋ ਸੁ ਫੁਲਾਇ ਉਚਾਇ ਕੈ ਸਾਮੁਹਿ ਤਾਹਿ ਕੇ ਧਾਇ ਗਯੋ ਹੈ ॥

sau fan ko su fulaae uchaae kai saamuhi taeh ke dhaae gayo hai |

അവൻ വീണ്ടും തൊപ്പി വിടർത്തി കൃഷ്ണൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് ഓടി വന്നു

ਕੂਦ ਕੈ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਚਾਇ ਕੈ ਦਾਵਹਿ ਉਪਰਿ ਮਾਥ ਜੁ ਠਾਢੋ ਭਯੋ ਹੈ ॥੨੧੩॥

kood kai kaanrah bachaae kai daaveh upar maath ju tthaadto bhayo hai |213|

പതിയിരിപ്പിൽ നിന്നു രക്ഷനേടിയ കൃഷ്ണൻ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു സർപ്പത്തിൻ്റെ നെറ്റിയിൽ കാലുകളിട്ട് നിന്നു.213.

ਕੂਦਤ ਹੈ ਚੜਿ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਸ੍ਰਉਨ ਸੰਬੂਹ ਚਲੈ ਸਿਰ ਤਾ ਤੇ ॥

koodat hai charr sir aoopar sraun sanbooh chalai sir taa te |

ആ പാമ്പിൻ്റെ തലയിൽ കയറി, കൃഷ്ണൻ ചാടാൻ തുടങ്ങി, (സർപ്പത്തിൻ്റെ) തലയിൽ നിന്ന് ചൂടുള്ള രക്തത്തിൻ്റെ പ്രവാഹങ്ങൾ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.

ਪ੍ਰਾਨ ਲਗੇ ਛੁਟਨੇ ਜਬ ਹੀ ਛਿਨ ਮੈਨ ਗਈ ਉਡ ਕੈ ਮੁਖਰਾ ਤੇ ॥

praan lage chhuttane jab hee chhin main gee udd kai mukharaa te |

ആ സർപ്പം അന്ത്യശ്വാസം വലിക്കാനൊരുങ്ങിയപ്പോൾ, അവൻ്റെ എല്ലാ പ്രഭയും അവസാനിച്ചു

ਤਉ ਹਰਿ ਜੀ ਬਲਿ ਕੈ ਤਨ ਕੋ ਸਰ ਤੀਰ ਨਿਕਾਸ ਲਯੋ ਬਹੁ ਭਾਤੇ ॥

tau har jee bal kai tan ko sar teer nikaas layo bahu bhaate |

അപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ ശക്തിയാൽ സർപ്പത്തെ നദിയുടെ തീരത്തേക്ക് വലിച്ചിഴച്ചു

ਜਾਤ ਬਡੋ ਸਰ ਤੀਰ ਬਹਿਯੋ ਰਸਰੇ ਬੰਧ ਖੈਚਤ ਹੈ ਚਹੂੰ ਘਾਤੇ ॥੨੧੪॥

jaat baddo sar teer bahiyo rasare bandh khaichat hai chahoon ghaate |214|

ആ നാഗയെ കരയിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ച് നാല് വശത്തുനിന്നും കയറുകൾ കെട്ടി പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു.214.

ਕਾਲੀ ਨਾਗ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥

kaalee naag kee triyo baach |

സർപ്പമായ കാളിയുടെ ഭാര്യയുടെ സംസാരം:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਤਉ ਤਿਹ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯਾ ਸਭ ਹੀ ਸੁਤ ਅੰਜੁਲ ਜੋਰ ਕੈ ਯੌ ਘਿਘਯਾਵੈ ॥

tau tih kee triyaa sabh hee sut anjul jor kai yau ghighayaavai |

അപ്പോൾ അവൻ്റെ ഭാര്യമാരും മക്കളും കൈകോർത്ത് ഇതുപോലെ നൃത്തം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.

ਰਛ ਕਰੋ ਇਹ ਕੀ ਹਰਿ ਜੀ ਤੁਮ ਪੈ ਬਰੁ ਦਾਨ ਇਹੈ ਹਮ ਪਾਵੈ ॥

rachh karo ih kee har jee tum pai bar daan ihai ham paavai |

അപ്പോൾ പാമ്പിൻ്റെ ഭാര്യമാർ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കൂപ്പുകൈകളോടെ പറഞ്ഞു: കർത്താവേ! ഈ പാമ്പിൻ്റെ സംരക്ഷണം ഞങ്ങൾക്ക് നൽകേണമേ

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇਤ ਵਹੈ ਹਮ ਲਿਆਵਤ ਬਿਖ ਦਈ ਵਹ ਹੀ ਹਮ ਲਿਆਵੈ ॥

amrit det vahai ham liaavat bikh dee vah hee ham liaavai |

��കർത്താവേ! നിങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് അംബ്രോസിയ നൽകിയാൽ ഞങ്ങൾ അത് സ്വീകരിക്കുന്നു, നിങ്ങൾ വിഷം നൽകിയാൽ അതും ഞങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നു

ਦੋਸ ਨਹੀ ਹਮਰੇ ਪਤਿ ਕੋ ਕਛੁ ਬਾਤ ਕਹੈ ਅਰੁ ਸੀਸ ਝੁਕਾਵੈ ॥੨੧੫॥

dos nahee hamare pat ko kachh baat kahai ar sees jhukaavai |215|

ഇതിൽ ഞങ്ങളുടെ ഭർത്താവിന് ഒരു തെറ്റുമില്ല, ഇത്രയും പറഞ്ഞു അവർ തല കുനിച്ചു.215.

സൂചിക (1 - 1428)

ജാപ്പ് പേജ്: 1 - 10

അകല ഉസ്താദ് പേജ്: 11 - 38

ബചിതർ നാടക പേജ്: 39 - 73

ചന്ദി ചരിതർ ഉക്കത് ബിലാസ് പേജ്: 74 - 99

ചന്ദി ചരിതർ പേജ്: 100 - 118

വാർ ശ്രീ ഭഗൗതി ജി കി പേജ്: 119 - 126

ജ്ഞാന പ്രബോധ് പേജ്: 127 - 154

ചൗബീസ് അവതാർ പേജ്: 155 - 610

ബ്രഹ്മ അവതാർ പേജ്: 611 - 634

റുദ്ര അവതാർ പേജ്: 635 - 708

ശബദ് ഹസാരേ പേജ്: 709 - 712

33 സ്വൈയയ് പേജ്: 712 - 716

ഖാൽസാ മഹിമ പേജ്: 716 - 716

ശസ്തർ നാമ മാല പേജ്: 717 - 808

ചരിതോപഖ്യാൻ പേജ്: 809 - 1388

സഫർനാമ പേജ്: 1389 - 1394

ഹികായത് പേജ്: 1394 - 1428