ശ്രീ ദസം ഗ്രന്ഥ്

പേജ് - 361

ਕਰਿ ਕੈ ਬਸਿ ਵਾ ਸੰਗਿ ਐਸੇ ਕਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਦੁਰਾਇ ਕਹਾਨੀ ॥

kar kai bas vaa sang aaise kahee kab sayaam kahai jaduraae kahaanee |

കവി ശ്യാം കൃഷ്ണനെ (തൻ്റെ) വാസസ്ഥലത്തേക്ക് (കൃഷ്ണൻ) കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയതിൻ്റെ കഥ പറയുന്നു, അങ്ങനെ അവനുമായി വാക്കുകൾ പങ്കിട്ടു.

ਪੈ ਰਸ ਰੀਤਹਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਜੁ ਹੁਤੀ ਸਮ ਮਾਨਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਨੀ ॥

pai ras reeteh kee at hee ju hutee sam maanahu amrit baanee |

ഈ രീതിയിൽ, രാധയെ കീഴടക്കി, കൃഷ്ണൻ തൻ്റെ വികാരാധീനമായ പ്രണയത്തിൻ്റെ കഥ കൂടുതൽ നീട്ടി, തൻ്റെ അമൃത് പോലുള്ള വാക്കുകളാൽ വികാരാധീനമായ പ്രണയത്തിൻ്റെ പാരമ്പര്യത്തെ അങ്ങേയറ്റം വരെ നയിച്ചു.

ਤੇਰੋ ਕਹਾ ਬਿਗਰੈ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸ੍ਯਾਮ ਗੁਮਾਨੀ ॥

tero kahaa bigarai brij naar kahiyo ih bhaat sayaam gumaanee |

ബ്രജിലെ സ്ത്രീ (രാധ!), നിനക്കെന്തു പറ്റി, അഭിമാനിയായ ശ്രീകൃഷ്ണൻ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു.

ਅਉਰ ਸਭੈ ਤ੍ਰੀਯ ਚੇਰਿਨ ਹੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਤਿਨ ਮੈ ਤੂ ਰਾਨੀ ॥੬੭੦॥

aaur sabhai treey cherin hai brikhabhaan sutaa tin mai too raanee |670|

അഹങ്കാരിയായ കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു, ��ഹേ രാധ! ഇതിൽ നിനക്ക് എന്ത് ദോഷം വരും? എല്ലാ സ്ത്രീകളും നിങ്ങളുടെ ദാസന്മാരാണ്, അവരിൽ നിങ്ങൾ മാത്രമാണ് രാജ്ഞി.

ਜਹਾ ਚੰਦ ਕੀ ਚਾਦਨੀ ਛਾਜਤ ਹੈ ਜਹਾ ਪਾਤ ਚੰਬੇਲੀ ਕੇ ਸੇਜ ਡਹੀ ਹੈ ॥

jahaa chand kee chaadanee chhaajat hai jahaa paat chanbelee ke sej ddahee hai |

ചന്ദ്രക്കലയുള്ളിടത്ത് മുല്ലപ്പൂക്കളുടെ ഒരു കിടക്കയും

ਸੇਤ ਜਹਾ ਗੁਲ ਰਾਜਤ ਹੈ ਜਿਹ ਕੇ ਜਮੁਨਾ ਢਿਗ ਆਇ ਬਹੀ ਹੈ ॥

set jahaa gul raajat hai jih ke jamunaa dtig aae bahee hai |

അവിടെ വെളുത്ത പൂക്കളും യമുനയും ഒഴുകുന്നു

ਤਾਹੀ ਸਮੈ ਹਰਿ ਰਾਧੇ ਗ੍ਰਸੀ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਹੈ ॥

taahee samai har raadhe grasee upamaa tih kee kab sayaam kahee hai |

അവിടെ കൃഷ്ണൻ രാധയെ ആലിംഗനം ചെയ്തു

ਸੇਤ ਤ੍ਰੀਯਾ ਤਨ ਸ੍ਯਾਮ ਹਰੀ ਮਨੋ ਸੋਮ ਕਲਾ ਇਹ ਰਾਹੁ ਗਹੀ ਹੈ ॥੬੭੧॥

set treeyaa tan sayaam haree mano som kalaa ih raahu gahee hai |671|

വെളുത്ത നിറമുള്ള രാധയും കറുത്ത നിറമുള്ള കൃഷ്ണനും ഒരുമിച്ച് ഈ പാതയിൽ വരുന്ന ചന്ദ്രപ്രകാശം പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.671.

ਤਿਹ ਕੋ ਹਰਿ ਜੂ ਫਿਰਿ ਛੋਰਿ ਦਯੋ ਸੋਊ ਕੁੰਜ ਗਲੀ ਕੇ ਬਿਖੈ ਬਨ ਮੈ ॥

tih ko har joo fir chhor dayo soaoo kunj galee ke bikhai ban mai |

ശ്രീകൃഷ്ണൻ ബാനിലെ ഇടുങ്ങിയ തെരുവുകളിൽ അവനെ വിട്ടയച്ചു.

ਫਿਰਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ਸੋਊ ਜਾਇ ਮਿਲੀ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕੈ ਅਪੁਨੇ ਤਨ ਮੈ ॥

fir gvaarin mai soaoo jaae milee at aanand kai apune tan mai |

അപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ അവളെ ആലയിൽ ഉപേക്ഷിച്ച് അത്യധികം സന്തോഷത്തോടെ മറ്റ് ഗോപികമാരെ കാണാൻ പോയി

ਅਤਿ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਹੈ ਕਹੀ ਉਪਜੀ ਜੁ ਕੋਊ ਕਬਿ ਕੈ ਮਨ ਮੈ ॥

at taa chhab kee upamaa hai kahee upajee ju koaoo kab kai man mai |

കവിയുടെ മനസ്സിൽ ഉദിച്ച അക്കാലത്തെ ബിംബത്തിൻ്റെ ഉപമ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു.

ਮਨੋ ਕੇਹਰਿ ਤੇ ਛੁਟਵਾਇ ਮਿਲੀ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਕੋ ਮਨੋ ਮ੍ਰਿਗੀਯਾ ਬਨ ਮੈ ॥੬੭੨॥

mano kehar te chhuttavaae milee mriganee ko mano mrigeeyaa ban mai |672|

ആ കാഴ്ചയുടെ മനോഹാരിത വിവരിച്ചുകൊണ്ട് കവി പറയുന്നു, അവൾ സിംഹത്തിൻ്റെ പിടിയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട ഒരു പേടയെപ്പോലെ മറ്റ് ഗോപികമാരെ കാണാൻ പോയി, മാനുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ചേരുന്നു.672.

ਫਿਰਿ ਜਾਇ ਕੈ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ਹਰਿ ਜੂ ਅਤਿ ਹੀ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਖੇਲ ਮਚਾਯੋ ॥

fir jaae kai gvaarin mai har joo at hee ik sundar khel machaayo |

കൃഷ്ണൻ ഗോപികമാർക്കിടയിൽ മനോഹരമായ ഒരു നാടകം കളിക്കാൻ തുടങ്ങി

ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹੂੰ ਕੇ ਹਾਥ ਪੈ ਹਾਥ ਧਰਿਯੋ ਅਤਿ ਸਹੀ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥

chandrabhagaa hoon ke haath pai haath dhariyo at sahee man mai sukh paayo |

അവൻ ചന്ദർഭാഗയുടെ കൈയിൽ കൈവച്ചു, അതിലൂടെ അവൾ അത്യധികം ആനന്ദം അനുഭവിച്ചു

ਗਾਵਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਹੈ ਸਭ ਗੀਤ ਜੋਊ ਉਨ ਕੈ ਮਨ ਭੀਤਰ ਭਾਯੋ ॥

gaavat gvaarin hai sabh geet joaoo un kai man bheetar bhaayo |

ഗോപികമാർ അവരുടെ ഇഷ്ടഗാനം പാടാൻ തുടങ്ങി

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨਿ ਆਨੰਦ ਕੈ ਮਨ ਕੋ ਫੁਨਿ ਸੋਕ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥੬੭੩॥

sayaam kahai man aanand kai man ko fun sok sabhai bisaraayo |673|

അവർ അങ്ങേയറ്റം സന്തുഷ്ടരായി, അവരുടെ മനസ്സിലെ എല്ലാ സങ്കടങ്ങളും അവസാനിച്ചുവെന്ന് കവി ശ്യാം പറയുന്നു.673.

ਹਰਿ ਨਾਚਤ ਨਾਚਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਮੈ ਹਸਿ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਹੂੰ ਕੀ ਓਰਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥

har naachat naachat gvaarin mai has chandrabhagaa hoon kee or nihaariyo |

തൻ്റെ നൃത്തത്തിനിടയിൽ കൃഷ്ണൻ ചന്ദർഭാഗനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു

ਸੋਊ ਹਸੀ ਇਤ ਤੇ ਏ ਹਸੇ ਜਦੁਰਾ ਤਿਹ ਸੋ ਬਚਨਾ ਹੈ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

soaoo hasee it te e hase jaduraa tih so bachanaa hai uchaariyo |

അവൾ ഇപ്പുറത്ത് നിന്ന് ചിരിച്ചു, അപ്പുറത്ത് നിന്ന് കൃഷ്ണ അവളോട് പുഞ്ചിരിയോടെ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി

ਮੇਰੋ ਮਹਾ ਹਿਤ ਹੈ ਤੁਮ ਸੋ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਇਹ ਹੇਰਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

mero mahaa hit hai tum so brikhabhaan sutaa ih her bichaariyo |

ഞാൻ നിന്നെ വളരെ സ്നേഹിക്കുന്നു. രാധ, ഇത് (എല്ലാം) കണ്ട് (അങ്ങനെ അവളുടെ മനസ്സിൽ) ചിന്തിച്ചു.

ਆਨਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਸੰਗਿ ਹੇਤ ਕਰਿਯੋ ਹਮ ਊਪਰ ਤੇ ਹਰਿ ਚੇਤ ਬਿਸਾਰਿਯੋ ॥੬੭੪॥

aan triyaa sang het kariyo ham aoopar te har chet bisaariyo |674|

ഇത് കണ്ട രാധ വിചാരിച്ചു, കൃഷ്ണൻ മറ്റൊരു സ്ത്രീയുമായി പ്രണയത്തിലായെന്നും അങ്ങനെ അവനുമായുള്ള പ്രണയം അവസാനിച്ചെന്നും.674.

ਹਰਿ ਰਾਧਿਕਾ ਆਨਨ ਦੇਖਤ ਹੀ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

har raadhikaa aanan dekhat hee apane man mai ih bhaat uchaariyo |

കൃഷ്ണൻ്റെ മുഖം കണ്ട് രാധ സ്വന്തം മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു, കൃഷ്ണനെ ഇപ്പോൾ മറ്റ് സ്ത്രീകൾ കീഴ്പ്പെടുത്തി.

ਸ੍ਯਾਮ ਭਏ ਬਸਿ ਅਉਰ ਤ੍ਰਿਯਾ ਤਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਪੈ ਮਨਿ ਮਾਨ ਹੀ ਧਾਰਿਯੋ ॥

sayaam bhe bas aaur triyaa tih te at pai man maan hee dhaariyo |

അതുകൊണ്ട് അവൻ എന്നെ ഇപ്പോൾ മനസ്സുകൊണ്ട് ഓർക്കുന്നില്ല

ਆਨੰਦ ਥੋ ਜਿਤਨੋ ਮਨ ਮੈ ਤਿਤਨੋ ਇਹ ਭਾਖਿ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥

aanand tho jitano man mai titano ih bhaakh bidaa kar ddaariyo |

ഇത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മനസ്സിൽ നിന്ന് ആനന്ദത്തോട് യാത്ര പറഞ്ഞു

ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਮੁਖਿ ਚੰਦ ਦੁਤੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੇ ਘਟ ਮੋਹਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥੬੭੫॥

chandrabhagaa mukh chand dutai sabh gvaarin te ghatt mohi bichaariyo |675|

ചന്ദർഭാഗയുടെ മുഖം കൃഷ്ണനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ചന്ദ്രനെപ്പോലെയാണെന്നും എല്ലാ ഗോപികമാരിൽ നിന്നും അവൻ അവളെ ഏറ്റവും സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നും അവൾ കരുതി.675.

ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੋਊ ਤਬ ਹੀ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਬਾਤ ਬਿਚਾਰੀ ॥

keh kai ih bhaat soaoo tab hee apane man mai ih baat bichaaree |

ഇത് (മനസ്സിൽ) പറഞ്ഞിട്ട്, അവൻ ഇത് മനസ്സിൽ കരുതി

ਪ੍ਰੀਤ ਕਰੀ ਹਰਿ ਆਨਹਿ ਸੋ ਤਜਿ ਖੇਲ ਸਭੈ ਉਠਿ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਰੀ ॥

preet karee har aaneh so taj khel sabhai utth dhaam sidhaaree |

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മനസ്സിൽ വിതുമ്പി, കൃഷ്ണൻ പിന്നെ മറ്റൊരാളെ സ്നേഹിച്ചു എന്ന് കരുതി അവൾ തൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് യാത്രയായി.

ਐਸ ਕਰੀ ਗਨਤੀ ਮਨ ਮੈ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰੀ ॥

aais karee ganatee man mai upamaa tih kee kab sayaam uchaaree |

(രാധ) ആരുടെ സാദൃശ്യമാണ് കവി ശ്യാം പറയുന്നത് (ഇങ്ങനെ) എന്ന് മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു.

ਤ੍ਰੀਯਨ ਬੀਚ ਚਲੈਗੀ ਕਥਾ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਿ ਬਿਸਾਰੀ ॥੬੭੬॥

treeyan beech chalaigee kathaa brikhabhaan sutaa brijanaath bisaaree |676|

കവി ശ്യാം പറയുന്നു, "ഇപ്പോൾ കൃഷ്ണൻ രാധയെ മറന്നുവെന്ന് സ്ത്രീകൾക്കിടയിൽ ചർച്ചചെയ്യപ്പെടും." 676.

ਅਥ ਰਾਧਿਕਾ ਕੋ ਮਾਨ ਕਥਨੰ ॥

ath raadhikaa ko maan kathanan |

ഇനി രാധയെ ആദരിക്കുന്നതിൻ്റെ വിവരണം ആരംഭിക്കുന്നു

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

സ്വയ്യ

ਇਹ ਭਾਤਿ ਚਲੀ ਕਹਿ ਕੈ ਸੁ ਤ੍ਰਿਯਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੋਊ ਕੁੰਜ ਗਲੀ ਹੈ ॥

eih bhaat chalee keh kai su triyaa kab sayaam kahai soaoo kunj galee hai |

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രാധ ആൽക്കോട് വിടുകയാണ്

ਚੰਦਮੁਖੀ ਤਨ ਕੰਚਨ ਸੇ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੇ ਜੋਊ ਖੂਬ ਭਲੀ ਹੈ ॥

chandamukhee tan kanchan se sabh gvaarin te joaoo khoob bhalee hai |

ഗോപികമാരിൽ ഏറ്റവും സുന്ദരിയായ രാധ, ചന്ദ്രനെപ്പോലെ മുഖവും സ്വർണ്ണം പോലെയുള്ള ശരീരവുമുള്ളവളാണ്

ਮਾਨ ਕੀਯੋ ਨਿਖਰੀ ਤਿਨ ਤੇ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਸੀ ਮਨੋ ਸੁ ਬਿਨਾ ਹੀ ਅਲੀ ਹੈ ॥

maan keeyo nikharee tin te mriganee see mano su binaa hee alee hai |

അഹങ്കാരിയായ അവൾ ഇപ്പോൾ അവളുടെ കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന് ഒരു പേടയെപ്പോലെ അവളുടെ സുഹൃത്തുക്കളിൽ നിന്ന് വേർപിരിഞ്ഞു

ਯੌ ਉਪਜੀ ਉਪਮਾ ਮਨ ਮੈ ਪਤਿ ਸੋ ਰਤਿ ਮਾਨਹੁ ਰੂਠਿ ਚਲੀ ਹੈ ॥੬੭੭॥

yau upajee upamaa man mai pat so rat maanahu rootth chalee hai |677|

അവളെ കണ്ടപ്പോൾ രതി പ്രണയദേവനോട് ദേഷ്യപ്പെട്ട് അവനെ വിട്ടുപോകുന്നതായി തോന്നി.677.

ਇਤ ਤੇ ਹਰਿ ਖੇਲਤ ਰਾਸ ਬਿਖੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਿਹਾਰੀ ॥

eit te har khelat raas bikhai brikhabhaan sutaa kar preet nihaaree |

രസത്തിൽ കളിക്കുമ്പോൾ ശ്രീകൃഷ്ണൻ രാധയെ സ്നേഹപൂർവ്വം നോക്കി. കവി ശ്യാം പറയുന്നു.

ਪੇਖ ਰਹਿਯੋ ਨ ਪਿਖੀ ਤਿਨ ਮੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜੁ ਹੁਤੀ ਸੋਊ ਪਿਆਰੀ ॥

pekh rahiyo na pikhee tin mai kab sayaam kahai ju hutee soaoo piaaree |

ഇപ്പുറത്ത്, കൃഷ്ണൻ, കാമുകീകമായ കളിയിൽ ലയിച്ചു, രാധയെ നോക്കി, പക്ഷേ അവളെ കാണാനില്ല.

ਚੰਦ੍ਰਪ੍ਰਭਾ ਸਮ ਜਾ ਮੁਖ ਹੈ ਤਨ ਕੰਚਨ ਸੋ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਨਾਰੀ ॥

chandraprabhaa sam jaa mukh hai tan kanchan so at sundar naaree |

ചന്ദ്രനെപ്പോലെയുള്ള മുഖവും സ്വർണ്ണനിറമുള്ള ശരീരവുമുള്ള അവൾ അതിസുന്ദരിയാണ്.

ਕੈ ਗ੍ਰਿਹਿ ਮਾਨ ਕੈ ਨੀਦ ਗਈ ਕਿ ਕੋਊ ਉਨਿ ਮਾਨ ਕੀ ਬਾਤ ਬਿਚਾਰੀ ॥੬੭੮॥

kai grihi maan kai need gee ki koaoo un maan kee baat bichaaree |678|

രാധ, ചന്ദ്രനെപ്പോലെയുള്ള മുഖവും സ്വർണ്ണം പോലെയുള്ള ശരീരവും, അത്യധികം ആകർഷകത്വവുമുള്ള രാധ ഒന്നുകിൽ ഉറക്കത്തിൻ്റെ ആഘാതത്തിൽ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി, അല്ലെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും അഹങ്കാരവും അതിനെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചും, അവൾ പോയി.678.